Changes

Երգարան (1956)

No change in size, 17:00, 22 Հուլիսի 2018
===ՏՈՆԱԿԱՆ ԵՐԳ===
<small>('''«Կոլխոզական» կանտատայից''')</small>
<poem>
Որ քեզ հետ բերենք աննման գալիք,
Կաս-կարմիր գալիք՝ վառ ու հուրհրան։
::Դու հերոս աղատղա, իմ սիրտն ու հոգին,
::Ես քեզ սիրել եմ կարմիր գարունքին։
<poem>
Էս բերքը, բարին ա,
Ցորենը կալին ա,
Գութանի վադեն թըմմել ա,
Էս բերքը բարին ա,
Ցորենը կալին ա,
Գութանի վագեն վադեն թըմմել ա,
Տրակտորի տարին ա։
</poem>
::::::::<FONT SIZE="-1">Խոսք՝ '''Վանգեն Վազգեն Տալյանի'''</FONT>
::::::::<FONT SIZE="-1">Երաժշտ.՝ '''Ռ. Մելիքյանի,'''</FONT>
:::::::::::<FONT SIZE="-1">'''Վազգեն Վարդգեն Տալյանի'''</FONT>
===ԽՈՍՔ ԵՍ ՏԱԼԻՍ, ՉԵՍ ԳԱԼԻՍ===
Այ անջիգյար, խոսք ես տալիս, չես գալիս,
Առաջարկիս ոչ մի ջուղաբ չես տալիս,.
Ասում ես՝ դիմացիր, ո՞նց դիմանամ, յար,
Սիրով վառված ջահել եմ, դարդիս արա մեկ ճար։
Եկար ուրախ խաղերով,
Երգը թընդաց թաղերովբաղերով,
Ջան, կոմերիտ իմ տըղա,
Սիրտըս լըցրիր տաղերով։
Եկար անուշ տազերովտաղերով,
Ծով ու հույզեր նազերով,
Ջան, կոմերիտ իմ տըղա,
Մեր կոլխոզի բերքը ծով,
Տունրս լրցվեց Տունըս լըցվեց մըրգերով,
Ջահել, ջիվան իմ տըղա,
Եկար սիրո երգերով։
Ծլել է արտս,
Ծփում է արտս,
Կորել է դաըդսդարդս,
::::Ջա՜ն։
::::::::<FONT SIZE="-1">Խոսք՝ '''Վ. Ալազանի'''</FONT>
::::::::<FONT SIZE="-1">Երաժշտ.՝ '''Մ. ՄիրզոյանիՄիրզայանի'''</FONT>
===ԱՐՏԵՐԸ ԾԼԵԼ ԵՆ===
Հին աշխարհի դեմը,
Մոլեգին մարտումը
Մահացու գրնդակ գընդակ է։
</poem>
<poem>
Հնչռում Հնչում են օրերը, կանչում են,
Օրերը — կարմիր ու բոսոր.
Օրերը ղողանջ ու հնչյուն են.
Զնգում են՝ հրե ու հզոր։
::Ու սիրտս զնգում էյէ,զնգում է,
::Թռչում է՝ կրակ է ու բոց.
::Լսո՞ւմ ես սրտի իմ զնգունը,
::Լսո՞ւմ ես, լսո՞ւմ ես, թե ոչ...
Կրակ կա սրտիս մեջ, կրակ կա։կա,
Հրդեհ է՝ վառվում է հրկեզ.
Գալիքը կուզեմ որ արագ գա —
Հալալ մարդու սիրտը ուրախ,
Ճակատը միշտ բաց է ըչումըլում,
Վայ էն մարդին, որ համ գըջլում,
Համ էլ անկուշտ լաց է ըլում։
Դամբը ձեռիս ջուրն իմ մտնում,
Ձեռքս ու ոտըս թա՛ց է ըլում,
Հալալ արյուն ֊քըրտինք -քըրտինք թափում,
Քիրս ու դեդիս լաց ին ըլում։
'''Աղջիկ.'''— Աղջիկ եմ ես, թել եմ մանում,
::Հարվածային գործ եմ անում,
::ՀընձվոտրՀընձվոր, ծուռ բան մի մտածի,
::Հոգուդ հետ լոկ խաղ եմ անում։
::::Սըրտով սիրած կոլխոզնիկ յար,
Նրանց հազար երանի։
Ու բարձրացա վ բարձրացավ թանձր մեգ,
Գետի փըրփուր ջըրերից,
Ջրին ասավ մի եղեգ,
::Արտասուքըս հոսե։
::Քայլիր թեթև,
::Իմ քարավան, ::Դեպի արև՝
::Դեպ Հայաստան։
Ծաղկում են ճոխ արոտ ու արտ,
Եվ հայուհի մի արևոտ
Մնում է իմ դարձին կարոտէկարոտ։
::Բացվիր իմ դեմ...
Վստահելի
1396
edits