Ինչպէս հայոց դասական այբուբենն է ցոյց տալիս, այժմ տարածում գտած այբուբենից դուրս է մնացել '''Ւ''', '''ւ''' տառը, փոխարէնը արհեստականօրէն այբուբեն են մտցուել '''ու''', '''և''' նշանագրերը, որոնք իրականում երկու տառերի միացութիւններից են կազմուած, '''և'''-ը '''ե''', '''ւ''' տառերի միացումն է, '''ու'''-ն՝ '''ո''', '''ւ''' տառերի:
Մաշտոցը '''Ւ''', '''ւ''' տառը (կոչւում է '''յիւն''' կամ '''վիւն''') դրել է '''ց''' եւ '''փ''' տառերի մէջ: Նոր ուղղագրութեան պաշտպաններն այդ տառը հանել են մաշտոցեան այբուբենից: Դասական ուղղագրութիւնը վերականգնելիս առաջին գործը պէտք է լինի '''ւ''' տառը նորից իր տեղը դնելը: Այդ տառի գործածման օրէնքը հետեւեալն է: Բառասկզբում այն երբեք չի գրւում: Բառամիջում եւ բառավերջում '''ա''', '''ե''', '''ի''' ձայնաւորներից յետոյ '''վ''' լսուելիս գրւում է '''ւ''', ինչպէս՝
<prebr>անձրեւ,<br>աւան,<br>աւարտ,<br>աւել,<br>աւետել,<br>բարեւ,<br>բաւական,<br>բաւարար,<br>բեւեռ,<br>գաւաթ,<br>գաւիթ,<br>գրաւել,<br>Երեւան,<br>եւ,<br>խաւար,<br>կարեւոր,<br>հեւալ,<br>ձեւ,<br>նաեւ,<br>սարկաւագ,<br>Սեւան,<br>տերեւ,եւ այլն։</prebr>եւ այլն։
Արագագրութեան դէպքերում ե-ն միացվում է ւ-ին եւ գոյանում է և կրճատագիրը. այդպէս կարելի է գրել՝