{{Վերնագիր
|վերնագիր = ՍահմաններԳիշերվա պատմությունը
|հեղինակ = [[Խորխե Լուիս Բորխես]]
|թարգմանիչ =∅ (իսպաներեն և 2 անգլերեն տարբերակների հիման վրա)
|աղբյուր =
}}
Սերունդների գոյության ընթացքում,
Մարդը արարեց գիշերը:
Սկզբում այն կույր էր,փշեր էր, էր՝ ոտքերը ճանկռող
և գայլերից վախն էր:
Մենք երբեք չենք իմանա, ով ձևեց բառը
խավարի այն միջակայքիհամար, որըոր
բաժանում է երկու մթնշաղները:
Մենք երբեք չենք իմանա, որ դարում այն դարձավ
տիեզերքի ու աստղերի խորհրդանիշ:
Մյուսներն Ուրիշները ստեղծեցին առասպելը՝
դարձնելով նրան մայրը ճակատագրի աստվածուհիների,
որ մեր բախտն են հյուսում
և զոհեցին նրան սև գառ,
և աքաղաղ աքաղաղ՝ ավարտն ավետող:
Քաղդեացիները տվեցին նրան տասներկու տներ,
Զենոնը վերագրեց անվերջանալի աշխարհներ,
Լատինական հեկզամետրը ձուլեց վեցաչափը նրանձուլեց,Եվ ձուլեց նրան Պասկալի սարսափը:,
Լուի դը Լեոնը տեսավ նրա մեջ
իր դողացող հոգու հայրենիքը:
Հիմա գիշերն գիշերը զգում ենքինչպես հին հինավուրց գինին
և ոչ ոք չի կարող դիտել նրան առանց գլխապտույտի
և ժամանակը փոխանցել է նրան հավերժությունը:
Ուղղակի մտածելՄտածել միայն, որ գիշերը չէր լինի
առանց փխրուն այս գործիքների՝ աչքերի:
</center></poem>