Changes
/* Երգ առաջին */
{{տող|31}}Եվ ահա ճիշտ իմ վերելքի սկզբին,
Թեթևաշարժ ու ժիրաժիր մի հովազ<ref>''Երեք գազաններ'' – երեք գազանները (''հովազ'' տ. 32, ''առյուծ'' տ. 45, ''էգ գայլ'' տ․ 49) այլաբանորեն պատկերում են մարդկային երեք մեղքերը կամ մոլությունները ― հեշտասիրությունը (հովազ), գոռոզությունը (առյուծ) և ագահությունը (էգ գայլ)։ Արդի դանտեագետներից ոմանք այս այլաբանության մեջ տեսնում են մեղքերի տեսակները, որոնք պատժվում են Դժոխքում՝ խաբեությունը (հովազ), բռնությունը (առյուծ) և անզսպությունը (էգ գայլ)։</ref>,
Որ պատված էր պիսակներով երփներփին,
{{տող|37}}Նախաժամն էր արշալույսի վաղորդյան,
Եվ արևն այն աստղերի հետ էր ծագում<ref>''Եվ արևն այն աստղերի մեջ էր մտնում'' — արևը Խոյ համաստեղում թյան մեջ է մտնում և նրա հետ է ծագում գարնանը, այսինքն՝ տարվա այն եղանակին, երբ, ըստ քրիստոնեական ավանդության, աստված (Սերն աստվածյան) ստեղծել է աշխարհը և շարժում տվել երկնային մարմիններին։</ref>,
Որոնց հետ էր այնժամ, երբ Սերն աստվածյան
{{տող|61}}Մինչ ես դեպի հովիտն էի թավալվում,
Իմ աչքերին ներկայացավ մի հոգի<ref>''Մի հոգի'' — հռոմայեցի նշանավոր բանաստեղծ Վիրգիլիոսն է (70 — 19 մ.թ.ա.), հեղինակը «Էնեականի», «Հովվականքի» և «Մշակականքի»։ «Աստվածային կատակերգության» մեջ Վիրգիլիոսը ներկայացվսւծ է իբրև սիմվոլ բանականության, ինչպես նաև կայսերական իշխանության։ Բանականության պարտականությունն է մարդկանց առաջնորդել դեպի երկրային երջանկություն։ Վիրգիլիոսը Դանտեին ազատում է «մթամած անտառից» և Դժոխքի ու Քավարանի միջով նրան առաջնորդում է դեպի երկրային Դրախտ։ Վիրգիլիոսը իր «Էնեականում» երգել է կայսրությունը և նկարագրել Էնեասի այցելությունը հանդերձյալ աշխարհ («Դժ.» Բ, 13 —15), իսկ «Հովվականքում», ըստ միջնադարյան մեկնաբանության, մարգարեացել է Մեսիայի գալուստը («Քավ.» ԻԲ, 70 — 72)։</ref>,
Որը վաղուց ի վեր լռած էր թվում։
