Changes

:&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;Առաջին անգամ՝ սուլելու համար պաամության դասախոսը, որ Ֆրանսական մեծ հեղափոխությունը գովաբանած էր, պախարակելով սակայն Պապեոֆի և իր կուսակիցներուն հախուռն գաղափարները։ Երկրորդ անգամ գնաց ցույց մը ընելու համար ընկերվարական դասախոսի մը դեմ, որ քննադատած էր ռուս ոչնչականութունը1։ ոչնչականութունը<ref>Ռուս ոչնչականությունը — ռուսական նիհիլիզմը։ 19-րդ դարի 60-ական թթ. ռուս ռազնոչին մտավորականության մեջ տարածում գտած ուղղություն, որ ժխտական վերաբերմունք ուներ ազնվական հասարակության հիմքերի և ավանդների նկատմամբ։ (''Բոլոր ծանոթագրությունները Լևոն Հախվերդյաննին են, եթե չի նշված այլ հեղինակ։'')</ref>։ Երրորդ անգամ գնաց բողոքելու համար իմաստասիրության ուսուցչին դեմ՝ որ պետք եղած խանդավառությունը ցույց չէր տված Քրոփոթքինի վարդապետությանց2։ վարդապետությանց<ref>Քրոփոթքինի վարդապետությունը — Կրոպոտկինի ուսմունքը։ Պ. Ա. Կրոպոտկին (1842—1921) — ռուսական և միջազգային անարխիզմի գաղափարախոսը, աշխարհագրագետ և ճանապարհորդ։</ref>։ Չորրորդ անգամ՝ ձմեռ ատեն, գնաց համալսարան, որովհետև իր սենյակին մեջ ցուրտ էր ու վառելանյութը կը պակսեր և գարեջրատուն երթալու դրամ չուներ քովը։ Եվ, վերջապես, հինգերորդ անգամ գնաց սպանիացի ուսանողներու հետ ծեծ մը քաշելու համար ուսուցչի մը, որ Պարսելոնի անիշխանական արարքները քննադատած էր։ Այս վերջին այցելությունը պատճառ եղավ որ զինքը արտաքսեն համալսարանեն և անունը ջնջեն ուսանողներու արձանագրության տետրակեն։

:&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;Ամսական 200 ֆրանքի այս հանկարծական դադարումը խանգարեց իր սոցիալ գիտություններու ազատ ուսանողի հանգստավետ կյանքը որով կը հուսար տակավին երկար տարիներ ապրիլ։ Կամաց-կամաց չքավորությունը իր ժանտ երեսը ցուցուց և Փանջունի իր անձին վրա ճանչցավ pauperisme–ը3 pauperisme–ը<ref>Pauperisme — պաուպերիզմ. աշխատավոր զանգվածների ծայրահեղ աղքատություն։</ref> իր ամեն անհաճո երևույթներովը։

:&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;Փանջունի հեղափոխական այս տենդոտ գործունեության մեջ էր պարսկական սահմանագլխին վրա, երբ հանկարծ լուր ստացավ թե Սահմանադրությունը հռչակված է Թուրքիո մեջ4մեջ<ref>Սահմանադրությունը հռչակված է Թուրքիո մեջ — խոսքը վերաբերում է 1908 թ. հուլիսին, երիտթուրքերի կուսակցության ճնշման տակ, Թուրքիայում հռչակված սահմանադրությանը, որը 1876 թ. Սահմանադրության վերականգնումն էր։ Դրանով Թուրքիան դառնում էր սահմանադրական միապետություն։ Պետական խորհրդի նիստից անմիջապես հետո հուլիսի 23-ի լույս 24-ի գիշերը հեռագիրը կայսրության բոլոր ծայրամասերը հղեց հաղորդում այն մասին, որ սուլթան Աբդուլ Համիդն այսուհետև իր հպատակներին շնորհում է պետության կառավարման սահմանադրական կարգ։</ref>, բանտարկյալներու ընդհանուր ներում եղած է, մամուլի ազատություն տրված է և թե ամեն մարդ ազատորեն կրնա Թուրքիա մտնել։

:&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;Բայց տեղերը բռնված էին, ուշ հասած էր Օֆենպախի Brigadns–ներու Brigadns<ref>Brigands — ավազակախմբեր։ Հեղինակը նկատի ունի ֆրանսիական կոմպոզիտոր Օֆենբախի օպերետներում հանդես բերված ավազակներին։</ref>–ներու զինվորներուն պես։ Իրավ է որ ութը տասը «դասախոսություններ» ըրավ թաղերու մեջ, իրա՛վ է, որ Բարիզի Կոնգրեսին հրաշքները հագներգեց Վոսփորի երկու ափերուն վրա, բայց, ափսո՜ս, ականջները ա՛լ սկսած էին հափրանալ։ Բաց աստի, իր պերճախոսությունը չէր հասներ Ակնունիներոլ և Շահրիկյաններու պերճախոսության կրակին, որուն վարժված էին պոլսեցիները, ինչպես անշուշտ մենք մեղավորներս ալ՝ օր մը պիտի վարժվինք դժոխքի կրակին, ուստի իր խոսքերը հաճախ ցուրտ տպավորություն կը թողեին ունկնդիրներուն վրա։

:&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;Եթե բանագող մը ըլլայի, պետք չպիտի զգայի այս քանի մը բացատրողական տողերը գրելու և ձայն չհանած՝ պիտի որդեգրեի այն նամակներու ծրարը որ դիպվածին մեկ քմահաճույքովը ձեռքս հասավ և զոր '''«Բյուզանդիոն»'''–ի<ref>Սույն նամականին «Բյուզանդիոն» օրաթերթին մեջ հրատարակված է։(''Ծանոթ. Երվանդ Օտյանի'')</ref> միջոցով կ'ուզեմ պարբերաբար հաղորդել հասարակության։:&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;Տասներկուքի չափ են այն նամակներն և տարվան մը միջոցին գրված։ Բնագրին մեջ լեզուն կովկասահայ բարբառին ավելի կը մոտենա և գրեթե կը նույնանա անոր հետ, սակայն ես հարկ համարեցի, ընթերցողներու դյուրության համար, մեր աշխարհաբարին վերածել կարելի եղածին չափ։ Արդեն գրողը '''աշլամա'''6 <ref>Աշլամա - պատվաստված։ Այստեղ՝ սարքված, «շուռ տված»։</ref> ռուսահայ մըն է՝ ծնած ըլլալով Թուրքիո մեջ։

:&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;Չմոռնամ շնորհակալություններս հայտնել ԵՐՕՏ-ին7ին<ref>Երօտ — Երվանդ Օտյանի ծածկանուններից մեկը։</ref>, որ հանձն առավ այդ նամակներն ընդօրինակել, բնագիրները խնամով իր տեղը վերադարձնելե առաջ։

:&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;Գյուղն ունի մի ծերուկ քահանա՝ Տեր Սահակ. այդ կը ներկայացնե միջնադարյան կղերականությունը, խավարամտությունը, '''օպսքուրանթիզմը'''8։ <ref>Օպսքուրանթիզմ — օբսկուրանտիզմ. կատաղի թշնամություն լուսավորության և առաջադիմության նկատմամբ։</ref>։ Անհրաժեշտ է տաք պայքար մղել իրեն դեմ։

:&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;Քոմրաշ գյուղի քրդերը լավ ընդունելություն ըրին ինձ. չորս օր մնացի իրենց մոտ և տեսա որ լավ տրամադրություններով լարված են։ '''Էքսբրոբրիացիայի'''9 <ref>էքսբրոբրիացիա — էքսպրոպրացիա. ունեցվածքի բռնագրավում։</ref> տեսություններս շատ ավելի դյուրավ ըմբռնեցին քան մեր ապուշ Ծապլվարցիք։ Պատրաստակամություն հայտնեցին անմիջապես գործնական հողի վրա դնելու հարուստ պուրժուա կեղեքիչ գյուղացիներու ինչքերը բռնի ուժով գրավելու հարցը: Ըսի թե չպետք է աճապարել և թե հարկ է մի քիչ սպասել։ Համենայն դեպս Քոմրաշ գյուղը մեր պրոփականտային համար մի ամուր կռվան է։

:&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;Վերադառնալով Ծապլվար, եռանդով շարունակեցի '''միսիաս'''10։ <ref>Միսիա — առաքելություն։ Ե. Օտյանի եռագրության առաջին մասի 1911 թ. հրատարակության վերնագիրն է՝ «Առաքելություն ի Ծապլվար»։</ref>։ Այժմ ունիմ իմ մոտ մի ջերմ հավատացյալ կուսակից, որը մոտավոր ապագային կարող է լինել մի մեծ ուժ. դա ծանոթ է գյուղին մեջ Խև Ավո անունով։ Տասնըութը տարեկան մի կտրիճ երիտասարդ է Խև Ավո, որ հորենական տունեն արտաքսված է մի շարք պատճառներու համար, որոնք մեզ չեն հետաքրքրեր։ Ծապլվարցիք ընդհանրապես վատ վերաբերմունք ունին այդ երիտասարդի մասին՝ զոր կը նկատեն իբրև հիմար և անբարո։ Դա արդյունք է միջնադարյան կղերական ոգիի՝ միացած պուրժուազիական անձուկ ըմբռնումներու հետ։ Որովհետև նա տանտերներու բացակայության ժամանակ անոնց տունեն մի քանի իրեղեններ վերցուցեր է, որովհետև նա դաշտին մեջ առանձինն հանդիպելով Կրպոյենց Սեխոյի աղջկան՝ բնական պահանջքե մղված՝ անոր հետ հարաբերություն է մշակեր, որովհետև Տեր Սահակեն փող պահանջելով՝ այդ սև հոգի կղերամիտը մերժեր է տալ և Խև Ավո անոր ըմբոստությունը պատժելու համար քարկոծեր է զայն ևն. ևն., այժմ այդ խեղճ տղան կը նկատվի իբրև մի տեսակ հիմար չարագործ և անոր դեմ սարքված է հալածանք և դավադրություն։ Միշտ միևնույն պատմությունը. կա՛մ պետք է խոնարհ ստրուկ դառնալ կեղտոտ պուրժուաներու և գլուխ ծռել անոնց կեղեքիչ նախապաշարումներուն և կամ հալածվիլ այդ ոհմակներու կողմե։ Բայց վերջը խնդացողը լավ պիտի խնդա, կ'ըսե ֆրանսական առածը։

:&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;Եվ սկսա իրեն պարզել գիտական սոցիալիզմի տեսությունները հողային հարցերու մասին։ Ըսի թե գեղացիները իրենց տունն ու հողային սեփականությունը միայն ա՛յն ժամանակ կրնան փրկել՝ երբ զանոնք դարձնեն ընկերական սեփականություն և ընկերական արտադրություն. իսկ անհատական սեփականությամբ գեղացին կը դիմե դեպի կորուստ և կապիտալիստական խոշոր արտադրությունը դուրս կը շպրտե անոր արտադրության հնացած եղանակը։ Եվ հիշեցի այս մասին Էնգելսի, Կաուցկիի, Մարքսի, Շիշկոյի, Պրամպոլինի, Չերնովի, Վիխլիանևի և այլոց զանազան տեսությունները11։տեսությունները<ref>Եվ հիշեցի այս մասին Էնգելսի, Կաուցկիի, Մարքսի, Շիշկոյի, Պրամպոլինի, Չերնովի, Վիխլիանևի և այլոց զանազան տեսությունները։— Բնավ տարօրինակ չպետք է համարել, որ Փանջունին այստեղ (գրքի հաջորդ էջերում ևս) շահարկում է Մարքսի և Էնգելսի անունները։ Դա ունի իր պարզ բացատրությունը. Փանջունին դաշնակցական գործիչ էր, իսկ դաշնակցական կուսակցությունը II Ինտերնացիոնալի անդամ էր և չէր զլանում իրեն զարդարել պրոլետարական հեղափոխության առաջնորդների անուններով և նրանց պատվիրաններով, ասույթներով ու բառապաշարով։ II Ինտերնացիոնալը քննություն չբռնեց պատմության առաջ, և ինտերնացիոնալի գաղափարախոսությունը զարգացում գտավ լենինյան կուսակցության գործունեության մեջ, կուսակցության, որ եղավ III Կոմունիստական ինտերնացիոնալի ստեղծման նախաձեռնողը։ II Ինտերնացիոնալը, որ տապալվեց «առաջին համաշխարհային պատերազմը սկսվելուց հետո՝ նրա շովինիստական քաղաքականության հետևանքով, ցույց տվեց, թե ինչպես անխուսափելիորեն պատժվում է դավաճանությունը պրոլետարական ինտերնացիոնալիզմին» («Философский энциклопедический словарь», М. 1983, էջ 214)։ III Ինտերնացիոնալի գործիչներն անզիջում պայքար էին մղում դատարկաբան ինտերնացիոնալի դեմ «Փորձը ցույց է տալիս, որ աջ օպորտունիզմը և «ձախ» ռևիզիոնիզմը, որոնք տեսության և քաղաքականության մեջ անց էին կացնում նացիոնալիզմի և շովինիստական հեգեմոնիզմի գաղափարները, մեծ վտանգ են ներկայացնում, հատկապես, երբ որոշակի մի շրջափուլում առանձին մարդկանց և խմբավորումների թեքումից նրանք դառնում են կառավարող կուսակցության քաղաքականության հիմքը։ Հենց այդ դեպքերում ինտերնացիոնալիզմը դառնամ է դատարկաբան, գործնականում հանգում է նացիոնալիզմին» (նույն տեղը, էջ 215)։:&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;Ե. Օտյանի գրքում ընկ. Բ. Փանշունին հանդես է գալիս «դատարկաբան ինտերնացիոնալիզմի» հատկանիշներով, պրոլետարական հեղափոխության առաջնորդների պատվիրանները մեջբերելով որքան հաճախադեպ, նույնքան անպատեհ և անմտորեն։ Եվ սա է եղել պատճառը, որ Երվանդ Օտյանի գլուխգործոցը մեզանում չի տպագրվել։</ref>։

:&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;Debout, les forcats de la faim!12<ref>«Ինտերնացիոնալ» երգի տողերն են՝:&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;Ելի՛ր ում կյանքը անիծել է,:&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;Ով ճորտ է, մերկ է և ստրուկ։:&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;(Թարգմ. Ե. Չարենցի)</ref>

:&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;Սմենց Վարդան և Խև Ավո Ծապլվարի կիներուն մեջ բուռն պրոփականտ կը մղեն միացյալ ընկերության Ծապլվարի դպրոցին բացման դեմ և կ'ըսեն թե այդ դպրոցին պատճառավ իրենց տղաքը անաստված պիտի ըլլան, Ս. Լուսավորիչը պիտի ուրանան, Բրոտ պիտի դառնան13 <ref>Բրոտ պիտի դառնան — բողոքական պիտի դառնան։ Գրոտ — պրոտեստանտ (բողոքական)։</ref> ևն.։ Այդ պրոփականտը առաջ կը բերե մեծ հուզում, այն աստիճան որ երեկ Տեր Սահակ քահանան եկավ ինձ մոտ և խնդրեց որ խրատեմ մեր ընկերները որպեսզի այդ տեսակ խոսքերով միտքերը չպղտորեն և գյուղին մեջ հուզում առաջ չբերեն։

:&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;Ծապլվարի մեջ մի կոոպերատիվ ընկերություն կազմելու համար ըրած ջանքերս մնացին անհետևանք։ Այդ ապուշ գյուղացիները իրենց բոլոր խելքն ու միտքը տվեր են դպրոցին, որուն համար այժմ կ'աշխատին մի հատուկ շենք շինելու՝ եկեղեցու կից։ Թո՛ղ շինեն և հետո մենք կը տեսնենք թե ո՞ւմ կը ծառայե այդ շենքը։

:&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;Պաշարման դրությունը կը շարունակվի և մենք ութ օրե ի վեր փակված կը մնանք դպըոցի շենքին մեջ զոր ամրացուցած ենք ռազմական պահանջմունքներու համեմատ։ Դպրոցական միության նախագահ Կարոյի մայրը՝ Սառա՝ եկավ միացավ մեր շարքերուն։ Մի խելոք պառավ կին է դա, որուն հետ պետք է խոսիլ նշանացի կերպով քանզի բոլորովին համր է։ Սառայի ներկայութենեն օգտվելով՝ անմիջապես ձեռնարկեցի կազմել «Ծապլվարի գիտակից տիկնանց ՀԱՌԱՋ ակումբ»–ը, և օժանդակ մարմին մը «Ծապլվարի հայ կանանց ԱՆՁՆՎԵՐ խումբ» անունի տակ։ Այս վերջին կազմակերպությունը հրամայողական պահանջք էր դարձած, որովհետև մի քանի օրե ի վեր թանչքե14 թանչքե<ref>Թանչք — մայասուլ։</ref> կը տառապեի և պետք ունեի մի անձնվեր կնոջ խնամքին։

:&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;Այդ ապականված ու այլասերած էություններուն համար, որոնց ամեն մը քայլը մի շահամոլական նպատակ ունի, կարելի չէ ըմբռնել թե մի մարդ կարող է մի ոևէ գործունեութիւն ցույց տալ առանց նրա ծայրը անպատճառ մի օգտակարություն լինելու։ Անշուշտ Տեր Սահակի նման հետադիմական ուղեղները չեն որ պիտի կրնան հասկնալ «պայքարը պայքարի համար» իմաստասիրական սկզբունքը, ուստի լավագույն համարեցի չպատասխանել։ Բայց Խև Ավո որ ներկա էր և որուն հեղափոխական դաստիարակությունը տարօրինակ զարգացումի կը հասնի հետզհետե, Տեր Սահակի այդ '''բրովոքացիա'''յին չկարողացավ համբերել և նրա խալփախը15 խալփախը<ref>Խալփախ — գլխարկ։</ref> քաշեց, դուրս շպրտեց պատուհանեն, ըսելով.

:&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;Երբ երկու ոստիկաններն ու հիսնապետը հասան Ծապլվար, Րես Սեգո և իր '''խաֆիե'''16 <ref>Խաֆիե — լրտես։</ref> ընկերները ցույց տվին այն շենքը որուն մեջ մենք շաբաթներե ի վեր ամրացած էինք։ Դա մի երկրորդ մատնություն էր այդ ստոր արարածներու կողմե։

:&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;Ճգնաժամային րոպեներուն՝ պետք է ցույց տալ որոշ կամք, ազդու գործունեություն։ Acta, non verba17verba<ref>Acta non verba — գործ, ոչ թե խոսք։</ref>, այս պետք է լինի մեր նշանաբանը։