Changes

<brpoem> &nbsp;&nbsp; Կա մի պահարան, փայլն հազիվ պահած<br> &nbsp;&nbsp; Որ ունկնդրել է ձայներն իմ նախնյաց։<br> &nbsp;&nbsp; Իմ պապի ձայնն է լսել նա մի օր,<br> &nbsp;&nbsp; Ինչպես և ձայնը հանգուցյալ իմ հոր։<br> &nbsp;&nbsp; Հավատարիմ է նա այս հուշերին․<br> &nbsp;&nbsp; Իզո՜ւր եք կարծում, թե սենյակի մեջ<br> &nbsp;&nbsp; Նա գիտե այդպես լոկ կանգնել լռին,<br> &nbsp;&nbsp; Քանզի ես իր հետ խոսում եմ անվերջ։

<br> &nbsp;&nbsp; Այստեղ կա նաև մի փայտե կկու։<br> &nbsp;&nbsp; Էլ նա չի երգում, չգիտեմ՝ ինչու։<br> &nbsp;&nbsp; Եվ չեմ էլ ուզում հարցընել նրան։<br> &nbsp;&nbsp; Ո՜վ գիտի, գուցե խզվել է իսպառ<br> &nbsp;&nbsp; Ձայնը, որ նրա զսպանակում կար,<br> &nbsp;&nbsp; Ննջեցյալների ձայների նման։

<br> &nbsp;&nbsp; Եվ դեռ մի ուրիշ դարան կա այստեղ, <br> &nbsp;&nbsp; Որ մեղրամոմ է բուրում, հաց, պաստեղ,<br> &nbsp;&nbsp; Միս, անուշեղեն և տանձեր հասուն։<br> &nbsp;&nbsp; Շատ հավատարիմ մի ծառա է նա,<br> &nbsp;&nbsp; Որ եկած օրից հասկացավ իսկույն,<br> &nbsp;&nbsp; Թե մեզնից ոչինչ պետք չէ գողանա։ <br> &nbsp;&nbsp; Ինձ մոտ եկել են բազմաթիվ մարդիկ․<br> &nbsp;&nbsp; Չեն հավատացել նրանք մանտրտիկ<br> &nbsp;&nbsp; Այս հոգիների գոյությանն անգամ։ <br> &nbsp;&nbsp; Եվ ժպտում եմ ես, երբ մի այցելու,<br> &nbsp;&nbsp; Կարծելով, թե լոկ սենյակում ես կամ,<br> &nbsp;&nbsp; Հարցնում է առանց տարակուսելու․<br> &nbsp;&nbsp; ― Ինչպե՞ս եք զգում, լա՞վ եք, պարոն Ժա՛մ։