Changes

:Որովհետեւ նրանից այլեւս առնելիք չունի: չունի։ Որովհետեւ (Քոչարյանը) տվել է ամեն ինչ, ինչ հնարավոր է, որ որեւէ երկիր հանձնի մի այլ երկրի՝ ներառյալ երկրի մանեւրելու հնարավորությունը առաջիկա գոնե մեկ տասնամյակում: տասնամյակում։ Խոսքը գործարանների մասին չէ:չէ։

:Այդ գործարանների ու ինստիտուտների վրա Ռուսաստանը թքած ունի, դրանցից հարյուրներով ունի, որ չի կարողանում աշխատեցնել: աշխատեցնել։ Իսկ ինժեներա-տեխնիկական ինժեներա֊տեխնիկական կազմը, որով հպարտանում ենք, շատ վաղուց Հայաստանում չէ: չէ։ Ռուսներին դա պետք էլ չէ, որովհետեւ կարեւորը ոչ թե գույքն է, ոչ էլ աշխատացնելը, այլ ոտքի տեղ անելը բոլոր դեպքերում: դեպքերում։ Կորցնելու ի՞նչ ունեն, եթե 90 միլիոնը կորած պարտք էր եւ վերջում դուրս էին գրելու՝ միջազգային ֆինանսական կազմակերպությունների պնդումով: պնդումով։ Մոսկվան իր համար Քոչարյանի հարցը վերջնականապես լուծված համարեց այն պահից, երբ համոզվեց, որ նա լրջորեն մտադրված է Մեղրին դնել փոխանակության: փոխանակության։ Այն, որ Օսկանյանը մի գլուխ քրթմնջում է փարիզյան սկզբունքների մասին, կատակ չէ եւ ոչ էլ զուտ բանավոր համաձայնություն: համաձայնություն։

:Ամենայն հավանականությամբ, Փարիզում ստորագրվել է մի ինչ-որ ինչ֊որ արձանագրություն՝ տարածքների փոխանակման սկզբունքը որպես բանակցությունների հիմք ընդունելու մասին, ինչը վկայաբերելով էլ վերջին պահին նոր ընտրված Բուշին համոզեցին Քի Վեսթում ընդունել նախագահներին, ինչից Բուշը ակնհայտորեն խուսափում էր՝ չուզենալով իր կարիերան սկսել՝ կիսելով Քլինթոնի «փառքը»՝ Պաղեստին-Իսրայել Պաղեստին֊Իսրայել տապալված բանակցություններում: բանակցություններում։ Եւ Ամերիկայում «քարտեզ նայելով»՝ բոլորովին չի բացառվում, որ Ալիեւն ու Քոչարյանը դետալներն էին համաձայնեցնում: համաձայնեցնում։ Ասենք, եթե Շուշին մնում է Ղարաբաղի կազմի մեջ, արդյո՞ք Ղափանի մի մասն էլ չի անցնում Ադրբեջանին, եթե Քելբաջարից մեր զորքերը դուրս են գալիս մինչեւ Լաչին քաղաքի գիծը, արդյո՞ք դա չի նշանակում, որ մեր հարավային սահմանը սկսվում է Ղափան քաղաքից եւ այլն: այլն։ Իսկ դուք ի՞նչ էիք կարծում, Ալիեւը նստած քննարկում էր, թե հայերը Ադրբեջանի որ գյուղն են իրեն վերադարձնում, որը թողնում Մեծ Հայաստանի կազմո՞ւմ: կազմո՞ւմ։ Մոսկվան ստոր վարվեց հայկական պատվիրակության հանդեպ: հանդեպ։ Եւ դեռ Փարիզի հանդիպումից առաջ «շիրա տալով»՝ փորձեց պարզել, թե քանի՞ կոպեկ արժե հայերի՝ ռուս եղբայրների հետ պանիսլամիզմի դեմը առնելու մասին դատարկախոսությունը: դատարկախոսությունը։ Եւ համոզվեց, որ հայերը շատ հանգիստ էլ Թուրքիային ու ՆԱՏՕ-ին ՆԱՏՕ֊ին Նախիջեւանով ու Մեղրիով ելք են տալիս դեպի Կասպից ծով ու Միջին Ասիա, ձեռքի հետ էլ Ռուսաստանի ճանապարհը դեպի Իրան ու Հարավային ծովերը հուսալիորեն փակելով: փակելով։ Եւ Սելեզնյովը եկավ Երեւան: Երեւան։ Եկավ ու սպառնաց բոլոր նրանց, ովքեր կհամարձակվեն սպառնալ Հայաստանի տերիտորիալ ամբողջականությանը: ամբողջականությանը։ Հայերի հիացմունքին սահման չկար: չկար։ Կարծեցին քրիստոնյա եղբայրները եւս մի ավելորդ անգամ Թուրքիայի պորտը տեղը դրեցին:դրեցին։

:Այնինչ, այդ պահին Հայաստանի տերիտորիալ ամբողջականությանը ռեալ մեկ մարդ էր սպառնում՝ Քոչարյանը: Քոչարյանը։ Եւ նա լավ հասկացավ՝ ում է հասցեագրված Սելեզնյովի սպառնալիքը: սպառնալիքը։ Այնքան լավ հասկացավ ու այնպես կորցրեց հավասարակշռությունը, որ անմիջապես հակադարձեց՝ այն իմաստով, թե քանի ինքը սաղ է, Հայաստանը չի միանա Ռուսաստան-Բելոռուս միությանը: Ռուսաստան֊Բելոռուս միությանը։

:Պետության ղեկավարը այդ տոնով չի խոսում: խոսում։ Իսկ կոմպլիմենտարիզմը որդեգրածը՝ առավել եւս: եւս։ Բայց երեւի Սելեզնյովը դեմ առ դեմ հանդիպման ժամանակ ավելի վիրավորական բառեր էր ասել: ասել։ Դե, Քոչարյանն էլ մինչեւ հոգու խորքը վիրավորվել էր: էր։ Իսկ ի՞նչ պիտի պատասխաներ թաղային լիազորի կոմպլեքսներով նախագահը, եթե չի կարող քրեական գործ հարուցել իրեն վիրավորողի հանդեպ: հանդեպ։ Պիտի ասեր՝ ես էլ քո մերը: մերը։ Ինչը եւ արեց անհապաղ: անհապաղ։ Մանավանդ որ, ոչ միայն վիրավորել էին, այլեւ խաչ քաշել իր ծրագրի ու, հետեւաբար, քաղաքական ապագայի վրա, այն էլ՝ 27-ի 27֊ի գործը վզից կախված վիճակում: վիճակում։ Պատահական չէ, որ վերջին ակնարկը, որ Մոսկվայի կողմից ուղղված էր Հայաստանին, տպագրված էր Սելեզնյովի ղեկավարած պետական մարմնի թերթում: թերթում։ Նրանք, ովքեր ընդդիմության մատը խառն են համարում այդ հրապարակման մեջ, իրենք էլ լավ հասկանում են, որ «Պառլամենտսկայա գազետան» այն կիսաբուլվարային թերթը չէ, որտեղ հենց իրենք փողով հոդվածներ են տպում: տպում։ Պարզապես խիստ կոպիտ էր հոդվածը, եւ արձագանքն էլ, բնականաբար, հիվանդագին: հիվանդագին։ Իսկ հոդվածի բուն միտքը այն է, որ Քոչարյանը իզուր էլ շտապել է՝ երկրորդ ժամկետի համար առաջադրվելու մտադրություն հայտնելով: հայտնելով։ Իհարկե, այդ լուրը Քոչարյանին չի ուղղված (ինքը դա գիտի), այլ հայ հասարակայնությանը եւ քաղաքական, նաեւ բյուրոկրատական շրջանակներին: շրջանակներին։ Իսկ հայ հասարակայնության հետ Մոսկվան պրոբլեմ ունի, որի լուծմանը ձեռնամուխ է եղել հենց այդ հոդվածով: հոդվածով։ Իսկ պրոբլեմի էությունն այն է, որ Ռուսաստանը ավանդաբար հետամուտ լինելով իր ազգային շահերին, որի հետեւանքով Ղարաբաղը կվերադարձվի Ադրբեջանին, միեւնույն ժամանակ պիտի շատ չհուսահատեցնի հայերին եւ ապացուցի, որ այդպես ստացվելու մեղավորը Ամերիկան է՝ մեկ, եւ Քոչարյանը, որ արեւմտամետ քաղաքականություն է վարել: վարել։

:Հայերի սիրտը շահելու մեծ ջանքեր (դարձյալ ավանդաբար) պետք չեն գալու Ռուսաստանին, բայց ինչ-ինչ ինչ֊ինչ ջանքի անհրաժեշտություն, այնուամենայնիվ, կա, եւ թերթը ուղնուծուծով ռուսամետ, անպարկեշտության աստիճանի ռուսասեր Քոչարյանին անվանում է արեւմտամետ: արեւմտամետ։ Այդ դեռ քիչ է, թերթը ավելի առաջ է գնում եւ իրենց նախագահին վերագրում է միտք, որը նա ոչ միայն չի ասել, այլեւ տեսականորեն էլ հնարավոր չէր, որ ասեր ՄԱԿ-ի ՄԱԿ֊ի անվտանգության խորհրդի մշտական անդամ երկրի ղեկավարը: ղեկավարը։ Իբր, Պուտինը ասել է, թե այսօրվա վիճակով տարածաշրջանում հավասարակշռություն է հաստատված: հաստատված։ Այ, այստեղ մատ կա խառնված, բայց ոչ թե խեղճ ընդդիմության մատը, այլ դաշնակցամիտ ղարաբաղցիների: ղարաբաղցիների։ Այդ նրանց սիրած անմտությունն է: է։ Թերթը նրանց ձեռ առնելու կիրքը այնքան չի զսպել, որ համարձակվել է զգուշավոր Պուտինին վերագրել ակնհայտ հիմարություն: հիմարություն։ Ընդ որում, այդ հիմար միտքը սաստկացնելով նրանով, իբր, Ամերիկան է ուզում Ղարաբաղը վերադարձնել, եւ ձեր նախագահն էլ այնքան անխելք է գտնվել, որ ուզեցել է «Ղարաբաղի հարցը լուծել Ամերիկայի միջոցով»: միջոցով»։

:Խե՜ ղճ Քոչարյան: Քոչարյան։ Չէ՞ որ ողջ գիտակցական կյանքում մտածել է ուղիղ հակառակը եւ հիմա էլ, ի դեպ, մտածում է նույնը: նույնը։ Բացառությամբ, իհարկե, Զանգեզուրը փոխանակման դնելու դեպքի: դեպքի։ Բայց ռուսական կողմին այլեւս հետաքրքիր չէ, թե ինչ է մտածում Քոչարյանը: Քոչարյանը։ Նա քշած ձի է: է։ Թե´ այն դեպքում, եթե Ռուսաստանը ուզում է եւս միառժամանակ տարածաշրջանում լարվածություն պահպանել, թե´ այն դեպքում, երբ արդեն իրեն լուծում է պետք,- ֊ երկու դեպքում էլ Քոչարյանը խոչընդոտ է: է։ Առաջին դեպքում՝ նա արդեն ձգելու քաղաքական ու բարոյական պաշար չունի, երկրորդ դեպքում՝ առավել եւս նոր մարդ է պետք նոր քաղաքականության համար:համար։

:Վերջին հաշվով, չի բացառվում, որ մի գաղտնի հանդիպման ժամանակ Քոչարյանը ստորագրի Մեղրու հանձնումը: հանձնումը։ Իհարկե, դրա իրավական հետեւանքները կասկածելի են առանց Իրանի եւ Ռուսաստանի համաձայնության, բայց վիճակի շտկումը Ռուսաստանի վրա կնստի մի մեծ միջազգային ճգնաժամ: ճգնաժամ։ Գուցե այդ պատճառով էլ այլեւս թույլ չեն տալիս, որ Ալիեւն ու Քոչարյանը առանձին հանդիպեն: հանդիպեն։ Մեծ հաշվով, իհարկե, Քոչարյանն է հանձնել Ղարաբաղը, եւ Ռուսաստանը պարտավոր չէ ուրիշների հիմարությունը իր վրա առնել, թեեւ այդ հիմարությունը եւս մեկ անգամ խիստ անհրաժեշտ եղավ Ռուսաստանի ազգային շահերին: շահերին։ Ճիշտ է, այդ հիմարությունը Մոսկվան քաջալերել է առավելագույնս, բայց մի երկիր մի այլ երկրի հետ հարաբերվում է ոչ թե դայակի կարգավիճակով, այլ ելնելով իր ազգային շահերից: շահերից։ Դատելով այն բանից, որ Արկադին մտահոգվել է Ալիեւի առողջությունով, իսկ Սերժը «Գետաշենը գրավելը» թողնելով՝ սկսել է խոսել տարածքներ զիջելուց, Ռուսաստանը, այնուամենայնիվ, արագացնում է իրադարձությունները: իրադարձությունները։ Սերժը չի մոռանում նաեւ Մեղրին: Մեղրին։ Իբր, խոսքը «միջանցքի» մասին է: է։ Այդ ինչո՞ւ աշխարհի բոլոր տրանզիտ ճանապարհները կոչվում են ճանապարհ, իսկ Հայաստանում՝ միջանցք: միջանցք։ Այդ ո՞ր օրվանից են տարածքներ տալիս (Ադրբեջանի կողմից) տրանզիտ երկաթգծի փոխարեն: փոխարեն։

:Իսկ որ Ս. Ս․ Սարգսյանը ասում է. է․ «պարտավոր է անել այն, ինչ անում է», գիտի ինչ է ասում: ասում։ Ստեպաշինը դատարկ բաների մասին խոսելու համար չէր եկել Հայաստան՝ Մինսկի խմբի համանախագահների ներկայացուցիչների գալու եւ Իրաքի պատերազմի նախօրյակին: ԱՄՆ-ի նախօրյակին։ ԱՄՆ֊ի սպեցնազը շուտով կմտնի Վրաստան, ետեւից էլ, գուցե, ավիացիան՝ Իրաքի առիթով, եւ եթե Ռուսաստանին առաջիկա մեկ-երկու մեկ֊երկու ամսվա ընթացքում չհաջողվի հեղաշրջում կազմակերպել Վրաստանում (կարծես թե չի հասցնում), Ռուսաստանի հույսը կմնա միայն Ադրբեջանը: Ադրբեջանը։ Այս պայմաններում Սերժը չի կարող թաքնվել Քոչարյանի ետեւում: ետեւում։ Ռուսաստանը ամեն գնով պիտի Ադրբեջանի միջոցով փակի Կասպից Դուռը գոնե այս կողմից, արեւելքի կողմից պարտվելուց հետո: հետո։ Ընդ որում, ռուս-ադրբեջանական ռազմա-քաղաքական ռուս֊ադրբեջանական ռազմա֊քաղաքական դաշինքի հարցը կախված կլինի արդեն Ադրբեջանի բարի կամքից: կամքից։ Բայց Մոսկվան գուցե այդ էլ չհասցնի անել, եթե սպասի մերձավորարեւելյան պատերազմի ավարտին, որովհետեւ վերջերս միայն այն է անում, որ կարողանում է հետին թվով ԱՄՆ-ի ռազմա-քաղաքական ԱՄՆ֊ի ռազմա֊քաղաքական ակցիաները արձանագրել: արձանագրել։ Ամերիկացիները Մոսկվային այս անգամ էլ բռնեցին բթամիտ հակավրացական քարոզչության վրա, թե այդ երկիրը նպաստում է միջազգային տեռորիզմին: ԱՄՆ-ի տեռորիզմին։ ԱՄՆ֊ի սպեցնազն էլ, ահա, իջնում է Վրաստանում՝ գերխնդիր ունենալով, իհարկե, պաշտպանել Բաքվից Թուրքիա մտնող նավթամուղն ու գազամուղը Ռուսաստանի ոտնձգությունից: ոտնձգությունից։ Իսկ ռուսական լրատվամիջոցները արդեն սպառնում են այդ դեպքում մասնատել Վրաստանը, ակնարկելով, որ հայերն էլ այդտեղ անելիք ունեն: ունեն։

:Ահա եւ եկավ հայրենակցական միությունների գործակալների ժամանակը: ժամանակը։ Նաեւ՝ նրանց կոլեգա Ս.ՍարգսյանիՍ․Սարգսյանի, որը ճիշտ է ասում, որ անում է այն, ինչ պարտավոր է անել: անել։ Որովհետեւ Ստեպաշինն է ասողը, իսկ Ստեպաշինը հո գիտի, որ դաշնակից երկրի անվտանգության խորհրդի քարտուղարը տարին երեք շաբաթ փող է խաղում Մոսկվայի կազինոներում:կազինոներում։

:Իսկ եթե մի երկրի անվտանգության խորհրդի քարտուղարը փող է խաղում մի այլ երկրի կազինոներում՝ գաղտնի ծառայությունների հայացքի ներքո, նա գիտի ինչ է անում եւ գիտի դրա համար ինչ գին է վճարելու, երբ ժամանակը գա: գա։ Եւ դա այն դեպքը չէ, երբ խաղի մոլուցքն է խեղդում կամ ագահությունը: ագահությունը։ Դա կոչվում է կամավոր գրվել: գրվել։ Այսինքն, ես ձերն եմ, օգտագործեք ինչպես կարող եք: եք։ Օրգանները դրան ասում են՝ «ինիցիատիվնիկ», այսինքն՝ ինքնամատույց: ինքնամատույց։ Եթե, իհարկե, այդ «համագործակցությունը» չի գալիս սովետական ժամանակներից: ժամանակներից։ Իսկ այդպիսի մարդ ունենալ դաշնակից երկրի անվտանգության խորհրդի քարտուղարի պաշտոնում՝ ամեն տասնամյակ չէ, որ հաջողվում է նույնիսկ Ռուսաստանի նման երկրին: երկրին։ Իսկ կուսակցական կույսերը գրում ու հալումաշ են լինում՝ ի՜ նչ շրջապատ ունի Մոսկվայում, ի՜ նչ շրջապատ ունի... ունի… Մեղրու մասին Ս.Սարգսյանի Ս․Սարգսյանի խոսելը այն է նշանակում նաեւ, որ Մինսկի խմբի ֆրանսիացին ու ամերիկացին, թերեւս, դեմ են տալու էլի հողերի փոխանակումը: փոխանակումը։ Իսկ Ռուսաստանն ու Իրանը չեն թողնելու դա անել, մանավանդ որ, միջազգայնորեն ճանաչված սահմանները խախտելու մասին է խոսքը: խոսքը։ Այդ քաղաքական պացանների համար է, որ սահմաններ չկան, այլ կան «ճակատներ»: «ճակատներ»։

:Աշխարհում տաբուներ կան, որը խախտելու համար 300 չէ, 600 հազար սվինդ կբռնեն քամակդ կկոխեն: կկոխեն։ Իսկ համանախագահների ակտիվանալը ուղղված է, հավանաբար, Ադրբեջան-Ռուսաստան Ադրբեջան֊Ռուսաստան դաշինքը կանխելուն, ինչին Արեւմուտքը ձեռնամուխ եղավ (հրապարակայնորեն) Ալիեւի Մոսկվա գնալուց շաբաթներ առաջ, սպառնալով, որ քաղբանտարկյալներին չազատելու համար Ադրբեջանին կպատժի: կպատժի։ Արեւմուտքը սսկվեց միայն այն ժամանակ, երբ Ռուսաստանի ներկայացուցիչ Ռոգոզինը գրեթե բաց տեքստով հայտարարեց, որ Մոսկվան ավելի լավ գիտի Սուրաթն ու մյուսները քաղբանտարկյա՞լ են, թե՞ իրենց (Մոսկվայի) գործակալները: գործակալները։ Անհարմար բան ստացվեց, եւ Արեւմուտքը մխիթարվեց նրանով, որ ԱՄՀ-ի ԱՄՀ֊ի Հայաստանի մասին զեկույցը խմբագրեց դեպի լավը՝ Ադրբեջանի ինադու: ինադու։ Ալիեւը փոխանակմանը կասի՝ այո, որ չասի՝ ոչ: ոչ։ Ալիեւը լակոտ չի եւ գիտի, որ դա անիրագործելի է: է։ Նա Ամերիկայի կլինիկայից վերադարձը ձգձգում է, որ Իրան չգնա մինչեւ Իրաքի դեմ օպերացիայի սկիզբը (նախորդ անգամ ձգձգեց այնքան, մինչեւ ԱՄՆ-ը ԱՄՆ֊ը մտավ Կենտրոնական Ասիա եւ խիստ սահմանափակեց Իրանի ոտնձգությունների հնարավորությունը Կասպյան ավազանում), միաժամանակ չտեսնի Քոչարյանի երեսը ԱՊՀ առաջիկա խորհրդակցությանը: խորհրդակցությանը։ Երբ կսկսվի Իրաքի պատերազմը, Ադրբեջանի կշիռը ավելի կբարձրանա, եւ նա Ռուսաստանից կստանա ավելի, քան սպասում էր մինչեւ հիմա: հիմա։

:Իսկ սրանք, հակաահաբեկչության համաշխարհային ալիքի այս ժամանակներում դեռ Կիպրոս ու Լիբանան են գնում-գալիսգնում֊գալիս, նարկոբիզնեսի ու տեռորի հանրահայտ որջերը:որջերը։

:Երկոտանու առանձնահատուկ տեսակ պիտի լինել՝ որոշելու համար քարշ գալ Լիբանան-Սիրիա-ԿիպրոսԼիբանան֊Սիրիա֊Կիպրոս, երբ աշխարհի հզորագույն պետությունը պատերազմ է պատրաստում այդ կիսապետությունների համախոհի՝ Իրաքի դեմ,-դեռ ֊դեռ մի բան էլ առիթ գտնել վայրահաչելու Իրաքի երդվյալ թշնամի եւ Ամերիկայի նույնքան երդվյալ դաշնակից Իսրայելի դեմ: դեմ։ Գոնե մի երկրի պատվեր կատարեին այս ողորմելիները, ախր հաջողեցնում են կատարել արաբների, Իրանի, Ռուսաստանի եւ Հունական կոոպերատիվ հանրապետությունների պատվերները՝ միաժամանակ: միաժամանակ։ Այն էլ՝ այդ բլոկի կանխորոշված պարտության շեմին: շեմին։ Ինչ է թե՝ դրանք հակաթուրք են: են։ Բայց մի՞թե չէր կարելի Հայաստանում հակաթուրքությանը երկու ամիս դադար տալ: տալ։ Հանուն Հայաստանի: Հայաստանի։ Գոնե մեկ անգամ՝ հանուն Հայաստանի: Հայաստանի։ Արկադիաները Մեղրին տալու ծրագրին նույնպես կասեն՝ այո, որովհետեւ իրենց ծանծաղ մտքի մեջ ոչինչ չկա 94 թվականից այս կողմ, բացի Զանգեզուրն ու Ղարաբաղը փոխանակելը: փոխանակելը։ Բայց այդպես հարցը լուծելու համար խելք հարկավոր չէ, այդպես կարելի էր, օրինակ, Լոռին փոխել Ախալքալաքի հետ, Գյումրին տալ, Իգդիրը առնել, համ էլ Մասիսի փեշին է: է։ Ահա ինչպես ամեն ինչ գլխիվայր շուռ եկավ, երբ Ղարաբաղի ու Հայաստանի ապագան քննարկման առարկա դարձավ Ադրբեջանի մայրաքաղաքի քաղաքական էլիտայի ու նույն Ադրբեջանի գավառի սովետական նոմենկլատուրայի խառախուռայի միջեւ: միջեւ։ Ստեպաշինը, ինչպես վերն ասվեց, եւս մեկ առաքելություն ուներ (այդպիսի այցեր կլինեն ամիսը մեկ)-սոցիալիստ֊սոցիալիստ, կոմունիստ, դաշնակ եւ այդ տիպի այլ քաղաքականացված օլուխներին վստահեցնելու, որ Ռուսաստանը մնում է մեր մեծ ախպերը, անկախ այն բանից՝ Ղարաբաղը կլինի, թե ոչ: ոչ։ Իհարկե, առաջին հերթին վստահեցնել նրանց, ովքեր հաջորդ իշխողը կլինեն: կլինեն։ Եւ կհամոզեն: կհամոզեն։

:Ռուսները լավ գիտեն իրենց կլիենտին: կլիենտին։ Թարսի նման հենց նույն ժամանակ Ջավախքի ու Աբխազիայի հայերը ժրեցին: ժրեցին։ Հազիվ թե Ստեպաշինը նման խնդիր ուներ (այդպիսի բաների համար դեսպաններ գոյություն ունեն), բացի այն դեպքից, եթե Ռուսաստանը ցուցադրում է Վրաստանին, որ, այո, հենց իր մատը խառն է հայերի ակտիվանալու գործում: գործում։ Բայց վրացահայության ժրելը գուցե Ռուսաստանին հարկավոր է ընդամենը մեկ տակտիկական հարց լուծելու համար՝ որ Շեւարդնաձեն ԱՊՀ-ի ԱՊՀ֊ի առաջիկա հանդիպմանը չպնդի, որ Աբխազիայի ռուսական զորքերին ավելանան, ասենք, ուկրաինական զինվորներ, չէ՞ որ Աբխազիայի խաղարարարները, ըստ էության, ԱՊՀ երկրների զորականներից պիտի կազմված լինեին: լինեին։ Իսկ թե հետո ինչ պիտի լինի Վրաստանի ու Հայաստանի հարաբերությունը կամ վրացահայության վիճակը, այդ մասին ինչո՞ւ պիտի Ռուսաստանը մտածի: մտածի։ Բացառված չէ նաեւ, որ ջավախահայերի ակտիվանալը մեկանգամյա օգտագործման համար չէ սոսկ: սոսկ։ Հայաստանին հասկացնելով, որ արդեն ավարտել են իրենց միսիան Ադրբեջանի ուղղությամբ, իսկ մնացած հարցերը իրար մեջ կլուծեն Պուտինն ու Ալիեւը («Այս բանը կանես, այն բանը չես անի՝ Ղարաբաղը կստանաս, բայց ինքնավարությամբ»-»Ինքնավարությունը ինքնավարությամբ»֊»Ինքնավարությունը աչքիս վրա, թքել եմ ՆԱՏՕ-ի ՆԱՏՕ֊ի վրա, դու զորքերդ հեռու պահիր») Մոսկվան հայերին որպես փոխհատուցում, բացառված չէ, նվիրում է մի այլ պատերազմ, չէ՞ որ դա քաղաքականության համբակների վաղեմի երազանքն է: է։ Լեւոնիկը, չէ՞, ասել է, որ պիտի միշտ պատրաստ լինել պարտիզանական պատերազմի: պատերազմի։ Եւ իրոք, մի պատերազմը շուտով կվերջանա, ինչո՞վ են զբաղվելու պրովոկատորները: պրովոկատորները։ Մի խոսքով, սկսում ենք հիմա էլ Ջավախքը հայաթափել: հայաթափել։ Եթե մինչեւ հիմա դեռ շատերի համար պարզ չեղավ, շատ շուտով ակնհայտ կդառնա, որ Դաշնակցությունն ու Ադրբեջանի գավառական կուսխաժամուժը այս չորս տարիներին մեն մի քաղաքական նպատակ են հետապնդել՝ Հայաստանը հանձնել Ռուսաստանին ի տնօրինություն, փոխարենը պահպանելով Ղարաբաղի առկախ վիճակը Ռուսաստանի օգնությամբ: օգնությամբ։

:Բայց Ռուսաստանը Հայաստանը այդ պայմանով չուզեց: չուզեց։ Կամ չկարողացավ ուզենալ: ուզենալ։ Որովհետեւ նրան ոչ այնքան հակաթուրքական հռետորություն էր հարկավոր, վերջին հաշվով, այլ Կասպից Ծովը եւ Ադրբեջանը՝ որպես փակ դարպաս Արեւելքի եւ Արեւմուտքի ճանապարհին: ճանապարհին։ Իսկ Հայաստանը ո՞ւր պիտի փախչի հակաթուրքական իր շիզով: շիզով։ Հրեն անհայտ ազգությամբ մի քանի (քոսոտ) դաշքեսանցի եւս մեյդան են ընկել ցեղասպանության մասին մարազմատիկ օրինագծով: օրինագծով։ Չէ՞ որ ցեղասպանության մասին վերջերս են իմացել, անեկդոտի այն տաքսիստի նման, որը ցեղասպանության մասին առավոտյան լսած լինելով՝ քշում է սահմանի վրա, որ թուրքերի հերը անիծի: անիծի։ Չէ՞ որ ոչխարի կատաղածը յամանն է լինում: լինում։ Իսկ ինչո՞ւ մի քանի օրենք էլ չընդունել Ավարայրի, Ձիրավի, Սարդարապատի ճակատամարտերի եւ ընդհանրապես հայ ժողովրդի պատմության մասին: մասին։ Եւ սկսել դատական պրոցեսները պատմաբանների դեմ՝ սկսած Խորենացուց, որովհետեւ առաջին «ապազգայինը» հենց նա է, որ գրել է, թե՝ ողբում եմ քեզ, հայոց աշխարհ:աշխարհ։