Changes
|աղբյուր = [[«Որն է մեր ճանապարհը»]], «Հայք» N 15,16,18,19, 1990 թ․
}}
Ոչ մի ազգ, ոչ մի պետություն չի կարող իր տնտեսական և քաղաքական ծրագրերը կազմելիս ելնել միայն իր ցանկություններից, ներքին իրականությունից։ Անհրաժեշտ է ոչ միայն գնահատել հարևանների և ողջ աշխարհի իրավիճակը, այլ նաև կանխագոլշակել, թե ինչ ուղղությամբ է շարժվում աշխարհը և ըստ այդմ կառուցել ազգային ծրագրերը, որոշել խնդիրների լուծման հերթականությունը։ Ճշգրիտ հաշվարկել դեպքերի զարգացման ուղղությունը, իհարկե, հնարավոր չէ, պետք է ուղղակի քննարկել հավանական տարբերակները և գործողությունների մեջ, հարմար առիթին, ինչ-որ տեղ գնալ նաև իմաստալից ռիսկի, առանց որի հնարավոր չէ ոչ մի խնդրի իրականացում։ Եթե հաշվարկներ, կանխագուշակումներ չկան, ապա սովորաբար ընտրում են երկու հնարավոր պահվածքներից մեկը, կամ կծկված տրվում են հոսանքին, սպասելով թե ինչ կլինի (սովորաբար ինքն իրեն ոչ մի լավ բան չի լինում), կամ նյարդերը չեն դիմանում անորոշ լարվածությանը և հիստերիկ ոգևորությամբ դիմում են «մահ կամ ազատություն» կարգախոսին, որը եթե ճիշտ է անհատի համար, ապա անընդունելի է, երբ վերաբերում է ողջ ազգին։ Այդ երկու պահվածքների դրսևորումն էլ վառ արտահայտված են մեր այժմյան իրականության մեջ։
