Changes
Խժռենք մեր անյունում, շնանանք ու խնդանք․․․
թ․ Ա․ Ալիքյան
=== * ===
Ես՝ կենսասեր մի լուսնասուն,
<br> Ջրում գծում եմ շրջանակ
<br> Եվ չունեմ ես այլ նպատակ,
<br> Քան դառնալ նոր մի դյուցազուն։
Կռվազանի պես, դալկահար
<br> Մանդարինի թևքըս քշտած՝
<br> Կլորում եմ շրթներս օրհնած
<br> Եվ պատգամում հիսուսաբար։
Ա՜հ, ճի՜շտ, դառնալ նոր դյուցազուն
<br> Նենգ դարերի սեմի վրա,
<br> Բայց Լուսիններն ո՞ւր են հերվա։
<br> Վերստեղծել պետք չէ՞ աստծուն։
թ․ Ա․ Ալիքյան
===Լուսնային տրտունջք՝ գավառում===
Ա՜հ, գեղեցիկ լիր լուսնկան
<br> Գանձի նման հսկայական։
Փողն է հնչում երեկոյան,
<br> Անցորդ մի մարդ՝ տեր քահանան։
Դեմն հեծում է մի երգեհոն,
<br> Մի կատու է անցնում մյուս կողմ։
Գավառն արդեն մտնում է քուն։
<br> Դաշնամուրն իր փեղկն է փակում,
Արձակելով մի հուսկ ակորդ։
<br> Ժամը քանի՞սը կա արդյոք։
Լուսի՜ն, ի՜նչ բախտ աքսորվածի։
<br> Պե՞տք է ասել միշտ՝ եղիցի՛։
Լուսի՛ն, լուսի՛ն, օ՜, իմաստակ․
<br> Դու նույնն ես միշտ՝ ո՛ւր որ լույս տաս։
Երեկ տեսար դու Միսուրին
<br> Եվ Փարիզի թումբերը հին,
Նորվեգիայի ծոցերն, անգամ
<br> Բևեռ, ծովեր, ի՜նչ իմանամ։
Երջանիկ ա՛ստղ, դու անպայման
<br> Տեսնում ես իր հարսանեկան
Ճամփորդության շքերթն հիմա։
<br> Նրանք մեկնել են Շոտլանդիա։
Ի՜նչ մեծ փորձանք, թե այս ձմեռ
<br> Նա երգերն իմ լուրջի առներ։
Արի՜, լուսի՜ն, թափառ լուսի՛ն,
<br> Մնա՛, ապրենք մենք միասին։
Օ՜, պերճ գիշե՛ր, մեռնում եմ ես,
<br> Գավառն ամբողջ իմ սրտի մեջ։
Եվ լուսինը՝ լավ ծերունի,
<br> Ականջներում բամբակ ունի։
թ․ Ա․ Ալիքյան
[[Category: Պոեզիա]]
[[Կատեգորիա:Հեղինակներ-Լ|{{{դասակարգում}}}]]
