Changes
Նոր էջ «Մորեղբայր Ֆրեդն ապրում էր Արեւմտյան քամու փողոցում, համար ութ տանը։ Այն սենյակում, որի պատից կախվ...»:
Մորեղբայր Ֆրեդն ապրում էր Արեւմտյան քամու փողոցում, համար ութ տանը։ Այն սենյակում, որի պատից կախված էր նրա դիմանկարը, աջ կողմի դարակին դրված բաժակի մեջ մի վարդ կար, իսկ ձախ կողմում Թիկի֊Թակի ժամացույցն էր։
«Ինչ մեծ բան է ժամացույցը,— մտածում էր վարդը։— Բույր էլ չունի։ Իսկ այն, ինչ հաճելի հոտ չունի՝ գեղեցիկ լինել չի կարող»։
{{Վերնագիր
|վերնագիր = Փիլիսոփա֊բզեզը եւ ուրիշները
|հեղինակ = [[Դոնալդ Բիսեթ]]
|թարգմանիչ = Կարեն Ա․ Սիմոնյան
|աղբյուր = [[«Մոռացված ծննդյան օրը»]]
}}
[[Կատեգորիա:Մանկական]]
Իսկ ժամացույցը յուրովի մտածում էր․ «Ինչ հիմարն է այդ վարդը։ Ժամանակը ցույց տալ չի կարողանում։ Չեմ հասկանում, թե ինչու են գեղեցիկ համարում նրան»։
Մոտակայքով անցնում էր սեւ բզեզը։ Նա մի հայացք նետեց վարդի ու ժամացույցի վրա եւ մտածեց․ «Թշվառներ, նրանք բոլորովին սեւ չեն»։ Եվ շարունակեց իր ճանապարհը։ Նա շտապում էր իր տատիկի ծննդյան տոնը շնորհավորելու։
Հետո պատուհանից ներս նայեց ծիծեռնակը եւ տեսավ վարդին ու ժամացույցին։
— Հի֊հի,— ասաց նա։— Ի՞նչ օգուտ թիկթակելուց ու բուրմունք արձակելուց, երբ թռչել չես կարողանում։ Թռչե՜լ… Ավելի գեղեցիկ բան կարո՞ղ է արդյոք լինել։
— Լողալը,— պատասխանեց լուսամուտագոգի վրա դրված կլոր ակվարիումի մեջ գտնվող ձկնիկը։
— Մլավելը,— ասաց կատուն եւ պատուհանից ցատկեց դեպի այգի։
— Խռխռալը,— ասաց ախոռի մոտ ապրող խոզը։
— Ծառեր ճոճելը,— ասաց քամին։
— Քամի բարձրացնելը,— ասացին ճոճվող ծառերը։
Վարդն ու ժամացույցը դեռ վիճում էին, երբ կնոջ հետ տուն վերադարձավ մորեղբայր Ֆրեդը։
— Իսկ դու ո՞ւմ ես համարում ամենագեղեցիկը,— հարցրին նրանք մորեղբայր Ֆրեդին։
— Օրինակ, իմ կնոջը,— պատասխանեց մորեղբայր Ֆրեդը։
— Համաձայն եմ,— ասաց նրա կինը եւ համբուրեց մորեղբայր Ֆրեդին։
«Ինչ մեծ բան է ժամացույցը,— մտածում էր վարդը։— Բույր էլ չունի։ Իսկ այն, ինչ հաճելի հոտ չունի՝ գեղեցիկ լինել չի կարող»։
{{Վերնագիր
|վերնագիր = Փիլիսոփա֊բզեզը եւ ուրիշները
|հեղինակ = [[Դոնալդ Բիսեթ]]
|թարգմանիչ = Կարեն Ա․ Սիմոնյան
|աղբյուր = [[«Մոռացված ծննդյան օրը»]]
}}
[[Կատեգորիա:Մանկական]]
Իսկ ժամացույցը յուրովի մտածում էր․ «Ինչ հիմարն է այդ վարդը։ Ժամանակը ցույց տալ չի կարողանում։ Չեմ հասկանում, թե ինչու են գեղեցիկ համարում նրան»։
Մոտակայքով անցնում էր սեւ բզեզը։ Նա մի հայացք նետեց վարդի ու ժամացույցի վրա եւ մտածեց․ «Թշվառներ, նրանք բոլորովին սեւ չեն»։ Եվ շարունակեց իր ճանապարհը։ Նա շտապում էր իր տատիկի ծննդյան տոնը շնորհավորելու։
Հետո պատուհանից ներս նայեց ծիծեռնակը եւ տեսավ վարդին ու ժամացույցին։
— Հի֊հի,— ասաց նա։— Ի՞նչ օգուտ թիկթակելուց ու բուրմունք արձակելուց, երբ թռչել չես կարողանում։ Թռչե՜լ… Ավելի գեղեցիկ բան կարո՞ղ է արդյոք լինել։
— Լողալը,— պատասխանեց լուսամուտագոգի վրա դրված կլոր ակվարիումի մեջ գտնվող ձկնիկը։
— Մլավելը,— ասաց կատուն եւ պատուհանից ցատկեց դեպի այգի։
— Խռխռալը,— ասաց ախոռի մոտ ապրող խոզը։
— Ծառեր ճոճելը,— ասաց քամին։
— Քամի բարձրացնելը,— ասացին ճոճվող ծառերը։
Վարդն ու ժամացույցը դեռ վիճում էին, երբ կնոջ հետ տուն վերադարձավ մորեղբայր Ֆրեդը։
— Իսկ դու ո՞ւմ ես համարում ամենագեղեցիկը,— հարցրին նրանք մորեղբայր Ֆրեդին։
— Օրինակ, իմ կնոջը,— պատասխանեց մորեղբայր Ֆրեդը։
— Համաձայն եմ,— ասաց նրա կինը եւ համբուրեց մորեղբայր Ֆրեդին։
