Դիտել Բորիս Շտերն (կենսագրություն) էջի աղբյուրը

<br>Բորիս Գեդալյեւիչ Շտերն (14 փետրվարի 1947, Կիեւ — 6 նոյեմբերի 1998, նույն տեղում) — ուկայինացի գրող-երեւակագիր. ԽՍՀՄ գրողների միության անդամ (1988).  «Բրոնզե խխունջ» («Бронзовая улитка») եւ Թափառական («Странник») մրցանակների դափնեկիր։
<br>
<br>Բանվոր է աշխատել Սուրգուտում եւ Նիշնեվարտովսկում։ Տեղափոխվել է Օդեսսա։ Ավարտել է Օդեսսայի պետական համալսարանի բանասիրական բաժինը։
<br>1971 թվականին ուղարկել է իրառաջին վիպակը [[Բորիս Ստրուգացկուն]] եւ արժանացել նրա հավանության։ Առաջին պատմվածքը («Психоз» զվարճապատումը) հրապարակվել է 1975 թվականին։ Քիչ հայտնի հեղինակի երկերը գրավում են Բորիս Խազանովի ուշադրությունը եւ Շտերնը սկսում է համագործակցել «Химия и жизнь» հանդեսի հետ։ 1976-ից եւ մինչեւ 1980-ականների վերջը նա տպագրել էր մի քանի գիտա-երեւակագրական պատմվածքներ․ «Ձեռածումներ» (1976), «Տունը» (1980), «Ո՞ւմն է մոլորակը» (1980) եւ ուրիշները։
<br>1990-ականների սկզբից Բորիս Շտերնը սկսում է ավելի շատ տպագրվել։ Ընդլայնվում է նրա գրական ընդգրկույթը․ նա դիմում է հեքիաթների, երգիծանքի, հասարակական եւ իրապաշտական արձակի տեսակներին։ Այդ փուլի առավել հայտնի երկերից են «Դինոզավրի նոթերը» վիպակը, ինչպես նաեւ քննիչ Բել Ամորի արկածների մասեին պատմվածքների շարքի շարունակությունը։ 
<br>Լույս են տեսնում Բորիս Շտերնի «Ո՞վ է այնտեղ», «Սիրո ձուկը» () եւ այլ ժողովաձուները։ Հրատարակվում է «Եթովպացին» վեպը, որն արժանանում է «Բրոնզե խխունջ» մրցանակին։ Սակայն 1998 թվականին նա հանկարծամահ է լինում։ Բել Ամոր քննիչի մասին «Առա՛ջ, ձիանոց վեպը» լույս տեսավ արդեն հեղինակի մահից հետո։ 
<br>Բորիս Շտերնը «Մեկնարկ» («Старт») մրցանակի դափնեկիր է՝ «Ո՞ւմն է մոլորակը» ժողովածուի համար, ճանաչվել է Եւրոպային լավագույն երեւակագիր (իրենից առաջ Արեւելյան Եւրոպայում այդ պատվին արժանացել էին միայն [[Ստրուգացկի եղբայրները]] եւ [[Ստանիսլավ Լեմը]]։ 1999 թվականին Ռուսաստանի երեւակագիրների «Թափառականը» համաժողովում գրողին ետմահու շնոհրվել է «Երեւակագրույթան ասպետ» («Паладин фантастики») մրցանակը։
<br>
<br>Շարք քննիչ Բել Ամորի մասին․ «Ո՞ւմն է մոլորակը», «Ո՞վ է այնտեղ», «Լրազննում-1 եւ 2», «Առա՛ջ ձիանոց։
<br> «Գորինիչ Օզի հեքիաթները»: «Կաշչեյ անմահը՝ դեւվերի բանաստեղծը», «Ձմեռ պապը».
<br> «Դինոզավրի նոթերը» վիպակը (1989—1990).
<br> «Սիրո ձուկը» վիպակը (1991)
<br> «Եթովպացին» վեպը (1997)
<br> «Չորրոդ տարվա հուլիսի երկուսը․ Նորագույն նյութեր Անտոն Պ․ Չեխովի կենսագրությունից» վիպակը