«Գիշերվա պատմությունը»–ի խմբագրումների տարբերություն
(Նոր էջ «{{Վերնագիր |վերնագիր = Սահմաններ |հեղինակ = Խորխե Լուիս Բորխես |թարգմանիչ =∅ (իսպաներեն և անգլերե...»:) |
|||
| Տող 1. | Տող 1. | ||
{{Վերնագիր | {{Վերնագիր | ||
| − | |վերնագիր = | + | |վերնագիր = Գիշերվա պատմությունը |
|հեղինակ = [[Խորխե Լուիս Բորխես]] | |հեղինակ = [[Խորխե Լուիս Բորխես]] | ||
| − | |թարգմանիչ =∅ (իսպաներեն և անգլերեն տարբերակների հիման վրա) | + | |թարգմանիչ =∅ (իսպաներեն և 2 անգլերեն տարբերակների հիման վրա) |
|աղբյուր = | |աղբյուր = | ||
}} | }} | ||
| Տող 12. | Տող 12. | ||
և գայլերից վախն էր: | և գայլերից վախն էր: | ||
Մենք երբեք չենք իմանա, ով ձևեց բառը | Մենք երբեք չենք իմանա, ով ձևեց բառը | ||
| − | խավարի այն միջակայքի, | + | խավարի այն միջակայքի համար, որ |
բաժանում է երկու մթնշաղները: | բաժանում է երկու մթնշաղները: | ||
Մենք երբեք չենք իմանա, որ դարում այն դարձավ | Մենք երբեք չենք իմանա, որ դարում այն դարձավ | ||
տիեզերքի ու աստղերի խորհրդանիշ: | տիեզերքի ու աստղերի խորհրդանիշ: | ||
| − | + | Ուրիշներն ստեղծեցին առասպելը՝ | |
դարձնելով նրան մայրը ճակատագրի աստվածուհիների, | դարձնելով նրան մայրը ճակատագրի աստվածուհիների, | ||
որ մեր բախտն են հյուսում | որ մեր բախտն են հյուսում | ||
և զոհեցին նրան սև գառ, | և զոհեցին նրան սև գառ, | ||
| − | և | + | և աքաղաղ՝ ավարտն ավետող: |
Քաղդեացիները տվեցին նրան տասներկու տներ, | Քաղդեացիները տվեցին նրան տասներկու տներ, | ||
Զենոնը վերագրեց անվերջանալի աշխարհներ, | Զենոնը վերագրեց անվերջանալի աշխարհներ, | ||
| Տող 28. | Տող 28. | ||
իր դողացող հոգու հայրենիքը: | իր դողացող հոգու հայրենիքը: | ||
Հիմա գիշերն զգում ենք | Հիմա գիշերն զգում ենք | ||
| − | ինչպես | + | ինչպես հինավուրց գինին |
և ոչ ոք չի կարող դիտել նրան առանց գլխապտույտի | և ոչ ոք չի կարող դիտել նրան առանց գլխապտույտի | ||
| − | և ժամանակը փոխանցել է նրան հավերժությունը | + | և ժամանակը փոխանցել է նրան հավերժությունը: |
| − | + | Մտածել միայն, որ գիշերը չէր լինի | |
առանց փխրուն այս գործիքների՝ աչքերի: | առանց փխրուն այս գործիքների՝ աչքերի: | ||
</center></poem> | </center></poem> | ||
01:05, 18 Փետրվարի 2016-ի տարբերակ
հեղինակ՝ Խորխե Լուիս Բորխես |
Սերունդների գոյության ընթացքում,
Մարդը արարեց գիշերը:
Սկզբում այն կույր էր
փշեր էր, ոտքերը ճանկռող
և գայլերից վախն էր:
Մենք երբեք չենք իմանա, ով ձևեց բառը
խավարի այն միջակայքի համար, որ
բաժանում է երկու մթնշաղները:
Մենք երբեք չենք իմանա, որ դարում այն դարձավ
տիեզերքի ու աստղերի խորհրդանիշ:
Ուրիշներն ստեղծեցին առասպելը՝
դարձնելով նրան մայրը ճակատագրի աստվածուհիների,
որ մեր բախտն են հյուսում
և զոհեցին նրան սև գառ,
և աքաղաղ՝ ավարտն ավետող:
Քաղդեացիները տվեցին նրան տասներկու տներ,
Զենոնը վերագրեց անվերջանալի աշխարհներ,
Լատինական հեկզամետրը ձուլեց նրան,
Եվ ձուլեց նրան Պասկալի սարսափը:
Լուի դը Լեոնը տեսավ նրա մեջ
իր դողացող հոգու հայրենիքը:
Հիմա գիշերն զգում ենք
ինչպես հինավուրց գինին
և ոչ ոք չի կարող դիտել նրան առանց գլխապտույտի
և ժամանակը փոխանցել է նրան հավերժությունը:
Մտածել միայն, որ գիշերը չէր լինի
առանց փխրուն այս գործիքների՝ աչքերի:
