Զելյոնայա։
Դեպուտատ։Պատգամավոր։
Քահանա։
Մեղադրող։ Դա հեմատոմա է։ Ծանր մարմնական վնասվածք։
Գորելկին։ Բացի այդ նա ջարդել կոտրել է մատիս եղունգը։ Ահա։ (Ցույց է տալիս մատը։)
Քարտուղար։ Սարսափելի է։
Պոդոպլելով։ Չեմ ենթարկվել։
==Տեսարան երրորդ==
Լյուդմիլա։ Բայց մենք այսօր ոչ մի տեղ չենք գնում։
Նախագահ։ Կարծում ես, որ լավ տեսք պետք է ունենալ միայն մի որևիցե տեղ և ինչ֊որ մեկի համա՞ր։ Իսկ ամուսնուդ առաջ կարելի է ինչպես պատահի՞։
Լյուդմիլա։ Էլի՞ տրամադրություն չունես։
Նախագահ։ Իսկ ինչու պետք է ունենամ։ Ուրիշի ամուսնուն բանտ են նստեցնում, իսկ կինը պատրաստ է մի ողջ կյանք սպասել։ Ես քեզանից այդպիսի զոհաբերություն չեմ պահանջում և քո սիրո վրա այլևս հույս չեմ դնում, բայց հարգանքի վրա պնդում եմ։ Վերջ ի վերջո, եզի նման աշխատում եմ, զբաղեցնում եմ կարևոր պաշտոն, մեծ աշխատավարձ եմ ստանում ու էլի ինչ֊որ բան կողքից և այդ բոլորը ոչ թե ծախսում եմ Կուրշավելում, այլ տուն եմ բերում։ Եվ իմ սեփական տանը գոնե հարգանքի իրավունք ունեմ։
Լյուդմիլա։ Սանյա, ի՞նչ ես ասում, ինչպես թե, ինչու հանկարծ։ Ես քեզ հարգում եմ։ Արդեն տասնյոթ տարի է ինչ քեզ հարգում եմ։
Նախագահ։ Ուրեմն կանչիր նրան։
Լյուդմիլան թակում է դուռը։ Հայտնվում է Ժորիկը այպադը այփադը ձեռքին։
Ժորիկ։ Ողջույն, պապ։
Նախագահ։ Ողջույն։ Նստիր ուտելու։ Ի՞նչ ես անընդհատ քո այպադով այփադով ման գալիս։ Ինչ է պո՞ռնո ես նայում։
Ժորիկ։ Ինչո՞ւ պոռնո։
Ժորիկ (պատրաստելով խավիարով բուտերբրոդ)։ Շատ բան։ Նորություններ եմ նայում, բլոգեր կարդում։
Նախագահ։ Դու էլ բան գտար զբաղվելու։ Ինչ֊որ նոր բառեր են հայտնվել, բլոգ, տվիտթվիթ, պոստփոստ, ինստագրամ։ Ավելի լավ է պոռնո նայեիր։
Լյուդմիլա։ Սանյա, այդ ի՞նչեր ես ասում։ Երեխան տասնվեց տարեկան է։
Ժորիկ։ Ինձ մոտ։
Նախագահ։ Այպադը Այփադը թող։ Ազնիվ դատավորը քեզ համար այսպիսի բան չէր կարող գնել։
Ժորիկ։ Լավ։ Էլ ի՞նչ։ Ահա այֆոնս։ Թողնե՞մ։
Նախագահ։ Թող։ Ամաչելու պատճառ ավելի քիչ կունենաս։
Ժորիկը դնում է սեղանին այպադն այփադն ու այֆոնը և դուրս գալիս բարձր շրխկացնելով դուռը։
Լյուդմիլա։ Ինչո՞ւ այդպես վարվեցիր։ Դու հո տեսնում ես ինչ մեծ է նրա ծանրաբեռնվածությունը դպրոցում։ Առանց այն էլ նա ոչինչ չի ուտում, իսկ դու․․․
Լարիսա։ Իսկ առայժմ քո «Ֆեյսբո՞ւքն» ես քրքրում։
Սվետա։ Ոչ, բլոգեր եմ կարդում, քոմմենտներ, թուիթներ։թվիթներ։
Լարիսա։ Մեր գործի մասին գրո՞ւմ են։
Լարիսա։ Բայց չէ՞ որ մարդուն նստացրել են, իսկ դուք Աստծո հետ կապ ունեք։
Քահանա։ Այո, ունեմ։ Բայց այդ կապը, հասկանում ես, այնպիսին չէ, ինչպիսին երկի ղեկավարների հետ։ Դա սքայպ սքայփ չի, հեռախոս չի, դա միստիկա է։
Լարիսա։ Լավ։ Բայց դուք այդ միստիկական կապով կարող եք նրան հայտնել, որ տեսեք, երկրագնդում խայտառակ բաներ են տեղի ունենում։ Երկու երեխայի հորը, չգիտես ինչու․․․
Լարիսան կանգնած է պիկետում։ Անցնում է Դեպուտատ։Պատգամավորը։
Լարիսա։ Բարև ձեզ։
Դեպուտատ։ Պատգամավոր։ Հա։ (Շարունակում է ճանապարհը։)
Լարիսա (գնալով նրա հետ)։ Ես ձեզ ճանաչեցի։
Դեպուտատ։ Պատգամավոր։ Ինձ բոլորն էլ ճանաչում են։ Ես հանրությանը հայտնի մարդ եմ։ Դումայի անդամ եմ, հեռուստացույցով ելույթ եմ ունենում։
Լարիսա։ Դուք հենց այն մարդն եք, որն ինձ պետք է։
Դեպուտատ։ Պատգամավոր։ Ի՞նչ է նշանակում՝ ես ձեզ պետք եմ։ Պատկերացնո՞ւմ եք, թե ով եք դուք և ով եմ ես։
Լարիսա։ Իհարկե, պատկերացնում եմ։ Ես հասարակ ռուս կին եմ, ուշադրության անարժան գորշ մուկ, գրասենյակային պլանկտոն, ցանցային կռծող, իսկ դուք խոշոր պետական գործիչ, ժողովրդի ընտրյալ, ինչպես լսել եմ, խոշոր գիտական նվաճումներ ունեք։
Դեպուտատ Պատգամավոր (ավելի փափուկ)։ Այո, գիտությունների թեկնածու եմ, շուտով դոկտոր կդառնամ։ Ինչո՞վ կարող եմ ձեզ օգնել։
Լարիսա։ Գուցե լսել եք, ձերբակալել են ամուսնուս։
Դեպուտատ։ Պատգամավոր։ Ամուսնո՞ւդ են ձերբակալել։ Եվ ի՞նչ։
Լարիսա։ Բանն էլ հենց այն է, որ ոչ մի պատճառ չկար։
Դեպուտատ։ Պատգամավոր։ Բոլորն էլ այդպես են ասում՝ առանց պատճառի։ Բայց նա, երևի թե ինչ֊որ բան արե՞լ է։
Լարիսա։ Նա ոչ մի բան էլ չի արել։ Ուղղակի թատրոն է գնացել։
Դեպուտատ։ Պատգամավոր։ Ի՞նչ է նշանակում ուղղակի թատրոն գնացել։ Ինչո՞ւ է գնացել։ Ո՞ւմ պատվերով։ Պետդեպի՞։
Լարիսա։ Ինչ֊ի՞նչ։
Դեպուտատ։ Պատգամավոր։ Ի՞նչը ինչ֊ինչ։ Մեզ մոտ առանց Պետդեպի հավանության, ոչ մի բան չի արվում։ Ամերիկան օկուպացրել է ողջ երկիրը։ Կառավարությունում նստած են ամերիկայի դրածոները։ Միայն Մոսկավայում ինը հարյուր հազար լավ նախապատրաստված ամերիկյան զինվորներ կան։ Այսօր նրանք իրենց պահում են սովորական քաղաքացիների նման։ Աշխատում են, մետրոյից օգտվում, կինո, թատրոն, թանգարան գնում, և հնարավոր չէ նրանց տարբերել պարկեշտ քաղաքացիներից։ Բայց վաղը ազդանշան կլինի Վաշինգթոնից, և նրանք, մեկ մարդու պես փողոց դուրս կգան, արդեն ամերիկյան զինվորական հագուստով և զենքով, և մեզ այլ բան չի մնա անել, քան հանձնվել։ Չնայած, մենք բոլորս էլ արդեն հանձնվել ենք։ Բոլոր պրոցեսները մեզ մոտ ուղղորդում են ամերիկացիները։ Նրանք ենք ցուցմունք տալիս, թե ով ինչ դեր խաղա։ Ինչ են ասելու դատավորները, ինչ՝ գործակալները, ինչպես պետք է արձագանքեն հանդիսականները, այսպես և այնպես։ (Ցույց է տալիս դահլիճը։) Սրանք բոլորը ամերիկյան գործակալներ են։ Նրանք նայում ու արձագանքում են Պետդեպի ցուցմունքով։ Երբ պետք է լռում են, երբ պետք է ծիծաղել՝ ծիծաղում են, պետք է՝ ծափահարում են։ Եվ այդ ամենը անում են մեծ գումարներ ստանալով։
Լարիսա։ Ինչ սարսափելի բաներ եք պատմում։ Ուրեմն Լյոնյան, ոչ մի շանս չունի։ Եվ դուք նրան չե՞ք օգնի։
Դեպուտատ։ Պատգամավոր։ Ինչո՞ւ ոչ։ Հիմա գործերս կավարտեմ, կվերջացնեմ դիսսերտացիաս թեկնածուական ատենախոսությունս և դեպուտատական պատգամավորական հարցում կանեմ։ Ամերիկյան Պետդեպ։ (Գնում է։)
Բեմում է է Հեռուստահաղորդավարը։
Հաղորդավար (տեսնում է Լարիսային, կանգ է առնում)։ Լսել եմ, դուք հենց նոր այդ խելագարի հետ էիք զրուցում։
Լարիսա։ Նա ասում է, որ դեպուտատ պատգամավոր է։
Հաղորդավար։ Նա իր մասին շատ մեծ կարծիք ունի։ Միթե իսկական դեպուտատըպատգամավորը, կարող է այդպիսի զառանցանքներ դուրս տալ։
Լարիսա։ Ինձ է էլ թվումէ, որ չի կարող։ Բայց դուրս է տալիս։ Իսկ դուք ո՞վ եք։
Հաղորդավար։ Դուք ինձ չե՞ք ճանաչում։
Հեռուստաստուդիա։ Կիսաշրջանաձև դասավորված աթոռներ։ Հաղորդման մասնակիցներ․ Հաղորդավար, դեպուտատՊատգամավոր, Հասարակական պալատի անդամ, փաստաբան, դերասանուհի, Գրող֊Ֆեմինիստուհի, Հասարակ Կին, Մարդու իրավունքների պաշտպան։
Հաղորդավար։ Բարի երեկո։ Մեր այսօրվա հաղորդումը նվիրված է այսպես կոչված Պոդոպլեկինի գործին, որը ոչ միանշանակ վերաբերմունք է առաջացրել և փաստորեն կիսել է մեր հանրությունը։ Բանն այն է, որ Պոդոպլեկովը, ինչպես պնդում են վկաները, զգաստ վիճակում և խելքը գլխին եկել է թատրոն «Տրիբունալ» ներկայացմանը և դեռ այդ քիչ է, մենակ չի եկել, վտնագի է ենթարկել իր կնոջը, Լարիսային։ Բարև ձեզ, Լարիսա։
Հաղորդավար։ Հիմա մենք ոչ թե կանանց իրավունքների մասին ենք խոսում, այլ իրավաբանական կազուսի մասին։ Մարդը եկել է թատրոն, նրան կալանավորել են միայն այն բանի համար, որ նա այնտեղ է եկել։ Հնարավո՞ր է այդպիսի բան քսանմեկերոդ դարում։
Դեպուտատ։ Պատգամավոր։ Այդպիսի բան նույնիսկ քսաներորդ դարում չի եղել։
Փաստաբան։ Ենթադրենք, ստալինիզմի օրերին կարող էին ավելի վատ բաներ լիել։
ԴեպուտատՊատգամավոր, Ինչպես եք հոգնեցրել ձեր այդ ստալինյան ռեպրեսիաներով։ Ավելի լավ է հիշենք դժվարին իննսունականները, երբ Ելցինը ու Գայդարը քանդեցին հզոր պետությունը և թալանեցին ողջ ժողովրդին։
Հաղորդավար։ Պարոնայք, խնդրում եմ ձեզ վերադառնալ մեր թեմային։ Մեր թեման Ելցինը և Գայդարը չեն, թեման հասարակ ռուս մարդու մասին է, Լեոնիդ Պոդոպլեկովի մասին, նա չի քանդել պետությունը և ժողովրդին չի թալանել։
Դեպուտատ։ Պատգամավոր։ Նայած որ տեսանկյունից նայենք։ Ինչ է, կարծում եք, Ելցինը ու Գայդարը դա միայնա՞կ արեցին։ Հիշեք, թե ինչ էր ասել այդ մասին Զբիգնեվ Բժեզինսկին։
Հաղորդավար։ Ի՞նչ գործ ունի այստեղ Բժեզինսկին։ Մենք խոսում ենք Պոդոպլեկովի մասին։
Դեպուտատ։ Պատգամավոր։ Նրա մասին էլ ասել է։ Նա ասում էր, որ Ռուսաստանի հետ պայքարելիս, մեզ կօգնեն իրենք ռուսները։ Հատկապես այն ոչ այնքան հաստատունները, որոնք ալկոհոլիզմի, գոմոսեքսուալիզմի, պեդոֆիլիայի հակում ունեն։
Մարդու իրավունքների պաշտպան։ Մեղավոր է Պոդոպլեկովը թե ոչ, նշանակություն չունի։ Քանի դեռ այս ռեժիմը գոյություն ունի, նա կնստի։
Հասարակական պալատի անդամ։ Լսեք, իսկ ինչո՞ւ ենք մենք սևեռվել այդ Պոդոպլեկովի վրա։ Ինչ է, ուրիշ պրեբլեմ չունե՞նք։ Նստեցրել են և նստեցրել։ Դատարանը ամեն ինչ կպարզի։ Մենք պետք է մտածենք, թե ինչ անել Հյուսիսային Կովկասի հետ։ Կոնստրուկտիվ քաղաքականություն է պետք։ Էֆֆեկտիվ սոցիալական ծրագրեր։ Նոր աշխատատեղեր է պետք ստեղծել։ Օգնել բազմանդամ ընտանիքներին։
Դեպուտատ։ Պատգամավոր։ Ո՞ւմ են պետք նրանց բազմանդամ ընտանիքները։ Դրանք առանց այն էլ չափից ավելի շատ են և միայն բազմանալով են զբաղված։
Հասարակական պալատի անդամ։ Իսկ դուք ինչ է, ուզում եք ծնելիությունը կառավարել ազգային պատկանելիությա՞մբ։
Դեպտուտատ։ Պատգամավոր։ Լավ։ Չենք կառավարի։ Այդ դեպքում եկեք չարգելենք գեյ֊պրոպագանդան, և ընդհակառակը, խրախուսենք։ Թոզ զբաղվեն ավրամոլությամբ, կենդանամոլությամբ, միայն թե երեխաներ չունենան։
Հանրային պալատի անդամ։ Բայց դա արդեն իսկական ֆաշիզմ է։
Դեպուտատ։ Պատգամավոր։ Գուցե ես ֆաշիստ եմ, իսկ դու ապուշ ես։
Հասարակական պալատի անդամ։ Ինքդ ես ապուշ։
Դեպուտատ։ Պատգամավոր։ Անզգամ։ Սրիկա։ Բռնեք ինձ, թե չէ ես նրա մռութին կհասցնեմ։
Հաղորդավար։ Միայն թե անձնավորությունների մի անցեք։
Դեպուտատ։ Պատգամավոր։ Ինչե՞ր է նա դուրս տալիս։ Հերիք է նրանց օգնել։ Նրանց պետք է անջատել Ռուսաստանից։ Չինական պատով շրջափակել և թող այնտեղ իրար սպանեն, մորթեն, դա իրենց ներքին գործն է։
Իրավապաշտպան։ Դուք մոռանում եք, որ խոսքը գնում է ռուսաստանի քաղաքացիների մասին։
Դեպուտատ։ Պատգամավոր։ Ոչ ոք չի մոռանում։ Թեկուզ քաղաքացիներ են, բայց ինչու անպայման պետք է այնտեղ֊այստեղ գնան։ Պետք է վերադարձնել գրանցումը և թող բոլորը ապրեն այնտեղ, որտեղ ապրում են։ Կովկասցիները՝ Կովկասում, ասիացիները՝ Ասիայում, մոսկվիչները՝ Մոսկվայում։
Ուղղակի Կին։ Ճի՛շտ է։ Թե չէ փողոց ես դուրս գալիս մետրո նստում՝ բոլոր դեմքերը սև են։ Սարսափելի է ապրել։
Հաղորդավար։ Պարոնայք, հիշեցնում եմ, որ մեր հաղորդումը ոչ թե միգրանտների մասին է, այլ Պոդոպլեկովի։
Դեպուտատ։ Պատգամավոր։ Ինչ վերաբերում է այդ տիպին, ապա ես այդպիսիներին ուղղակի կգնդակահարեի։
Փաստաբան։ Պրովոկացիոն հայտարարություն է։ Ստիպված եմ հիշեցնել, որ գոյություն ունի անմեղության վարկած, իսկ մահապատիժ չունենք։
Դեպուտատ։ Պատգամավոր։ Մեր պարտիան ուզում է հասնել մահապատժի վերադարձին։ Վերջ ի վերջո մենք դրան կհասնենք և այն ժամանակ բոլորին, բոլորին կգնդակահարենք։
(Կամաց֊կամաց խոսակցությունը վերածվում է ընդհանուր աղմուկի։ Բոլորը խոսում են միաժամանակ։ Ընդհանուր բզոցից երբեմն առանձին բառեր ու ֆրազներ են լսվում։)
Լարիսան և Սվետան միասին կանգնած են «Մեշալկինի զոհ» պլակատներով։պաստառներով։
Լարիսա։ Եվ ի՞նչ օգուտ մեր այստեղ կանգնելուց։
Հայտնվում է պաշտպանը։
Պաշտպանը (Լարիսային)։ Կարելի է ձեզ մի վայրկյանով։ (Մի կողմ է տանում Լարիսային։) Լսեք, ես ամենուրեք ձեզ եմ փնտրում, իսկ դուք կանգնած եք այստեղ այդ հիմար պասխառներով։ պաստառներով։ Ի՞նչ եք ուզում դրանով հասնել։
Լարիսա։ Ուզում եմ լայնածավալ ուշադրություն գրավել ամուսնուս գործին։
==Երկրորդ տեսարան==
Սվետան պլակատով։ պաստառով։ Նրա մոտով անցնում է Ժորա Մեշալկինը։Կանգնում է, կարդում է պլակատը․ պաստառը․ «Մեշալկինի զոհ»։
Ժորիկ։ Այդ ո՞վ է Մեշալկինի զոհը։
Ժորիկ։ Ամենևին։
Սվետա։ Իսկապես նման ես։ Ինձանից ի՞նչ ես ուզում։ Գուցե հույս ունես պլակատս պաստառս խլե՞լ։
Ժորիկ։ Մի վախեցիր, այդպիսի մտադրություն չունեմ։
Ժորիկ։ Կմտածենք։ Իսկ առայժմ կարելի՞ է ես քեզ հետ կանգնեմ։
Սվետա։ Կարելի է։ (Կախում է Ժորիկի վրա այն պլակատըպաստառը, որը թողել էր Լարիսան։) Գիտես, երբ մենք մեծանանք ու դու լինես այնքան լավը ինչպես հիմա, մենք կամուսնանաք և դու կվերցնես իմ ազգանունը։
==Տեսարան երրորդ==
Պոդոպլեկովը (վանդակից)։ Ապրե՛ք, աղջիկներ։ (Ծափահարում է։)
Բեմ է վազում փարանջայով փարաջայով Քահանան, ձեռքին մեծ խաչ։
Քահանա (բարձրագոչ)։ Սրբապիղծներ։ (Աղջիկները հեռանում են Նախագահից, Գորելկինը, Յուրչենկոն, Մեղադրողը և նախագահը՝ աղջիկներից, և բոլորը անշարժանում են:) Անաստվածներ, չքվեք։
Մեղադրող։ Ինչպիսի՜ սանձարձակություն։
Քարտուղար։ Փորձեին Քարտուղար։Թող փորձեին միայն այդ նույն բանը անել մզկիթում։
Մեղադրող։ Կամ սինագոգայում․․․