«Անաբել Լի (Երվանդ Սարգսյան)»–ի խմբագրումների տարբերություն
(One intermediate revision by the same user not shown) | |||
Տող 3. | Տող 3. | ||
|հեղինակ = [[Էդգար Ալլան Պո]] | |հեղինակ = [[Էդգար Ալլան Պո]] | ||
|թարգմանիչ = Երվանդ Սարգսյան | |թարգմանիչ = Երվանդ Սարգսյան | ||
+ | |աղբյուր = | ||
}} | }} | ||
[[Կատեգորիա:Պոեզիա]] | [[Կատեգորիա:Պոեզիա]] | ||
Տող 20. | Տող 21. | ||
Բայց մեծ էր իմ սերը, և նաև քոնը, | Բայց մեծ էր իմ սերը, և նաև քոնը, | ||
Իմ արև պայծառ, իմ Անաբել Լի': | Իմ արև պայծառ, իմ Անաբել Լի': | ||
− | Երկնային լուսե | + | Երկնային լուսե փերիներն անգամ |
Չէին կարող սիրել մեզնից ավելի: | Չէին կարող սիրել մեզնից ավելի: | ||
Տող 32. | Տող 33. | ||
Թագավորության մեջ անհասանելի: | Թագավորության մեջ անհասանելի: | ||
− | Այո, երկնային | + | Այո, երկնային փերիներն անգամ |
Երջանիկ չէին մեզնից ավելի. | Երջանիկ չէին մեզնից ավելի. | ||
Եվ այդ նախանձն էր պատճառը միակ, | Եվ այդ նախանձն էր պատճառը միակ, | ||
Տող 42. | Տող 43. | ||
Ովքեր ապրեցին երկար ավելի, | Ովքեր ապրեցին երկար ավելի, | ||
Ովքեր գիտեին մեզնից ավելի: | Ովքեր գիտեին մեզնից ավելի: | ||
− | + | Փերիներ, դևեր... անզոր էին արդեն | |
Այդ աշխարհներում` անհասանելի, | Այդ աշխարհներում` անհասանելի, | ||
Որ իմ վշտահար հոգին բաժանեին | Որ իմ վշտահար հոգին բաժանեին |
Ընթացիկ տարբերակը 04:26, 2 Փետրվարի 2018-ի դրությամբ
հեղինակ՝ Էդգար Ալլան Պո |
Վաղուց, շատ վաղուց, հեռու-հեռավոր
Մի թագավորությունում անհասանելի,
Ապրում էիր դու` հրաշք մի աղջիկ,
Առաջին իմ սեր, իմ Անաբել Լի':
Սիրում էիր ինձ շատ, իսկ ես էլ այնքան,
Որ հնարավոր չէր սիրել ավելի:
Թեև երեխա էի, և դու էլ էիր փոքր`
Այդ թագավորությունում անհասանելի,
Բայց մեծ էր իմ սերը, և նաև քոնը,
Իմ արև պայծառ, իմ Անաբել Լի':
Երկնային լուսե փերիներն անգամ
Չէին կարող սիրել մեզնից ավելի:
Դա էր պատճառը գուցե, չգիտեմ,
Այդ թագավորությունում անհասանելի
Ժայթքեց հողմախառն կայծակ անիծված,
Խլեց քեզ ինձնից, իմ Անաբել Լի':
Իսկ ծնողներդ` վշտահար սրտով,
Տարան քեզ ինձնից հեռու ավելի.
Քո տունը դարձավ ծովափնյա մի խորշ`
Թագավորության մեջ անհասանելի:
Այո, երկնային փերիներն անգամ
Երջանիկ չէին մեզնից ավելի.
Եվ այդ նախանձն էր պատճառը միակ,
Որ թագավորությունում անհասանելի`
Կայծակով լեցուն հողմերը դաժան
Սպանեցին հենց քեզ, իմ Անաբել Լի':
Բայց մենք սիրեցինք նրանցից ուժգին,
Ովքեր ապրեցին երկար ավելի,
Ովքեր գիտեին մեզնից ավելի:
Փերիներ, դևեր... անզոր էին արդեն
Այդ աշխարհներում` անհասանելի,
Որ իմ վշտահար հոգին բաժանեին
Քո մաքուր հոգուց, իմ Անաբել Լի':
Երբ հայացքս է Լուսնի շուրջը, իմ անուրջը
Քո մասին է, Անաբել Լի':
Թեև սին է պատրանքը, բայց քո այդ հայացքը
Հիասքանչ է, իմ Անաբել Լի':
Ու կկորչեմ ես անհետ, կննջեմ առհավետ`
Արևավառ ու սիրուն հարսնացուիս հետ,
Գետնախորշերում` մութ, անմատչելի,
Աշխարհների մեջ անհասանելի: