[[Կատեգորիա:Արձակ]]
[[Կատեգորիա:Հեքիաթ]]
{{անավարտ}}
==ԲՆԱԲԱՆ==
Այնպես սիրալիր ժպտում է
Սուր ճանկերը բացելիս,
Հկնիկներին Ձկնիկներին բարևում է
Ու մեղմ նրանց կուլ տալիս<ref>Անգլիացի աստվածաբան և մանկագիր Այզեք Ուոթսի (1674-1748) ամենահայտնի ոտանավորներից մեկը՝ «Աստվածային երգեր փոքրիկների համար» ժողովածուից (1715)։
Հա՛փչի, հա՛փչի, հա՛փչի<ref>Ուրախ ծաղրերգության բնօրինակը ոմանք վերագրում են Ջ. Լեգֆորդին, ոմանք՝ Դ. Բեյթսին։ Քերոլի ուշադրության կենտրոնում եղել է հետևյալ տունը.
<small>Սե՛ր տուր, սե՛ր տուր երեխային,
Կրկներգ՝
Հափչի, հափչի, հափչի14հափչի:
— Ինձ համար միևնույն է, — ասաց Ալիսը:
— Ուրեմն նշանակություն չունի, թե ուր կգնաս:
— Միայն թե որևէ տեղ չունի, հասնեմ, — ավելացրեց Ալիսը:
— Դե, իհարկե կհասնես, — հաստատեց Կատուն, — եթե միայն շատ հեռու գնաս:
Պոչը քաշած ու սրտաճաք՝ իսկույն փախուստ է տալիս<ref>. Սկզբնաղբյուրը Այզեք Ուոթսի հանրահայտ «Ալարկոտը» բանսատեղծությունն է։
<refsmall>Խոսեց հանկարծ ալարկոտը, ու մրթմրթաց նա այսպես.
— Ինչո՞ւ եք ինձ քնից հանում, ախր քնած էի ես։
Ինչպես դռան սռնիներն են չորանալուց խուլ ճռռում.
Փուշ ու մոլախոտ ծածկել են կաղնիները դարավոր։
Հագի շորերն էլ որ տեսնեք՝ միայն քուրջ ու ցնցոտի
Նա մսխել է ունեցածը, ինչպես անբան մի լոթի...</refsmall>
</ref>:</poem>