Changes

:Տնտեսուհին նրան թույլատրել էր գնալ, հենց որ կանայք թեյելը վերջացնեն, և Մարիան նախապես ուրախանում էր ազատ երեկոյի համար։ Խոհանոցր փայլում էր մաքրությունից, եւ խոհարարուհին ասաց՝ պղնձե հսկա կաթսաների մեջ կարող ես տեսնել սեփական պատկերդ։ Կրակը թեժ էր, պայծառ, և անկյունի սեղաններից մեկին թխվածքի չորս մեծ կտորներ էին դրված, որը կարծես ամբողջական լիներ, բայց մոտիկից նայելիս զգացվում էր, որ կտրտված է հաստ, հավասար, երկար շերտերով՝ թեյի հետ մատուցելու համար։ Մարիան ինքն էր կտրտել թխվածքը։

:Մարիան շատ էր կարճահասակ, երկար քիթ ուներ և երկարավուն ծնոտ։ Նա խոսում էր մի քիչ ռնգաձայն և միշտ մխիթարող ձայնով. ձայնով․ «Այո, սիրելիս» կամ՝ «Ոչ, սիրելիս»։ Երբ կանայք վիճում էին լվացքատաշտերի համար, տնտեսուհին ուղարկում էր Մարիային, եւ նա միշտ կարողանում էր հաշտեցնել վիճողներին։ Մի օր տնտեսուհին այդպես էլ ասաց․:— Մարիա, դուք իսկական խաղաղության հրեշտակ եք։

:Գովեստը լսեցին և սպիտակեղենի պահեստապետը եւ երկու խնամակալուհիները։ Իսկ Ջինջեր Մունին միշտ ասում էր— Մարիա, թե արդուկներ բաժանող խուլուհամրին էժան չէր նստի նրա ծուլությունը, եթե չլիներ Մարիան։ Մի խոսքով, բոլորն էլ սիրում էին նրան։ դուք իսկական խաղաղության հրեշտակ եք։

:Կանայք թեյելու էին ժամը վեցին, Գովեստը լսեցին և սպիտակեղենի պահեստապետը եւ Մարիան մինչև յոթը կհասցներ դուրս գալ։ Բոլսբրիջից մինչև Նելսոնի սյունը՝ քսան րոպեերկու խնամակալուհիները։ Իսկ Ջինջեր Մունին միշտ ասում էր, Սյունից մինչև Դրամքոնդրա՝ դարձյալ քսանթե արդուկներ բաժանող խուլուհամրին էժան չէր նստի նրա ծուլությունը, և քսան րոպե՝ գնումների համար։ Այնտեղ կլինի ժամը յոթից շուտ։ Նա վերցրեց արծաթե փականքով իր դրամապանակը և նորից կարդաց «Նվեր Բելֆաստից» բառերը։ Շատ էր սիրում այդ քսակըեթե չլիներ Մարիան։ Մի խոսքով, որը հինգ տարի առաջ Նվիրել էր Ջոնը։ Ոգիների օրը Ջոնը և Օլֆին գնացել էին Բելֆաստ։ Դրամաքսակում կար երկու կես քրոուն, պղնձադրամներ և տրամվայի ուղեվճարից հետո կմնար ուղիղ հինգ շիլլինգ։ Ինչ հոյակապ երեկո կանցկացնեն երեխաները բոլորն էլ կերգեն, միայն թե Ջոնը հարբած տուն չգա։ Նա շատ էր փոխվում, երբ խմում էր։ սիրում էին նրան։

:Ջոնը հաճախ էր խնդրումԿանայք թեյելու էին ժամը վեցին, որ եւ Մարիան վերադառնա և իրենց հետ ապրիմինչև յոթը կհասցներ դուրս գալ։ Բոլսբրիջից մինչև Նելսոնի սյունը՝ քսան րոպե, բայց Մարիան չէր ցանկանում կանգնել նրանց ճանապարհին (չնայած Ջոնի կինը միշտ էլ լավ էր վարվում նրա հետ) և բացի այդ ինքն արդեն վարժվել էր լվացքատան կյանքին։ Ջոնը լավ տղա էր. Մարիան նրա և Օլֆիի դայակն էր եղելՍյունից մինչև Դրամքոնդրա՝ դարձյալ քսան, և Ջոնը սովորություն ուներ ասելու. :―Մայրիկը մայրիկ է, բայց իմ իսկական մայրը Մարիան է։ :Երբ ընտանիքը ցրվեց, տղաները նրա համար աշխատանք գտան «Երեկոյան Դուբլին» լվացքատանը, և այդ աշխատանքը նրան դուր եկավ։ քսան րոպե՝ գնումների համար։ Այնտեղ կլինի ժամը յոթից շուտ։ Նա միշտ վատ կարծիքի էր եղել բողոքականների մասին, բայց հիմա գտնում էր, որ նրանք հոյակապ մարդիկ են, չնայած չափից ավելի են լուրջ ու հանգիստ, բայց բոլոր դեպքերում, հոյակապ մարդիկ են, որոնց հետ կարող ես գործ ունենալ։ Իսկ հետո ջերմոցում նա ունեցավ վերցրեց արծաթե փականքով իր անկյունը դրամապանակը և սկսեց բույսեր խնամել։ Նա ուներ ձարխոտի և ձյութալարի հոյակապ տնկիներ, և երբ որևէ մեկը գալիս նորից կարդաց «Նվեր Բելֆաստից» բառերը։ Շատ էր այցելությանսիրում այդ քսակը, ջերմոցից մեկ-երկու տնկաշիվ որը հինգ տարի առաջ Նվիրել էր տալիս։ Նրան դուր չէր գալիս միայն մի բան՝ ամենուր հոգեփրկիչ թեմաներով բրոշյուրներ կարելի էր տեսնել, մինչդեռ տնտեսուհին այնքան հոյակապ անձնավորություն էր, իսկական լեդի։ Երբ խոհարարուհին հայտնեց, որ թեյը պատրաստ է, Մարիան գնաց կանանց սենյակը եւ հնչեցրեց զանգը։ Քիչ անց, շրջազգեստի փեշով սրբելով գոլորշախաշ ափերը, բլուզների թեւքերը իջեցնելով կարմրած, ուռած դաստակների վրա՝ հայտնվեցին կանայք։ Նրանք տեղավորվեցին սեղանի շուրջ, Ջոնը։ Ոգիների օրը Ջոնը և խոհարարուհին ու խուլուհամրը թեյ լցրին խոշոր գավաթների մեջ, նախապես ավելացնելով կաթ ու շաքար։ Մարիան հսկեց թխվածքը բաժանելուն և հետևեց, որ կանանցից յուրաքանչյուրը ստանա հասանելիք չորս կտորը։ Ընթրիքի ժամանակ ծիծաղում Օլֆին գնացել էինԲելֆաստ։ Դրամաքսակում կար երկու կես քրոուն, կատակում։ Լիլի Ֆլեմինգը ասաց, թե Մարիան վստահ է, որ մատանին իրեն բաժին կհասնի, պղնձադրամներ և չնայած Ֆլեմինգը այդ կատակը կրկնում էր այս տրամվայի ուղեվճարից հետո կմնար ուղիղ հինգ շիլլինգ։ Ինչ հոյակապ երեկո կանցկացնեն երեխաները բոլորն էլ որերորդ անգամ՝ Սրբերի տոների նախօրեներինկերգեն, Մարիան ստիպված միայն թե Ջոնը հարբած տուն չգա։ Նա շատ էր ծիծաղել ու ասելփոխվում, որ ինքը կարիք չունի ո՛չ մատանու և ո՛չ էլ փեսայի։ Եվ երբ նա ծիծաղեց, նրա մոխրականաչ աչքերը փայլեցին ամաչկոտությունից, իսկ քթի ծայրը համարյա ծնոտին հասավ։ Հետո Ջինջեր Մունին բարձրացրեց թեյի գավաթը և առաջարկեց խմել Մարիայի կենացը, ասելով, որ իհարկե այդ առթիվ լավ կլիներ գարեջուր խմել։ Մինչ Ջինջերը բաժակաճառ էր ասում, մյուս կանայք իրենց գավաթները թխթխկացնում էին սեղանին։ Եվ Մարիան նորից ծիծաղեց, ծիծաղեց այնքան, մինչև որ նրա քթի ծայրր համարյա դիպավ ծնոտին, իսկ նիհար մարմինր սկսեց ցնցվել։ Նա գիտեր, որ Մունին միտք էլ չունի իրեն վիրավորելու, թեև խոսում էր ինչպես բոլոր հասարակ կանայք։ խմում էր։

:Բայց ինչքան ուրախ Ջոնը հաճախ էր խնդրում, որ Մարիան, երբ կանայք թեյելն ավարտեցին, վերադառնա և խոհարարուհին ու խուլուհամրը սկսեցին հավաքել սեղանը։ Նա գնաց իր փոքրիկ ննջասենյակը և հիշելովիրենց հետ ապրի, որ հաջորդ առավոտ պատարագ է, զարթեցուցիչի սլաքը յոթից տարավ վեցի վրա։ Հետո հանեց իր աշխատանքային հագուստը, տնային կոշիկները եւ իր ամենալավ զգեստը փռեց անկողնու վրա, իսկ տոնական փոքրիկ կոշիկները դրեց մահճակալի մոտ։ Մինչ կանգնած էր հայելու առաջ, նա վերհիշեց, թե ինչպես էր հագնվում կիրակի առավոտյան պատարագի գնալիս, երբ դեռատի աղջիկ էր։ Նա տարօրինակ սիրով նայեց իր փոքրիկ մարմնին, որ մի ժամանակ այնքան գեղեցիկ էր թվում։ Չնայած տարիքին, գտավ, որ դա կոկիկ ու հոյակապ մի փոքրիկ մարմին է։ Երբ բայց Մարիան դուրս եկավ, փողոցները փայլում էին անձրևից, ե նա գոհ չէր ցանկանում կանգնել նրանց ճանապարհին (չնայած Ջոնի կինը միշտ էլ լավ էր իր հին, մոխրագույն անձրևանոցից։ Տրամվայում տեղ չկար, ստիպված վարվում նրա հետ) և բացի այդ ինքն արդեն վարժվել էր նստել վագոնի վերջում, փոքրիկ աթոռակին, դեմքով դեպի մարդիկ։ Նրա կոշիկները հազիվ էին հասնում հատակին։ Նա մտովի կարգավորեց գնումների հաջորդականությունը ու գտավ, որ լվացքատան կյանքին։ Ջոնը լավ է, երբ մարդ ոչ մեկից կախում չունի տղա էր․ Մարիան նրա և ունի իր դրամը։ Հույս ուներ երեկոն շատ լավ անցկացնել և վստահ Օլֆիի դայակն էրեղել, որ դա այդպես էլ կլինի, բայց անընդհատ մտածում էր և ափսոսում, որ Օլֆին ու Ջոնը չեն խոսում իրար հետ։ Նրանք հիմա շարունակ գժտվում են, բայց երբ փոքր էին, շատ լավ ընկերներ էին. ինչ արած, այդպիսին է կյանքը։ սովորություն ուներ ասելու․

:Սյան մոտ նա դուրս եկավ տրամվայից և սկսեց կզաքիսի պես իր ուղին փորել ամբոխի միջով։ Գնաց Դաունների հրուշակեղենի խանութը— Մայրիկը մայրիկ է, բայց խանութում այնքան մարդ կարիմ իսկական մայրը Մարիան է։ Երբ ընտանիքը ցրվեց, տղաները նրա համար աշխատանք գտան «Երեկոյան Դուբլին» լվացքատանը, որ ստիպված եղավ երկար սպասել։ Գնեց մի դյուժին մեկ պեննիանոց կարկանդակ և մեծ փաթեթը ձեռքին դուրս եկավ խանութից։ Հետո մտածեց նոր գնումների այդ աշխատանքը նրան դուր եկավ։ Նա միշտ վատ կարծիքի էր եղել բողոքականների մասին, ուզում բայց հիմա գտնում էր գնել որևէ արտակարգ բան։ Անկասկած, տանը բավականաչափ խնձոր որ նրանք հոյակապ մարդիկ են, չնայած չափից ավելի են լուրջ ու ընկույզ կլինի։ Դժվար էր որոշել՝ ուրիշ էլ ի՞նչ գնել, և միակ հարմար բանը կեքսն էր։ Որոշեց մի քիչ կեքս գնելհանգիստ, բայց Դաունների վաճառած կեքսի վրա շաքարաշերտ համարյա չկարբոլոր դեպքերում, և Մարիան գնաց Հենրի սթրիթի խանութը։ Այստեղ հոյակապ մարդիկ են, որոնց հետ կարող ես գործ ունենալ։ Իսկ հետո ջերմոցում նա երկար ժամանակ ունեցավ իր անկյունը և սկսեց բույսեր խնամել։ Նա ուներ ձարխոտի և ձյութալարի հոյակապ տնկիներ, և երբ որևէ հարմար բան մեկը գալիս էր փնտրումայցելության, և վաճառասեղանի ետևը կանգնած ջերմոցից մեկ֊երկու տնկաշիվ էր տալիս։ Նրան դուր չէր գալիս միայն մի երիտասարդ լեդիբան՝ ամենուր հոգեփրկիչ թեմաներով բրոշյուրներ կարելի էր տեսնել, որը հավանաբար արդեն սկսել մինչդեռ տնտեսուհին այնքան հոյակապ անձնավորություն էր ձանձրանալ Մարիայից, ուզեց ճշտելիսկական լեդի։ Երբ խոհարարուհին հայտնեց, որ թեյը պատրաստ է, թե չի՞ ցանկանում արդյոք գնել հարսանեկան հանդեսի կեքս։ Այդ հարցի վրա Մարիան կարմրեց և ժպտացգնաց կանանց սենյակը եւ հնչեցրեց զանգը։ Քիչ անց, բայց երիտասարդ լեդին տրամադիր չէր կատակելուշրջազգեստի փեշով սրբելով գոլորշախաշ ափերը, բլուզների թեւքերը իջեցնելով կարմրած, ուռած դաստակների վրա՝ հայտնվեցին կանայք։ Նրանք տեղավորվեցին սեղանի շուրջ, և վերջիվերջո կեքսի մի հաստ շերտ կտրելովխոհարարուհին ու խուլուհամրը թեյ լցրին խոշոր գավաթների մեջ, փաթաթեց նախապես ավելացնելով կաթ ու հանձնելով Մարիայինշաքար։ Մարիան հսկեց թխվածքը բաժանելուն և հետևեց, որ կանանցից յուրաքանչյուրը ստանա հասանելիք չորս կտորը։ Ընթրիքի ժամանակ ծիծաղում էին, կատակում։ Լիլի Ֆլեմինգը ասաց. :— Խնդրե՛մ, երկու շիլլինգ թե Մարիան վստահ է, որ մատանին իրեն բաժին կհասնի, և չորս պենս։չնայած Ֆլեմինգը այդ կատակը կրկնում էր այս էլ որերորդ անգամ՝ Սրբերի տոների նախօրեներին, Մարիան ստիպված էր ծիծաղել ու ասել, որ ինքը կարիք չունի ո՛չ մատանու և ո՛չ էլ փեսայի։ Եվ երբ նա ծիծաղեց, նրա մոխրականաչ աչքերը փայլեցին ամաչկոտությունից, իսկ քթի ծայրը համարյա ծնոտին հասավ։ Հետո Ջինջեր Մունին բարձրացրեց թեյի գավաթը և առաջարկեց խմել Մարիայի կենացը, ասելով, որ իհարկե այդ առթիվ լավ կլիներ գարեջուր խմել։ Մինչ Ջինջերը բաժակաճառ էր ասում, մյուս կանայք իրենց գավաթները թխթխկացնում էին սեղանին։ Եվ Մարիան նորից ծիծաղեց, ծիծաղեց այնքան, մինչև որ նրա քթի ծայրր համարյա դիպավ ծնոտին, իսկ նիհար մարմինր սկսեց ցնցվել։ Նա գիտեր, որ Մունին միտք էլ չունի իրեն վիրավորելու, թեև խոսում էր ինչպես բոլոր հասարակ կանայք։

:Մարիան մտածում Բայց ինչքան ուրախ էրՄարիան, երբ կանայք թեյելն ավարտեցին, և խոհարարուհին ու խուլուհամրը սկսեցին հավաքել սեղանը։ Նա գնաց իր փոքրիկ ննջասենյակը և հիշելով, որ երեւի մինչև Դրամքոնդրա կանգնած կմնա տրամվայումհաջորդ առավոտ պատարագ է, որովհետևզարթեցուցիչի սլաքը յոթից տարավ վեցի վրա։ Հետո հանեց իր աշխատանքային հագուստը, թվում տնային կոշիկները եւ իր ամենալավ զգեստը փռեց անկողնու վրա, իսկ տոնական փոքրիկ կոշիկները դրեց մահճակալի մոտ։ Մինչ կանգնած էրհայելու առաջ, նա վերհիշեց, թե երիտասարդներից ոչ մեկը իրեն չի նկատումինչպես էր հագնվում կիրակի առավոտյան պատարագի գնալիս, բայց երբ դեռատի աղջիկ էր։ Նա տարօրինակ սիրով նայեց իր փոքրիկ մարմնին, որ մի տարիքով ջենտլմեն զիջեց տեղը։ Ջենտլմենը ամրակազմ տղամարդ ժամանակ այնքան գեղեցիկ էրթվում։ Չնայած տարիքին, գտավ, որ դա կոկիկ ու հոյակապ մի փոքրիկ մարմին է։ Երբ Մարիան դուրս եկավ, փողոցները փայլում էին անձրևից, ե նա գոհ էր իր հին, մոխրագույն գլխարկովանձրևանոցից։ Տրամվայում տեղ չկար, քառակուսիստիպված էր նստել վագոնի վերջում, փոքրիկ աթոռակին, կարմիր դեմքով դեպի մարդիկ։ Նրա կոշիկները հազիվ էին հասնում հատակին։ Նա մտովի կարգավորեց գնումների հաջորդականությունը ու մոխրագույն բեղով։ Մարիան մտածեցգտավ, թե ջենտլմենը նման որ լավ է գնդապետի , երբ մարդ ոչ մեկից կախում չունի և ունի իր դրամը։ Հույս ուներ երեկոն շատ ավելի կիրթ էլավ անցկացնել և վստահ էր, քան այն երիտասարդներըոր դա այդպես էլ կլինի, որոնք պարզապես անուշադրության էին մատնել իրեն։ Ջենտլմենը ենթադրեց, թե նրա պայուսակը լիքն է փոքրիկների համար համեղ բաներով բայց անընդհատ մտածում էր և ասացափսոսում, որ իսկապես փոքրիկները պետք է հաճույք ստանանՕլֆին ու Ջոնը չեն խոսում իրար հետ։ Նրանք հիմա շարունակ գժտվում են, քանի դեռ բայց երբ փոքր են։ Մարիան համաձայնեց ջենտլմենի հետ և գլխի ամաչկոտ շարժումով հավանություն տվեց նրա կարծիքին։ Քանալ Բրիջի մոտ Մարիան պետք է իջներ տրամվայիցէին, նա շնորհակալություն հայտնեց ջենտլմենին ու գլուխ տվեց։ Ջենտլմենը նույնպես խոնարհվեցշատ լավ ընկերներ էին․ ինչ արած, բարձրացրեց գլխարկը և հաճելը ժպտաց։ այդպիսին է կյանքը։

:Երբ Մարիան գնում էր գետափի երկայնքով, անձրևի տակ, թեքելով Սյան մոտ նա դուրս եկավ տրամվայից և սկսեց կզաքիսի պես իր փոքրիկ գլուխըուղին փորել ամբոխի միջով։ Գնաց Դաունների հրուշակեղենի խանութը, մտածեցբայց խանութում այնքան մարդ կար, որ իսկական ջենտլմենը իսկույն երևում էստիպված եղավ երկար սպասել։ Գնեց մի դյուժին մեկ պեննիանոց կարկանդակ և մեծ փաթեթը ձեռքին դուրս եկավ խանութից։ Հետո մտածեց նոր գնումների մասին, եթե նույնիսկ ուզում էր գնել որևէ արտակարգ բան։ Անկասկած, տանը բավականաչափ խնձոր ու ընկույզ կլինի։ Դժվար էր որոշել՝ ուրիշ էլ ի՞նչ գնել, և միակ հարմար բանը կեքսն էր։ Որոշեց մի քիչ էլ խմած է։ Երբ Մարիան ներս մտավ Ջոնի տունըկեքս գնել, բոլորն ասացին. «0՜բայց Դաունների վաճառած կեքսի վրա շաքարաշերտ համարյա չկար, ահա և նա»։ Ջոնը տանն Մարիան գնաց Հենրի սթրիթի խանութը։ Այստեղ նա երկար ժամանակ որևէ հարմար բան էրփնտրում, հենց նոր և վաճառասեղանի ետևը կանգնած մի երիտասարդ լեդի, որը հավանաբար արդեն սկսել էր եկել գործիցձանձրանալ Մարիայից, ուզեց ճշտել, թե չի՞ ցանկանում արդյոք գնել հարսանեկան հանդեսի կեքս։ Այդ հարցի վրա Մարիան կարմրեց և բոլոր երեխաները հագել էին իրենց կիրակնօրյա զգեստները։ ժպտաց, բայց երիտասարդ լեդին տրամադիր չէր կատակելու, և վերջիվերջո կեքսի մի հաստ շերտ կտրելով, փաթաթեց ու հանձնելով Մարիային, ասաց․

:Այստեղ էին նաև հարևանի — Խնդրե՛մ, երկու մեծ աղջիկները, խաղում էին։ Մարիան նվերների ծանր փաթեթը տվեց ավագին՝ Օլֆիին, իսկ միսիս Դոնեյին ասաց, թե անչափ մեծ նեղություն է նվերների այդքան մեծ փաթեթով այցի գալը շիլլինգ և ստիպեց, որ բոլոր երեխաներն ասեն. «Շնորհակալությո՛ւն, Մարիա»։ չորս պենս։

:Մարիան ասացմտածում էր, որ պապայի և մամայի համար անակնկալ նվեր է պահել և սկսեց փնտրել կեքսը։ Փնտրեց Դաունների փաթեթումերեւի մինչև Դրամքոնդրա կանգնած կմնա տրամվայում, հետո անձրևանոցի գրպաններում և նախամուտքումորովհետև, բայց չամիչով կեքսը չկար ու չկար։ Հետո նա հարցրեց երեխաներինթվում էր, թե արդյոք որևէ երիտասարդներից ոչ մեկը, իհարկե սխալմամբ, չի՞ կերելիրեն չի նկատում, բայց երեխաները գլուխները շարժեցին մի այնպիսի տեսքովտարիքով ջենտլմեն զիջեց տեղը։ Ջենտլմենը ամրակազմ տղամարդ էր, կարծես ուզում էին ասելմոխրագույն գլխարկով, թե այլևս երբեք կեքս չեն ուտիքառակուսի, եթե պիտի մեղադրվեն գողության մեջ։ Նրանցից յուրաքանչյուրն ասաց կեքսի անհետացման վարկածի իր տարբերակը և միսիս Դոնելին ասաց, որ Մարիան պարզապես այն մոռացել է տրամվայում։ կարմիր դեմքով ու մոխրագույն բեղով։ Մարիան, հիշելովմտածեց, թե որքան շփոթեցրեց իրեն մոխրագույն բեղով ջենտլմենընման է գնդապետի և շատ ավելի կիրթ է, ամոթիցքան այն երիտասարդները, հիասթափությունից ու դառնությունից կարմրեցորոնք պարզապես անուշադրության էին մատնել իրեն։ Ջենտլմենը ենթադրեց, իսկ այն մտքիցթե նրա պայուսակը լիքն է փոքրիկների համար համեղ բաներով և ասաց, որ իր փոքրիկ անակնկալը ձախողվեց իսկապես փոքրիկները պետք է հաճույք ստանան, քանի դեռ փոքր են։ Մարիան համաձայնեց ջենտլմենի հետ և որ երկու եւ քառորդ պենսը նա ծախսել գլխի ամաչկոտ շարժումով հավանություն տվեց նրա կարծիքին։ Քանալ Բրիջի մոտ Մարիան պետք է իզուրիջներ տրամվայից, քիչ մնաց լաց լիներ։ նա շնորհակալություն հայտնեց ջենտլմենին ու գլուխ տվեց։ Ջենտլմենը նույնպես խոնարհվեց, բարձրացրեց գլխարկը և հաճելի ժպտաց։

:Բայց Ջոնը ասաց, որ չարժե տխրել ու նրան նստեցրեց կրակի մոտ։ Ջոնը շատ բարի Երբ Մարիան գնում էր եւ պատմեց այն ամենըգետափի երկայնքով, ինչ տեղի էր ունեցել գրասենյակումանձրևի տակ, Մարիայի համար էլ կրկնեց ղեկավարին տված թեքելով իր սրամիտ պատասխանի պատմությունը։ Մարիան չէր հասկանումփոքրիկ գլուխը, մտածեց, թե ինչու է Ջոնը այդքան ծիծաղում իր պատասխանի վրա և ասաց որ երևի ղեկավարը մի հպարտ անձնավորություն իսկական ջենտլմենը իսկույն երևում է, որի հետ շատ դժվար է աշխատել։ Ջոնը ասաց, թե նա այնքան եթե նույնիսկ մի քիչ էլ վատ մարդ չէխմած է։ Երբ Մարիան ներս մտավ Ջոնի տունը, մանավանդ եթե հետը լեզու գտնես եւ որ նա համեստ է այնքան ժամանակ, քանի դեռ չես զայրացրել։ Միսիս Դոնելին երեխաների համար դաշնամուր նվագեց, և նրանք երգեցին ու պարեցին։ Հետո հարևանի երկու աղջիկները բոլորին ընկույզ բաժանեցին։ Բայց ոչ ոք չգիտեր կոտրիչի տեղըբոլորն ասացին․ «0՜, ահա և նա»։ Ջոնը քիչ տանն էր մնում զայրանար, նա զարմացավհենց նոր էր եկել գործից, թե ինչպես են նրանք ուզում, որ Մարիտն ընկույզ կոտրի առանց կոտրիչի։ Բայց Մարիան ասաց, թե ընկույզ չի սիրում և խնդրեց չանհանգստանալ։ Հե՜տո Ջոնը նրան առաջարկեց գարեջուր խմել, և միսիս Դոնելին ասաց, որ եթե Մարիան ցանկանում է, ապա տանը նաև պորտվեյն կա։ Մարիան ասաց, թե լավ կլինի իրեն չխնդրեն խմել, բայց Ջոնը պնդեց։ բոլոր երեխաները հագել էին իրենց կիրակնօրյա զգեստները։

:Եվ նա ստիպված թույլ տվեց, որ բաժակը լցնեն։ Հետս նրանք կրակի մոտ նստած խոսեցին հին ժամանակներից, և Մարիան մտածեց, որ կարելի է Օլֆիի մասին մի լավ խոսք ասել։ Բայց Ջոնը զայրացավ ու ասաց, թող աստված շանսատակ անի իրեն, եթե ինքը եղբոր հետ երբևէ մի բառ անգամ փոխանակի, Մարիան զղջաց, որ հիշեցրել է այդ ցավոտ հարցը։ Միսիս Դոնելին ասաց ամուսնուն, որ այդ ձևով հարազատի մասին խոսելը շատ ամոթ է, բայց Ջոնը ասաց, թե Օլֆին այլևս իր հարազատ եղբայրը չէ, և վերջում քիչ էր մնում հասներ վեճի։ Բայց Ջոնը խոստացավ, որ կզսպի իր զայրույթը, քանի որ Սրբերի գիշերն է և կնոջը խնդրեց բաց անել եւ մի շիշ գարեջուր։ Հետո Այստեղ էին նաև հարևանի երկու մեծ աղջիկները կազմակերպեցին տոնական խաղեր, և քիչ անց ամեն ինչ նորից իր հունով էր գնում. խաղում էին։ Մարիան մեծ հաճույք էր զգումնվերների ծանր փաթեթը տվեց ավագին՝ Օլֆիին, ոո երեխաներն այղքան ուրախ են, իսկ Ջոնի և նրա կնոջ տրամադրությունը բարձր է։ Հարևանի աղջիկները սեղանին շարեցին մի քանի ափսե և աչքերը կապած երեխաներին մոտեցրին սեղանին։ Երեխաներից մեկը աղոթագիրքը գտավ, իսկ երբ հարևանի աղջիկներից մեկը գտավ մատանին, միսիս Դոնելին մատը թափ տվեց շառագունած աղջկա վրա ու Դոնեյին ասաց. «Օ՛, ես այդ մասին գիտեմ»։ Հետո նրանք ստիպեցին, որ աչքակապուկին մասնակցի նաև Մարիան, թե անչափ մեծ նեղություն է նվերների այդքան մեծ փաթեթով այցի գալը և նրան, աչքերը կապածստիպեց, մոտեցրին սեղանին որ տեսնեն թե նա ինչ կգտնի; Եվ մինչ նրանք կապում էին նրա աչքերըբոլոր երեխաներն ասեն․ «Շնորհակալությո՛ւն, Մարիան շարունակ ծիծաղում էր, այնպես էր ծիծաղում, որ քթի ծայրը համարյա դիպավ ծնոտին։ Մարիա»։

:Ծիծաղելով ու կատակելով նրան մոտեցրին սեղանին եւ նաՄարիան ասաց, ինչպես որ ասել էինպապայի և մամայի համար անակնկալ նվեր է պահել և սկսեց փնտրել կեքսը։ Փնտրեց Դաունների փաթեթում, ձեռքը պարզեց առաջ։ Սկզբում ձեռքը տարավ աջ հետո անձրևանոցի գրպաններում և նախամուտքում, բայց չամիչով կեքսը չկար ու ձախչկար։ Հետո նա հարցրեց երեխաներին, իսկ հետո իջեցրեց ափսեներից մեկի վրա։ Նա մատների տակ զգաց թե արդյոք որևէ մեկը, իհարկե սխալմամբ, չի՞ կերել, բայց երեխաները գլուխները շարժեցին մի փափուկայնպիսի տեսքով, խոնավ նյութ և զարմացավկարծես ուզում էին ասել, որ ոչ ոք իր ւսչքերի կապը չքանդեց։ Մի քանի րոպե լռություն տիրեցթե այլևս երբեք կեքս չեն ուտի, իսկ հետո իրարանցում ընկավ և լսվեցին շշուկներ։ Ինչ-որ մեկը ինչ-որ բան եթե պիտի մեղադրվեն գողության մեջ։ Նրանցից յուրաքանչյուրն ասաց այգու մասին կեքսի անհետացման վարկածի իր տարբերակը և, վերջապես, միսիս Դոնելին կոպտորեն ինչ-որ բան շշնջաց հարևանի աղջիկներից մեկին ու հրամայեցասաց, որ անմիջապես հողը դուրս նետեն. այդպիսի բաներով չեն կատակում։ Մարիան հասկացավ, որ այս անգամ սխալվել պարզապես այն մոռացել էտրամվայում։ Մարիան, հիշելով, թե որքան շփոթեցրեց իրեն մոխրագույն բեղով ջենտլմենը, ամոթից, հիասթափությունից ու դառնությունից կարմրեց, իսկ այն մտքից, որ որոնումը պետք է շարունակել։ Եվ իր փոքրիկ անակնկալը ձախողվեց և որ երկու եւ քառորդ պենսը նա գտավ աղոթագիրքը։ ծախսել է իզուր, քիչ մնաց լաց լիներ։

:Հետո միսիս Բայց Ջոնը ասաց, որ չարժե տխրել ու նրան նստեցրեց կրակի մոտ։ Ջոնը շատ բարի էր եւ պատմեց այն ամենը, ինչ տեղի էր ունեցել գրասենյակում, Մարիայի համար էլ կրկնեց ղեկավարին տված իր սրամիտ պատասխանի պատմությունը։ Մարիան չէր հասկանում, թե ինչու է Ջոնը այդքան ծիծաղում իր պատասխանի վրա և ասաց որ երևի ղեկավարը մի հպարտ անձնավորություն է, որի հետ շատ դժվար է աշխատել։ Ջոնը ասաց, թե նա այնքան էլ վատ մարդ չէ, մանավանդ եթե հետը լեզու գտնես եւ որ նա համեստ է այնքան ժամանակ, քանի դեռ չես զայրացրել։ Միսիս Դոնելին երեխաների համար դաշնամուր նվագեց Միքլաուդսի Ռիլը, իսկ և նրանք երգեցին ու պարեցին։ Հետո հարևանի երկու աղջիկները բոլորին ընկույզ բաժանեցին։ Բայց ոչ ոք չգիտեր կոտրիչի տեղը, և Ջոնը Մարիային ստիպեց քիչ էր մնում զայրանար, նա զարմացավ, թե ինչպես են նրանք ուզում, որ Մարիան ընկույզ կոտրի առանց կոտրիչի։ Բայց Մարիան ասաց, թե ընկույզ չի սիրում և խնդրեց չանհանգստանալ։ Հետո Ջոնը նրան առաջարկեց գարեջուր խմել ևս մի բաժակ գինի։ Շուտով բոլորի տրամադրությունը բարձրացավ, և միսիս Դոնելին ասաց, թե որ եթե Մարիան կարող ցանկանում է կուսանոց մտնել մինչև տարվա վերջը, քանի որ գտածը աղոթագիրք է։ Երբեք Ջոնը Մարիայի նկատմամբ այդքան ուշադիր չէր եղել, որքան հաճելի վերհուշերով ու զրույցներով լեցուն այդ երեկոյի ընթացքում։ ապա տանը նաև պորտվեյն կա։ Մարիան ասաց, որ նրանք բոլորն էլ անչափ բարի են իր նկատմամբ։ Երեկոյի վերջում երեխաները հոգնեցինթե լավ կլինի իրեն չխնդրեն խմել, թմրեցին, և բայց Ջոնը հարցրեց Մարիային. արդյոք նա գնալուց առաջ չի՞ երգի մի փոքրիկ երգ. հին երգերից մեկը։ պնդեց։

:Միսիս Դոնելին ասաց. «Խնդրում եմԵվ նա ստիպված թույլ տվեց, Մարիա»որ բաժակը լցնեն։ Հետս նրանք կրակի մոտ նստած խոսեցին հին ժամանակներից, և Մարիան ստիպված վեր կացավ մտածեց, որ կարելի է Օլֆիի մասին մի լավ խոսք ասել։ Բայց Ջոնը զայրացավ ու կանգնեց դաշնամուրի մոտ։ ասաց, թող աստված շանսատակ անի իրեն, եթե ինքը եղբոր հետ երբևէ մի բառ անգամ փոխանակի, Մարիան զղջաց, որ հիշեցրել է այդ ցավոտ հարցը։ Միսիս Դոնելին երեխաներին հրամայեց լուռ մնալասաց ամուսնուն, լսել Մարիայի երգը։ Հետո նա նվագեց նախերգանքն ու որ այդ ձևով հարազատի մասին խոսելը շատ ամոթ է, բայց Ջոնը ասաց. «Դե՛, Մարիա»թե Օլֆին այլևս իր հարազատ եղբայրը չէ, և վերջում քիչ էր մնում հասներ վեճի։ Բայց Ջոնը խոստացավ, որ կզսպի իր զայրույթը, քանի որ Սրբերի գիշերն է և կնոջը խնդրեց բաց անել եւ Մարիան խիստ կարմրածմի շիշ գարեջուր։ Հետո հարևանի երկու աղջիկները կազմակերպեցին տոնական խաղեր, սկսեց դողացող ձայնով երգել։ Նա երգում և քիչ անց ամեն ինչ նորից իր հունով էր գնում․ Մարիան մեծ հաճույք էր «Երազիս մեջզգում, դահլիճներում մարմարյա» երգըոր երեխաներն այդքան ուրախ են, իսկ Ջոնի և նրա կնոջ տրամադրությունը բարձր է։ Հարևանի աղջիկները սեղանին շարեցին մի քանի ափսե և աչքերը կապած երեխաներին մոտեցրին սեղանին։ Երեխաներից մեկը աղոթագիրքը գտավ, իսկ երբ հասավ երկրորդ տանըհարևանի աղջիկներից մեկը գտավ մատանին, նորից կրկնեց. միսիս Դոնելին մատը թափ տվեց շառագունած աղջկա վրա ու ասաց․ «Օ՛, ես այդ մասին գիտեմ»։ Հետո նրանք ստիպեցին, որ աչքակապուկին մասնակցի նաև Մարիան, և նրան, աչքերը կապած, մոտեցրին սեղանին որ տեսնեն թե նա ինչ կգտնի։ Եվ մինչ նրանք կապում էին նրա աչքերը, Մարիան շարունակ ծիծաղում էր, այնպես էր ծիծաղում, որ քթի ծայրը համարյա դիպավ ծնոտին։

:Երակիս մեջ ապրում Էի դահլիճներում մարմարյաԾիծաղելով ու կատակելով նրան մոտեցրին սեղանին եւ նա, :Եվ իմ շուրջը հպատակներ ամեհիինչպես որ ասել էին, :Ամբոխի մեջ այդ դահլիճի հնօրյաձեռքը պարզեց առաջ։ Սկզբում ձեռքը տարավ աջ ու ձախ, :Ես հույսն Էիիսկ հետո իջեցրեց ափսեներից մեկի վրա։ Նա մատների տակ զգաց մի փափուկ, հպարտությունն ամենքի։ :Ունեմ անբավ հարստություն ես հիմախոնավ նյութ և զարմացավ, :Հպարտանալ կարող եմ իմ անունովոր ոչ ոք իր աչքերի կապը չքանդեց։ Մի քանի րոպե լռություն տիրեց, :Բայց երազում ամենաթանկն ինձ համար :Դու էիրիսկ հետո իրարանցում ընկավ և լսվեցին շշուկներ։ Ինչ֊որ մեկը ինչ֊որ բան ասաց այգու մասին և, վերջապես, միսիս Դոնելին կոպտորեն ինչ֊որ բան շշնջաց հարևանի աղջիկներից մեկին ու հրամայեց, որ սիրում էիր նույն սիրով։ անմիջապես հողը դուրս նետեն․ այդպիսի բաներով չեն կատակում։ Մարիան հասկացավ, որ այս անգամ սխալվել է, որ որոնումը պետք է շարունակել։ Եվ նա գտավ աղոթագիրքը։

:Բայց ոչ ոք չփորձեց նրան ցույց տալ սխալըՀետո միսիս Դոնելին երեխաների համար նվագեց Միքլաուդսի Ռիլը, և երբ Մարիան ավարտեց երգը, Ջոնը շատ հուզվեց։ իսկ Ջոնը Մարիային ստիպեց խմել ևս մի բաժակ գինի։ Շուտով բոլորի տրամադրությունը բարձրացավ, և միսիս Դոնելին ասաց, թե անցած ժամանակների կյանքը լավագույնն Էր, թե Բոլֆի երաժշտությունը նրա համար անգերազանցելի Մարիան կարող էկուսանոց մտնել մինչև տարվա վերջը, ինչ էլ քանի որ ուրիշները նրա մասին ասենգտածը աղոթագիրք է։ Երբեք Ջոնը Մարիայի նկատմամբ այդքան ուշադիր չէր եղել, և Ջոնի աչքերն այնպես արցունքոտվեցինորքան հաճելի վերհուշերով ու զրույցներով լեցուն այդ երեկոյի ընթացքում։ Մարիան ասաց, որ նա չկարողացավ գտնել այննրանք բոլորն էլ անչափ բարի են իր նկատմամբ։ Երեկոյի վերջում երեխաները հոգնեցին, ինչ փնտրում էր։ Ի վերջոթմրեցին, խցահանի տեղն իմանալու համար ստիպված էր հարցնել կնոջը։ և Ջոնը հարցրեց Մարիային․ արդյոք նա գնալուց առաջ չի՞ երգի մի փոքրիկ երգ․ հին երգերից մեկը։