{{Վերնագիր
|վերնագիր = Վերջին ուսուցիչը
|հեղինակ = [[Վարդգես Պետրոսյան]]
|թարգմանիչ =
|աղբյուր = [[«Վերջին Ուսուցիչը»]]
}}
[[Category: Արձակ]]
{{Անավարտ}}
:::::::Նվիրում եմ իմ ուսուցիչներին՝ Աշխեն Պոլադյանին,
:::::::Արուս Պողոսյանին, Անուշավան Վարդանյանին, Արփիկ
:::::::Մկրտչյանին՝ սիրով և շնորհակալությամբ։
= Վերջին ուսուցիչը =
::::— Երկրագունդը պատվում պտտվում է,— ասում է աշակերտը։<br />::::— Ոչ։ Երկրագունդը պատվում պտտվում է,— ասում է ուսուցիչը։<br />
::::— Դաշտերը կանաչում են,— ասում է աշակերտը։<br />
::::— Ոչ։ Դաշտերը կանաչում են,— ասում է ուսուցիչը։<br />
Ահա այսպիսի մռայլ նախերգանքով սկսվեց առավոտը Մովսես Խորենացու անվան դպրոցում, գարնանային սովորական մի օր։
== Իրարանյում Իրարանցում ==
— Ամեն բան տեղն էր, մեղ միայն ստրիպտիզն էր պակասում,— մռայլ ասաց Սահակ Վանունին,— ժողկրթբաժնի բերանին ծամոն ենք դառնալու։ Դու իսկապե՞ս տեսար, թե՞ աչքիդ է երևացել․․․