«Կատվի տեսանկյունից»–ի խմբագրումների տարբերություն
Գրապահարան-ից
չ |
չ |
||
| Տող 6. | Տող 6. | ||
}} | }} | ||
| − | Ահա, սա իմ Մարդն է։ Ես չեմ վախենում նրանից։ Նա ուժեղ է, քանի որ շատ է ուտում․ նա Ամենակեր է։ Ի՞նչ ես կուլ տալիս։ Տուր ինձ։ | + | :Ահա, սա իմ Մարդն է։ Ես չեմ վախենում նրանից։ Նա ուժեղ է, քանի որ շատ է ուտում․ նա Ամենակեր է։ Ի՞նչ ես կուլ տալիս։ Տուր ինձ։ |
| − | Նա գեղեցիկ չէ, քանի որ չունի մորթի։ Չունենալով բավարար թուք` իրեն լվանում է ջրով։ Մլավում է կոպիտ եւ հաճախ տեղի-անտեղի։ Երբեմն քնի մեջ փսփսում է։ | + | :Նա գեղեցիկ չէ, քանի որ չունի մորթի։ Չունենալով բավարար թուք` իրեն լվանում է ջրով։ Մլավում է կոպիտ եւ հաճախ տեղի-անտեղի։ Երբեմն քնի մեջ փսփսում է։ |
| − | Դուռը բացիր։ | + | :Դուռը բացիր։ |
| − | Չեմ հասկանում, թե ինչու է հենց նա Տեր դարձել. գուցե մի առանձնահատուկ բան է կերել։ Նա մաքրում է սենյակներն իմ։ | + | :Չեմ հասկանում, թե ինչու է հենց նա Տեր դարձել. գուցե մի առանձնահատուկ բան է կերել։ Նա մաքրում է սենյակներն իմ։ |
| − | Երբեմն թաթն է վերցնում մի սեւ սուր ճիրան, որով սպիտակ թղթերն է ճանկռոտում։ Սա միակ խաղն է, որ նա գիտի։ | + | :Երբեմն թաթն է վերցնում մի սեւ սուր ճիրան, որով սպիտակ թղթերն է ճանկռոտում։ Սա միակ խաղն է, որ նա գիտի։ |
| − | Ցերեկվա փոխարեն քնում է գիշերը, մթության մեջ տեսնել չի կարողանում։ | + | :Ցերեկվա փոխարեն քնում է գիշերը, մթության մեջ տեսնել չի կարողանում։ |
| − | Նա չունի այլ ուրախություններ։ Չունի արյան ծարավ, չի երազում որսի կամ կռվի մասին, երբեք չի երգում սիրային երգեր։ | + | :Նա չունի այլ ուրախություններ։ Չունի արյան ծարավ, չի երազում որսի կամ կռվի մասին, երբեք չի երգում սիրային երգեր։ |
| − | Հաճախ գիշերները, երբ ես խորհրդավոր եւ կախարդական ձայներ եմ լսում, երբ տեսնում եմ, թե ինչպես է խավարը կենդանանում, նա գլուխը կախ նստում է սեղանի մոտ եւ ժամերով իր ճանկով սպիտակ թուղթն է քերծում։ | + | :Հաճախ գիշերները, երբ ես խորհրդավոր եւ կախարդական ձայներ եմ լսում, երբ տեսնում եմ, թե ինչպես է խավարը կենդանանում, նա գլուխը կախ նստում է սեղանի մոտ եւ ժամերով իր ճանկով սպիտակ թուղթն է քերծում։ |
| − | Չկարծես, թե դու հետաքրքրում ես ինձ։ Պարզապես քո ճիրանի փափուկ շշուկն եմ լսում։ | + | :Չկարծես, թե դու հետաքրքրում ես ինձ։ Պարզապես քո ճիրանի փափուկ շշուկն եմ լսում։ |
| − | Երբեմն շշուկը լռում է. խեղճ տխմարը ընդունակ չէ այլ խաղ մտածել։ Այդ ժամանակ ես նրան խղճում եմ եւ մոտենալով մլավում եմ տանջալի քաղցր անտարբերությամբ։ Իմ Մարդն ինձ բարձրացնում է եւ տաք երեսը մորթուս մեջ է առնում։ Այդ պահին նրա մեջ բարձր կյանքի մի մասնիկ եմ տեսնում. նա երանության մեջ հոգոց է հանում եւ ինչ-որ հաճելի բան է փսփսում։ | + | :Երբեմն շշուկը լռում է. խեղճ տխմարը ընդունակ չէ այլ խաղ մտածել։ Այդ ժամանակ ես նրան խղճում եմ եւ մոտենալով մլավում եմ տանջալի քաղցր անտարբերությամբ։ Իմ Մարդն ինձ բարձրացնում է եւ տաք երեսը մորթուս մեջ է առնում։ Այդ պահին նրա մեջ բարձր կյանքի մի մասնիկ եմ տեսնում. նա երանության մեջ հոգոց է հանում եւ ինչ-որ հաճելի բան է փսփսում։ |
| − | Բայց չկարծես, թե դու հետաքրքրում ես ինձ։ Գրկիդ մեջ մի լավ տաքացրիր ինձ, եւ հիմա ես կրկին կլքեմ քեզ` լսելու ձայնը խորհրդավոր խավարի։ | + | :Բայց չկարծես, թե դու հետաքրքրում ես ինձ։ Գրկիդ մեջ մի լավ տաքացրիր ինձ, եւ հիմա ես կրկին կլքեմ քեզ` լսելու ձայնը խորհրդավոր խավարի։ |
| + | |||
| + | [[Category: Արձակ]] | ||
23:04, 28 Դեկտեմբերի 2012-ի տարբերակ
հեղինակ՝ Կարել Չապեկ |
- Ահա, սա իմ Մարդն է։ Ես չեմ վախենում նրանից։ Նա ուժեղ է, քանի որ շատ է ուտում․ նա Ամենակեր է։ Ի՞նչ ես կուլ տալիս։ Տուր ինձ։
- Նա գեղեցիկ չէ, քանի որ չունի մորթի։ Չունենալով բավարար թուք` իրեն լվանում է ջրով։ Մլավում է կոպիտ եւ հաճախ տեղի-անտեղի։ Երբեմն քնի մեջ փսփսում է։
- Դուռը բացիր։
- Չեմ հասկանում, թե ինչու է հենց նա Տեր դարձել. գուցե մի առանձնահատուկ բան է կերել։ Նա մաքրում է սենյակներն իմ։
- Երբեմն թաթն է վերցնում մի սեւ սուր ճիրան, որով սպիտակ թղթերն է ճանկռոտում։ Սա միակ խաղն է, որ նա գիտի։
- Ցերեկվա փոխարեն քնում է գիշերը, մթության մեջ տեսնել չի կարողանում։
- Նա չունի այլ ուրախություններ։ Չունի արյան ծարավ, չի երազում որսի կամ կռվի մասին, երբեք չի երգում սիրային երգեր։
- Հաճախ գիշերները, երբ ես խորհրդավոր եւ կախարդական ձայներ եմ լսում, երբ տեսնում եմ, թե ինչպես է խավարը կենդանանում, նա գլուխը կախ նստում է սեղանի մոտ եւ ժամերով իր ճանկով սպիտակ թուղթն է քերծում։
- Չկարծես, թե դու հետաքրքրում ես ինձ։ Պարզապես քո ճիրանի փափուկ շշուկն եմ լսում։
- Երբեմն շշուկը լռում է. խեղճ տխմարը ընդունակ չէ այլ խաղ մտածել։ Այդ ժամանակ ես նրան խղճում եմ եւ մոտենալով մլավում եմ տանջալի քաղցր անտարբերությամբ։ Իմ Մարդն ինձ բարձրացնում է եւ տաք երեսը մորթուս մեջ է առնում։ Այդ պահին նրա մեջ բարձր կյանքի մի մասնիկ եմ տեսնում. նա երանության մեջ հոգոց է հանում եւ ինչ-որ հաճելի բան է փսփսում։
- Բայց չկարծես, թե դու հետաքրքրում ես ինձ։ Գրկիդ մեջ մի լավ տաքացրիր ինձ, եւ հիմա ես կրկին կլքեմ քեզ` լսելու ձայնը խորհրդավոր խավարի։
