Ամպեր

Չկա ոչ մի բան, ինչը ամպ չէ: Տաճարները քարերի և բիբլիական բյուրեղների հսկայական ամպեր են, որոնք ժամանակը կսրբի: Ոդիսականը փոփոխական է ինչպես ծովը: Ամեն անգամ բացելիս նոր բան կգտնես: Հայելում նայող արտացոլանքդ արդեն նույնը չէ, իսկ օրը մի շփոթեցնող լաբիրինթոս է: Մենք նրանք ենք, որոնք անհետանում ենք: Արևմուտքում լուծվող բարդ ամպերը մեր պատկերն են: Վարդը այլ վարդ է դառնում անդադար: Դու ամպ ես: Ու ծով: Ու մոռացումը: Այն ամենն ես, ինչ երբևէ կորցրել ես: