հեղինակ՝ Արթուր Կոնան Դոյլ |
|
Այս ստեղծագործությունը դեռ ամբողջովին տեղադրված չէ Գրապահարանում |
Ես կարծում էի, թե այլևս չեմ գրի իմ բարեկամ Շերլոկ Հոլմսի հռչակավոր սխրանքների մասին։ Եվ այդ ոչ այն պատճառով, որ նյութ չունեի։ Ընդհակառակը, ես պահպանում եմ հարյուրավոր դեպքերի մասին կատարած գրառումներ, որոնք ես դեռ երբեք չեմ հիշատակել։ Ճիշտ այդպես էլ չի կարելի ասել, թե անցած կլինի ընթերցողների հետաքրքրությունը դեպի այդ զարմանալի մարդու յուրօրինակ անձն ու աշխատանքի արտասովոր ձևերը։ Իսկական պատճառը միայն այն էր, որ Շերլոկ Հոլմսը ոչ մի կերպ չէր ուզում, որպեսզի մամուլում շարունակեին հանդես գալ իր արկածների մասին պատմվածքներ։ Քանի դեռ Հոլմսը գործից չէր հեռացել, հաջողությունների մասին հաշվետվությունները նրա համար ունեին գործնական հետաքրքրություն, իսկ երբ նա վերջնականապես լքեց Լոնդոնը և, տեղափոխվելով Սասսեքսի բլուրները, նվիրվեց մեղուների ուսումնասիրությանն ու աճեցմանը, հռչակը նրա համար դարձավ ատելի, և նա համառորեն պահանջեց, որ իրեն հանգիստ թողնեն։ Միայն այն բանից հետո, երբ ես հիշեցրի նրան, որ ժամանակին խոսք եմ տվել հրապարակել այդ պատմվածքը՝ «Երկրորդ բիծը», և համոզեցի, որ շատ տեղին կլիներ վերջացնել պատմվածքների ամբողջ ցիկլը միջազգային քաղաքականությանը վերաբերող այնքան կարևոր էպիզոդով, որը ամենապատասխանատու գործերից մեկն էր, որոնցով երևէ զբաղվել է Հոլմսը — ես նրանից համաձայնություն ստացա հրատարակելու այն, ինչն այդպիսի խստությամբ գաղտնի էր պահվում։ Եթե իմ պատմվածքի որոշ մանրամասնություններ միգապատ թվան, ընթերցողները հեշտությամբ կհասկանան, որ իմ զսպվածությունը իր բավականին կարևոր պատճառն ունի։