հեղինակ՝ Արթուր Կոնան Դոյլ |
|
Այս ստեղծագործությունը դեռ ամբողջովին տեղադրված չէ Գրապահարանում |
Ես երբեք իմ բարեկամին չէի տեսել հոգեկան և ֆիզիկական ուժերի այնպիսի մի ծաղկման մեջ, ինչպես 1895 թվականին էր։ Նրա հռչակն անվերջ աճում էր, պրակտիկան անընդհատ մեծանում։ Ուրիշների գաղտնիքները հարգելու համար ես ինձ թույլ չեմ տա նույնիսկ ակնարկել այն հայտնի մարդկանց անունները, որոնք առիթ են ունեցել անցնելու Բեյքըր֊ստրիտում գտնվող մեր համեստ տան շեմքից։ Պետք է ասել, որ Հոլմսը, ինչպես բոլոր մեծ արվեստաետները, աշխատում էր միայն արվեստի սիրույն։ Ես չեմ լսել (բացի հերցոգ Հոլդերնեսի հետ պատահած միակ դեպքից), որ նա իր անգնահատելի ծառայությունների համար պահանջի մեծ վարձատրություն։ Նա այնքան անշահախնդիր էր — կամ այնքան անկախ,— որ հաճախ հրաժարվում էր հարուստ ու մեծազարմ մարդկանց օգնելուց, եթե իր համար ոչինչ գրավիչ չէր գտնում նրանց գաղտնիքները հետազոտելու մեջ։ Միեւնույն ժամանակ նա ամբողջ շաբաթներով եռանդով զբաղվում էր որեւէ աղքատ մարդու գործով, եթե այդ գործը այնքան առեղծվածային ու հուզիչ էր լինում, որ կարողանում էր վառել նրա երևակայությունը և հնարավորություն տալ նրան՝ կիրառել իր վարպետությունը։