Երգարան (1956)

Ելի՛ր, ում կյանքը անիծել է,
Ով ճորտ է, մերկ է և ստրուկ.
Արդեն վառվում են մեր սրտերը,
Արդեն կռվի ենք մենք ձգտում։
Այս հին աշխարհը կփորենք մենք
Մինչև հիմքերը, և հետո
Մեր նոր աշխարհը կշինենք մենք
Ուր ոչ ստրուկ կա, ոչ դժգոհ։

Սա է վերջին կռիվը և պայքարը մեր մեծ,
Ինտերնացիոնալը աշխարհը կըփրկե։

Ոչ ոք չի տա մեր փրկությունը,
Ոչ խենթ հերոսը, ոչ արքան,
Մենք պետք է մեր ազատությունը
Կռենք ձեռքով մեր սեփական։
Որպեսզի շուտ փշրենք մեր լուծը
Եվ ետ խլենք ողջ հողը մեր,
Խըփենք մուրճերը, տանք մեր ուժը,
Քանի երկաթը տաք է դեռ։

Սա է վերջին կռիվը և պայքարը մեր մեծ,
Ինտերնացիոնալը աշխարհը կըփրկե։

Լոկ մենք ճորտերս ու բանվորներս
Ունենք անխախտ մի իրավունք՝
Ասել, որ հողը մե՛րն է, մե՛րն է,
Կորչի հարուստը թող, տըզրուկ։
Եվ երբ պայթի մեծ փոթորիկը,
Եվ կուշտ շըները չքանան,
Նորից երկիրը և՛ երկինքը
Մերն են ու մերը կմնան։

Սա է վերջին կռիվը և պայքարը մեր մեծ,
Ինտերնացիոնալը աշխարհը կըփրկե։

Բյուր ազգի որդիներըս
Երազում ենք խաղաղ կյանք ու սեր,
Մենք այս ահեղ օրերին
Կըռվում ենք, որ ազատ միշտ լինենք։
Ամենուր, ամեն երկրում,
Օվկիանոսներում, ծովերում,
Եթե ջահել ես, տուր ձեռքդ դու մեզ,
Ձուլվիր շարքին, ընկեր։

Եղբայրության երգըն երգիր,
Նոր սերունդ, նոր սերունդ,
Նոր սերունդ.
Եվ այդ երգը չի մահանա,
Միշտ կապրի, միշտ կապրի,
Միշտ կապրի։
Մեզ բոլորիս ձայնակցում է
Ողջ աշխարհը մեծ.
Եվ այդ երգը չի մահանա,
Միշտ կապրի, միշտ կապրի,
Միշտ կապրի։

Հիշում ենք գոռ շառաչն այն՝
Մարտական անուններ անմոռաց,
Մեր կարմիր արյունով ալ
Հավիտյան մեր դաշինքն է կնքված։
Ով հոգով ազնիվ է, թող գա,
Մտնի մեր շարքերը.
Բախտը ազգերի, գալիքն օրերի
Մեր ձեռքումն է, ընկեր։

Եղբայրության երգըն երգիր...

Ջահել, ազնիվ բյուր սրտեր
Կըրկնում են խոսքերը մեր երդման,
Բարձրացնում ենք դըրոշները
Ի պատիվ սրբազան մեր անվան։
Սև ուժերը նորից-նոր
Մեզ սպառնում են ամեն օր,
Ով ազնիվ է, լինի դիրքերում,
Ընդդեմ պատերազմի։

Եղբայրության երգըն երգիր...

Լենին, դու կյանք ես հարակեզ,
Դու պատմություն ես մարդկային,
Որ շառաչում է հորդ գետի պես
Դեպի օվկիանն ապագայի։

Մեր երջանիկ Հայրենիքի
Յուրաքանչյուր հարկի ներքո
Ու վանդակում ամեն կրծքի
Կա որպես շունչ անունը քո։

Մեզ հետ ես դու ամեն վայրկյան,
Արյան պես վառ ու կենդանի,
Ե՛վ հողմերում ատելության,
Ե՛վ հաղթական սիրո ժամին։

Մեր երջանիկ Հայրենիքի
Յուրաքանչյուր հարկի ներքո
Ու վանդակում ամեն կրծքի
Կա որպես շունչ անունը քո։

Երկրիս վըրա մարդ ու ծաղիկ
Արեգական շողն են ընկել,
Սեր են առնում, սեր են տալիս,
Ուրախության լողն են ընկել,
Լուսինն անգամ շուտ է ծագում,
Աստղերն ուսեն օղ են ընկել.
Արի, ծաղկենք, իմ սիրական,
Մենք էլ սիրո դողն ենք ընկել։

Սիրտըս առա ու ման եկա
Հազար երկիր, հազար մի գեղ,
Բայց չըտեսա Հայրենիքես
Անուշ մի հող, անուշ մի տեղ,
Ուր բացվում է ձըմեռ, գարուն
Հըզոր սիրո վարդը շըքեղ.
Արի ծաղկենք, իմ սիրական,
Սիրո ազատ հողն ենք ընկել։

Թե խեթ նայես Հայրենիքիս,
Սերըդ փուշ է, զուր ես գալու,
Ինչքան ժըպտաս դու նըրա հետ,
Այնքան սըրտիս դուր ես գալու,
Ինչպես ցողը կոկոն վարդին՝
Ծարավ սըրտիս ջուր ես տալու.
Արի, սիրենք, իմ սիրական,
Սիրողների բովն ենք ընկեր։

Հայրենիքն է կանչում իր առյուծ զավակաց,
Եվ կուռ կանչը նըրա փոթորիկ ու ցասում,
Սիբիրից մինչև Կարպատ ու մինչև վեհ Արագած
Զինավառ վեր ելան միլիոններ դյուցազուն,
Միլիոններ դյուցազուն։

Մեր վառոդն է միշտ չոր, մեր սըվինը խոցող,
Մեր տանկերը հուժկու, ամրոցներ կարծրակուռ,
Բազեներ ունենք բյուր, ուրուրներ որսացող,
Մեր նավերը սարսափ ու մահ են կայծակում,
Ու մահ են կայծակում։

Աներեր հավատով, վրեժով մեր ատող,
Անձնազոհ և արի մենք ելանք պայքարի,
Թող կորչեն վախկոտներ և հոգիներ վհատող,
Մահ նրան, մեր կռվում ով որ մեզ խանգարի,
Ով որ մեզ խանգարի։

Դե առաջ, ընկերնե՛ր, աննահանջ, անվեհեր,
Մեր երկիրն է խուժում դավադիր թշնամին,
Մենք սովոր ենք կռվի և հաղթել ենք հավետ,
Կըհաղթենք այս անգամ մենք խիզախ պայքարով,
Մենք խիզախ պայքարով։

Ծաղկիր, ազատ իմ Հայրենիք,
Երջանկության դու իմ բևեռ,
Հրպարտ ենք մենք ու երջանիկ
Գարնան շընչով քո բարեբեր։

Ի՜նչ ազատ է մարդը շնչում
Մեր այս խաղաղ երկնքի տակ,
Որքա՜ն հուզանք է ներշնչում
Եվ խնդության ծովեր անտակ։

Դու արև ես ճամփին խավար։
Ես զինվորը քո խանդավառ,
Քեզ կըհսկեմ քեզնով հարբած՝
Լոսաբացից մինչ լուսաբաց։

Ծաղկիր, ազատ իմ Հայրենիք,
Երջանկության դու իմ բևեռ,
Հըպարտ ենք մենք ու երջանիկ
Գարնան շընչով քո բարեբեր։

Ես ջուրն եմ խըմել ամեն աղբյուրից
Անուշ ակունքից, անուշ Հայաստան,
Ինձ օրորել է ամեն մի ուռիդ,
Սընել քո բույրդ, անուշ Հայաստան։ (2)

Ամպիդ արցունքը շաղիկն է սըրտիս,
Առվիդ կարկաչը տաղիկն է սըրտիս,
Քո վառ գարունը ծաղկունքն է սըրտիս,
Ծուփ-ծուփ ծաղկունքով, անուշ Հայաստան։ (2)

Դու ծառաստան ես, ես ծառ գարունքիդ,
Նըվագարան ես, ես լար գարունքիդ,
Նոր երգարան ես, ես բառ գարունքիդ.
Հազար մի երգից անուշ Հայաստան։ (2)

Ամեն հայի սըրտի համար
Ուրախություն, իմ Հայաստան,
Ճամփաներում հեռու, խավար
Դու լույսի սյուն, իմ Հայաստան։

Զավակներիդ ձախորդ օրին՝
Դու միշտ արթուն, իմ Հայաստան,
Դեպի քո գիրկ ետ դարձողին
Հարազատ տուն, իմ Հայաստան։

Դարեր եկան ու գընացին,
Դու աննկուն, իմ Հայաստան,
Մեր Արարատ սարի պես հին
Դու միշտ կանգուն, իմ Հայաստան։

Սովետական մեր աշխարհում
Դու էլ մի սյուն, իմ Հայաստան,
Ամեն, ամեն հայի սըրտում
Անխորտակ տուն, իմ Հայաստան։

Հայոց աշխար, հըպարտ եմ ես,
Որ քո զավակն եմ հարազատ,
Եվ անսահման սիրում եմ քեզ,
Հայրենական հող իմ ազատ։

Եթե ցանկաս, կյանքս էլ կըտամ,
Կըտամ բոլոր գանձերս անգին,
Որ քո աչքերը միշտ ժըպտան,
Հավետ ծաղկի կյանքիդ այգին։

Քաջերը քո թող միշտ արթուն
Պահակ կանգնեն քո լույս բախտին,
Որ թըշնամին չըմտնի տուս,
Կըտրի հայոց կանաչ բարդին։

Հայոց աշխարհ, հըպարտ եմ ես,
Որ քո զավակն եմ հարազատ,
Եվ անսահման սիրում եմ քեզ,
Սովետական հողն իմ ազատ։

Իմ Հայրենիքի դաշտում ու ձորում
Ջըրերն են երգում, կարկաչում անքուն,
Երանի՜ նըրան, ով հուն է փորում,
Ջուր տալիս ծարավ արտին ու այգուն։

Ջըրերն են հոսում, կարկաչում անքուն,
Կյանք են տալիս ծարավ արտին ու այգուն։

Երանի՜ նըրան, ով արդար ձեռքով
Փորել է այս խոր ջըրանցքն ու առուն,
Թող ջուրը նըրան փառք տա իր երգով
Եվ բերի իր հետ վարդեր ու գարուն։

Ջըրերն են հոսում, կարկաչում անքուն,
Կյանք են տալիս ծարավ արտին ու այգուն։

Երանի՜ նըրանց, որ սրրտով զըվարթ
Պիտի նոր հուներ, ջըրանցքներ փորեն,
Որ ջուրը հասնի նոր այգի ու արտ,
Դառնա խաղողի ողկույզ ու ցորեն։

Ջըրերն են հոսում, կարկաչում անքուն,
Կյանք են տալիս ծարավ արտին ու այգուն։

Պիտի փարվիմ չըքնաղ լանջիդ
Գարնան վարդով ցընծուն,
Եվ մայրական անհուն շընչիդ
Ցորեն արտով ծըփուն։

Կանչում ես ինձ լուսաբառբառ
Քո սիրադեղ կոչով,
Դեմքդ եմ տեսնում նոր ու պայծառ
Քո հընագեղ ոճով։

Վառ ու հըզոր քո ապագան
Կայծակում է իմ դեմ,
Դու, հավերժող իմ Հայաստան,
Անուն քաղցըր ու վըսեմ։

Հայաստանը զարդ ունի,
Մեզ պես հազար մարդ ունի,
Օդում, ծովում, ցամաքում
Հազար հերոս մարդ անի։
Հե՜յ, ջա՜ն, ջանեջա՜ն,
Հազար հերոս մարդ ունի։

Հայաստանի բերքն առատ,
Կուռ շինարար ձեռքն առատ,
Աշխատանքը խանդավառ,
Երջանկության երգն առատ։
Հե՜յ ջա՜ն, ջանեջա՜ն,
Երջանկության երգն առատ։

Հայաստանը լույսի ծով,
Արևի տուն, հույզի ծով,
Երեկ, այսօր ամեն օր
Ապագա վառ հույսի ծով։
Հե՜յ, ջա՜ն, ջանեջա՜ն,
Ապագա վառ հույսի ծով։

Լայնարձակ է հայրենի երկիրն իմ,
Ձոր ու դաշտ, լեռներ անտառապատ,
Ես նըման մի այլ երկիր տեսած չեմ,
Որ տեղ մարդ շնչեր այդպես ազատ։

Մոսկվայից մինչև հեռու վայրերը,
Հարավից մինչև հյուսիս ծովեր,
Մարդ ազատ քայլում է, նա է տերը
Իր հզոր անպարտ հայրենիքի,
Ամենայն տեղ կյանքն ազատ ու լի է,
Ինչպես Վոլգան լայն ու հորդառատ,
Ջահելի ՜ճամփան միշտ հուսալի է,
Ալևոր մարդկանց կյանքն է զվարթ։
Լայնարձակ է հայրենի երկիրն իմ...

Մեր հանդերը շեն ու բարեբեր են,
Քաղաքները անթիվ ու անհամար,
Մեր հարազատ ու վեհ խոսքն է «ընկեր»,
Ամենքից նա թանկ է մեզ համար.
Այս խոսքից մեր սիրտը միշտ հրճվում է,
Բարեկամ են դառնում ամեն տեղ,
Ամենքին ծանոթ ու հարազատ է,
Եվ չկա մեզ մոտ ո՛չ գույն, ո՛չ ցեղ։
Լայնարձակ է հայրենի երկիրն իմ...

Սարերի հովով,
Արտերի ծովով
Դու ինձ գերում ես, իմ նոր բուրաստան,
Ես քեզ սիրում եմ հազար մի ձեվով,
Իմ սովետական, անուշ Հայաստան։
Սարեսար ծաղկել,
Որդոցդ հավաքել
Դարդից ելել ես, իմ նոր վարդաստան,
Դու նազ լուսնկա է արև ես հագել,
Իմ սովեատկան անուշ Հայաստան։
Քո բախտի ճամփին,
Էլ չես գա ծունկի,
Քեզ ոտքի հանեց հզոր Ռուսիան,
Ապրիր, որ ապրենք, ծաղկիր, որ ծաղկենք,
Իմ սովետական անուշ Հայաստան։

Իմ երկրի վրա շողում է
Սարը Արարատ,
Եվ խաղողը, մեր ժպտում է
Քաղցր ոսկեհատ։
Փայլփլում է մեր Սևանը, Լույս տալիս անվերջ,
Ու ծաղկում է Երևանը,
Իմ քաղաքը պերճ։

Թնդա՛, զվարթ, եմ երգ վարար,
Անցի՛ր աշխարհն արար,
Դու իմ սրտից թևեր առար.
Շողա՛, դալար իմ բուրաստան,
Ծաղկած իմ այգեստան,
Արևաշող իմ Հայաստան։

Քաջագործ են ջահելները,
Մեր գարունն է թանգ,
Իմաստուն են ահելները,
Փառք են ու պարծանք.
Ալվան վարդ են աղջիկները,
Սերն է իմ վկա,
Ով տեսնի հուր աչիկները,
Էլ հանգիստ չկա։
Թնդա՛, զվարթ...

Դաշտերում ուրախ հնչում է
Երգը անսպառ,
Թասերումը կարկաչում է
Գինին ոսկեվառ.
Կուռ պողպատ է մեր երկիրը,
Հողը ծաղկավետ.
Աստղափայլ են երգն ու գիրը։
Ռուսիան է մեզ հետ։
Թնդա՛, զվարթ...

Սարերդ ծաղկել, ձորերդ ծաղկել,
Զմրուխտ գարունքի շորեր են հագել,
Գարնան ճամփով ես գնում երջանիկ,
Անուշ Հայրենիք, քնքուշ Հայրենիք։

Վարդերը գարնան շուրթերով վառման
Խոսում են քեզ հետ սիրով անսահման,
— Քեզնով ենք միայն զվարթ, երջանիկ,
Անուշ Հայրենիք, քնքուշ Հայրենիք։

Ատաերդ լիքն են ցորենի բերքով,
Լույս արտուտների հայրենի երգով,
Բերքով երջանիկ, երգով երջանիկ,
Անուշ Հայրենիք, քնքուշ Հայրենիք։

Ես էլ մի հասկ եմ քո կյանքի արտում,
Սիրտս՝ մի արտայտ, քեզ գովք է կարդում,
Քեզնով է միայն. որդիդ երջանիկ,
Անուշ Հայրենիք, քնքուշ Հայրենիք։

Կուզեմ վարդի պես քո հողին բուրել,
Միայն քո հողին, մեր նոր հայրենիք,
Կուզեի սիրտըս պոկել, քեզ բերել,
Սրտանց քեզ բերել, մեր նոր հայրենիք։

Եվ վարդ քո հողում դու արև աշխարհ,
Դու արև աշխարհ սոցիալիստական,
Կուզեմ հավիտյան քո հողն համբուրել,
Մեր նոր հայրենիք, սրտանց քեզ սիրել։

Ցնծում է այսօր մեր երկիրը հայրենի,
Քաղաքներ, գյուղեր իրար են ձայնակցում,
Մեր հերոսների անմահ անուններից,
Տրոփում թնդում են բերկրանքող սրտերը հայրերի։

Խանդավառ սիրով մայրերն են նրանց գրկում,
Սիրեցյալ ընկերն է կարոտով փարվում...
Թըռչում են ուրախ, կանչում են ու ճչում,
Բյուր, բյուր զավակներ գորովալից ու խնդուն։

Հնչեք փողեր զիլ,
Երգեք տաղերը բյուր,
Երգերով, զովքերով,
Թընդա թող Հայրենիք։
Հայրենիք ուրախ, խնդության,
Ցնծության երգերով։

Հաղթական քայլով մեր գընդերն են եկել
Ալ դրոշներով շենքերն են զարդարվել,
Ջերմ ու խանդավառ երկիրն է ծափ տալիս.
Հզոր բանակին ու հերոսներին մեր Լենինյան։

Առնենք ընկերներ այս լիք-լիք բաժակները,
Առաջին կենացը նվիրենք նրանց,
Ովքեր երջանիկ կյանքի պայծառ օրերը,
Հաղթանակով պսակեցին հավիտյան։

Երգենք ազատ երկիրը մեր,
Ծաղկուն դաշտերը բարեբեր.
Լույսերի մեջ հավերժական
Հայրենիքը սովետական։

Ծաղկիր երկիր իմ Հայաստան
Ազգերի հետ եղբայրական,
Մենք ապրում ենք երջանկության
Ազատ դարում սովետական։

Ժպտում է մեզ իր նոր տեսքով
Լենինականը հոգեթև.
Լույս է տվել նրան հավերժ,
Կրեմլի պայծառ աստղն անշեջ։
Ծաղկիր երկիր իմ Հայաստան...

Պարուրել է բերկրանքն այսօր
Կիրովական քաղաքը նոր,
Քայլում է նա ազատ կյանքի
Լույս ուղիով կոմունիզմի։
Ծաղկիր երկիր իմ Հայաստան...

Քո սարերը,
Քո ձորերը,
Իմ երկիր, ծաղիկ հագան,
Քո արտերն են,
Քո վարդերն են
Լեն ճամփան կյանքի գարնան։
Դու մնա միշտ վառ դալար,
Դու ծաղկիր միշտ, իմ աշխարհ։
Ծով բերքդ,
Ծով միրգդ
Թող ծփա վարար։
Դու ես իմ ազատ երգը, Հայաստան,
Դու ես իմ զվարթ կյանքը, Հայաստան։
Մի շողն ես, մի ցողն ես,
Մեծ աստղի Կրեմլյան։
Դու նոր ես, հզոր ես,
Իմ մայր Հայաստան։
Նոր շենքերդ,
Կամուրջներդ,
Թող շողան կամար-կամար
Մութ գյուղերիդ,
Մութ հյուղերիդ
Լույս բերինք պայծառ անհամար։
Տես, լույսի տակ պար բռնել,
Կաքավում են մեր հարսերը.
Դու լար իմ,
Քնար իմ,
Իմ սրտի վառ սեր։
Դու ես իմ ազատ...

Իմ աննման, իմ հուրհըրան,
Դաժան օրերն անդարձ կորան,
Սեղանը բաց, գինին վըրան,
Թասերը լից բերնեբերան։
Հայոց ազատ
Արևի տակ
Խըմենք, խընդանք,
Կյանքին փառք տանք։

Դու, սևաչյա իմ սըրտակից,
Մեր շեն ու նոր օջախներից
Կանչիր, թող գան դուռ ու դըրկից,
Քո նուրբ ձեռքով թասերը լից։
Հայոց ազատ...

Մեր պապերի հոգին արդար
Հազար տարվա տենչն անկատար
Պահեց անշեջ ու անվըթար...
Հիմա ծիծղուն բաժակըդ առ։
Հայոց ազատ...

Մեր մաքառման այս հինգ տարին
Սովետական մեր աշխարհին
Կըբերի նոր, ուրախ օրեր,
Լույսի ծովեր հեքիաթային։
Նոր ավաններ, նոր ոստաններ,
Մըշտականաչ այգեստաններ,
Նորակառույց գյուղեր ծաղկուն
Կըզարդարեն երկիրր մեր։
Սարի հովից ալեծածան՝
Կերգեն հասկերը քաղցրաձայն,
Տըրխուր, տոչոր խոպաններում
Ծաղկած ծառերը կըցնծան։

Նընջի՛ր անհոգ, իմ լույս մանկիկդ
Օրոր եմ ասում,
Դու նոր բացված սարի ծաղիկ,
Հոգյակ սիրասուն։

Մեր փողոցում քնքուշ նազով
Առվակն է հոսում,
Նընջի՛ր, բալիկ, գիշեր է զով,
Օրոր եմ ասում։

Աճի՛ր, խընդա, մեր անուշիկ,
Ազատ աշխարհում,
Լաց մի՛ լինի, կարմրաթըշիկ,
Հոգյա՛կ, իմ սիրուն։

Նընջի՛ր, նրնջի՛ր, իմ լույս մանկիկ՛
Գիշեր է դըրսում,
Աստղերն ինձ Հետ քեզ աննուշիկ
Օրոր են ասում։

Սրտիս սազով քեզ եմ գովում,
Արեգական իմ Հայաստան,
Ժողովրդի կանաչ գարուն,
Սովետական իմ Հայաստան։

Ազատ աշխարհ իմ Հայաստան,
Զվարթ աշխարհ իմ Հայաստան։

Զավակներին քո անձնվեր
Պարտիան տվել է զոր թևեր
Սավառնելով միշտ դեպի վեր,
Դեպ ապագան անզուգական։

Կոմունիզմի շող Հայաստան,
Բոլշևիկյան հող Հայաստան։

Եղբայրության մեծ պարտեզում,
Ծաղկավառ եմ միշտ քեզ տեսնում,
Երջանիկ ես բանում, ապրում,
Աշխատանքի աշխարհ վառման։

Շեն շինարար իմ Հայաստան,
Անգին գոհար իմ Հայաստան։

Մոսկվա, Մոսկվա, արև ու սեր,
Դու լույս փարոս մեր նոր դարում,
Վառել ես դու հազար լույսեր
Մեր Հայաստան նոր աշխարհում։

Մոսկվա, քեզ փառք, Մոսկվա, քեզ կյանք,
Շողա անմար դու դարե-դար։

Քեզնով հզոր, քեզնով հպարտ,
Դու մեր սրտում անմար անուն,
Վառել ես դու հազար լույսեր
Մեր Հայաստան նոր աշխարհում։

Մոսկվա, քեզ փառք, Մոսկվա, քեզ կյանք,
Շողա անմար դու դարե-դար։

Քեզնից է միշտ ծագում արև
Ապրիր ծաղկիր դու դարե-դար,
Դու Լենինի քաղաք հավերժ,
Դու Լենինի հզոր քաղաք։

Մոսկվա, քեղ վառք, Մոսկվա քեզ կյանք,
Շողա անմար դու դարե-դար։

Ազատ ու անծայր
Մեր Հայրենիքում,
Նորից շինարար (շինարար)
Մուրճերն են զընգում։

Հաղթել ենք մարտում,
Երդում ենք, խնդում,
Հայրենի հողին (ջանեջան)
Արև ենք մաղթում։

Գարնան պես ծաղկել,
Նոր կյանքն է եռում,
Ի՜նչ լավ է ապրել (լավ ապրել)
Ազատ աշխարհում։

Հաղթել ենք մարտում,
Երգում ենք, խնդում,
Հայրենի հողին (ջանեջան)
Արև ենք մաղթում։

Դաշտերի ոսկի
Հասկերն ենք հնձում,
Պայծառ գալիքի (գալիքի)
Ճամփան ենք բացում։

Հաղթեք ենք մարտում,
Երգում ենք, խնդում,
Հայրենի հողին (ջանեջան)
Արև ենք մաղթում։

Գարուն Երևան, սիրուն Երևան,
Վարդեր ես ճամփիս փըռում, Երևան,
Ուր էլ գրնամ, ուր էլ մընամ,
Քեզ եմ հավիտյան սիրում, Երևան։
Իմ ժողովըրդի վառ աչքերի լույսն ես, Երևան, (2)
Իմ Հայաստանի զարդըն ես, Երևան։ (2)

Զուգվել, զարդարվել, սիրուն աննման.
Դու նորահարս ես դարձել, Երևան,
Սովետական գարնան գըրկում
Ծաղկիր, ծիծաղիր, երգիր, Երևան։
Իմ ժողովրրդի վառ աչքերի լույսն ես, Երևան, (2)
Իմ Հայաստանի զարդն ես, Երևան։

Երգը շըրթունքիս կըռիվ գընացի,
Քո կյանքի համար անվախ կըռվեցի,
Կըրակ կըռվում, կըրակ հեռվում,
Պատկերիդ պայծառ կարոտ մընացի։
Իմ ժողովըրդի վառ աչքերի լույսն ես, Երևան, (2)
Իմ Հայաստանի զարդն ես Երևան։

Զուգվել ես դու գարնան նըման,
Սիրտը քո՝ հուր-վառման,
Գեղեցկանում ես ժամե-ժամ,
Նոր Երևան։

Մի՛շտ փառքով, միշտ պայծառ,
Ցնծա՛, ծաղկի՛ր, դու դարեդար,
Սովետական քաղաքամայր,
Նոր Երևան։

Ամենազոր մեր ձեռքով,
Մեր ջանքով, մեր կյանքով
Փոխվեց տըխուր տեսքը քո,
Նոր Երևան։
Միշտ փառքով, միշտ պայծառ...

Հեռու հողից քո գիրկն եկ ան,
Բուն դրրին, զարդ հագան
Պանդուխտ հայերն հալածական,
Նոր Երևան։
Մի՛շտ փառքով, միշտ պայծառ...

Մեծ Միության լույս գըրկում
Միշտ խնդում, միշտ ծաղկում,
Արև-մարդուն ես երգում,
Նոր Երևան։
Մի՛շտ փառքով, միշտ պայծառ...

Արազ, Արազ, հե՜յ ջան, Արազ,
Հե՜յ, Բինգյոլից բխող Արազ,
Ալիքներով քո թխավարս,
Ո՞ւր ես վազում ափով ավազ։

— Արարատյան դաշտն եմ գնում,
Դալար արտեր ինձ են մնում,
Գնամ գարնան լուր տամ նրանց,
Արար-վարար ջուր տամ նրանց։
Ո՞ւր ես գնում դու վազեվազ,

Գարնան Արազ, ելման Արազ,
Դաշտով քաշած ջրանցքներով,
Ո՞ւր ես գնում դու երգելով։

— Քուռ անունով քույրիկ ունեմ,
Գնում եմ ես նրան փարվեմ,
Կարոտ ունեմ, կարոտ առնեմ,
Երգս նրա երգին խառնեմ։

Քույրիկիս հետ ուրախ կերթամ,
Մինգեչաուր, Ադրբեջան,
Երգով կերթանք, բերքով կերթանք,
Երջանկության ծով կդառնանք։

Մեծ հարգանքով ենք քեզ գովում,
Երգըդ երգեն ամեն դարում,
Քաջությանդ եմ զարմանում,
Հերոս Նելսոն, հայի զավակ։

Կայծակից ահեղ շանթեցիր,
Պողպատե կարկուտ թափեցիր,
Անթիվ ֆաշիստներ ջարդեցիր,
Տանկ, սավառնակ չըթողեցիր։

Առյուծի պես հարձակվեցիր,
Գազաններին ջախջախեցիր,
Ջուր ու կրակ չընայեցիր,
Բազում նավեր խորտակեցիր։

Դու ես տառք ու պարծանքը մեր,
Սերոբիս երգը քեզ նվեր,
Հիշատակիդ փառք եմ երգում,
Հերոս Նելսոն, հայի զավակ։

Երբ որ դաշնակները շրջապատեցին,
Քաշվեցիր ջաղցի մեջ, դիրքեր բռնեցիր,
Հե՜յ ջան, աննըման
Ընկեր Ղուկասյան։

Ասիր, «Մեռնե՛նք, տըղերք, մենք քաջի նըման,
Քան թե ստրուկ, գերի մընանք հավիտյան»։
Հե՜յ ջան, աննըման
Մեր քաջ Ղուկասյան։

Թշնամին ուժեղ էր, ձեր թիվը քիչ էր,
Կռվեցիր ու ընկար դու, հերոս ընկեր,
Ազնիվ Ղուկասյպն,
Մեր հոգի, մեր ջան։

Դաշնակի գյուլլեն քո սիրտը ծակեց,
Ձեր սուրբ արյունովը երկիրն ազատվեց.
Ջան, ախպեր, ախպեր,
Նահատակ ախպեր։

Ձեր թափած արյունը իզուր չկորավ,
Բոլշևիկը մեզի փրկություն բերավ.
Ազիզ ախպեր ջան,
Ղուկաս Ղուկասյան։

Բաժակները պահեք գլխից վեր.
Մեր հողի սուրբ կենացն ենք խմում,
Մեր հողի կենացը, ընկերներ,
Թող ծաղկուն լինի միշտ աշխարհում։

Բարի բերք մաղթենք մեր հողին,
Մեր հողի ոսկի խաղողին,
Խաղողից գինի քամողին,
Մեր հողերն ազատ պահողին։

Բաժակները պահել սրտի մոտ.
Ժողովուրդ, քո կենացն ենք խմում,
Քո գիշերը դարձավ առավոտ,
Քո արևը՝ հավերժ անմարում։

Բարի բերք մաղթենք մեր հողին,
Մեր հողի ոսկի խաղողին,
Խաղողից գինի քամողին,
Ժողովուրդն ազատ պահողին։

Բաժակները պահել գլխից վեր.
Սերունդներ, ձեր կենացն ենք խմում,
Թող լինեք շինարար, անվեհեր,
Արժանի ապրելու այս հողում։

Բարի բերք մաղթենք մեր հողին,
Մեր հողի ոսկի խաղողին,
Խաղողից գինի քամողին,
Այս երկիրը շեն պահողին։

Ջա՛ն,
Ազրբեյջա՛ն,
Հեյ ջա՜ն,
Իգի՛թ ես հիմի,
Զահե՛լ։
Վառել ես
Բյուրամոմ ջահե՛ր,
Վառել ես
Շող,
Շեմս-արև։

Ջա՜ն,
Ազրբեյջա՛ն,
Հեյ ջա՜ն,
Սաբահ խե՛յր,
Սալա՛մ,
Բարև՛,
Ջա՜ն։

Պարզել ես
Բազուկըդ կուռ
Դեպի
Քերբեյլլա,
Մեքքա
Բանտում ես
Ալլահը ծեր,
Քանդում ես
Մինարա,
Մըզկիթ...

Ջա՜ն,
Ազրբեյջա՛ն,
Հեյ ջա՜ն,
Սաբահ խե՛յր,
Սալա՛մ,
Բարև՛,
Ջա՜ն։

Հայաստանի վերքի երգիչ,
Լուսապայծառ Աբովյան,
Խոսում ես մեր սըրտի խորքից,
Մեզ հետ ես դու հավիտյան։
Քո սև դարում դու ազգերի
Եղբայրություն տենչացիր,
Ազատության վառ երգերի
Ոսկի սերմեր ցանեցիր։

Դու փըրկարար ռուս մեծ ազգին
Փառքի երգեր ձոնեցհր,
Նրա խիզախ, հըզոր հոգին
Քո մեծ սըրտով սիրեցիր։
Երանի՜, թե մի օր հանկարծ
Քանաքեռից իջնեիր,
Եվ քո սիրած Նորքում կանգնած՝
Երևանին նայեիր։

Արևազարդ, զըվարթ Նորքից
Գայիր մեր մեծ խընջույքին,
Եվ քեզ տանջող քո հին վերքից
Հավետ բուժվեր քո հոգին։

Ժողովրդի գավակն ես դու
Կորած անհայտ, անդամբան,
Բայց միշտ կապրես դու մեր սրտում,
Մեր մեծ, անմահ Աբովյան։

Մենք ծնվել ենք պայքարի մեջ,
Մեր աչքերում խոյանք ու տենչ,
Մեր սըլացքին երկիրն է մեր
Տըվել երկինք, տըվել թևեր։

Թոզ գազազեն ուժերը մութ,
Արևելքից մինչ արևմուտ,
Մենք կերտում ենք հաստատակամ
Կոմունիզմի մեծ ապագան։

Միշտ անվեհեր, միշտ դեպի վեր,
Միշտ աննահանջ քայլենք առաջ,
Քայլենք հըրպարտ, քայլենք հաստատ,
Մենք սերունդ ենք երիտասարդ։

Ինչքա՜ն խինդ կա իմ սրտում,
Կյանքի թափ կա իմ սրտտում,
Ես ջահել եմ եռանդուն,
Արև աշխարհ իմ սորտում։

Յարս ինձ հետ բանվոր է,
Արև ունի իմ սըրտում,
Յարս կարմիր զինվոր է,
Նրա հուրն է իմ սըրտում։

Ինչքա՜ն խինդ կա իմ սըրտում,
Կյանքի թափ կա իմ սըրտում,
Ես ջահել եմ, եռանդուն,
Արև աշխարհ իմ սըրտում։

Գընանք արտը միասին, միասին, միասին,
Բանենք, դատենք, աշխատենք միասին, միասին,
Կոմսոմոլ սիրուն աղջիկ, սև՛ աղջիկ, սե՛ր աղջիկ,
Գընանք հանդը, մութլուսին, մութլուսին, մութլուսին։

Խըշխըշում են արտերի, վարդերի ծովերը,
Սըվսըվում են դաշտերի, արտերի հովերը,
Ու ամենքը միասին, միասին, միասին
Փըսփըսում են նոր կյանքի աշխատանքն ու սերը։

Կոմսոմոլ սիրուն աղջիկ, սև՛ աղջիկ, սե՛ր աղջիկ,
Գընանք արտը մութլուսին, մութլուսին, մութլուսին,
Բանենք, դատենք, աշխատենք, ջան աղջիկ, ջան աղջիկ։
Ու ետ դառնանք միասին, միասին, միասին։

Ծի՛լ, ծի՛լ, ծի՛լ, ծիլա
Ծի՛լ, ծի՛լ, ոսկիս կըցոլա,
Էն արևին շող կըտա,
Էն ծաղկանցը ցող կըտա,
Կանաչ դաշտի բուրվառն է,
Կարմիր վարդի հոտ կըտա։

Ծի՛լ, ծի՛լ ծի՛լ, ծիլա,
Ծի՛լ, ծի՛լ, ոսկիս կըցոլա,
Էսպես անուշ երեխա
Սեր ու ծիծաղ շաղ կըտա,
Ալար-դալար կըռներով
Կոտրած սըրտիս սյուն կըտա

Ծի՛լ, ծի՛լ, ծի՛լ, ծիլա,
Ծիլ, ծիլ, ոսկիս կը ցոլա,
Ծի՛լ, ծի՛լ, ծի՛լ, ծի՛լ, ծի՛լ, ծի՛լ։

Սարո.— Գարուն եկավ, Մարո ջան,
Արևն ելավ վառուն,
Քըչքըչում են, յարո ջան,
Սառն աղբյուրներն, առուն,
Մեր երկիրն էլ, Մարո ջան,
Ոնց որ ծաղկած գարուն.
Էս ի՜նչ անուշ ու վառ ես,
Ջա՜ն, սովետի երկիր։

Մարո.— Արև ելավ, Սարո ջան,
Պաչեց դոշը սարի,
Տըրակտորդ, յարո՛ քան,
Քըշիր, դեսը արի,
Թևըդ քըշտիր, Սարո ջան,
Մեր արտերը վարի.
Էս Ի՜նչ անուշ ու վառ ես,
Ջա՜ն, սովետի երկիր։

Սարո.— Մեր գեղումը, Մարո ջան,
Կինբաժին ես դառել,
Սաղ կանանցը, յարո ջան,
Ժողովի ես տարել,
Հին ադաթը, Մարո ջան,
Ոտնատակ ես արել.
Էս ի՜նչ անուշ ու վառ ես,
Ջա՜ն, սովետի երկիր։

Մարո.— Գեղխորհըրդում, Սարո ջան,
Նըստել ես դու ժողով,
Թուխ երեսիդ, յարո ջան,
Լուսաբացի շողով,
Կուլակները, Սարո ջան,
Բըռնվել են դողով.
Էս ի՜նչ անուշ ու վառ ես,
Ջա՜ն, սովետի երկիր։

Սարո.— Ջահել ես դու, Մարո ջան,
Ոնց որ կարմիր խընձոր,
Աշխատում ես, յարո ջան,
Արտումդ ոնց հընձվոր,
Դու մեր գեղին, Մարո ջան,
Արևի շող ոնց որ.
Էս ի՜նչ անուշ ու վառ ես,
Ջա՜ն, սովետի երկիր։

Կոմսոմոլ էն տըղեն,
Աչքրս վըրեն մընաց,
Հըրեն ճամփի վըրեն
Ձիով էն ո՞ւր գընաց։

Սիրտըս տարավ իր հետ,
Կյանքըս էլ ո՞ր մենաց,
Կոմսոմոլ էն տըղեն
Ինձ թողեց, ո՞ւր գընաց։

Լուսըդ խավրի, այ դուշման,
Դու անարև մընաս,
Կոմսոմոլ էն տեղեն
Առանց բարև գընաց։

Կոմսոմոլ ա՛յ տըղա,
Աչքըս վըրեդ մընաց,
Ասես սըրտիս վըրա՝
Ձիդ դոփելով գընաց։

Ես նուռ եմ, սիրով հուր եմ,
Զահել տըղին մըրմուռ եմ,
Արազի պես լափ կըտամ,
Սեր ու սովդա կըվառեմ։

Ա՜յ տըղա, հանդ ես գընում,
Կոլեկտիվ արտ ես գընում,
Կեպին թեքել ես ճակտիդ,
Էնպես հըպարտ ես գընում։

Տրակտորը քըշում ես,
Մըրգով լիքը աշուն ես,
Աչքով, ունքով ես անում,
Սիրտ ու հոգիս մաշում ես։

Համ խելոք ես, համ լավ ես,
Դու ակտիվ կոմսոմոլ ես,
Կոլեկտիվըդ շեն մնա,
Սիրով ու սուփրով բոլ ես։

Մի երգ գիտեմ ես աննըման,
Հը զոր մուրճի թափի նըման,
Որոտի պես հատու, խրոխտ
Մի երգ գիտեմ ես աննըման։

Ծընվել է նա մութ հանքերի
Մետաղակուռ երակներից
Ու ձայն առել քըլունգների
Ցասկոտ ու շեշտ հոց զարկերից։

Սընունդ առել՝ ջիղ ու արյուն,
Բանուկ, ջըլոտ բազուկներից,
Գործարանը խինդ ու ավյուն
Հընչել նըրան իր ժըխորից։

Հե՛յ, իմ երգը միշտ աննըման,
Հըզոր մուրճի թափի նըման,
Որոտի պես հատու, խրոխտ,
Մի երգ գիտեմ ես աննըման։

Մեներգ
Հովեր, ինձնից բարև տարեք,
Համբույր տարեք բոլորին,
Երկրի հեռու սահմաններում
Հայրենիքի զինվորին։

Բոլորը
Ծաղիկների բույրեր տարեք
Ու հով տարեք շոգ օրին
Հեռու-հեռու երկըրներում
Շեկ արտերի հընձվորին։

Մեներգ
Եվ իմ սիրտը տարեք, հովեր,
Աշխատանքի զինվորին,
Նոր աշխարհը կառուցողին,
Մեր հարազատ բանվորին։

Բոլորը
Տարեք, հովեր, անուշ հովեր,
Ուրախության այս օրին
Հոգիս տարեք, սիրտըս տարեք,
Ա՜խ, բոլորին, բոլորին։

Թռչեի մտքով տուն,
Ուր իմ մայրն է արթուն.
Տեսնեի այն առուն
Կարոտով ես անհուն,
Ուր ամեն մի գարուն
Ջըրերով վարարուն
Կարկաչում էր սարերում։

Թեքվեի աղբյուրին,
Կարոտած պաղ ջրին,
Լինեի հանդերում,
Մեր կանաչ մարգերում,
Ուր ծաղկունքն են բուրում,
Ուր մանուկ օրերում
Հովն էր ինձ միշտ համբուրում։

Հայրենիքն իմ սրտում
Թե չընկնեմ ես մարտում,
Ա՜խ, իմ մայր թանկագին,
Տուն կըգամ ես կրկինք
Կսփոփեմ քո հոգին
Համբույրով սրտագին,
Կըսեղմեմ քեզ իմ կրծքին։

Ես ծարավ էի, աղբյուր, ջուր տվիր,
Քո պաղ ջրի հետ սըրտիս հուր տվիր,
Թե չեմ հասնելու ես իմ մուրազին,
Սիրո կրակն ինձ ինչո՞ւ զուր տվիր։

Երբ տխրել եմ ես, շամբին եմ նայել,
Երբ լաց եմ եղել, ամպին եմ նայել,
Տեսքիդ կարոտով աղբյուրի ափին
Թեքվել եմ ու քու ճամփին եմ նայել։

Զըմրուխտ ջըրեր, կապույտ Սևան,
Զուգել է ձեզ գարնան արփին,
Ծըփում եք դուք, սրրտի նըման,
Նայում եք ձեր կանաչ ափին։

Կանցնեն օրեր, կանցնի տարին,
Լույս կըդառնաք, կապույտ ջըրեր,
Ձեր ցոլքի մեջ մեր աշխարհին
Կընայի ջինջ հայացքը մեր։

Կրժպտաք դուք վառ լույսերով
Ամեն անցնող ու դարձողիին,
Չըմոռանաք հիշել սիրով
Ջըրերից լույս կառուցողին։

Ասեք եկող սերունդներին,
Դուք լույս դարձած, կապույտ ջրեր,
Նըրանք մեզ սիրտ ու սեր տըվին,
Որ լույս լինի ճամփեքը ձեր։

Զըմրուխտ ջըրեր, կապույտ Սևան,
Զուգել է ձեզ գարնան արփին,
Ծեփում եք դուք սըրտի նըման,
Նայում եք ձեր կանաչ ափին։

Աշխատում ենք օր ու գիշեր,
Գործարանում ու հանքերում,
Կառուցում ենք երկիրը մեր,
Եվ կոմունիզմ մեր աշխարհում։
Զարկ, զարկ, զարկ, զարկ, զարկ։

Մենք չենք ուզում մահ ու արյուն,
Մենք ոչ ոքից չենք վախենում,
Մենք սահմանին կանգնած արթուն,
Խաղաղություն ենք ցանկանում։

Իսկ թե վառի թշնամին նենգ,
Կըռվի հըրդեհն իր դարանում.
Կըրծքերով մեր կրպաշտպանենք,
Մենք կոմունիզմ մեր աշխարհում։
Զարկ, զարկ, զարկ, զարկ, զարկ։

Մենք չենք ուզում մահ ու արյուն,
Մենք ոչ ոքից չենք վախենում,
Մենք սահմանին կանգնած արթուն,
Խաղաղություն ենք ցանկանում։

Զարթնել ես, Արարաւտ, ժպիտ կա դեմքիդ,
Զանգուն գոտի արած, կապել ես մեջքիդ,
Նայում ես դու զըվարթ, բացվել է գարուն,
Լե՛, լե՛, լե՛, լե՛,
Լե՛, լե՛, լե՛, լե՛,
Քո դեմ երկիրն է մեր ծաղկով զարդարուն.
Լե՛, լե՛, լե՛, լե՛,
Հայրենիք ընծա։

Հպարտ ճակատդ վեր, հայրենիք ցնծա,
Անուշ երգերը մեր լինեն քեզ ընծա։

Հիմա մեր աշխարհում նոր կյանք է եռում,
Ջրի հևքից քամված լույսեր են վառվում,
Եկել են նոր կարգեր, ծրնվել են նոր մարդիկ,
Լե՛, լե, լե, լե՛...
Ապրում են բախտավոր, ազատ, երջանիկ,
Լե՛, լե՛, լե՛, լե՛...
Հպարտ ճակատդ վեր, հայրենիք ցնծա,
Անուշ երգերը մեր լինեն քեզ ընծա։

— Բանակ եմ գընում, սիրասուն մայրիկ,
Քեզ մնաս բարով եմ ասում, մայրիկ.
Բանակ եմ գընում, մայրիկ, ընկերներիս հետ, մայրիկ,
Հերոսի փառքով, մայրիկ, կըգամ մի օր ետ։

— Քեզ բանակ ճամփեմ, մեռնեմ քո ճամփին,
Թըռչող հավք լինեմ, թըռնեմ քո ճամփին.
Գընա՛, իմ ջիվան, գնա՛, գնա՛, իմ հըպարտ արծիվ,
Հաղթիր թշնամուն, որդի, ետ վերադարձիր։

— Տոն է խնդության քո որդուն, մայրիկ,
Ես այսօր տվի սուրբ երդում, մայրիկ,
Երդում եմ տվել, մայրիկ, լինել անվեհեր մարտիկ,
Թշնամու հանդեպ անհաղթ մի առյուծ Մհեր։

— Լինեմ քեզ մատաղ, ի՛մ արծիվ, գնա՛,
Սար ու ձոր անցեր, քաջ կռվիր, գընա։
Իմ անուշ բալա, գնա , կաթըս քեզ հալալ, գընա՛,
Մեր Հայրենիքին, բալա, քեզ մատաղ արա։

— Հայրենիքս ինձ շունչ և կյանք է տվել,
Պողպատ մկաններ, կուռ կամք է տվել.
Պաշտպան կըկանգնեմ, մայրիկ, ինձ կյանք տվողին, մայրիկ,
Մեր սովետական ծաղկող հայրենի հողին։

Քընքուշ հովիկ, իմ նազելուց
Քաղցըր բուրմունք հետըդ բե՛ր,
Վիշտս ու ցավըս շուտ փարատի՛ր,
Սիրո բարև հետըդ բե՛ր։
Շո՛ւտ, մատըռվակ, ոսկի թասով,
Վարդի գույնով գինի բեր,
Գինի բեր։

Անուշ խոսքեր սիրուն սրրտի
Պարտեզներից քաղի՛ր, բեր.
Ջերմ համբույրի, ծով կարոտի
Ծաղիկ-ծաղկունք հետդ բեր։
Շո՛ւտ, մատըռվակ, ոսկի թասով,
Նըռան փայլով գինի՛ բեր,
Գինի բեր, դինի բեր։

Տղա.— Տրակտորով վարել եմ արտը,
Արտում ծաղկար, դու իմ վարդը,
Դու իմ վարդը,
Սեր ու զարդը։
Թե որ դու կաս, էլ ի՞նչ է ինձ դարդը։

Աղջիկ.— Հողի կրծքում խորն է հերկըդ,
Իմ սըրտում էլ՝ քաղցրը երգըդ,
Քաղցըր երգըղ,
Սիրուն տեսքըդ,
Յար, սրտիս սերն էլ՝ թող լինի բերքըդ։

Տղա.— Արտերի ցորենը խաս է,
Հասկը քեզ պես ոսկեվարս է,
Իմ մուրազը,
Ոսկեվարսը,
Ջա՜ն, իմ հոր ու մոր գովական հարսը։

Աղջիկ.— Արտ ու տուն լըցրել է բարը,
Իմ կոլխոզնիկ ջիվան յարը,
Ջա՜ն իմ յարը,
Մինուճարը,
Իմ սըրտի, իմ սիրո դեղ ու ճարը։

Տղա.— Ունքըդ կամար, աչքըդ նուշ է,
Աղջիկ.— Մեղր ու շաքրից սերըդ անուշ է,
Միասին.— Սերն անուշ է,
Յարն անուշ է,
Ջա՜ն, սովետական երկիրն անուշ է։

Արդյոք գիտե՞ս դա, որ չեմ մոռացել,
Ամեն, ամեն օր կարոտում եմ ես,
Հոգիս թևավոր թռչուն է դարձել,
Եվ հեռուներում որոնում է քեզ։

Որոնում է քեզ քնած թե արթուն,
Եվ թվում է, թե ահա կերևաս, ահա կերևաս,
Լուռ կնայեն ինձ աչքերդ ժպտուն,
Իմ լավ, իմ մաքուր, իմ անուշ երազ...

Այգիների մեջ խաղողն է հասուն, (2)
Քաղենք մենք ուրախ երգով ու տաղով, (2)
Երգով ու տաղով,
Երգով ու տաղով, արի.
Ողկույզներն են մեզ ժպտում ու նազում, (2)
Զուգվել են նրանք արևի շողով։
Արևի շողով։ (2)
Թըփից-թուփ ընկած խաղող եմ քաղում, (2)
Կոլխոզնիկ տղա մեր այգին արի, (2)
Մեր այգին արի,
Մեր այգին արի, արի,
Արևի ոսկի շողերն են մարում, (2)
Նայում եմ կանգնած քո ճանապարհին,
Քո ճանապարհին։ (2)
Արի, արի, արի, արի, (2)
Նայում եմ կանգնած (2)
Քո ճանապարհին, (2)
Արի, արի, արի, արի։ (2)

Հեյ, հեյ, իգիթ եմ ես,
Քյոռօզլու ձին տակիս,
Թե կա ուրիշն ինձ պես,
Ամոթ իմ գըդակիս։

Օգնենք, հարևաններ,
Թիկունք լինենք իրար,
Դառնա կոլխոզը մեր
Անհաղթելի մի սար։

Հեյ, հեյ առատ բերքով
Տարին կըբոլորեմ,
Կելնեմ հաղթանակով,
Բեղըս կոլորեմ։
Օգնենք, հարևաններ...

Հեյ, հեյ ասլան տղերք,
Քույրեր խանդութ խաթուն,
Մեր աշխարհին բերեք
Բերքի առատություն։
Օգնենք, հարևաններ...

Անգիր, և՛ անհայտ, և՛ անհիշատակ՝
Ամայի դաշտում մի գերեզման կա,—
Ո՞վ է հող դառնում այդ լուռ քարի տակ,
Ո՞վ է լաց եղել այդ քարի վրա։

Համր քայլերով դարերն են անցնում,
Արտույտն երգում է իր գովքը գարնան.
Շուրջը ոսկեղեն արտերն են եփում,—
Ո՞վ է երազել և սիրել նրան...

Զմրուխտյա երգեր, երազներ շքեղ,
Գարնան վարդի հետ եկան, գնացին,
Համբույր ծաղկաբույր և սեր հրաշագեղ
Գարնան հովի հետ եկան, գնացին։

Ուրիշի նման բույն չըշինեցիր,
Կյանքի մրըրկով զարկված թռչուն,
Ու հիմա մենակ ու որբ մնացիր,
Եվ թարմ տարիներդ եկան, գնացին։

Անտուն մնացիր ու թափառական,
Ընկեր բարեկամ եկան, գնացին,
Մոլոր ճամբեքում մնացիր մոլոր,
Քարավան, երամ եկան, գնացինք

Ու հիմա աշնան մեգի մեջ խավար,
Ականջդ հառած սրտիդ լուռ լացին,
Օտար ափերում կանգնել ես շվար,
Ինչ որ ունեիր, անդարձ գնացին։

Սեղանն է առատ,
Դիմացն՝ Արարատ,
Հընչում են երգեր
Ուրախ ու զըվարթ։
Լըցնենք, ընկերնե՛ր,
Բաժակները լի,
Թող Հայոց գինին
Մեզ անուշ լինի։

Փառք տանք մայր հողին,
Արևի շողին,
Գինի պարգևող
Հայոց խաղողին։
Լըցնենք, ընկերնե՛ր...

Փառք տանք նոր կյանքին,
Հողի մշակին,
Որ միշտ կանաչեն
Մեր դաշտն ու այգին։
Լըցնենք, ընկերներ...

Գովենք դարեդար
Աշխատանքն արդար,
Հայոց աշխարհի
Արևը պայծառ։
Լցնենք, ընկերնե՛ր...

Ուռենուց բար չի չինի,
Սըրտումըս դարդ չի լինի,
Կոլխոզի արտի միջին
Չաշխատող մարդ չի լինի։

Մեր արտի հողն եմ սիրում,
Այսօրն ու վաղն եմ սիրում,
Լիառատ մրգով եմ հասուն
Կոլխոզի բաղն եմ սիրում։

Արազը լափ է տալիս.
Մեր արտը ծափ է տալիս,
Այս օրվա բերքը հասուն
Եռանդ ու թափ է տալիս։

Արտերի ցողն եմ սիրում,
Մեծ մարտի փողն եմ սիրում,
Երեկվա կռվի պահին
Թշնամու դողն եմ սիրում։

Հե՜յ, Արագած, ալ-լալ հագել
Ո՞ւր կըթըռնիս իմ երգի պես։
Օ՜յ, օ՜յ, օ՜յ, Արագած.
Բարձըր սար, հով-զով սար։
Հե՜յ, սըրտիս խորքեն է, ելե, կանգնե,
Երկինք կերթաս իմ սիրուս պես,
Օ՜յ, օ՜յ, օ՜յ, Արագած,
Բարձըր սար, հով-զով սար։

Քո լալազար, ծիծղուն ծաղկունք
Իմ վառ սերեն բույր կառնին,
Զառ Մանթաշի թև ու թռչունք
Իմ բըլբուլեն ձեն կառնին,
Իմ վարդ սերեն ձեն կառնին։
Օ՜յ, օ՜յ, օ՜յ, օ՜յ, օ՜յ, օ՜յ, օ՜յ։

Հե՜յ ջան, հա՛ ջա՜ն, ցողն ու ակունք
Սըրտիս խորքեն ծին կառնին.
Օ՜յ, 'օ՜յ, օ՜յ, Արագած,
Բարձըր սար, հով-զով սար։

Երբ բաց եղան գարնան կանաչ դռները,
Քնար դառան աղբյուրները Բինգյոլի.
Շարվեշարան անցան զուգված ուղտերը,
Յարս էլ գնաց յայլաները Բինգյոլի։

Անգին յարիս լույս երեսին կարոտ եմ,
Նազուք մեջքին, ծով-ծամերին կարոտ եմ.
Քաղցր լեզվին, անուշ հոտին կարոտ եմ.
Սև աչքերով էն եղնիկին Բինգյոլի։

Պաղ, պա՜ղ ջրեր, պապակ շուրթըս չի բացվի,
Ծուփ-ծուփ ծաղկունք, լացող աչքս չի բացվի,
Դեռ չտեսած յարիս, սիրտըս չի բացվի.
Ինձ ի՞նչ, ավա՜ղ, բլբուլները Բինգյոլի։

Մոլորվել եմ, ճամփաներին ծանոթ չեմ,
Բյուր լճերին, գետ ու քարին ծանոթ չեմ.
Ես պանդուխտ եմ, էս տեղերին ծանոթ չեմ,
Քուրիկ, ասա, ո՞րն է ճամփան Բինգյոլի։

Սարի աղջիկ, մեր նոր հանդում,
Հայացքըդ ջինջ հուր հրավառ,
Համայնքի ծով հասուն արտում
Աշխատում ես դու միշտ հպարտ։
Արի աղջիկ, սարի աղջիկ,
Սովետական դարի աղջիկ։

Արտի միջին քաղ ես անում
Քո հաղթական կուռ ձեռքերով,
Հասկերի հետ խաղ ես անում
Սիրտըդ լցված հուր երգերով։
Արի աղջիկ, սարի աղջիկ,
Սովետական դարի աղջիկ։

Աշխատանքով տարվել ես դու
Արևաշող մեր նոր հանդում,
Արևի պես վառվել ես դու
Իմ երգառատ ջահել սրտում։
Արի աղջիկ, սարի աղջիկ,
Սովետական դարի աղջիկ։

Գրկիր ինձ մեղմիկ,—
Քո կախարդ գրկում
Ես զգում եմ ինձ
Իմ հայրենիքում։

Ծիծաղում ես դու՝
Ուրախ ու անմեղ,
Մեր դըռան, ասես,
Աղբյուրն է բյուրեղ։

Շըշնջում ես դու
Այնպես հեզ, անուշ,
Ասես, մեր դաշտի
Հովիկն է քնքուշ։

Ու երբ խաղում ես
Իմ մազերի հետ,—
Վառ մանկությունս
Ինձ դառնում է ետ։

Արևն ելավ, արտը ծըփաց,
Քամին երգեց, Սոնա ջա՜ն.
Մեր մաշինեն արտը գընաց,
Դե շուտ, շտապիր, յարո ջա՜ն։

Ջըրանցքն եկավ, արտը ջըրեց,
Արտը աճեց, Սոնա ջա՜ն.
Հասկը ելավ, հերկը ծածկեց,
Արտն է հասել, յարո ջա՜ն։

Ցորնի արտը, տե՛ս, ինչպես վառ
Շողշողում է, անուշ ջա՜ն.
Ոսկե ծամիկ աղջկա նըման
Նազն է անում, յարո ջա՜ն։

Արևն ելավ, շողքը գըցեց
Հանդի վրա, անուշ ջա՜ն,
Հորձանք տըվեց ու սըվսըվաց
Ոսկի արտը շորորան։

Կանգնել ես հըպարտ կոլխոզի դաշտում,
Այտերըդ՝ ձեռքիդ հասկերի պես վառ.
Ու քո վառ սերդ է ծաղկել իմ սըրտում,
Կոլխոզի՛ աղջիկ, աչերըդ պայծառ։
Հե՛յ ջան, հե՛յ ջան, հե՛յ ջան, հե՜յ,
Ջան, շահե՛լ աղջիկ, հաստատ ու համառ,
Վառ երգեր եմ ես հյուսել քեզ համար։

Մեր ընթացքի հետ այս արագահոս,
Անվախ քայլում ես դու մեզ հետ առաջ.
Դարձել ես մեր նոր օրերի հերոս,
Կոլխոզի՛ աղջիկ, և՛ արի, և՛ քաջ։
Հե՛յ ջան, հե՛յ ջան, հե՛յ ջան, հե՜յ,
Ջան, շահե՛լ աղջիկ, հաստատ ու համառ,
Վառ երգեր եմ ես հյուսել քեզ համար։

Մի անհուն սիրով ես քեզ սիրեցի
Ծըփան արտերի ոսկեվառ գըրկում,
Անունըդ այնպես պայծառ գրեցի,
Կոլխոզի աղջիկ, իմ սիրո գրքում։
Հե՛յ ջան, հե՛յ ջան, հե՛յ ջան, հե՜յ,
Ջան, շահե՛լ աղջիկ, հաստատ ու համառ,
Վառ երգեր եմ ես հյուսել քեզ համար։

Լույսը բացվեց, գընամ հանդը,
Կանաչել են սարն ու արտը.

Էն տրակտոր քըշող տըղան
Ինձ է կանչում, մեռնեմ նըրան։

Արևի հետ զարթնել է նա,
Զըրընգում է երգը նըրա,
Անուշ երգող ջահել տըղան,
Ջան, իմ յարն է, մեռնեմ նըրան։

Հասակն ասես սոսի լինի,
Գիշերից սև աչեր ունի,
Գարունքից էլ սիրուն տըղան
Գերել է ինձ, մեռնեմ նըրան։

Դոշին բացված կակաչ ունի,
Շախ ծիծաղի խոսքեր ունի,
Գեղածիծաղ անուշ տըղան
Սըրտիս զարդն է, մեռնեմ նըրան։

Գարնան դետեր, ելման գետեր,
Ուրախ գետեր, ուրախ սրտեր,
Երանի թե սիրտս թռչեր,
Ձեր գլգլան գիրկը նետվեր։

Կոլխոզային ծով դաշտերից
Ձեզ արտերն են կանչում, գետեր,
Այգիներից հով, ծաղկալից
Ձեզ ծառերն են կանչում, գետեր։

Գարնան գետեր, ելման գետեր,
Ջրում եք դուք հանդեր, արտեր,
Գալարում են, կանաչ հագնում,
Կարմիր կապում հասկեր, վարդեր։

Գարնան գետեր, ելման գետեր,
Կտրեք, անցեք դար ու դաշտեր,
Հողի շըթին ջուր շաղե՛ք, ջուր,
Գարնան գետե՛ր, ուրախ սրտե՛ր։

Մեր դեմ ծըփում են
Կոլխոզական դաշտերն անծայր,
Ոսկե հասկեր են
Մեզ ժըպտում սիրով պայծառ.
Եվ մեր սըրտում անմար
Շողեր երջանկության,
Քեզ ենք գովում,
Սովետական մեր Հայաստան։

Թափել ենք մենք անհուն եռանդ
Բերքն է ծովից առատ,
Կյանքը միշտ զըվարթ.
Թող միշտ հըզոր,
Հաղթող լինի
Ազատ ու նոր
Հողըն հայրենի։
Ցորեն հընձենք, ջան,
Երգեր հյուսենք, ջան,
Անուշ Հայաստան.
Աշխատանքով հերոսական
Գընանք դեպի լույս ապագան։

Ազատ աշխարհում, մեր նոր աշխարհում,
Ծաղկում են հավետ երգեր, խինդ ու սեր,
Վառվում են, վարարում
Մեր սրտում հույզերը,
Լույս գալիքն ենք կերտում
Մենք օր ու գիշեր։

Զնգուն երգն է մեր
Ամեն տեղ հնչում,
Ուրախ ջահելներ,
Մենք ձեզ ենք կանչում,
Մեր երկինքն անամպ,
Մեր հոգին՝ հզոր,
Արբած խնդությամբ՝
Պարում ենք այսօր։

Անգին Հայրենիք, մոր պես սիրասուն,
Տալիս ես դու մեզ երգեր, խինդ ու սեր,
Գարնան պես երազուն,
Մեր սրտում Հույսեր,
Լույս գալիքն ենք կերտում
Մենք օր ու գիշեր։

Անմար լույսն է մեր
Ամեն տեղ հաղթում,
Մայրեր, մանուկներ
Մեզ կյանք են մաղթում։
Մեր կրակն անշեջ
Շուռ կտա սարեր,
Ուզում ենք անվերջ
Ապրել ու սիրել։

Մեզ պես երջանիկ ո՞վ կա աշխարհում,
Երկիրն է դարձել գարուն, խինդ ու սեր,
Վերելքի պայքարում
Առնելով թևեր՝
Լույս գալիքն ենք կերտում
Մենք օր ու գիշեր։

Աղջիկ
Կուժն առա՛, ելա, գընացի սարը,
Կանգնել էր ճամփիս իմ ջիվան յարը,
Եմ ջիվան յարը գերանդին ուսին,
Իմ սիրտը այրող ժըպիտն երեսին։

Տղա
Ա՜յ կանաչ կոկոն՝ անթառամ վարդի,
Ա՜յ կարմիր կակաչ՝ կոլխոզի արտի,
Արևովըդ էրվա, տես՝ ի՞նչքան տոթ է,
Մի կաթիլ ջուր տուր, ծարավըս կոտրի։

Աղջիկ
Քեզ համար չեմ ես էս ջուրը բերել,
Բայց, որ ուզում ես, առ, խըմի, շահել,
Մենակ իմ ճամփեն իզուր ես կըտրում,
Իմ ճամփին սևաչ հընձվորն է մընում։

Տղա
Ա՜խ, մարդիկ ջըրով ծարավ են կոտրում,
Քո ջուրը սիրտըս էրում ու վառում,
Աղջի, մի գընա, մի գընա իզուր,
Մի թողնի ծարավ, մի կաթիլ էլ տուր։

Աղջիկ
Հերիք է խըմես, էլ ջուր չըմնաց,
Հիմա ի՞նչ տանեմ հընձվորին վառված,
Գոնե ինձ ասա՝ ծարավըդ կոտրե՞ց,
Ա՜խ, քո ծարավը իմ սիրտը պատեց։

Տղա
Հընձվորը ես եմ, հընձել եմ արտը,
Եկել եմ, քաղեմ իմ սըրտի վարդը,
Դու իմ ալ ծաղիկ, իմ զուլալ աղբյուր,
Կարոտած յարիդ սըրտիցըդ ջուր տուր։

Աղջիկ ու տղա
Սիրո ծարավը չի կոտրի ջուրը,
Չի մարի էրված սըրտերի հուրը,
Մեր ջուրը սերն է, մեր ջուրը յարն է,
Սեր ու կյանք տըվող մեր լեն աշխարհն է։

Անուշ աղջիկ սիրավետ,
Սար գնացիր գարնան հետ,
Քանի ամիս անձկացավ
Սերս դարձավ վարար գետ։

Սարերի հովին մեռնեմ,
Էն կանաչ ծովին մեռնեմ,
Իմ յարի շահած, պահած
Ոչխարի հոտին մեռնեմ։

Արի յար ջան շուտ արի,
Կարոտ ել եմ տուն արի,
Արի ծաղկած լանջերով
Ոտքդ չառնի մի քարի։

Ամեն անգամ հանդ գալով.
Հանդից էլ տուն դառնալով,
Սիրտս հալվում, մաշվում է,
Երբ անցնում եմ ձեր թաղով։

Գառներս յար ես արել
Ոչխարի թան ես արել
Էն տեղերն եմ հունձ անում,
Որտեղ քաղհան ես արել՝

Արի յար ջան շուտ արի,
Կարոտել եմ տուն արի,
Արի ծաղկած լանջերով
Ոտքդ չառնի մի քարի։

Սարերով գարուն է եկել,
Ձորերով գարուն է եկեղ,
Կապույտ հովով, կապույտ ծովով
Իմ ախպերը տուն է եկել։

Ախիպեր, ճամփիդ հովին մատաղ,
Կապույտ կրծքով ծովին մատաղ,
Օտարության աշխարհներից
Քեզ տուն բերող նավին մատաղ։

Մեր բախտն արևոտ է, եղբայր,
Մեր օրն առավոտ է, եղբայր,
Բարով եկար դու Հայրենիք,
Քույրդ քեզ կարոտ է, եղբայր։

Երգիս պես երգ չես լսել դու,
Շվաքիս հետ չես խոսել դու,
Մեր հողի պես ծաղկած աշխարհ
Աշխարհի մեջ չես տեսել դու։

Ես քեզ եմ երգում, թևավոր աղջիկ,
Դու ծով ու ցամաք քեզ ես ենթարկեի
Երբ նավդ է սուրում, սարերն անառիկ
Խոնարհվում են լուռ, իմ հպարտ ընկեր։

Նըման չես դու այն անխոս գեղջկուհուն՝
Շըրթունքը ծածկած, լաչակդ գըլխին,
Կընոջ կապանքը տըվել ես մահուն,
Խընդուն աչքով ես նայում աշխարհին։

Գընում ես, ահա, մի մեծ ճանապարհ,
Մեր Հայրենիքն է քեզ թևեր տրվել,
Սուրա՛, իմ ընկեր, սուրա՛ քաջաբար,
Ամենքից արագ ու ամենքից վեր։

Էս ինչ վարար ջուր եկավ,
Լուսաշող, մաքուր եկավ,
Պապակ-փափագ դաշտերով
Հազար մի աղբյուր եկավ։
Բարով եկար, ջրիկ անուշ,
Մեր դաշտերի քույրիկ անուշ։

Սարերի հով, քեզ մատաղ,
Զլզլան զով, քեզ մատաղ,
Ծարավ հողին ջուր տվիր,
Սևանա ծով, քեզ մատաղ։
Բարով եկար, ջրիկ անուշ,
Մեր արտերի քույրիկ անուշ։

Անջուր չոլեր, հովացեք,
Կուշտ ջուր խմեք, զովացեք,
Ոսկի արտեր կոլխոզի,
Լափին տվեք, ծովացեք։
Բարով եկար, ջրիկ անուշ,
Դու հասկերի քույրիկ անուշ։

Ծաղիկ, ծաղկաստան գցենք.
Ծառ ու ծառաստան գցենք,
Անապատում ամայի
Կանաչ այգեստան գցենք։
Բարով եկար, ջրիկ անուշ,
Այգիների քույրիկ անուշ։

Գյուրջստանի մարա՛լ աղջիկ,
Քեզ ի՞նչպես երգեմ, (2)
Երգս սիրո մի գութան չի,
Որ սիրտըդ հերկեմ, (2)
Որ սիրո հուր սերմեր ցանեմ,
Ծաղիկներ բուսնեն, (2)
Սըրտիդ բույրով, մարալ աղջիկ,
Իմ սիրտը սընեմ։ (2)

Գյուրջի՛ աղջիկ, ես քեզ տեսա
Սովխոզի արտում,
Ոսկե հատիկ լազութի պես
Ժպտում էիր դու։
Կիտել էիր շեղջը բերքիդ՝
Լազութը դեղին,
Կանչում էիր ձայնով երգիդ՝
Քո սիրած տղին։

Համբուրել էր արևը շեկ
Այտերըդ մարմար,
Աշխատում ես, գյուրջի՛ աղջիկ,
Մեծ գործի համար։
Եվ ժպտում Էր հոգիդ վճիտ
Ու դեմքըդ վառման,
Ձեր սովխոզի արտի միջի
Լազութի նըման։

Այսօր տոն է ցնծության
Մեր աշխարհում անսահման,
Մենք ջահակիրն ենք համայն
Ազատ ու նոր մարդկության։
Թող շողան, ջա՛ն, միշտ շողան
Ջահերը մեր ցնծության։

Հիմա հանքում, թե հանդում,
Գործարանում, թե արտում
Միշտ միասիրտ, միաձույլ
Մենք կոմունիզմ ենք կերտում։
Թոդ շողան, ջա՛ն, միշտ շողան...

Մենք շինարար ու հզոր,
Մեր գալիքը փառավոր
Ծածանվում են հաղթական՝
Մեր դրոշները բոսոր։
Թող շողան, ջա՛ն, միշտ շողան...

Ոչ ոք մարել չի կարող
Մեր լույսերը ոսկեշող.
Ինչքան կուզես գազազիր,
Դու, չարագործ մեր ոսոխ։
Թող շողան, ջա՛ն, միշտ շողան...

Սևորակ տղա, կոմսոմոլ տղա,
Ես քեզ սիրեցի կարմիր գարունքին,
Սևորակ տղա, դու կտրիճ տղա,
Ես չեմ դիմանա քո սիրո զարկին։
Դու հերոս տղա, իմ սիրտն ու հոգին,
Ես քեզ սիրել եմ կարմիր գարունքին։

Դու բանվոր տղա, ես սարի աղջիկ,
Նոր եմ եկել ես գյուղից գործարան,
Որ քեզ հետ բերենք աննման գալիք,
Կաս-կարմիր գալիք՝ վառ ու հուրհրան։
Դու հերոս աղա, իմ սիրտն ու հոգին,
Ես քեզ սիրել եմ կարմիր գարունքին։

Արևն է շողում մեր ուրախ սրտում,
Մեզնից երջանիկ աշխարհում ո՞վ կա,
Աշխատում ենք մենք, միասին կերտում
Կոմունիստական պայծառ ապագան։
Դու հերոս տղա, իմ սիրտն ու հոգին,
Ես քեզ սիրել եմ կարմիր գարունքին։

Առավոտից փչեց հով,
Արտը ծըփաց դարձավ ծով,
Արտի միջից թըռավ լոր,
Թըռավ ընկավ սար ու ձոր։
Կլորիկ, գլորիկ ա՜յ լորիկ,
Օլոր մոլոր շորորիկ։

Լորիկ, լորիկ այս տարի,
Արտս արել եմ գարի,
Ուր որ գնաս շուտ արի,
Արտիս միջին ծըվարի։
Կլորիկ, գլորիկ ա՜յ լորիկ,
Օլոր մոլոր շորորիկ։

Էս բերքը, բարին ա,
Ցորենը կալին ա,
Գութանի վադեն թըմմել ա,
Տրակտորի տարին ա։

Ճամփեքը շոշել ենք,
Կոլխոզը դոշել ենք,
Արաբի վադեն թըմմել ա,
Մաշինի տարին ա։

Բամբակը՝ ֆաբրիկին,
Չիթը՝ կոլխոզնիկին,
Ղըռ հողի վադեն թըմմել ա,
Ջըրելու տարին ա։

Էս բերքը բարին ա,
Ցորենը կալին ա,
Գութանի վագեն թըմմել ա,
Տրակտորի տարին ա։

Այ անջիգյար, խոսք ես տալիս, չես գալիս,
Առաջարկիս ոչ մի ջուղաբ չես տալիս,
Ասում ես՝ դիմացիր, ո՞նց դիմանամ, յար,
Սիրով վառված ջահել եմ, դարդիս արա մեկ ճար։

Կես գիշերին ես նստած եմ քարափին,
Մթան միջից աչք եմ գցել քո ճամփին.
Ասում ես՝ դիմացիր, ո՞նց դիմանամ, յար,
Սիրով վառված ջահել եմ, դարդիս արա մեկ ճար։

Ախ ու վախով գիշերն անցավ, անգութ յար,
Լուսանում է, էլ ո՞նց առնեմ ես դադար,
Ասում ես՝ դիմացիր, ո՞նց դիմանամ, յար,
Սիրով վառված ջահել եմ, դարդիս արա մեկ ճար։

Լույսը ծեգեց, ճամփեն թեքեց իմ յարը,
Մոռացել է նշան արած էս քարը.
Ասում ես դիմացիր, ոնց դիմանամ, յար,
Սիրով վառված ջահել եմ, դարդիս արա մեկ ճար։

Եկար ուրախ խաղերով,
Երգը թընդաց թաղերով,
Ջան, կոմերիտ իմ տըղա,
Սիրտըս լըցրիր տաղերով։

Եկար անուշ տազերով,
Ծով ու հույզեր նազերով,
Ջան, կոմերիտ իմ տըղա,
Գանգուր ու սև մազերով։

Տըրակտորով դու եկար,
Ջահել սըրտիս դուր եկար,
Տըրակտորիստ իմ տըղա,
Առատ բերքով տուն եկար։

Մեր կոլխոզի բերքը ծով,
Տունրս լրցվեց մըրգերով,
Ջահել, ջիվան իմ տըղա,
Եկար սիրո երգերով։

Ծլել է արտս,
Ծփում է արտս,
Կորել է դաըդս,
Ջա՜ն։

Կանաչ է դաշտը
Կորավ երաշտը,
Ամառը հաշտ է,
Ջա՛ն։

Խնդուն, զվարթ է,
Նոր բացված վարդ է,
Արտս ազատ է,
Ջա՛ն։

Եկել է նորը,
Դաշտում տրակտորը,
Խնդության օրը,
Ջա՜ն։

Շողիկս՝ շող է,
Արևի շող է,
Շող ու շողշող է,
Ջա՜ն։

Մայիսի վարդն է,
Իմ կյանքի զարդն է,
Իմ ոսկի արտն է,
Ջա՜ն։

Շողիկ իմ՝ շող դու,
Շող ու շողշող դու
Կյանքիս նոր շող տուր,
Ջա՜ն։

Եկել է նորը,
Դաշտում տրակտորը,
Երջանիկ օրը,
Ջա՜ն։

Արտերը ծըլել են,
Արտերը կանաչ են,
Արտերը շընչում են.
Արտումը երգեր կան,
Նըրանք ինձ ճանաչ են
Ու բարձըր հնչում են։

Արտերր փըռվել են,
Անափ ու անծիր են,
Խալու պես բացվել են.
Երկինքը շաղել են,
Ամպերը անցել են,
Ծիլերը թացվել են։

Եվ ամեն մի ծիլը,
Մեր երկրի սրտումը,
Ժըպտավառ և տաք է.
Հին աշխարհի դեմը,
Մոլեգին մարտումը
Մահացու գրնդակ է։

Ուր էր թե զեփյուռիկ,
Լինեի թափառիկ,
Ոսկեթել մազերուդ,
Տայի համբույրիկ։

Ուր էր թե վարդ, գոհար,
Լինեի վառ ի վառ.
Ընտրեի ինձ բազմոց,
Կուրծքդ ձյունափայլ։ (2)

Ուր էր թե քնարիկ,
Լինեի ես թռչնիկ,
Թըռչել գալ ու շոյել
Դեմքդ գեղեցիկ։

Ուր էր թե վարդ գոհար,
Լինեի վառ ի վառ,
Ընտրեի ինձ բազմոց,
Կուրծքդ ձյունափայլ։

Հնչռում են օրերը, կանչում են,
Օրերը — կարմիր ու բոսոր.
Օրերը ղողանջ ու հնչյուն են.
Զնգում են՝ հրե ու հզոր։
Ու սիրտս զնգում էյ,զնգում է,
Թռչում է՝ կրակ է ու բոց.
Լսո՞ւմ ես սրտի իմ զնգունը,
Լսո՞ւմ ես, լսո՞ւմ ես, թե ոչ...
Կրակ կա սրտիս մեջ, կրակ կա։
Հրդեհ է՝ վառվում է հրկեզ.
Գալիքը կուզեմ որ արագ գա —
Անդարձ է կարոտը երգիս։
Կուզեմ որ կյանքի մեջ գալիքը այն
Երգերս զնգան ու հնչեն —
Կուզեմ որ լսե, ախ, գալիքը
Երգերս այն վառ ու հնչեղ։

Դամբը ձեռիս աշխատում իմ,
Հալալ աշխատանքս իմ ուտում,
Վա՜յ էն մարդուն, որ աշխարհում
Խալխի դատած հացն է ուտում։

Հալալ մարդու սիրտը ուրախ,
Ճակատը միշտ բաց է ըչում,
Վայ էն մարդին, որ համ գըջլում,
Համ էլ անկուշտ լաց է ըլում։

Դամբը ձեռիս ջուրն իմ մտնում,
Ձեռքս ու ոտըս թա՛ց է ըլում,
Հալալ արյուն ֊քըրտինք թափում,
Քիրս ու դեդիս լաց ին ըլում։

Լուսնյակը լուս՝ գիշեր խավար,
Առավոտը բաց է ըլում,
Խըլբըլթալեն լոթի ձըկներ
Բազարումը հաց ին ըլում։

Տղա.— Խեթ մի նայիր դու իմ սըրտին,
Ա՛յ անջիգյար, նազլու աղջիկ,
Արև տուր իմ սիրո սըրտին
Քո հայացքով պարզ ու վըճիտ։
Սըրտով սիրած կոլխոզնիկ յար
Հոգիս չունի քուն ու դադար։

Աղջիկ.— Արտի տըղա, սըրտիս վըրա
Էդ քո խոսքը կըմրմռա,
Բարի աչքով նայիր դու ինձ,
Քար մի գըցի սըրտիս վըրա։
Սըրտով սիրած կոլխոզնիկ յար,
Հոգիս չունի քուն ու դադար։

Տղա.— Հընձվոր եմ ես, հունձ եմ անում,
Վերից արևն է ինձ նայում,
Ներսից սիրտդ է հոգիս հանում,
Ա՛յ անջիգյար, չես խընայում։
Սըրտով սիրած կոլխոզնիկ յար,
Հոգիս չունի քուն ու դադար։

Աղջիկ.— Աղջիկ եմ ես, թել եմ մանում,
Հարվածային գործ եմ անում,
Հընձվոտր, ծուռ բան մի մտածի,
Հոգուդ հետ լոկ խաղ եմ անում։
Սըրտով սիրած կոլխոզնիկ յար,
Հոգիս չունի քուն ու դադար։

Տղա.— Դե՛, ասա՛, որ նազ ես անում,
Ինձ քո ձեռքին սազ ես անում,
Սիրտըս փըշրում, կոխոտում ես,
Հողին հավասար ես անում։
Սըրտով սիրած կոլխոզնիկ յար,
Հոգիս չունի քուն ու դադար։

Աղջիկ.— Արի, տըղա, մի՛ նեղանա,
Հեչ հանաքի չե՞ս դիմանա.
Ես քո՛ սըրտեն արև կըտամ,
Գեղում հալա մարդ չիմանա։
Սըրտով սիրած կոլխոզնիկ յար,
Հոգիս չունի քուն ու դադար։

Ա՜յ աղբյուր ո՞ւր ես գընում,
Վա՜յ աղբյուր ո՞ւր ես գընում,
Ծովերում, ծովերի մեջ,
Կըկորչես զուր էս գնում։

Դաշտերում պապակ ու կեզ,
Ծաղիկներն ինձ են մնում,
Դաշտերին տանում եմ ես,
Հով ու զով ջուր եմ տանում։

Թող գընամ ծովը գընամ,
Թող կորչեմ ծովերի մեջ,
Մենակ թե ծաղկած մնան.
Հայրենի դաշտերը մեր։

Լույսը լույսով շողշողաց,
Երգը հնչեց սոխակի,
Շողը շողով դողդողաց,
Շուտով արև կըծագի։

Արշալույսին ցոլքերի,
Շապիկ հագան ծիրանի,
Տեսան թռան հավքերը,
Նրանց հազար երանի։

Ու բարձրացա վ թանձր մեգ,
Գետի փըրփուր ջըրերից,
Ջրին ասավ մի եղեգ,
«Տես լույս ծագեց վերևից»։

Անապատում անափ, անծիր,
Իմ քարավան, քայլիր, անցիր,
Դեպի երկիրն հավետ գարնան
Դու տար, ինձ տար, իմ քարավան։
Բացվիր իմ դեմ,
Հայրենիք իմ լուսե,
Թող խնդության
Արտասուքըս հոսե։
Քայլիր թեթև,
Իմ քարավան, Դեպի արև՝
Դեպ Հայաստան։

Այնտեղ հնչում են երգ ու պար,
Ծաղկում են ճոխ արոտ ու արտ,
Եվ հայուհի մի արևոտ
Մնում է իմ դարձին կարոտէ
Բացվիր իմ դեմ...

Այնտեղ Հրազդանն է կարկաչում
Եվ տուն է ինձ կարծես կանչում,
Ահա գալիս եմ կարոտած,
Եմ հայրենիք, քո գիրկը բաց։
Բացվիր իմ դեմ...

Ջահել հասակից քեզ հետ եմ կապվել,
Քեզ հետ իմ կյանքով, ջան իմ շոգեքարշ,
Աշխատանքում քեզ հետ տարվել,
Կոմերիտ սիրով, ջա՜ն իմ շոգեքարշ։
Սուրա իմ գնացք հուր կայծակի պես,
Հայոց ձորերում վեհ ու գեղանի (հե՜յ ջան),
Մեր մեծ Միության, մեր վառ մարդկության,
Երգը մեր սրտում թող հաստատ լինի։

Պողպատ թևերիդ թափ եմ հաղորդել,
Իմ ազիզ ախպեր, միշտ վառ հնոցով,
Մեր ճամփան ենք արագ անցել,
Մայր հայրենիքի հաղթական գործով։
Սուրա իմ գնացք...

Լոռվա ձորերում, Դեբետի ափում,
Քո արձագանքն եմ ես սրտով սիրում,
Քեզ հետ մեկ տեղ, մեր մեծ ճամփին,
Դեպ կոմունիզմի բարձունքն ենք սուրում։
Սուրա իմ գնացք...

Մեր երկրում ազատ, ուրախ,
Ուր գարունն է միշտ բուրում
Դու ծաղկել ես շողշողուն,
Կարինե,
Իմ երկրի քնքուշ ծաղիկ։
Քո հայացքը գեղատես,
Քո հասակը բարդու պես,
Եվ խոսքերըդ սրտակեզ,
Կարինե,
Արևոտ, պայծառ աղջիկ
Կարինե, Կարինե,
Քեզ համար եմ հորինել
Իմ այս երգը սիրավառ,
Դու իմ Կարինե։
Թե գործի մեջ, թե կյանքում
Դու կրակ ես փոթորկուն,
Եվ չունի դադար ու քուն,
Կարինե,
Ով որ քեզ մի պահ տեսնի։
Սիրտըդ մեծ է, սերըդ խոր,
Եվ ուղին քո լուսավոր,
Ողջ աշխարհը ամեն օր,
Կարինե,
Թող ինձ հետ քեզ գովք ասի։
Կարինե, Կարինե...

Ձին է գալիս սարի գըլխին,
Սարի դոշին, դաշտերին
Աչքըս քըցել եմ քո ճամփին,
Վայ եմ տալիս չոր գըլխիս։
Ա՜խ, գընացիր, ախ, ետ արի,
Ես մեռնում եմ ետ արի,
Դու իմ յարես կապեցիր,
Էն էլ դարդու ետ արի,
Աչքըրս ճամփիդ է, արի,
Արի հոգիս առ, արի,
Մեղքըս երեսով չըտաս,
Փոշմանել եմ, ինչ արի։
Ետ արի։

Արևը կապել է կամար,
Անձրևը թափեք է գոհար,
Կոլխոզի արտերի վրա,
Իմ յարի մազերի վրա։
Յար ջան արի,
Երգով արի,
Բերքով տուն արի։
Արտով արի, սարով արի,
Անուշ սերով, երգով արի։
Արի յար ջան, անուշ յար ջան,
Կոլխոզական հերոս յար ջան։
Հե՜յ, արի յար ջան, հե՛յ, անուշ յար ջան,
Կոլխոզական մեր արտերի
Հերոս իմ յար ջան։
Քո վարած արտերը մով են,
Արտերում հասկերը ծով են,
Կոլխոզի կյանքին մեռնեմ,
Նրա բարիքները բոլ են։
Բերք ու բարի,
Առատ տարի,
Դե, մեր տուն արի,
Սարով արի, ձորով արի
Անուշ սիրով երգով արի,
Արի յար ջան, անուշ յար ջան,
Կոլխոզական իմ հերոս յար ջան,
Հե՜յ, արի յար ջան, հե՜յ, անուշ յար ջան,
Կոլխոզական մեր արտերի,
Հերոս իմ յար ջան։

Միշտ ուրախ ես դու քո հանքերի հետ,
Ժայռեր ես հղկում, պղինձ ես պոկում անվերշ,
Որ հզոր մնա աշխարհը մեր շեն,
Որ հնգամյակի երգերը զիլ հնչեն։

Հանքափոր տղա,
Կոմերիտ տղա,
Մեր շեն աշխարհի
Քաջասիրտ տղա։
Հանքափոր տղա,
Փառք ու պարծանք քեզ,
Հայրենի երկրի
Դու քաջ զավակն ես։

Ժողովուրդներ ականջ արեք խաղաղության տաղերին,
Գուսան եմ, են զարկում եմ սրտիս սազի լարերին,
Հանգցնենք սև հրդեհը, հուրը կռվի
Աշխարհը չբռնի։
Քաղաքները շեն կենան, լեն կենան,
Մեր գյուղերը զարգանան աննման։

Խաղաղություն բարի մարդկանց, կորչիր կռիվ վայրենի,
Ցամաքեն, էլ չթափվեն արցունքները մայրերի,
Մանուկներն էլ չթոշնեն, որբ չմնան,
Ծաղկեն գարնան նման։
Քաղաքները շեն կենան, լեն կենան,
Մեր գյուղերը զարգանան աննման։

Խաղաղություն ողջ աշխարհին, մեր սարերին, ձորերին,
Խաղաղ կյանք, ժիր աշխատանք՝ բերքով լցված դաշտերին,
Հե՜յ, բռնենք դատը կտրենք կտրենք հրձիգների,
Մարդակեր գայլերի։
Քաղաքները շեն կենան, լեն կենան,
Մեր գյուղերը զարգանան աննման։

Հոռովել հո՜...
Սիրած յարս գութանավոր,
Էդ քո ձենից թող դղրդա դաշտ ու ձոր
Սև հերկերի հերոս յարս հոռովել,
Սիրով հերկի սիրտս քեզ եմ նվիրել։
Հո՜, հոռովել, հո՜։

Սիրած յարս գիտեմ մաճկալ ես դառել,
Քո կարոտից իմ սիրտն էլ ես դու վառել,
Ջահել մաճկալ, ու հոտաղներ միասին
Հոռովել հո՜, մեռնեմ քաշած ակոսին։
Հո, հոռովել, հո՜,
Հոռովել հո՜...

(Ժողովրդական)

Ես քեզ տեսա
Սիրտս եղավ ցիր ու ցան,
Ճամփես ալվան
Ծիլ ու ծաղիկ փուշ դարձան։

Յար արի, յար արի
Արի ջան արի,
Մարալ մեր սարփ,
Ես քեզ ինչ արի։

Հոգիս տարար,
Կյանքս տարար սիրուդ հետ,
Քո կարոտից
Լացս դարձավ վարար գետ։

Յար արի, յար արի,
Ինձ մի չարչարի,
Մարալ մեր սարի,
Ես քեզ ինչ արի։

Ես քեզ տեսա,
Աչքս ճամփիդ ջուր արի,
Էլ ուր կորար այ անսիրտ յար,
Ետ արի, արի։

Մեզ են գարնան շնչով կանչում
Արտերը մեր,
Դաշտերը մեր,
Մեր երգն իրենց ծովը տանում
Հասկերը մեր,
Հանդերը մեր։

Արտերն անուշ,
Հասկերն անուշ,
Արտերի մեջ
Մեր սերն անուշ։

Արտերի մեջ հունձ ես անում
Հունձ ես անում
Խուրձ ես կապում,
Ծով է բերքը, նոր է երգը,
Երգ ու բերքով
Սեր ես անում։

Երգդ անուշ,
Բերքդ անուշ,
Կոլխոզնիկ յար
Քո սերն անըւշ։

Պետությանը խոսք ես տվեք
Խոսք ես տվել,
Գործ ես արել,
Ծովի նման բերք ես առել
Կոլխոզական
Մեր հանդերում։

Խոսքդ անուշ,
Գործդ անուշ,
Կոմսոմոլ յար,
Քո սերն անուշ։

Հե՜յ արտեր, ծո՜վ արտեր,
Ծփացող ցորենի արտեր,
Շորորվեք, գլուխ տվեք,
Յարս եկավ, հե՜յ արտեր։
Տաղերով եկավ,
Շաղերով եկավ,
Ոսկե աստղ դոշին՝
Կոմսոմոլն եկավ,
Տաղերով եկավ,
Շաղերով եկավ։

Հե՜յ հանդեր, ջա՜ն հանդեր,
Ծով, արտեր, կանաչ արտեր,
Ելեք, իմ յարին գրկենք,
Յարս եկավ, հե՜յ հանդեր։
Տաղերով եկավ...

Հե՜յ սարեր, ջա՜ն սարեր,
Հերոսին ճանա՛չ սարեր,
Խոնարհվե՛ք, գլո՛ւխ տվեք,
Յարս եկավ, հե՜յ սարեր։
Տաղերով եկավ...

Ես աշխատեմ, դու աշխատես,
Նա աշխատի, Միսո ջան,
Թող կոլխոզի գործը հաղթի,
Ջանե, հե՜յ ջան, Սաթո ջան։

Հե՜յ ջան, քան, մինչև կեսօր
Գործը անենք հալալ կես, ջան,
Դե շուտ արեք, ջանե, ջան
Լավ աշխատենք ջանե, ջան։

Հե՜յ ջանե, ջան, աղջիկները
Թող կարմրեն տղերք ջան,
Ջանե, ջան, դե շուտ արեք,
Լավ աշխատենք ջանե, ջան։

Վա՛հ, մի տես, մի տես,
Սիրուն Մարոն տրակտորը ոնց է քշում.
Տո հըլա տես էն շեկ Սաթոն,
Ցորենը ոնց է հավաքում։

Դե տես, է՜յ տես էն ժիր Վասոն,
Պարկերը ոնց է տանում.
Վա՜յ մեզ, վա՜յ մեզ,
Ետ մնացինք տղերք ջան։

Դե աշխատենք, շուտ աշխատենք,
Լավ աշխատենք, Խեչո ջան,
Աղջիկները թող ետ մնան,
Ջանե, հե՜յ ջան Լիպո ջան։

Հե՜յ ջան, մինչև կեսօր,
Օրվա գործը ավարտենք,
Հե՜յ ջան, ջան, մինչև կեսօր,
Օրվա գործը ավարտենք։

Ջանե ջան, դե շուտ արեք,
Լավ աշխատենք ջանե ջան,
Հե՜յ ջանե, ջան, աղջիկները
Թող կարմրեն, տղերք ջան։

Ցնծա, երկիր, արև անմար,
Շեփոր, թմբուկ, հնչեք ուժգին,
Ջահել ու ծեր, մանուկ ու մայր,
Ողջույն տվեք մեր բանակին։
Մեր բանակին, մեր պարծանքին,
Մեր հաղթական Հայրենիքին,

Մեր հողը սուրբ, մեր գործն արդար,
Բանակը մեր հավետ անպարտ,
Առնենք գըրիչ, առնենք քնար,
Ցանկանք կյանքի անհուն եռանդ։
Մեր բանակին...

Շողա արև, բացվիր գարուն,
Աղջիկ աղա հանդես եկեք,
Թող գետ դառնա խինդի առուն.
Հազար ձայնով արև մաղթենք։
Մեր բանակին...

Գիշեր էր կես, ելա քնից,
Ասի՝ մի գամ ձեր դուռը,
Ելա, անցա սարից, ձորից,
Ծոցս դրած ալ նուռը։

Լուսնյակն ելավ ամպի տակից,
Շողքը առավ ձորերը,
Էդ երեսդ էր, որ ձեր դռնից
Լուսավորեց սարերը։

Անցա, թռա ճամփա ու քոլ,
Ճակտիս դիպան հովերը,
Ա՜խ, անուշ քար, ինձ թըվաց թե
Համբույրներդ են հովերը։

Գիշեր էր կես, ելա քնից,
Ասի՝ մի գամ ձեր գուռը,
Ելա, անցա սարից, ձորից,
Ծոցս դրած ալ նուռը։

(«Սիամանդո և Խաջեզարե» պոեմից)

Ա՜յ գառներ, սարի գառներ,
Անլեզու, բարի գառներ,
Դուք էլ եք յարիս կանչում,
Իմ կորած յարի գառներ։

Ա՜յ Սիփան, սարի սիփան,
Ա՜յ բարձր բարի Սիփան,
Դու էլ ես դումանի մեջ,
Իմ կորած յարի Սիփան։

Ա՜յ աղբյուր սարի աղբյուր,
Ա՜յ անուշ բարի աղբյուր,
Ա՜խ դու էլ լալով կերթաս,
Իմ կորած յարի աղբյուր։

Ես աղջիկ Հայաստանի,
Մրգերի ծով Այգեստանի,
Արևի տակ մեր շողշողուն,
Գոհար խաղող եմ ես քաղում.
Ողկույզներով հրաշալի,
Զամբյուղներն եմ լըցնում ես լի,
Ես ում ղըրկեմ սիրով քնքույշ
Հայաստանի խաղողն անուշ։

Շաղաթաթախ խաղող ժպտուն,
Մեծ Մոսկվա եմ ես քեզ ճամփում,
Տար դու խաղող մեր նազենի,
Քաղցրությունը Հայաստանի.
Տար մեր անգին, մեր թանկագին,
Մեծ Մոսկվան կերտողներին,
Սիրած ունեմ այնտեղ անգին,
Քաջ մարտիկ է հայրենիքի։

Երեկ, հերոս զինվոր է նա,
Այսօր, հերոս բանվոր է նա,
Այն լավ տըղին ոսկե խաղող,
Տար իմ սերը արևաշող։
Ես աղջիկ եմ Հայաստանի,
Մրգերի ծով Այգեստանի,
Արևի տակ մեր շողշողուն
Գոհար խաղող եմ ես քաղում։

Երբ աստղերը շողշողում են,
Որպես սազի նուրբ սադաֆ,
Գետի ափին դողդողում են,
Ուռիները վարսաթափ։ (2)

Բարակ ցողը ակնեղենով,
Վերջին խոտն է զարդարում,
Վերջին ծաղկանց բարակ վզին,
Գոհարները իր շարում։ (2)

Թռչունները գրկախառնվել,
Ու ննջել են թփերում,
Չքնաղ գիշեր տուր ինձ խոսքեր,
Չքնաղ մի երգ հյուսելու։ (2)

Անգին ընկեր իմ բարեկամ,
Դու իմ սրտում ես հավետ,
Ես ուր լինեմ, ուր էլ գնամ,
Քայլում ես միշտ դու ինձ հետ։

Հիմա Նորքի բարձունքում,
Խնձորենին է ծաղկել,
Ուրախ երգում է Զանգուն,
Այգին զմրուխտ է հագել։

Գարնան գրկում դու նոր գարուն,
Դու սեր աղբյուր ինձ համար,
Քեզ հետ մեկտեղ կերտում ենք մենք
Երջանկության նոր աշխարհ։

Աղբյուրի մեջ մի մարալ,
Շուքն էր տեսել եղնիկին,
Ու ման կուգար միալար,
Մուրիկ, մուրիկ եղնիկին։ (2)

Այն եղնիկն էլ երազին,
Մարալի ձայնն էր լսել,
Ու ման կուգար մարալին,
Մուրիկ-մուրիկ զոր գիշեր։ (2)

Ինձ համար վիշտ է, տանջանք,
Գիշերը, յա՜ր, առանց քեզ,
Ցավոտ սրտի հառաչանք,
Վայրկյանս դար առանց քեզ։
Երդվել եմ քո սիրով, հավատա,
Դու իմն ես էլի,
Քեզանից բաժան այրվում եմ,
Անմխիթար առանց քեզ։
Ինչպես ես փնտրում ասա,
Ուրիշ մի յար, իմ նազելի,
Ա՜խ չէ որ դու ասացիր,
Չունեմ մի ճար առանց քեզ։
Դու ես սրտիս թագուհին,
Սիրտս սիրով է սիրով լի,
Իմ հոգին ես, սիրուն յար,
Խեղճ եմ, անգութ, առանց քեզ։
Իմ ծաղիկ յար Նիզամու
Սերն ես գտել վստահելի,
Գիշեր ցերեկ փնտրում եմ
Չունեմ դադար առանց քեզ։
Յար, առանց քեզ,
Յար, առանց քեզ,
Ա՜խ, յար, առանց քեզ։

Դու Լալվարի սիրուն աղջիկ,
Հյուր ես եկել մեր սարը,
Ամբողջ հոգով քեզ եմ սիրել,
Կուզեմ լինես իմ յարը։
Օրոր-շորոր կիջնես ցած,
Մեր սարերից կանաչած,
Աղբյուրի մոտ կանգնել ես.
Քեզ եմ նայում հիացած։
Արի աղբյուր տուր քո համբույրը,
Որ ինձ էլ չայրի իմ սըրտի հուրը։

Աղբյուրի մոտ ջուր խնդրեցի,
Թասը տըվիր պաղ ջրով,
Այն օրվանից ինձ գերեցիր,
Սիրտըս լըյցրիր քո սիրով։
Դու գեղեցիկ ես, սիրուն,
Եղնիկ ես մեր սարերի,
Աղջիկների մեջ հազար,
Միայն քեզ եմ ես սիրում։
Արի աղբյուր տուր քո համբույրը...

Ես քեզ տեսա մեր սարերում,
Ամբողջ սրտով սիրեցի,
Մի անգամից դու իմ հոգում,
Սիրո կըրակ վառեցիր։
Գեղեցիկ ես դու այնքան
Քո նըմանը էլ չըկա,
Ա՜խ երբ պիտի դու նորից
Մեր սարերը այցի գաս։
Արի աղբյուր տուր քո համբույրը...

Յար նման ես ծովի արոս,
Իջիր ջրին, լող արա։
Խելքդ շորոր, տեսքդ փարոս,
Արի ճամփիս շող արա։

Արի մոտս, առ կարոտս,
Սիրող սրտիս հույսն ես դու
Յար մի թողնի մաշվի հոգիս,
Գարուն կյանքիս սերն ես դու։

Գարուն եկավ, վարդը բացվեց,
Բլբուլն անուշ տաղ կասի,
Յար դու եկար սերս ծաղկեց,
Սիրտս սիրո խաղ կասի։

Գիշերն անցավ, լույսը բացվեց,
Պայծառ օր է անուշ ջան,
Գարուն կյանքս նոր սկսվեց,
Կյանքը նոր է սիրուն ջան։

Քո վառ գեղեցիկ պատկերով,
Օ՜ սիրելի հոգյակ,
Ա՜խ, դարձել ես ողջ աշխարհում,
Մի պաշտելի էակ,
Եկ, սեր իմ փայփայիր,
Եկ, սեր իմ փայփայիր,
Տուր շուրթերիդ վառ համբույրը,
Չէ որ բարիք է սիրահարին յարի համբույրը։

Հարցրի թէ ո՞ւր ես, սերըս իմ ո՞ւր ես,
Ինձ ասաց այսպես՝
— Մի հարցնի օ՜ ինձ չես գտնի յար
Չը փնտրես երբեք.
Խղճա ինձ, ասի եկ, խղճա ինձ տար,
Տես լալուց արցունքս ծով դարձավ։

Եկ խաղ մի անի կյանքիս հետ
Տես սիրտս մոխրացավ
Թէ գութ ունես յար իմ,
Թէ խիղճ ունես յար իմ,
Ասա ինձ, օ՜ խեղճ, Նիզամին
Քեզ հետ ինչպես ա՜խ, ինչպես,
Հե՜յ, նորած լուսնյակ վառվի
Քո սիրով ինչքա՜նյ,ինչքան վառվի
Սիրելի հոգյակ...

Իմ անուշ յարի
Ունքերը կեռ է,
Շիմշատ շըրթերը, յարո ջան,
Ալ վարդի թեր է։
Յար, քընքուշ ես,
Յար, դու նուշ ես,
Յար, սիրուն, աման,
Սարի ղուշ ես,
Ջանիս Փուշ ես,
Ջան, սիրուն աման։

Արի, ջան արի,
Թող աչքըս նայե,
Քեզ սիրող տղեն, յարո ջան,
Ցավը չըքաղե։
Յար, բլբուլ ես,
Յար սըմբուլ ես,
Յար, աման, աման,
Սարի ղուշ ես,
Ջանիս փուշ ես,
Յար, աման, աման։

Ես լինեի մի մանուշակ,
Սարի լանջին, ձների տակ.
Սարը գայիր դու շարունակ,
Ինձ առնեիր քո ոտքի տակ։

Սարը գայիր արևծեգին,
Սեր երգեիր սարի լանջին,
Սերըդ տանջող, սեըըդ անգին,
Ձենդ հասներ իմ ականջին։

Գարնանային հովը փչեր,
Անձրև մաղեր, ձյունը հալչեր,
Բացվեր ծաղկիս թերթեր սիրուն,
Որ նայեին քո աչերուն։

Յար, քո հոգուն մեռնեմ նազեր,
Քելե՛, քելե՛, յար, քելե նազով։
Օլորուն են գլխիդ մազեր,
Քելե՛, քելե՛, յար, քելե՛, սազով։

Դու անգին ես, յար, քեզ սիրեմ,
Քելե՛, քելե՛, յար, քելե՛ նազով,
Ալվարդ գինին քեզ հետ խըմեմ,
Քելե՛, քելե՛, յար, քելե՛ սազով։

Կեսօրն անցավ, օրը մըթնավ,
Քելե՛, քելե՛, յար, քելե՛ նազով,
Յար, մեր անուշ օրը անցավ,
Քելե՛, քելե՛, յար, քելե՛ սազով։

(«Սիամանդո ու Խաջեզարե» պոեմից)

Յոթը տարի երգն ու դարդը բերանիս,
Չի թառամել սիրուդ զարդը բերանիս,
Թէ ղոչաղ ես հասիր ու հնձ փախցրու,
Քո անունն է միակ դարդը բերանիս։

Ուր ես իմ սեր հասիր ես գալ չեմ կարող,
Հարս կըտանեն լըցվել եմ լալ չեմ կարող,
Էլ վաղվանից անունդ տալ չեմ կարող,
Սև կողպեք տանող մարդը բերանիս։

Մեր զով սարերի եղնիկի նման,
Պտույտ ես գալիս, դու իմ աննման,
Յար արի, արի, արի իմ ջեյրան,
Եղնիկ սարերի քո ջանին ղուրբան։

Գիշեր ու ցերեկ սարերը ընկած,
Ինձ սիրուդ կարոտ, թողել ես հարբած,
Յար արի, արի, արի իմ ջեյրան,
Եղնիկ սարերի քո ջանին ղուրբան։

Մեր շեն աշխարհի սարերում ծաղկած,
Մի լալա վարդ ես, շաղերով բացված,
Յար արի, արի, արի իմ ջեյրան,
Եղնիկ սարերի քո ջանին ղուրբան։

Ամպերը ցրվել են մեր հորիզոնում,
Կակաչով զուգվել է դաշտը Մուղանի,
Ժպտում է ծաղկի պես մարդը երջանիկ,
Դաշտ են ելնում ալվան գեղանի աղջիկ,
Երջանիկ եմ քեզ պես Մուղանի աղջիկ։

Թող ծաղկի երկիրը աշխատիր իմ քույր
Գործով ու շնորքով հպարտ ենք ու կուռ,
Բաց է մեր ճակատը մեր հոգին մաքուր,
Բախտավոր խնդուն ես գեղանի աղջիկ,
Երջանիկ եմ քեզ պես Մուղանի աղջիկ։