հեղինակ՝ Պյոտր Բորմոր |
|
Այս ստեղծագործությունը դեռ ամբողջովին տեղադրված չէ Գրապահարանում |
― Ալո՛։ Տեխնիկական օգնության ծառայությո՞ւնն է։
― Այո։
― Դեմիուրգ Շամբամբուկլին է։ Ես խնդիրներ ունեմ։
― Բոլորն էլ ունեն։ Ավելի մանրամասն պատմեք։
― Ես ձեզ մոտից գիրք եմ գնել։ "Creation, Professional Edition": Ինչ֊որ ինձ մոտ նրանով չի ստացվում․․․
― Ի՞նչը չի ստացվում։
― Ոչ մի բան էլ չի ստացվում։ Հենց առաջին քայլից։
― Ի՞նչ եք դուք արել։
― Ամեն ինչ, ինչպես գրված է։ Առաջին քայլ․ «եղիցի լույս»։ Առաջ դա միշտ աշխատում էր, իսկ հիմա․․․
― Ինչո՞վ էիք դուք առաջնորդվում առաջ։
― "Creation, Second Edition"։
― Հապա, պատմեք շարունակությունը։ «Եղիցի լույս», բա հետո՞։
― Հետո ոչ մի բան։ Առաջ լույս էր վառվում։ Իսկ հիմա ի պատասխան Ձայնը հարցնում է․ «նշեք հիմնական բնութագրերը»։
― Դա նշանակում է, որ դուք պետք է որոշեք ճառագայթման սպեկտրն ու հաճախականությունը։
― Ես գլխի ընկա։ Ամոեն ինչ սահմանեցի, իսկ ստացվում է ինչ֊որ խայտաբղետ խժբժոց։
― Ինչպիսի՞ն է ձեր Տիեզերքի ծավալումը։
― 600-800 ստանդարտ մավոր։
― Իսկ մեր ձեռնարկը օպտիմալացված է 1024֊ի համար։ Նշեք ձեր կարգավորումներում։
― Ահա, հասկացա։ Մի վայրկյան․․․
(լսվում է բզբզոց, ձայն․ «Եղիցի լույս, բ․ժ4,ուա 1024, հա, հա, չէ, օքեյ»)
― Ահա, լույս կա։ Հիմա մի ուրիշ հարց։
― Հարցրեք։
― Ինձնից այստեղ ուզում են, որ հաստատեմ հաջորդ փուլի անցումը։ Ի՞նչ ասեմ։
― Ասեք, որ լավ է։
― Լավ է։ Օքեյ։
― Ստացվե՞ց։
― Հա։ Իսկ հիմա պետք է տարանջատել ջո՞ւրը։
― Դա տեղի կունենա ավտոմատիկ կերպով։ Թուլացեք, հետ ընկեք բազկաթոռի հենակին․․․
― Էլի հաստատում են պահանջում։ Լա՞վ է։
― Լավ է։
― Լավ է։ Օքեյ։ Ահա, երրորդ փուլը։ Խոտի ու ծառերի հետ։
― Հարցեր կա՞ն։
― Հա։ Ինձ խնդրում են նշել բույսերի բոլոր տեսակները, որոնք ես ուզում եմ տեսնել իմ աշխարհում։
― Եվ, ի՞նչն է խնդիրը։
― Ես չգիտեմ, չի խախտվի արդյոք բնական հավասարակշռությունը, եթե ես չներառեմ եղինջը և սողացող փուշը։
― Բնական հավասարակշռությունը չի խախտվի, դրանց գործառույթները ավտոմատ կերպով կիրականացնի արմավենին։
― Այսինքն, այն կսկսի ծակծկե՞լ։
― Այո։
― Այդ դեպքում ավել լավ է ոչինչ չփոխեմ․․․ Լավ է։ Օքեյ։
― Էլի հարցեր կա՞ն։
― Հա։ Հաջորդ փուլը։ Ես այստեղ ասացի․ «թող վխտի երկիրը սողուններով», իսկ Ձայնը ինձ՝ «դուք վստա՞հ եք»։
― Իսկ դուք վստա՞հ եք։
― Հմմմ․․․ չէ։
― Այդ դեպքում բաց թողեք փուլը։
― Լավ է։ Օքեյ։
― Էլի՞ որևէ բան։
― Դեռևս ոչ, շնորհակալություն։
― Մի մոռացեք, որ վերջնական փուլից հետո պետք է ասել․ «շատ լավ»։
― Ոչ թե ուղղակի լավ, այլ շա՞տ։
― Այո։ Դա արված է պատահականություններից խուսափելու համար։
― Շնորհակալություն։
(հնչում է տիեզերական երաժշտություն, հաճելի կանացի ձայնը խնդրում է սպասել միացման)
― Ալո։ Տեխ․ օգնության ծառայություն։ Կրկին ես եմ։ Դեմիուրգ Շամբամբուկլին։
― Ինչ֊որ բա՞ն է պատահել։
― Հա, մարդկանց հետ ինչ֊որ բան այն չէ։ Նրանք ինչ֊որ հիմարներ են և ընդհանրապես ինձ չեն լսում։
― Դո՞ւք եք նրանց արարել։
― Հա։
― Ձեր պատկերով և նմանությա՞մբ։
― Դե․․․ հա։
― Այդ դեպքում բնավ զարմանալի չէ․․․ (կարճ դադար՝ լի լարված ֆսֆսոցով։ Կտտոց։ Տու֊տու֊տու)