հեղինակ՝ Ջերոմ Սելինջեր |
Եթե դրա մեջ փոքր֊ինչ իմաստ լիներ, ― որ մտքովս անգամ չի անցնում, ― ես հակված կլինեի իմ այս քմահաճ պատվածքը, հատկապես եթե այն գոնե մի քիչ աշխույժ ստացվեր, նվիրաբերել հանգուցյալ խորթ հորս՝ մեծ չարաճճի Ռոբերտ Աղաջանյանի հիշատակին։ Բոբի կրտսերը, ինչպես անվանում էին նրան բոլորը, նույնիսկ՝ ես, մահացավ 1947 թվականին, անոթների խանգարումից, հավանաբար ափսոսանքով, բայց առանց մի փոքր անգամ դժգոհելու։ Դա մի խելահեղ, արտակարգ հմայիչ ու շռայլ անձնավորություն էր։ (Ես այնքան երկար ժամանակ և համառորեն եմ խնայել այս շքեղ մակդիրները, որ հիմա պատիվ եմ համարում արժանին հատուցել նրան)։