|աղբյուր = [[«Մտքի բուրմունքը»]]
}}
[[CategoryԿատեգորիա: Արձակ]][[Կատեգորիա:Գիտաֆանտաստիկա]][[Կատեգորիա:Պատմվածք]]
Էդսլը մարդ սպանելու տրամարդություն ուներ։ Արդեն երեք շաբաթ նա, Փարքն ու Ֆաքսընը քարշ էին գալիս ամայի այդ հարթավայրում, զննում ամեն պատահած թումբ եւ, ոչինչ չգտնելով, շարժվում դեպի հաջորդը։ Կարճատեւ մարսային ամառը վերջանում էր, օրերը կամաց֊կամաց ցրտում էին։ Եվ օրըստօրե Էդսըլի նյարդերը, որ առաջ էլ շատ ամուր չէին, ավելի ու ավելի էին քայքայվում։ Ֆաքսընն՝ այդ փոքրահասակ անձնավորությունը, զվարթ էր, նա երազում էր այն դրամի մասին, որ պիտի վաստակեին, երբ կգտնվեին զենքերը, իսկ Փարքը քայլում էր լուռ ու դանդաղ, ասես երկաթից ձուլված լիներ, եւ մի բառ իսկ չէր արտաբերում, մինչեւ իրեն չդիմեին։