― Էդ լավ չի, որ ծեծուջարդով։ Մեծ մեղք է։
― Ախպորս ասեմ, մեկ֊մեկ առավոտից գիշեր հարբած էի լինում։ Մեր տունը՝ հլա ոչինչ, չնայած փտած էր, բայց մերն էր, մեջն էլ՝ լենուբոլ, նապաստակ բռնել կլիներ։ Լինում էր, սոված էինք մնում, շաբաթով ուտելու բան չէր լինում։ Մերս էլ սկսում էր ինձ փնովել, փնովել... Էն ժամանակ Ֆիլկա Մորոզովից ձեռ չէի քաշում։ Առավոտից իրիկուն նրա հետ։ «Ինձ համար կիթառ, նվագի ու պար արի, ասում էր, ես էլ պառկած տեղից քեզ փող կգցեմ, քանի որ ամենահարուստ մարդն եմ»։ Ու ինչեր ասես, չէր անում։ Մենակ գողացած ապրանք չէր վերցնում։ «Ես գող չեմ, կասեր, ես ազնիվ մարդ եմ»։ «Եկեք գնանք, կասեր, Ակուլկայենց դարպասին ձյութ քսենք, քանի որ չեմ ուզում, որ Ակուլկան Միկիտա Գրիգորյիչի հետ պսակվի։ Ինձ համար շատ թանկ էր, է՜, ասում էր»։ Իսկ Միկիտա Գրիգորյիչի հետ ծերուկը դրանից առաջ էր ուզում աղջկան պսակի։ Միկիտան էլ էր տարիքով, անկնիկ, ակնոց էր դնում, առուտուր անում։ Հենց լսեց, որ Ակուլկալի մասին լուրեր են պտտվում, ետ քաշվեց։ «Անկուդիմ Տրոֆիմիչ, ինձ համար դա մեծ անպատվություն կըլնի, քանի որ տարիքս առած մարդ էլ եմ, չեմ ուզում պսակվեմ»։ Էդտեղ էլ մենք Ակուլկայի դարպասը ձյութեցինք։ Հո չէին քերում, չէին քերում հետո... Մարյա Ստեպանովնան գոռում էր. «Աշխարհիս երեսից կջնջեմ»։ Հալիվորն էլ, թե՝ «Առաջներում, ազնիվ պատրիարքերի ժամանակ, ես դրան խարույկի վրա կտոր֊կտոր կանեի, բայց հիմա, ասեց, աշխարհս խավար է ու փուչ»։ Մեկ֊մեկ հարևանները փողոցով մեկ կլսեին, ինչպես է Ակուլկան գոռում֊բղավում։ Առավոտից իրիկուն կճիպտեին։ Իսկ Ֆիլկան շուկայով մեկ կգոռար. «Փառավոր աղջիկ է, կասեր, Ակուլկան, բաժակի ընկեր։ Վրա֊գլուխդ մաքուր, հագածդ սիպտակ, ում ես սիրում երկնքի տակ։ Ես դրանց քիթ ու մռութին հասցրի, կասեր, թող հիշեն»։ Էդ ժամանակ ես էլ մի անգամ տեսա Ակուլկային, դույլերով ջուր էր կրում, ու ձեն տվի. «Բարև ձեզ, Ակուլկա Անկուդիմովնա։ Ողջություն եմ ցանկանում, սիպտակ հագած ման ես գալիս, թուղթ գրի տեսնեմ՝ ո՞ւմ հետ կապրես»։ Ասածս էդ էր, ու հո չնայեց վրաս, աչքերը՝ խոշոր֊խոշոր, ինքն էլ նիհարած, տաշեղ դառած։ Էն ո՜նց նայեց վրաս, մերն էլ կարծեց թե աղջիկը ծիծաղում է ինձ հետ, գոռաց դարպասատակից․ «Էդ ի՞նչ ես սեպերդ բացել, անամոթի մեկը», և ուրեմս էդ օրն էլ ճիպտեցին։ Մեկ֊մեկ լրիվ ժամով կճիպտեին։ «Ճիպտելու եմ, կասեր, քանի որ հիմի էլ աղջիկ չէ ինձ»։
― Ասել է, թե անառակ էր։