Մենք հրաժեշտ տվինք իրար, նրանք սեղմեցին ձեռքս ու գնացին։ Երկուսի տրամադրությունն էլ ընկել էր։ Երբ գնացքը շարժվեց, բոլոր տեղ չունեցողներս կանգնած էինք միջանցքում։ Ճանապարհին, պատուհանից նայում էի ուղեփոխ սլաքներին ու լապտերին։ Անձրև էր գալիս դեռ, և շուտով պատուհանները թրջվեցին ու այլևս ոչինչ հնարավոր չէր տեսնել։ Ավելի ուշ պառկեցի միջանցքի հատակին, բայց նախ հանեցի դրամապանակս, որի մեջ նաև փաստաթղթեր կային, և խոթեցի շապիկիս ու տաբատիս տակ, այսինքն, ազդրիս ու շալվարիս միջև։ Ամբողջ գիշերը քնեցի, արթնացա միայն Բրեշիայի և Վերոնայի կանգառներում, որտեղ նորանոր ուղևորներ էին գնացք նստում, բայց անմիջապես նորից քնեցի։ Ուսապարկիս մեկը դրել էի գլխիս տակ, մյուսը ձեռքերով գրկել ու, եթե չուզենային կոխրտել, կարող էին հեշտությամբ անցնել իմ վրայից։ Միջանցքի ամբողջ հատակին մարդիկ էին պառկած։ Ոմանք՝ ձեռքերը պատուհանների բռնակներին դրած, կանգնել էին կամ հենվել դռներին։ Այս գնացքը միշտ էլ լեփ֊լեցուն էր գնում։
==Գիրք երրորդ==
==Գլուխ 25==