Լարիսա։ Գտեք ձեզ համար աշխատանք ուրիշ բնագավառում։
Քարտուղար։ Սիրելիս, այդ ի՞նչ եք ասում։ Մեզ մոտ ամեն տեղ նույն համակարգն է։ Եթե դուք թխում եք բուլկիներ, վերանորոգում կոշիկներ, նստած եք ԳոսդումայումՊետդումայում, ինքներդ եք դատում կամ ձեզ են դատում, դուք միևնույնն է մասնակցում եք մի ընդհանուր գործում։
Լարիսա։ Աստվա՜ծ իմ։ Ձեր խոսքերով, մենք բոլորս, ինչ էլ որ անենք, միևնույնն է տականքներ ենք։
Նախագահ։ Հույս չունենաք։ Ճամբարի կյանքը շատ մարդկանց օգտակար է։ Մաքուր օդ, ֆիզիկական աշխատանք և համեստ սնունդ։ Դա այն չի, որ մենք ամբողջ օրեր անշարժ նստած ծխում ենք, օգտագործում ալկոհոլ և յուղոտ կերակուր։ Իսկ այնտեղ մարդն ավելի լավ է պահպանվում։ Եվ ահա, նա կգա առողջ, ամուր, կնոջ մարմնին կարոտած, իսկ նրան կդիմավորի սպիտակ մազերով, անատամ, կախ ընկած կրծքերով մի պառավ։ Թե՞ դուք հույս ունեք, որ նա ձեզ հետ կապրի շնորհակալության զգացմունքից։ Ազնվությունի՞ց։
Լարիսա։ Կարծում եմ, որ նա ինձ կսիրի ինպիսին ինչպիսին էլ որ լինեմ։
Նախագահ։ Այո՞։
Պոդոպլեկով (առանց նայելու Պաշտպանին, անտարբեր մեկնում է ձեռքը)։ Սեղմեք։
Պաշտպան (թափ է տալիս Պոդոպլեկինի Պոդոպլեկովի ձեռքը)։ Հիացած եմ։ Անկեղծ հիացած եմ ձեր արիությամբ։ Դուք այնպես ուղիղ, անկեղծ, սկզբունքայնորեն ժողովրդի առաջ արտահայտեցիք ձեր քննադատական հայացքները։
Պոդոպլեկով։ Ծիծաղո՞ւմ եք։ Ի՞նչ հայացքներ։ Ես երբեք հայացքներ չեմ ունեցել։
Պոդոպլեկով։ Դա ի՞նչ հարց է։ Դուք տեսել եք չէ, ինչպես էի ես ինձ պահում։ Հիմար բնավորություն ունեմ։ Միշտ ուզում եմ իմանալ, թե որտեղ ինչ, ինչու։ Ամեն ինչ ինձ հետաքրքրում է։ Հանգիստ նստեի, ուրիշների նման ձայն չհանեի։ Էհ, ինչ ասեմ։
Պաշտպան։ Շատ ուրախ եմ այդ ամենը լսելու համար։ Երբ մարդն հասկանում է իր արարքների կարծանարար կործանարար բնույթը, դա առաջին քայլն է դեպի փրկություն։ Եթե դուք նաև ուղիղ և սկբունքայնորեն դատապարտեք և բարձրաձայնեք ձեր ոչ վաղ անցյալի վարքագիծը, իմ խնդիրը՝ պաշտպանել ձեզ ձեզ՝ զգալիորեն կհեշտանա։
Պոդոպլեկով (թերահավատ)։ Ինչի մասին եք խոսում, չեմ հասկանում։
Պոդոպլեկով։ Երեք տարո՞ւց։ Ճաղատ և իմպոտենտ։
Պաշտպան։ Հետո ինչ, որ ճաղատ։ Մեզ մոտ ինչքան ճաղատներ կան և ոչինչ, ապրում են, ամուսնանում, կարիերա անում։ Նույնիսկ պետության ղեկավարներն են ճաղատ լինում։ Իսկ ինչ վերաբերում է երկրորդին, երեխաներ դուք արդեն ունեք, իսկ դրանով զբաղվել հենց այնպես հիմար բան է, ձանձրալի, ինչպես ասում են անիմաստ։ Առավել ևս հաշվի առնելով, որ ձեր կինը պատրաստ է սիրել ձեզ ինչպիսին էլ որ լինեք։ Լսեք, Պոդոպլեկով, Լեոնիդ Սեմյոնովիչ, Լյոնյա, ազնվորեն և անզիջում խոստովանիր և դու ինձ կօգնես։ Դու կօգնես ինձ, ես էլ քեզ։ Ես քեզ այնպես կպաշտպանեմ, այնպիսի ճառ կարտասանեմ, որ դուք դու նույնիսկ պատկերացնել չես կարող։
Պոդոպլեկով։ Լսեք, իսկ միգուցե ձեր մի ծալը պակա՞ս է․․․ (պտտում է մատը քունքի մոտ։)
Լյուդմիլա։ Էլի՞ տրամադրություն չունես։
Նախագահ։ Իսկ ինչու պետք է ունենամ։ Ուրիշի ամուսնուն բանտ են նստեցնում, իսկ կինը պատրաստ է սպասել ողջ կյանքում։ կյանք սպասել։ Ես քեզանից այդպիսի զոհաբերություն չեմ պահանջում և քո սիրո վրա այլևս հույս չեմ դնում, բայց հարգանքի վրա պնդում եմ։ Վերջ ի վերջո, եզի նման աշխատում եմ, զբաղեցնում եմ կարևոր պաշտոն, մեծ աշխատավարձ եմ ստանում ու էլի ինչ֊որ բան կողքից և այդ բոլորը ոչ թե ծախսում եմ Կուրշավելում, այլ տուն եմ բերում։ Եվ իմ սեփական տանը գոնե հարգանքի իրավունք ունեմ։
Լյուդմիլա։ Սանյա, ի՞նչ ես ասում, ինչպես թե, ինչու հանկարծ։ Ես քեզ հարգում եմ։ Արդեն տասնյոթ տարի է ինչ քեզ հարգում եմ։
Լյուդմիլա։ Սանյա, այդ ի՞նչեր ես ասում։ Երեխան տասնվեց տարեկան է։
Նախագահ։ Իսկական ժամանակն է պոռնո նայելու։ Ավելի բնական է այդ տարիքում, քան բլոգերում ման գալ։ Գեյ֊պրոպագանդան անչափահասների համար արգելված է, ուրեմն նորմալ և առողջ գետերոսեքսուալիզմը hետերոսեքսուալիզմը պետք է խրախուսվի։ (Ժորիկին։) Ինչո՞ւ ես միանգամից խավիրարին վրա պրծնում։ Սկզբից կոտլետները կեր։
Ժորիկ։ Չեմ ուզում, հոգնել եմ կոտլետներից։
Ժորիկ։ Ես դդմիկի չեմ սիրում։
Նախագահ։ Ուրեմն չե՞ս սիրում։ Դու կարմիրն ես սիրում, սիրում ես սևը։ Բայց եթե ուզում ես, որ քո հայրը ազնիվ դատավոր լինի, սովորիր հասարակ սննդին։ Ազնիվ մարդիկ համեստ են սնվում։ Վաղվանից սկուտեր չես քշի, դա ամոթ է։ Ժամացույցդ հանիր։ Ես քեզ համար հարյուր ռուբլով կգնեմ ուրիշը հնեղենի շուկայից։ Ո՞ւր ես գում։գնում։
Ժորիկ։ Ինձ մոտ։