Իմ սովետական, անուշ Հայաստան։
::Սարեսար ծաղկել,
::Որդոցդ հավաքել,
Դարդից ելել ես, իմ նոր վարդաստան,
Դու նազ լուսնկա է արև ես հագել,
Եվ խաղողը, մեր ժպտում է
Քաղցր ոսկեհատ։
Փայլփլում է մեր Սևանը, Լույս տալիս անվերջ,
Ու ծաղկում է Երևանը,
Իմ քաղաքը պերճ։
Վարդերը գարնան շուրթերով վառման
Խոսում են քեզ հետ սիրով անսահման,անսահման․
— Քեզնով ենք միայն զվարթ, երջանիկ,
Անուշ Հայրենիք, քնքուշ Հայրենիք։
Ատաերդ Արտերդ լիքն են ցորենի բերքով,
Լույս արտուտների հայրենի երգով,
Բերքով երջանիկ, երգով երջանիկ,
Ես էլ մի հասկ եմ քո կյանքի արտում,
Սիրտս՝ մի արտայտ, քեզ գովք է կարդում,
Քեզնով է միայն. որդիդ երջանիկ,
Անուշ Հայրենիք, քնքուշ Հայրենիք։
</poem>
Հաղթական քայլով մեր գընդերն են եկել
Ալ դրոշներով շենքերն են զարդարվել,
Ջերմ ու խանդավառ երկիրն է ծափ տալիս.,
Հզոր բանակին ու հերոսներին մեր Լենինյան։
Երգենք ազատ երկիրը մեր,
Ծաղկուն դաշտերը բարեբեր.,
Լույսերի մեջ հավերժական
Հայրենիքը սովետական։
===ԵՐԳ ՑՆԾՈՒԹՅԱՆ===
<small>('''«Հայրենիք» կանտատայից''')</small>
<poem>