==Արդի իրավիճակը==
Հիմա գեշտալտ֊թերապիան նշանակալի վերելք է ապրում, հատկապես Եվրոպայում, որտեղ այն կարողացել է գտնել բազմաթիվ մշակութային արմատներ (հոգեվերլուծություն, ֆենոմենոլոգիա, էքզիստենցիալիզմ, գեշտալտ֊հոգեբանություն և այլն)։ Այդ աճը ուղղակի (հաշվի առնելով պրակտիկների աճող թիվը և նրանց կոմպետենտության և պահանջների խորացումը, այդ աճի շնորհիվ այնպիսի ուղիներ գտնող այցելուների աճող թիվը, ինչպիսին իրենք չէին կարող գտնել ինքնուրույն) և միաժամանակ անուղղակի՝ ժամանակակից այլ հոգեթերապևտիկ ուղղություններին, մասնավորապես՝ հոգեվերլուծական, գեշտալտ֊թերապիայի կողմից հիսուն տարվա ընթացքում մշակված բազմաթիվ հասկացությունների և գործիքների, աստիճանաբար (հաճախ չգիտակցված) միաձուլման միջոցով։ Իհարկե, շատ պրակտիկների հարաբերական երիտասարդությունը և տեքստեր գրելուն հակվածության պակասը հանգեցնում է այն բանին, որ շատ թեմաներ դեռևս զարգացման կարիք ունեն, որ մտքերի և գործանական իրավիճակի փոխհարաբերակցությունը այսօր դեռևս խնդրային են։ Մտքի մայրուղիները, իհարկե, ավելի հաճախ են օգտագործվում, քան սայլուղիները։ Սակայն մասնագետ֊հարևանները, որվքեր ռիսկի են դիմում իրականում ստուգել արդյոք գեշտալտ֊թերապիայի մասին նրանց հասած լուրերը հիմնավորված են, միշտ զարմանում են այդ ուղղության համոզչականության, ստեղծագործական էներգիայի, մտքի ազատության և կլինիկական ազդեցությունների արդյունավետության վրա, որը բնավ այնքան մակերեսային չէ, ինչպես ոմանք կուզեին ներկայացնել։
Եթե չհաշվել մի քանի անհաշտ գեշտալտիստների, ովքեր թախծում են պսևդո֊պերլզյան ինքնաբուխության կապակցությամբ, կամ որոշ էզոտերիկ շեղումներ, գեշտալտ֊թերապիան ընդհանուր առմամբ կրկին ձեռք բերեց իր տեսական, գործնական և կլինիկական արմատները և կարողացավ իր մեջ ներառել ժամանակակից հոգեթերապևտիկ գիտելիքի ձեռքբերումները, իսկ երբեմն նաև սփական ներդրումն անել սեփական այդ գիտելիքի մեջ։