Changes

==Տասներկուերորդ գլուխ․ Որսորդների կանչը==

Թաքստոցում պառկած, Ռալֆը մտածում էր, թե ։էերքերն վերքերն ինչ անի։ Աջ կողերին արյան մեծ զեղում կար, նիզակի թողած արնոտ պատռվածքն այտուցվեք այտուցվել էր։ Նրա կեղտ ա կոլոլ մաղերր կեղտակոլոլ մազերը ցցված էին լիանան երի լիանաների շոշափուկների պես։ Անտառի միջով փախչելուց ամբողջ մարմինը ճանկռոտված էր ե կապա րլկներով ծածկւէած։ և կապտուկներով ծածկված։ Շունչը տեղը բերելով, նա վճռեց, որ ՛Լարքերը վերքերը լվանալն անհրաժեշտ է հ ե տաձգեր հետաձգել։ Ջրում չվւչվէացնե-լիս ինչ/գե՜ս չփչփացնելիս ինչպե՞ս լսես մոտեցող ոտնաձայները, ինչպե՞ս թաքնվես գետ ակի գետակի կամ ծովի բաց ավւին։ափին։

Ռալֆն ականջ գրեց։ Նա ամրոցից շատ չէր հեռացել, և աոաջին խոլճապահար առաջին խուճապահար պահին կարծեց, թե իրեն հետասւնդում հետապնդում են։ Բայց որսորդները րնդամենը ընդամենը աչքի ածեցին ան տ ա ռի փե-շերրանտառի փեշերը, երեի երևի նիզակները հավաքելով, և հետ վազեցին արևոտ ժայռի կողմը, ասես սոսկալով թավուտ ի խավարիդ։ թավուտի խավարից։ Ռալֆն անգամ տեսավ նրանցից մեկին' մեկին՝ կարմիր, սև ու դարչնագույն շերտերով, և որոշեց, որ դա Բիլն էր։ Այսինքն, մտածեց Ռալֆը, ի նչ Բիր ի՞նչ Բիլ։ Վայրենու կերպարանքը հրաժարվում էր ձուլվել կարճլիկ տւսրատով տաբատով և վերնաշապիկով տղայի պատկերին։ *

Ցերեկը հանգչում էր' էր՝ լույսի կլորավուն բծերն անշաապ անշտապ սահում էին տերևների ե և դարչնագույն հյուսվածքների վրայով, Ամրոցի կողմից ձայն չէր լսվում։ Ռալֆը վերջա պես վերջապես դուրս սողոսկեց թաքստոցից և պլստաց պարանոցին նայող անանցանելի մացառուտի կողմը։ Արտակարգ զգուշությամբ նա դուրս նայեց ճյուղերի արանքից և սւեսավ տեսավ ժայռի կատարին պահակ կանգնած Ռոբերտին։ Աախ Ձախ ձեռքին նիզակ կար, աջով նա քարկտիկ էր խաղում։ Նրա հետևեց ծխի թան-ձըր թանձր քուլաներ էին բարձրան ումբարձրանում, Ռալֆի ռունգերն ուռեցին և բերանը ջրեց։ Նա ափի հակառակ կողմով սրբեց դեմ բր դեմքը և օրվա մեջ առաջին անգամ քաղց զգաց։ Ցեղը երևի նստեք նստել ևվայում է խոզից ածուխների վրա քամվող ու այրվող ճարպի կաթիլներին։ Առանց աչքերը կտրելու։

Ռոբե րտի կողքին հայտնվեց մի ուրիշ անճան աչելի կեր-պարանք ևՌալֆը հասկացավ, նրա ն ինչ-որ ր ան հ անձն ելովառայժմ իրեն ոչինչ չի սպառնում։ Նա հոգնած քարշ եկավ մրգատու ծառերի կողմը, անհետացավ քարի հետևում։ Ռոբերտը նիզակը ցած դրեց և սկսեց որոճալ։ Ասել կուղի քեֆն արդեն սկսվել էրդեպի խղճուկ կերակուրը, և ժամապահին հատկացրել էին իր բաժինըtկեղեքվելով քեֆի մտքից։ Այսօր՝ քեֆ, վաղը․․․

Ռալֆը հասկացավՌալֆն անհամոզիչ ենթադրեց, որ առայժմ իրեն ոչինչ չի սպառնում։ Նա հոգնած քարշ եկավ մրգատու ծառերի կողմըերևի հանգիստ թողնեն, դեպի խըղճոլկ կերակուրըգուցե բանադրանքի ենթարկեն, կեղեքվելով քեֆի մտքից։ Այսօր' քեֆբայց ոչ մի կերպ չկարողացավ խուսափել չարագուշակ, վաղը․․․անմեկնելի իմացությունից։ Խեցու փշրվելը, Խոզուկի ու Սայմոնի մահը սավառնում էին կղզու վրա։ Ներկված վայրենիները դրանով չէին սահմանափակվելու։ Եվ հետո՝ նրա և Ջաքի այդ անբացատրելի առնչությունը՝ Ջաքը երբեք նրան հանգիստ չէր թողնի, երբե՛ք։

Ռալֆն անհամոզիչ ենթադրեցԱրևի շողերով ողողված, որ իրեն երևի հանգիստ թողնեն, գուցե բանադրանքի ենթարկեն, բայց ոչ նա մի կերպ չկարողացավ խուսափել չարա գուշակպահ վարանեց, անմեկնելի իմացությունից։ Խեցու փշրվելըձեռքով հետ քաշելով այն ճյուղը, Խոզուկի ոլ Ս այմ ոնի մահը սավառնում էին կղզու վրա։ Ներկված վայրենիները դրանով չէին սահմանափակվելու։ Եվ հետո' նրա որի տակ մտադրվում էր մտնել։ Ապա ահաբեկված ցնցվեց և $ աքի այդ անբացատրելի առնչությունը' Ջաքը երբեք նրան հանգիստ չէր թողնի, երբե՞ք։բարձրաձայն գոռաց։

Արևի շողերով ողողված— Չէ, նա մի պահ վարանեց, ձեռքով հետ քաշելով այն ճյուղը, որի տակ մ տ ադրվոլմ էր մտնել։ Ապա ահաբեկված ցնցվեց և բարձրաձայն գոռաց։նրանք չեն կարող էդքան վատը լինել։ Էդ միամիտ ստացվեց։

Առջևում ավերված մրգատու պուրակն էր։ Նա սպրդեց ճյուղի տակ սկսեց ագահորեն ուտել և դժվար ութ յա մ բ առաշ վազեց։ Քիչ անց կանգ աոավ և ականջ գրեց։, սեփական արտաքինից անտեղյակ, շատ զարմացավ, երբ իրեն տեսած երկու փոքրիկները ճչացին ու փախան ։

Առջևոլմ ավերված մրգատու պուրակն էր։ Նա սկսեց ադահորեն ուտել Հագենալով, նա դիմեց դեպի ծովափը։ Քոլիկի փլատակների կողքին արևի թեք ճառագայթները սահում էին արմավների բներով։ Երևում էին հարթակը ևլողավազանը։ Երևի հարկավոր էր անտեսել սրտին ծանրացած արճիճը և ապավինել նրանց ողջամտությանը, սեփական արտաքինից անտեղյակ, շատ զարմացավդատողության ցերեկային մնացորդներին։ Այժմ, երբ իրեն տեսած երկու փոքրիկները ճչացին ու փ ա խ ա ն ։նրանք արդեն կուշտ էին, մնում էր մեկ անգամ էլ փորձել։ Ամեն դեպքում, ամայացած հարթակի կողքին, դատարկ քոլիկում գիշերն անցկացնելը լինելու բան չէր։ Նա փշաքաղվեց։ Ոչ խարույկ, ոչ ծուխ, ոչ փրկություն։ Նա շուռ եկավ և, անտառի միջով կաղալով, քայլեց դեպի Ջաքի տիրույթը։

հագենալով, նա դիմեց դեպի ծովավյը։ Քոլիկի փլատակների կողքին արևի թեք ճառագայթները սահում էին արմավների բներով։ Երևում էին հարթակը և լողավազանը։ Երևի հարկաւէոր էր անտեսել սրտին ծանրացած արճիճը և ապւսվինևլ նրանց ողջամտությանը, դա տողոլթյ ան ցերեկային մնացորդն երին։ Այժմ, երբ նրանք արդեն կուշտ էին, ւՏնոլմ էր մեկ անդամ էլ վարձել։ Ամեն դեպքում, ամայացած հարթա- 190 կի կողքին, դատարկ քոլիկում գիշերն անցկացնելը լինելու բան չէրւ Նա փշաքաղվեց։ Ոչ խարույկ, ոչ ծուխ, ոչ փրկություն։ Նա շուռ եկավ և, անտառի միջով կաղալով, քայլեց դեպի Ջաքի տիրույթը։ * f Արևի թեք սչաքներն սլաքներն արդեն խճճվում էին տերևների մեջ։ Նա հասավ մի կանաչուտի, ուր հողի մակերևույթին մոտեցող ժայռը ղսպոլմ զսպում էր բուսականության բուռն աճը։ Բացատը ողողված էր մութ ստվերներով, և Ռալֆը քիչ էր մնում նետվեր ծառի հետևը, կենտրոն ում կենտրոնում ցցված ուրվագիծը տեսնելով, բայց հետո հասկացավ, որ սս/իտակ սպիտակ դեմքը խողի խոզի գանգ է, որը ձողի լ[բս,յից վրայից քմծիծաղ է տալիս նրա կողմը։ Նա դանդաղ մոտեցավ և նայեց ուղիղ այդ գազանին, որն արձակում էր ժամ տնակին միայն խեցուն հատուկ սպիտակ փս*յչը փայլը և կար-ծես կարծես ցինիկ ժպտար։ Ակնախոռոչներից մեկում մի հետաքրքրասեր մրջյուն էր քջջում, կյանքի ուրիշ նշաններ չկային։

Գանգը նայում էր Ռալֆին այնպես, ասես գիտեր բոլոր հարցերի պատասխանները, բայց ասել չէր ուզում։ Ռալֆը սահմռկեց և բռնկվեց կատաղությամբ։ Նա գազազած խփեց այդ գարշանքին, որը խաղալիքի նման ճոճվեց ու հետ եկավ, առաջվա պես քմծիծաղ տալով։ Ռալֆը, մոլեգնած, նորից խվ։եց խփեց և ատելությունից լաց եղավ։ Ապա սկսեց լիզել վնասված մատները, նայելով դատարկ ձողին% ձողին՝ գանգը կիսված ընկած էր գետնին, երկու մետրանոց ժպիտով ժպտալով։ Լա ձողը կտրուկ գետնից դուրս քաշեց և նիզակի պես պահեց իր և սպիտակ բեկորների միջև։ Ապա հետ-հետ գնաց, դեմքը 11Ոե1ոՎ չշրջելով երկնքին քմծիծաղ տվող գանգից։

երբ Երբ հորիզոնում մարեց կանաչ ցոլքը և վերջնականապես հաստատվեց գիշերը, Ռալֆը նորից մոտեցավ Ամրոցին նայող մացառուտին։ ճյուղ երի Ճյուղերի արանքից նայելով, նա տեսավ, rp գս գաթին որ գագաթին դեռևս նիզակր նիզակը ձեռքին մարդ կա։

հա Նա ծունկի իշավ իջավ ստվերների մեջ և իր միայնություն յ դաոր միայնությունից դառը կսկիծ զգաց։ Չնայած վայրենի, բայց նրանք այնուամենայնիվ մարդ էին․ գիշերվա սարսափներն արդեն դարան էին մտնում ան տ առի անտառի խորքում։

Ռալֆը կամացուկ հառաչեց։ Նա սաստիկ հոգնած էր, բայց վայրենիների վախից չէր հանդգնում անչատվելանջատվել, ըն-կըղմվել ընկղմվել քնի անդունդը։ Իսկ գուցե համարձակ մտնել Ամրոց, ասել «ազատ քաղաքացիսքաղաքացի», ուրախ ժպտալ և բոլորի հետ պառկել քնելո՞ւ։ Ձևացնել, թե նրանք դեռ այն տղաներն են, դպրոցականները, որոնք ասում էին «սւյո«այո, սըր» և համազգեստի գլխարկնե՞ր դնում։ Ցերևկր Ցերևկը դեռ կարող էր պատասխանել' պատասխանել՝ այո, բայց խավարը և մահացու սարսափն ասում էին' էին՝ ոչ։ Մթան մեջ պառկած, նա գիտեր, որ ավելորգ ավելորդ է։

— Ռրտև Որտև իմ խելքը գլուխս է։

Նա այտը քսեց թևին, առնելով աղի, քրտինքի և քարթս։ցած քարթացած կեղտի կծու հոտը։ Առջևում, ձախից, շնչում էր օվկիանոսը, մեկ քաշվելով ցած, մեկ նորից եռալով վարդագույն սալի վրա։

— Գազանին մորթ ենքմորթենք, կոկորդը ճղենք, թափենք արյունը։ Վայրենիների ցեղը պարում էր։ Քարե պատից այն կողմ ինչ-որ տեղ մութ շուրջպարն է, պայծառ խարույկը և միսըt հիմա նստած ըմբոշխնում էին ուտելիքն ու իրենց ապահովությունը վայել ում։

Ավելի մոտիկից մի ձայն լսելովՎայրենիների ցեղը պարում էր։ Քարե պատից այն կողմ ինչ-որ տեղ մութ շուրջպարն է, նա ընկրկեց։ Վայրենիները մագլցում էին․ ժայռի գագաթը, լսվում էր նրանց խոսակցությոլնը։ Նա մի քանի քայլ առաջ սողաց և տեսավ, թե ինչպես կատարին նշմարվող ուրվագիծը խախտվեց և րնդլայնվեց։ Ամբողջ կղզում միայն երկու տղա այդպիսի ձայն պայծառ խարույկը և շարժ ուձև ունեին։միսը։ Հիմա նստած ըմբոշխնում էին ուտելիքն ու իրենց ապահովությունը վայելում։

Ռալֆը գլուխն իջեցրեց արմունկներինԱվելի մոտիկից մի ձայն լսելով, հայտնությունը ցավոտ խոցեց նր։՝։ն։ Աւսմներիքն արդեն ցեղի անդամ էիննա ընկրկեց։ Վայրենիները մագլցում էին․ ժայռի գագաթը, նրանք Ամրոցը պահպանում էին իրենից։ Նրանց փրկելու լսվում էր նրանց խոսակցությոլնը։ Նա մի քանի քայլ առաջ սողաց և կղզու մյուս ծայրում վտարանդիների ցեղ հիմնելու հույսերը 102տեսավ, թե ինչպես կատարին նշմարվող ուրվագիծը խախտվեց և ընդլայնվեց։ Ամբողջ կղզում միայն երկու տղա այդպիսի ձայն և շարժուձև ունեին։

Ռալֆը գլուխն իջեցրեց արմունկներին, հայտնությունը ցավոտ խոցեց նրան։ Սամներիքն արդեն ցեղի անդամ էին, նրանք Ամրոցը պահպանում էին իրենից։ Նրանց փրկելու և կղզու մյուս ծայրում վտարանդիների ցեղ հիմնելու հույսերը փշրվեցինք Սամներիքը մյուսների պես վայրենի էին դարձել, Խոզուկը մեռած էր, իսկ խեցին' ջարդուփշուր։

Քիլ Քիչ անց նախորդ պահակը ցած իջավ։ Մնացած երկուսը ժայռի մուգ շարունակությունն էին․ էին թվում։ հետևում Հետևում մի աս-աըղ աստղ վառվեց և իսկույն ջնջվեց նրանց շարժ ումից։ ®շարժումից։

Ռալֆը իյարխափելով խարխափելով առաջ շարժվեց։ Աջից աղոտ ջրի երկար տարածքն էր, ձախից ջրհորի պես բացվում էր ան-հանգիստ անհանգիստ օվկիանոսը։ Ջուրն ամեն րոպեն մեկ մերկացնում էր մահվան սալը և նորից ծաղկում սպիտակ փրփուրով։ Վեր-ջապես Վերջապես Ռալֆի ձեռքը դեմ առավ վերև տանող ելուստին։ Պահակները ճիշտ նրա գլխավերևում էին, նունիսկ երևում էր ժայռի եզրից ցցված նիզակի ծսւյրը։

նա Նա շատ կամացուկ կանչեց։

— Աամներիք․․․Սամներիք․․․

Պատասխան չկար։ հարկավոր Հարկավոր էր ավելի բարձր կանչել։ Բայց դա կարող էր գրավել խարույկի մոտ քեֆ անող շերտավոր թշնամիների ուշադրությունը։ Նա ատամները սեղմեց և սկսեց մագլցել վեր, շոշափ ե[ ով շոշափելով գտնելով հենակետերը։ Գանգի նախկին ցիցը խանգարում էր, բայց նա ոչ մի գնով չէր հրաժարվի իր միակ զենքից։ Նա համարյա հասավ երկվորյակների մակարդակին և նորից կանչեց։

— Ս ամներիք․․․Սամներիք․․․

Վա խ են ալովՎախենալով, որ նրանք տագնապ կկանչեն ու կփախչեն, նա վեր ձգվեց, մինչև որ իր ուսերն ու գլուխը երևացին ժայռի վրա։ Թ՛ևատակիցԹևատակից, հեռու ներքևում, նշմարվում էր սալի վրա փրփրող ջուրը։

Վերջապես նրանք թեքվեցին առաջ և աԼրերը աչքերը տնկեցին նրա դեմքին։

— ․․․ չիմ ա ցանք չիմացանք ինչ էր>>․էր․․․․

— ․․․ կարծեցինք,․․ նրանք Նրանք հիշեցին իրենց նոր ամ ոթալի ամոթալի պատկանելությունը։ էրիքը Էրիքը ոչինչ չասաց, բտյց բայց Սամը փորձ արեց պարտքը կւս-տարերկատարեր

նա Նա նիզակը ճոճեց, կատաղություն պատկերելով։

— Ռադդ քաշի, հասկացա՞րtհասկացա՞ր։

էրիքն Էրիքն ի համաձայնություն գլխով արեց և նույնպես նիզակով օդը ծակեց։ Ռսղֆը հենւէել Ռաղֆը հենվել էր ձեռքերին և տեղից չէր շարժ վում։շարժվում։

Բառերն անկարող էին արտահայտել այդ բութ ցավը, նա լռեց։ Կայծկքտուն աս աղերը Կայծկլտուն ասաղերը ցրվեցին ու պար եկան երկնակամարով մեկ։

— հորս Հորս արև, Ռալֆ, լավ կանես գնաս։

Եթե ցերեկ լիներ, նրանք ամոթից գետինը կմտնեին։ Բայց այժմ մութ գիշեր էր։ Առաջին ը Առաջինը սկսեց էրիքը։ ապա Էրիքը։ Ապա նրանք երկուսով շարունակեցին իրենց տարափոխիկ խոսքը։

— ․․․ իրանք մեղ մեզ զոռով ստիպեցին, տանջելով․․․

— Ո*վՈ՞վ, Զա* քը։Ջա՞քը։

— Ի՜նչ Տաք․․*Ջաք․․․

նրանք Նրանք մոտ թեքվեցին և ձայներն իջեցրին։

— Ախր ես ի՞նչ եմ նրանց արեր արել։ Ես նրան հաւ[անում հավանում էի․․․ Ռւզ։։ւմ Ուզում էի, որ փրկվենք․․․

— Լսի, Ռալֆ, դու էստեղ իմաստ Առաջնորդի համար դարդ մի վւնտրի։ Տենց բաներն անցան․․․արա․․․

— Առաջնորդի համար դարդ մի արա․,․ — ․․․ թող գնա, թե չէ բանդ բուրդ կլ}։նի։կլինի։

— Չեմմանում։ Ռւ Ու հետո, ՌաւֆՌալֆ, ՏաքըՋաքը, դե, Առաջնորդը, ասեց, որ էդ որսը վտանգավոր է լինելու․․․

էրիքը Էրիքը գլուխը բարձրացրեց, և ափով բերանին խփելով, հ՛նդկացիների հնդկացիների մարտական ճիչը հիշեցնող մի թույլ ձայն արձակեց։ հետո Հետո սկսեց վախեցած շուրջը նայել։

— Ղրա Դրա պես․․․

— Բայց ես ախր բան չեմ արեի— արել, — բորբոքված շշնջաց Ռալֆը,— ես մենակ ուղում ուզում էի խարոլյկր խարույկը վառ պահել։

Նա մի պահ fոեցլռեց, թշվառ մտածելով վաղվա մասին և Գւխի գլխի ընկավ ամենից կենսական հարցը տալ։

— Իսկ հետո դուք․t․դուք․․․

Ռալֆը չկարողացավ իրեն ստիպել պարզաբանել։ P։ujg Բայց միայնությունը և վախը նրան խթանեցին։

— Որ ինձ գտնեն, ի նչ ի՞նչ են անելու։

Երկվորյակները լուռ էին։ Ներքևում նորից փրփրեց մսհ-* - £ւ մահացու սալը։

— Ինձ ինչ են․․․ Տե ր Աստված, սովից սատկում եմ․․․ Քարե աշտարակն ասես ճոճվեց նրա տակ։Ասում եք ի՞նչ․․․

Երկվորյակն երր խ ուս տփեցին ուղղակի պատասխանից։ — Շուտ արա գնա, Ռսղֆ։Ռալֆ։

— Ինչքան հեռու մնաս, էնքան լավւլավ։

— հետս չե ք գա; Հետս չե՞ք գա։ Երեքով մի բան կանեինք։

— Ղոլ Դու Ռոջըրին չգիտես; Ինքն ահավոր է․․․

— ․․․ Առաջն որդն Առաջնորդն էլ, իրանք երկուսով․․․

— ․․․ Մեն ակ Մենակ թե Ռոջըրը․․․ Երկվորյա1ւները քարացան։ Ցեղի կողմից ինչ-որ մեկը վեր էր բարձրանում։

— Գալիս է մեզ ստուգելու։ Շուտ արա, Ռալֆ։ Պատրաստվելով իջնել, Ռալֆը կառչեց հանդիպումից վերջին օգուտը քամելու առիթից։

— Ես էս մոտերքում եմ պահ մտնելու, էն թավուտում,— շշնջաց նա,— էնպես որ իրանց էդտեղից հեռու պահեք։ Կյանքում գ/խի գլխի չեն ընկնի էդքան մոտիկ նայել․․․

Ռտնաձայները Ոտնաձայները դեռևս շատ չէին մոտեցել։

— Սամ, ինձ բան չի լինի, չէ"․․․չէ՞․․․

— Առ,— հանկարծ ասաց Սա մըՍամը,— Վերցրու,

Ռսղֆը Ռալֆը ճանկեց նրա խոթած մսի պատառը։

Վերևում լռության էր։ Ռսղֆն Ռալֆն ինքն էլ էր զգում, որ ասա-ծըն ասածն անմտություն է։ նա Նա ժայռի սյոունկից պռունկից ցած իջավ։

— Ի՞նչ եք անելոլ․․․անելու․․․

Քարե աշտարակի կատարից լսվեց անմեկնելի պատաս-խ ա ն ը պատասխանը ։

Ռոջըրն երկու կողմից մի փայտ է սրել։ Ռալֆը տքնում էր դրան ինչ-որ իմաստ հաղորդել, բայց ապարդյուն։ նւս Նա մտաբերեց իր իմացած բոլոր հիշոցները, կատաղության միպոռթկումով, որը վերածվեց հորանջի։ Ինչքա՞ն կարելի էր առանց քնելու դիմանալ։ Նա երազեց ճերմակ սավանով մի անկողին, բայց շրշապատի միակ ճերմակությունը ծովի կաթնագույն փրփուրն էր այն սպիի վրա, որին ընկել էր Խոզուկը։ Խոզուկն ամենուր էր, հանգիստ չէր տալիս, ահարկու էր դարձել խավարի և մահվան ստվերի ներքո։ Եթե Խոզուկը հիմա ջրից դուրս գար, գլուխը դատարկ․․․ Ռալֆը տնքաց և հորանջեց փոքրիկի պես։ Երերալով, հենվեց ձեռքին բռնած փայտին։

պոռթկումովՍամներիքն ինչ-որ մեկի հետ վիճում էին։ Փառք աստծո, որը վերածվեց հորանջի։ Ինչքա՞ն կարելի բարձր խոտն ու պտերներն արդեն մոտիկ էին։ Այստեղ կտրելի էր առանց քնելու դիմանալ։ Նա երազե ց ճերմակ սավանով մի անկողինմնալ մինչև առավոտ, բայց շրշաս/ատի միակ ճերմակությունը ծովի կաթնագույն փրփուրն էր այն սպիի վրաերբ կողքի թավուտը պետք կգար որպես թաքստոց։ Ահա, որին ընկել էր Խոզուկը։ Խոզուկն ամենուր էրնրա ձեռքը դիպավ խոտին, հանգիստ չէր տալիսգիշերելու տեղը, ահարկու ցեղից ոչ հեռու։ Խորհրդավոր գերբնական ուժերի ահին չդիմանալու դեպքում կարելի էր դարձել խավարի և մահվան ստվերի ներքո։ Եթե Խոզուկը հիմա ջրից դուրս գար, գլուխը դատարկ․․․ Ռալֆը տնքաց և հորանջեց փոքրիկի պես։ երերալովձուլվել մարդ արարածների խմբին, հենվեց ձեռքին բռնած փայտին։նույնիսկ եթե․․․

Ս ամներիքն ինչ-որ Նա պպզեց երկար խոտերի մեջ, հիշեց Սամի տված միսը և ագահորեն հարձակվեց պատառի վրա։ Ուտելու ընթացքամ նորից ձայներ լսեց՝ Սամներիքի խուճապահար, ցավագին գոռոցները, զայրացկոտ բացականչություններ։ Ուրեմն միայն ինքը չէր նեղն ընկել երկվորյակներից առնվազն մեկի հե տ վիճում էին։ Փա ոք աստծոբանը բուրդ էր։ Ձայները թուլացան, բարձր խոտն ոլ սլտերներն արղեն մոտիկ էին։ Այստեղ կտրեք ի էր մնալ մինչև առավոտտեղափոխվելով ժայռի հակառակ կողմը, երբ կողքի և նա դադարեց դրա մասին մտածել։ Ձեռքով շոշափեց զով, փափուկ տերևները, ճիշտ թավուտի մատույցներում։ Հենց այստեղ էլ կքնի։ Իսկ վաղ առավոտյան, առաջին լույսի հետ կմագլցի թավուտը պետք կգար որպես թաքստոց։ Ահա, նրա ձեոքը դիպավ խոտինկխցկվի ծուռումուռ բների արանքով, գիշերելու տեղըկսողոսկի և այնքան խորը կծպտվի, որ միայն իր պես ճկուն մեկը կկարողանա հասնել։ Իսկ եթե հասնի էլ, նիզակի հարված կուտի։ Ահա այդպես կթաքնվի, ցեղից ոչ հեռու։ Խորհրդավոր գերբնական ուժերի ահին չդիմանալու դեպքում կարելի էր ձուլվել մարգ արարածների խմբինորսը կողքով կանցնի, նույնիսկ եթե․․․մարտական ճիչերով կգնա կղզու խորքը և ինքը կմնա ազատ։

Եթե ի՞նչ։ Երկու կողմից սրած Նա մի փայտ։ հետո՞ ինչ։ նրանք արդեն նիղակահ արել էին իրեն ու վրիպել, միայն մեկն էր կպել։ Թերևս այս անգամ քիչ էլ վրիպեին։խորացավ պտերների մեջ, ձողը դրեց կողքին և կուչ եկավ խավարի մեջ։ Պետք է անպայման հիշել և լույսը բացվելուն պես արթնանալ, վայրենիներին քոլոլելու համար։ Ռալֆը չնկատեց, թե երբ եկավ խորը քունը և նրան ներքին զառիթափ չանչով ցած գլորեց։

նա պպզեց երկար խոտերի մեշ, հիշեց Սամի տված միսը Արթնացավ և ագահորեն հարձակվեց պատառի վրա։ Ուտելու ընթացքամ նորից ձայներ լսեց' Սամներիքի խուճապահար, ցավագին գոռոցներըդեռ աչքերը չբացած, զայրացկոտ բացականչություններ։ Օւրեմն միայն ինքը չէր նեղն ընկել երկվորյակներից առնվազն մե-ԿԻ բանը բուրդ էր։ Ձայներր թուլացանլսեց մոտիկից եկող մի ձայն։ Մի աչքը բացելով, տեղափոխվելով (fuij-ոի հակառակ կողմըդեմքի կողքին փոքրիկ հողաթումբ տեսավ և մատներով նրանից կառչեց։ Նա հազիվ հասցրեց հասկանալ, որ գահավիժելու և նա դադարեց դրա մասին մտածել։ Ջեռք ով շոշափեց զովմահվան մշտնջենական մղձավանջն ավարտվել է, փափուկ տերևներըև արդեն առավոտ է, ճիշտ թավուտի մատույցներում։ հենց այստեղ էլ կքնի։ Իսկ վաղ առավոտյաներբ ձայնը նորից լսվեց։ Դա հնդկացիների ճիչի պես մի աղաղակ էր, առաջին լույսի հետ կմագլցի թավուտըորը լսվեց սկզբում ծովափից, կխցկվի ծուռումուռ բների արանքովապա՝ պակաս հեռվից և, կսողոսկի վերջապես՝ համարյա կողքից։ Աղաղակը նրա կողքով անցավ կղզու մի ափից մյուսը, թռչող ճայի կանչի պես։ Առանց մտածելու վրա ժամանակ կորցնելու, Ռալֆն իր ձողը ճանկեց և այնքան խորը կծպտվիպտերների միջով նետվեց հետ։ Հաջորդ ակնթարթին նա արդեն գալարվելով մխրճվում էր թավուտը, ՜ր միայն հազիվ խույս տալով իր պես ճկուն մեկը կկարողանա հասնեք ։ Իսկ եթե հ-սնի էլկողմը եկող վայրենու ոտքի տակից։ Ամեն կողմից շրմփոց, նիզակի հարված կուտի։ Ահա այդպես կթ աքնվիթրխկոց և դոփյուն էր լսվում։ Անհայտ վայրենին երկու անգամ արձակեց պայմանական ճիչը, r․-սը կողքով կանցնիորը կրկնվեց նրա աջից, մարտական ճիչերով կգնա կղղա ա r ր ր ր․ ե ինքը կմնա աղուտ։ապա՝ ձախից և մարեց հեռվում։ Ռալֆը սսկված կուչ եկավ և որոշ ժամանակ այլևս ոչինչ չէր լսում։

նա Սակայն ոչ մի քիչ էլ խորացավ պտերների մեշձայն չէր լսվում։ Րոպեներն անցնում էին, ձողը դրեց կողքին և կուչ եկավ խավարի մեշ։ Պետք է ան սչսւյման հիշել և լույսը բացվելուն պես արթնանալ, վայրենիներին քոլոլելու համար։ Ռալֆը չնկատեց, թե երբ եկավ խորը քունը ե նրան ներքին զառիթափ չանչով ցած դլորեց։նրա ցնծությունը հետզհետե խամրում էր կանաչ ստվերների ներքո։

Արթնացավ և, դեռ աչքերը չբացած, լսեց մոտիկից եկող մի ձայն։ Մի աչքը բացելով, դեմքի կողքին փոքրիկ հողաթումբ տեսավ և մատներով նրանից կառչեց։ Վերջապես նա հազիվ հաս-ցըրեց հասկանալ, որ գահավիժելու և մահվան մշտնջենական մղձավանշն ավարտվել է, և արդեն առավոտ է, երբ ձայնը նորից լսվեց։ Ղա հնդկացիների ճիլի պես մի աղաղակ էր, որը լսվեց սկղբում ծովափից, ապա' պակաս հեռվից և, վեր-շապես' համ ար յա կողքից* Աղաղակը նրա կողքով անցավ կղզու մի ափից մյուսը, թռչող ճայի կանչի պես։ Առանց մտածելու վրա ժամանակ կորցնելու, Ռալֆն իր ձողը ճանկեց և պտերների միշուէ նետվեց հետ։ հաշորդ ակնթարթին նա արդեն դալարվելով մխրճվում էր թավուտը, հազիվ խույս տալով իր կողմը եկող վայրենու ոտքի տակից։ Ամեն կողմից շրմփոց, թրխկոց և դովւյուն էր լսվում։ Անհայտ վայրենին երկու անգամ արձակեց պայմանական ճիչը, որը Կրթվեց նրա աջիցձայն լսեց՝ Ջաքինը, ապա' ձախից և մարեց հեռվում։ Ռալֆը սսկված կուչ եկավ և որոշ ժամանակ այլևս ոչինչ չէր լսում։բայց խլացած։

Սակայն ոչ մի ձայն չէր լսվում։ Րոպեներն անցնում Ւ^ն, ա և նրա ցնծությունը հետզհետե խամրում էր կանաչ ստվերների ներքո։ յ^Լերջապես նա մի ձայն լսեց' £աքինը, բայց խլացածէ — հաստատ գիտե՞ք։ Վայրենին, որին գիմում էին, ո՛չինչ ոչինչ չասաց, երևի գլխով արեց։

նույն Նույն ակնթարթին մի տնքոց լսվեց և ապա' ապա՝ ցավագին մղկտոց։ Ռալֆն ակամա կքվեց։ Երկվորյակներից մեկն այնտեղ էր, թավուտի եզրին, Ջաքի ու Ռոջըրի հետ։

— հաստատ Հաստատ էստեղ է՞ր ուզում պահ մտնել։

— հաՀա, վա՜ խ, հա՞ աս եցի․․․հա՛ ասեցի․․․

Ծառերի արանքից արծաթահունչ ծիծաղ լսւէեց։լսվեց։

Ռալֆն իր ձողը վերցրեց և պատրաստվեց կռվի։ Բայց նրանք ի՜նչ պիտի անեին, որ։ Մի շաբաթում հազիվ կարողանային թավուտում արահետ բացել։ Իսկ ով որ փորձեր մեն ակ ներս սողոսկել, թող հետո չնեղանար։ նա Նա բթամատով փորձեց նիզակի սրությունը և մաղձոտ քմծիծաղ տվեց։ Ով խցկվեր, մի լավ հարված կուտեր, խոզի պես ձայնը գլուխ գցելով։ % նրանք ետ էին գնում գեպի Ամրոցը։ նա լսեց հեռացող ոտնաձայները և ինչ-որ մեկի քրքիջը* Եվ նորից այգ բարձր, թռչնանման ճիչը, որն անցավ-գնաց շարքով մեկ։ Ուրեմն ոմանք մնացել էին նրան հսկելու։ Իսկ մյուսնե՞րը․․․ Երկար ոլ ճնշող լռություն տիրեց։ Ռալֆը հանկարծ գիտակդեց, որ կրծում է նիզակի կեղևը։ Նա ոտքի կանգնեց և նս-յԼց Ամրոցի կողմը։

— ԵրեքԵրկար ու ճնշող լռություն տիրեց։ Ռալֆը հանկարծ գիտակցեց, չորս, հո'ւպ սւոլր։որ կրծում է նիզակի կեղևը։ Նա ոտքի կանգնեց և նայեց Ամրոցի կողմը։

նին ուրվագծ ելով Ժայռի գագաթին կանգնած ապառաժներից մեկը վայրկենապես, վարագույրի նման, իջավ, կապույտ երկնքի ֆոնին ուրվագծելով վայրենիների ստվերները։ Գետինը ցնցվեց, օղը պւստռեց օդը պատռեց սրընթաց սուլոցը, և ասես մի հսկա ձեռք ապտակեց թավուտի եզրը։ Ապառաժը, ՂՂՐԴաԼոՎ ոլ դղրդալով ամեն ինչ փշրելով, թավաքգլոր թավալգլոր սլացավ ծովափի կողմը, Ռալֆի գլխին տաշեղների և տերևների անձրև թափելով։ Վայրենի-ներն Վայրենիներն ուրախ աղաղակում էին թավուտի եղրին։եզրին։

Ռալֆը մատները գրեց դրեց բերանը և կծեց։ Վերևում տեղից պոկելու ենթակա միայն մի բեկոր էր մնացել, բայց այն մի կես տան չափ կլիներ, մեքենայի, տանկի չափ։ նա սարսըռ-աղղոլ սարսռազդու հստակությամբ պատկերացրեց այգ այդ բեկորի հավանական ուղին։ Ղանդաղ Դանդաղ տեղից պոկվելով, ելուս տ ի ցե լուս տ ելուստից ելուստ խփվելով, այն վիթխարի շոգեգլանի պես կգլորվեր պարանոցով մեկ։

— հո լպ տոլրՀո՛ւպ տուր, էլի՞էլի՛, էլի'։էլի՛։

քիալֆն Ռալֆն իր նիզակը ցած գրեց դրեց և նորից վերցրեց։ նա Նա ճակատից զայրացկոտ հետ քաշեց մազերը, երկու հապճեպ քայլ արեց փոքրիկ բացվածքում, ապա հետ գնաց և հայացքը հառեց ճյուղերի կոտրված ծայրերին։

նա Նա նկատեց իր կրծքավանդակի հաճախակի կծկումները և խիստ զարմացավ։ Կենտրոնից քիչ ձախ պարզ երևում էր սրտի բաբախոցը։ Նիզակը նա նորից ցած դրեց։

— Երեք չորս, հո՞ւպ հո՛ւպ տուր։

Երկար ոլ ու զիլ ցնծագին աղաղակներ։

Կարմիր ժայռին մի բան հռնդաց, գետինը վեր ցատկեց և սկսեց կանոնավոր ցնցվել, դղրդոցը գնալով սաստկացավ։ Ռալֆը շպրտվեց վեր և ցած րնկավընկավ, կոտրված ճյուղերին խփվելով։ խվելով։ Աջից, ընդամենը մի քանի մետր հեռավոր ութ յան հեռավորության վրա, ամբողջ թավուտը բեկվեց ցած, հողից ճռնչալով դուրս պրծան արմատները։ $ աղացքարի Ջաղացքարի պես պտտվելով, կողքից դանդաղ գլորվեց ժայռաբեկորը։ Ապա, փզավայել փղավայել ծանրությամբ, այն հանգիստ թավալ տվեց ծովի կողմ ր։կողմը։

Ռալֆը ծունկի իջավ ճմլված հողին և սպասեց, մինչև գետինը դադարի դղրդալ։ Վերջապես սպիտակ ճեղքված կոճ-200 ղերըկոճղերը, վւշրված փշրված ճյուղերը և թավուտի շիլաշփոթը վերջին անգամ ցնցվեցին և տեղն ընկան։ Ռալֆի կուրծքն ասես մամլիչի տակ լիներ։

Բայց' Բայց՝ ոչ լրիւի Ղրսում լրիվ։ Դրսում փսփսում էինհձանկարծ էին։ Հանկարծ աջից թավուտները երկու տեղում ցնցվեցին, երևաց նիղակի նիզակի սուր ծայրը։ ԽուճապարարԽուճապահար, Ռալֆն իր ձողը ամբողջ ումով ուժով մխրճեց այդտեղ։

— Ռ լֆՈ՜ւֆ, ո լֆ․,․ո՜ւֆ․․․

Դրսում ծագած իրարանցման մեջ ինչ-որ մեկը հեծեծում էր։ Ապա կատաղի վեճ բոն կվեցբռնկվեց, մինչ վիրավոր վայրենին շարունակում էր տնքալ։ հետո Հետո լռություն տիրեց, և մի ձայն, հաքինը Ջաքինը չէր, ասաց։

հիմա՞ Հիմա՞ ինչ է լինելու։ Ռալֆը պինգ սեղմեց ծամծմած նիզակը, մաղերը թափվեցին ճակատին։ Ամրոցի ուղղությամբ մի քանի քայլ այն կողմ ինչ-որ քչփչոց էր լսվում։ Ապա մի վայրենի ապշահար բացականչեց' «Չէ՛ հա», և զսպված քրքիէ Լս վեը, (\ ՝ ալֆն — ւոամները բացեց և գռմռաց այգ կողմը, նիզակը բարձրացնելով։ Ապա սկսեց պպզած սպասել; Անտեսանելի խումբը նորից քրքջաց։ Նա տարօրինակ մի շրշյուն լսեց, որը շուտով վերածվեց բարձր շառաչի, ասես մեկը բացեր ցելոֆանի հսկա թերթերի A ալքերը։ Կողքում 1---ոաց մի ճյուղ և Ռալֆը խեղդված հազաց։ Տերևների արանքից սպիտակ և դեղին քուլաներով ծուխ էր ծորում, գլխավերևի երկնագույն կարկատանը մթնեց և շուտով ծուխն հա րդԼն ծփում էր նրա շուրջբոլորը։

Ին շՌալֆը պինդ սեղմեց ծամծմած նիզակը, մազերը թափվեցին ճակատին։ Ամրոցի ուղղությամբ մի քանի քայլ այն կողմ ինչ-որ մեկն ուրախ ծիծաղեցքչփչոց էր լսվում։ Ապա մի վայրենի ապշահար բացականչեց՝ «Չէ՞ հա», և մի ձայն գոռաց։զսպված քրքիջ լսվեց։ Ռալֆն ատամները բացեց և գռմռաց այդ կողմը, նիզակը բարձրացնելով։ Ապա սկսեց պպզած սպասել։

Դեռ ինչ ասես կարելի Ռալֆը թավուտի միջով սողոսկեց անտառի կողմը, հնարավորին չափ սեղմվելով գետնին, որ ծուխ կուլ չտա։ Թավուտի և անտառի միջև մի նեղ բացատ էր անել։ Օրինակ' ծառ բարձրանալմնացել, բայց որտեղ կանգնած էր նիզակով զինված կարմրասպիտակ շերտերով փոքր մի վայրենի։ Նա հազում էր և ձեռքով տարածում աչքերի կողքի ներկը, փորձելով ծխի միջով ինչ-որ բան տեսնել։ Ռալֆը կատվի պես առաջ նետվեց և մռլտոցով ցած իջեցրեց իր նիզակը՝ վայրենին երկու տակ եղավ։ Թավուտից աղաղակներ լսվեցին, և Ռալֆը վախի արագությամբ սուրաց թփուտների միջով։ Նա խոզի արահետ գտավ, և դրանով վազեց մոտ հարյուր մետր, ապա կտրուկ թեքվեց մի կողմ։ Հետևում կղզին կրկին հատեց պայմանական ճիչը, և առանձին մի ձայն երեք անգամ գոռաց։ Նա հասկացավ, որ դա շրջահայաց լուծում չէր լինի։ Եթե գտնեինառաջ անցնելու ազդանշանն էր, նրանց կմնար միայն հեշտ և տեղից պոկվեց ու հանգիստ սպասել։սուրաց այնպես, որ կուրծքը սկսեց այրվել։ Հետո մի թփի տակ նետվեց գետնին, շունչը տեղը բերելու։ Նա լեզվով տնտղեց ատամներն ու շուրթերը, և հեռվում նորից լսեց հետապնդողների կանչը։

Ուրեմն ի նչ անել։ Ծա՞ռը բարձրանալՆորից նույն հեռավորությունից կրկնակի ճիչ լսվեց և Ռալֆը գուշակեց նրանց ծրագիրը։ Անտառում խճճվող վայրենին պետք է կրկնակի կանչ արձակեր, թե՞' վարազի պես և ամբողջ շարքը կանգնում էր նրան սպասելու։ Այդպիսով շղթան ճեղքեր Երկու տարբերակն էլ սոսկալի էին։չէր խախտվում և կղզին ծածկում էր մի ափից մյուսը։ Ռալֆը հիշեց նրանց շարքը հեշտությամբ հաղթահարած վարազին։ Ծայրահեղ դեպքում կարելի էր նրանց մոտ թողնել, շղթան պատռել և փախչել։ Բայց ո՞ւր։ Նրանք շուռ կգային և նորից կսրբեին կղզին։ Վաղ թե ուշ հարկավոր կլիներ ուտել կամ քնել։ Նա կարթնանար չորս կողմից ձգվող ճանկերի օղակում և նրա մեծ կտորն ականջը կմնար։

Նոր ճիչից նրա սիրտը թրթռաց, վեր ցատկելով, նա նետվեց փվկիանոսի օվկիանոսի կողմը, անտառի ամենախիտ մասը, մինչև որ խհճվեց խճճվեց ու կախվեց լիանաների մեշ։ նա մեջ։ Նա այդպես մի քիչ մնաց, միայն ձկնամ կ աններն ձկնամկաններն էին դողում։ Ա՜խ, երանի դադար լիներ, մտածելու ժամանակ։

Ահա, նորից, զիլ ու անխուսափելի, մի ափից մյուսը գլորվեց մարտական ճիչը։ նա Նա ձիու պես ընկրկեց և նորից գլխակորույս առաշ առաջ վազեց, մինչև որ շնչասպառվելով և գետնին նետվեց ինչ-որ պտերների տակ։ Ծա՞ռը, թև" թե՞ շղթան ճեղքելը։ նա Նա շունչը տեղը բերեց, բերանը սրբեց և իրեն հրամայեց հանգստանալ։ Այդ շղթայոլմ շղթայում ինչ-որ տեղ նաև Սամներիքն էին’ էին՝ սրտները ճմլվելով։ Այսինքն, ի՜նչ իմանաս։ Ամեն դեպքում նա կարող էր երկվորյակների փոխարեն դեմ առնել, ասենք, Առաջնորդին, կամ դահիճ Ռոշըրին։Ռոջըրին։

Ռալֆը խճճված մազերը։ մազերը հետ քաշեց և առողջ աչբից սԸՐ~ բեց աչքից սրբեց քրտինքը։ նա Նա բարձրաձայն ասաց։

— Մ տածի։Մտածի։

— Մ տածի։Մտածի։

Ամենից շատ նա հիմա վախենում էր ուղեղում հայտնվող դմբոյացն ող դմբոյացնող փեղկից, որը կարող էր սքողել վտանգի զգացումը։

Նա գլուխը վեր տնկեց և ականշ ականջ դրեց։ Նախորդ աղմուկի ֆոնին նոր ձայն էր ավելացել, թավ մի գռմռոց, ասես անտառն ինքը զայրացած լիներ նրա վրա, ձայն, որին, ինչպես ապակուն, սահմռկեցուցիչ ճռնչյունով քսվում էին որսորդների ճիչերը։ Նա այդ ձայնն ինչ-որ տեղ արդեն լսել էր, րալց բայց վերհիշելու մ ամ ան ա կ ժամանակ չուներ։

Շղթան ճեղքերճեղքել։

Թա՛քնվել Թաքնվել ու թողնել, որ անցնեն։

ճիլերից մեկը համարյա քթի տակ լսվեց, նրւսն ոտքի նետելով և մղելով առաշ, փշերի ու մորու թփերի միջով։ հանկարծ անտառն ընդհատվեց, և նա դուրս թռավ այն նույն բացատը, բայց գանգի մետրանոց ժպիտն այժմ ոչ թե կա-պույտ երկնքին էր այպանում, սւյլ քմծիծաղ էր տալիս ծխի թանձր ամպերին։ Ռալֆը նետվեց առաջ, ծառերի տակ, հաս-կանալով հռնդյունի աղբյուրը։ Ծխով նրան թաքստոցից դուրս քշելով, որսորդները հրգեհել էին կղզին։ Թաքնվելը ծառ բարձրանալուց լավ էր, որովհետև հայտ-նա բերվելու հայտնաբերվելու դեպքում դեռ կարելի էր շղթան պատռել։

հետաքրքիր Հետաքրքիր է, խոզը դրան հավանություն կտա՞ր, թե* թե՞ ոչ։ Ռալֆը, չգիտես ում, ծամածռվեց։ Գտնել անտառի ամենամութ, ամենախուլ ծակը և սպրդել մեջը։ Շարունակելով վազել, նա սկսեց նայել շուրջը։ Արևի շողքերը պար էին դալիս գալիս նրա վրա, կեղտոտ մարմնով հոսում էին քրտինքի շողշողուն առվակները։ ճիչերը Ճիչերը թուլացան, մնացին հեռվում։ Վերջա պես նա գտավ քիչ թե շատ հարմար մի տեղ, ասենք, ուրիշ ընտրություն էլ չուներ։ Թփերի և լիանաների խառնիճաղանջ միահյուսությունը ստեղծել էր գետնից կես մետրից պակաս բարձրության վրա սփռվող անլուսաթափանց մի ծածկ, որն իր տարածքով մեկ ծածկված էր ցողուններով և բներով։ Այդ ծածկի ճիշտ կենտրոնի տակ սողալով, կարելի էր շատ լաւէ թաքնվել, և դեռ կողքից էլ հինգ մետր տեղ կմնար։ Եթե վայրենին նույնիսկ հպվեր գետնին և ներս նայեր, միևնույն է, խավարը նրան ոչինչ թույլ չէր տա տեսնել։ Վատագույն դեպքում դեռ մնում էր նրա վրա հարձակվելու, շ/լթան ճեղքելոլ, խաբս տալու և հետ վազելու հնարավորությունը։ Զգուշորեն, ձողը հետևից քարշ տալով, Ռալֆր ցողունների լա ր ան քով սողոսկեց ներս և պառկեց կենտրոնում, ականջ ի ?․ ելովւ հրդեհը տարածվել էր։ Ռալֆը կարծում էր, հռնդյունը թոգել կւ հեռվում, բայց այն անշեղորեն մոտենում էր։ Ասում Լին, չէ1*, որ հրղեհն ընդունակ է վազող ձիուց առաջ ը ն կ - 2*։a

նել։ Պառկած տեղից Ռալֆն ի վիճակի Վերջապես նա գտավ քիչ թե շատ հարմար մի տեղ, ասենք, ուրիշ ընտրություն էլ չուներ։ Թփերի և լիանաների խառնիճաղանջ միահյուսությունը ստեղծել էր տեսնել մոտ հիսուն մետր տարածությամբ գետնին շաղ տրված արեի պայծառ բծերը։ Մինչ նայում գետնից կես մետրից պակաս բարձրության վրա սփռվող անլուսաթափանց մի ծածկ, որն իր տարածքով մեկ ծածկված էրցողուններով և բներով։ Այդ ծածկի ճիշտ կենտրոնի տակ սողալով, բոլոր բծերր թարթեցին։ Դա այնքան կարելի էր հիշեցնում անիծյալ փեղկի տատանումըշատ լավ թաքնվել, որ և դեռ կողքից էլ հինգ մետր տեղ կմնար։ Եթե վայրենին նույնիսկ հպվեր գետնին և ներս նայեր, միևնույն է, խավարը նրան մի պահ թվացոչինչ թույլ չէր տա տեսնել։ Վատագույն դեպքում դեռ մնում էր նրա վրա հարձակվելու, թե լույսերն իր ներսոլմ են թարթում։ Սակայն բծերր սկսեցին ավե/ի հաճախակի թարթելշղթան ճեղքելու, ապա խամ-րեցին խաբս տալու և բոլորովին հանգան։ Ծխի հսկայածավալ զանգվածը կղզին արևից վարագուրեց։հետ վազելու հնարավորությունը։

Անգ ամ եթե որևէ մեկը նայեր թփերի տակ և պատահ-մաԱբ նշմարեր մարդկային մարմինըԶգուշորեն, գուցե հենց Ս ամներիքը լինեն և ձևացնենձողը հետևից քարշ տալով, թե ոչինչ չտեսան ոլ ձայն չհանեն։ նա այտը սեղմեց շոկոլադս։ գույն հողին, լիզեց չոր շուրթ էէրը Ռալֆը ցողունների արանքով սողոսկեց ներս և աչքերը փակեց; Թավուտի տակ հողը թեթևակի թրթռում էրպառկեց կենտրոնում, կամ գուցե դա մի թույլ ձա՛յն էր, հրդեհի հռնդյունի և որսորդների ճանկոող աղաղակի ֆոնին աննշմարելի՞։ականջ դնելով։

ճիչերից մեկը մոտիկից լսվեց; Ռալֆն այտը հողից կըտ-րուկ պոկեց և նայեց խամրող լույսի կողմը։ Երևի արդեն հասնում ենՀրդեհը տարածվել էր։ Ռալֆը կարծում էր, մտածեց նահռնդյունը թողել էր հեռվում, և սիրտը սկսեց բաբախել։ Ռաք-նըվելբայց այն անշեղորեն մոտենում էր։ Ասում էին, շղթան պատոելչէ՞, ծառը բսւրձրան ալոր հրդեհն ընդունակ է վազող ձիուց առաջ ընկնել։ Պառկած տեղից Ռալֆն ի վիճակի էր տեսնել մոտ հիսուն մետր տարածությամբ գետնին շաղ տրված արևի պայծառ բծերը։ Մինչ նայում էր, ո՞րն բոլոր բծերը թարթեցին։ Դա այնքան էրհիշեցնում անիծյալ փեղկի տատանումը, այնուամենայնիվոր նրան մի պահ թվաց, լավը։ Պետք էր րնտրելթե լույսերն իր ներսում են թարթում։ Սակայն բծերը սկսեցին ավելի հաճախակի թարթել, նորից փ որձեր․ւ հնարամ որբություն չի լինի։ապա խամրեցին և բոլորովին հանգան։ Ծխի հսկայածավալ զանգվածը կղզին արևից վարագուրեց։

հրդե հր մ ոտեցել էրԱնգամ եթե որևէ մեկը նայեր թփերի տակ և պատահմամբ նշմարեր մարդկային մարմինը, հրաձգության ս/ես ձայները ծագում էին հաստ ճյուղերիգուցե հենց Սամներիքը լինեն և ձևացնեն, անգամ ամբողջ ծւսռաբների պայթյուններից։ Տխմարներըթե ոչինչ չտեսան ու ձայն չհանեն։ Նա այտը սեղմեց շոկոլադագույն հողին, հ աստ ագրո խ ապուշները' հրդեհ ր որ մրգատու պուրակը վառիլիզեց չոր շուրթերը և աչքերը փակեց։ Թավուտի տակ հողը թեթևակի թրթռում էր, կամ գուցե դա մի թույլ ձա՞յն էր, վաղն ի նչ են ուտելու։հրդեհի հռնդյունի և որսորդների ճանկռող աղաղակի ֆոնին աննշմարելի՞։

Ռաքֆն անհանգիստ շուռումուռ եկավ իր նեղ անկողնում։ Կորցնեք ու բան Ճիչերից մեկը մոտիկից լսվեց։ Ռալֆն այտը հողից կտրուկ պոկեց և նայեց խամրող լույսի կողմը։ Երևի արդեն չէր մնացել։ Ե՜նչ կարող էին իրեն ^-ներ Ծեծե՜ր հետո* ինչ։ Ս պանե՜ր Երկու ծայրից սրած փայտ։հասնում են, մտածեց նա, և սիրտը սկսեց բաբախել։ Թաքնվել, շղթան պատռել, ծառը բարձրանալ, ո՞րն էր, այնուամենայնիվ, լավը։ Պետք էր ընտրել, նորից փորձելու հնարավորություն չի լինի։

համարյա ականջի տակ լսված ճիչերից նա վեր թռավ։ նիզակով զինված շերտավոր մի վայրենի կանաչ թավուտից արագ մոտենում Հրդեհը մոտեցել էր նրա թաքստոցին։ Ռալֆը մ ատն եր ով սեղմեց հողը։ Պետք էր ամեն բանի պատրաստ լիներ, հրաձգության պես ձայները ծագում էին հաստ ճյուղերի, անգամ ամբողջ ծառաբների պայթյուններից։ Տխմարները, հաստագլուխ ապուշները՝ հրդեհը որ մրգատու պուրակը վառի, վաղն ի՞նչ են ուտելու։

Ռալֆը սկսեց շոշափել նիզակը, որպեսզի սուր ծայրն առաջ ուղղի, բայց պարզվեց, որ իր փայտը երկու կողմից է սրված։

((հանկարծ «Հանկարծ հրդեհի հռնդյունի մեջ սրտիս բա բա խոցը չլԱի՞։ չլսի՞։ Ոչ մի դեպքում չգռռալ։ Պատրաստվել))։չգոռալ։ Պատրաստվել»։

Վայրենին մոտ եկավ, գոտկատեղից վեր այլևս չերևա-[ով։ չերևալով։ Ահա նրա նիզակի կոթը։ Այժմ միայն ծնկներն էին հրվում։ Չդոոալ։Չդողալ։

հողերի Խոզերի մի երամակ ճվճվալով դուրս թռավ վայրենու հհտևի թ ւի ուտն երի հետևի թփուտներ ց և անտառ նետվեց։ Թռչունն երն Թռչուններն աղաղակում էին, մկները' մկները՝ ծվծվում, փոքրիկ թով ռան թռվռան մի բան ցատկեց ծածկի տակ և պահ մտավ։

Վայրենին հասավ ծածկի եզրին և կանդ կանգ առավ, պայմանական ճիչն արձակելով։ Ռսղֆը Ռալֆը ոտքերը ներս քաշեց և հենվհց հենվեց ծնկներին։ Երկու կողմից սրած ցիցը ձեռքում ղողում դողում էր, մեկ երկարում, մեկ կարճանում, թ եթևան ումթեթևանում, ծանրանում, նորից թեթևանում։

Ափից-ափ նորից սավառնեց մարտական ճիչը։ Վայրենին ծունկի իջավ։ նրա Նրա հետևում անտառի խորքում արդեն ցոլքեր էին նշմարվում։ Ահա մի ծունկը խրվեց հողի մեջ, ահա' մ յուսը։ ահա՛ մյուսը։ Երկու ձեռքը։ նիզակը։Նիզակը։

Վա յրենին Վայրենին հայացքը հառեց խավարին։ Կողքերից նա դեռ ինչ-որ բան նշմարում էր, բայց ոչ մեջտեղում։ Այստեղ մութը թանձր էր և անթափանց։ Վա յրենին Վայրենին դեմքը կնճռոտեց, ջանալով վերծանել խավարը։

Դու ան պա յմ ան անպայման տուն կվերադառնաս։

Տեսավ։ Ս տ ուզում Ստուգում է։ Սրած փայտով։

Ռալֆը գոռաց։ Վախից, ցասումից, վհատությունից։ նրա Նրա ոտքերն ուղղվեցին, գոռոցը վերածնվեց անընդհատ, փրփրած ս․ղաղակի։ նա աղաղակի։ Նա առաջ նետվեց, պատռեց մացառուտը և դուրսպրծավ, գոռալով, մռլտալով, արյուն կաթալով։ Նա ցիցն առաջ մղեց, և վայրենին ցած գլորվեց, բայց չորս կողմից աղաղակելով արդեն ուրիշներն էին վրա տալիս։ Նա խույս տվեց վրան նետված նիզակից և, ձայնը կտրելով, վազեց առաջ։ Առջևում ցոլացող լույսերը մի ակնթարթում միաձուլվեցին, հրդեհի հռնդյունը վերաճեց ամպագոռգոռ դղրդոցի, և նրա դիմացի մեծ թփուտը վայրկենապես բռնկվեց հովհարաձև բոցով։ Նա նետվեց աջ, գլխակորույս վազելով, ձախից կիզում էր շոգը, հրդեհը մակընթացության պես գլորվում էր առաջ։ Վայրենիների աղաղակը տարածվեց, տրոհվեց սուր, հատու ճիչերի՝ որսը հայտնաբերելու նշանը։ Աջից մի դարչնագույն ստվեր ծլեց, բայց հետ ընկավ։ Բոլորը վազում էին և խենթի պես ճչում։ Ռալֆը լսում էր, թե ինչպես են նրանք մխրճվում մացառների միջով, ձախից փոթորկում էր հրդեհը։ Նա մոռացավ իր վերքերը, քաղցը, ծարավը, մնաց միայն վախը, թռչող ոտքերով հուսակտուր վախը, որն անտառի միջով սլանում էր դեպի ծովափը։ Աչքերի առջև մանր կետեր էին թռվռում, վերածվում կարմիր օղակների, որոնք արագ լայնանում էին և տեսադաշտից չքվում։ Ինչ-որ մեկի ոտքերն ուժասպառվում էին այնտեղ, ներքևում, վայրենիների խելակորույս աղաղակը մոտենում էր, համարյա ծածկում նրան ոխի խորդուբորդ պռունկով։

պրծավԵրերալով ոտքի կանգնեց, գռռալով, մ ռլտալով, արյուն կաթ ալով։ նա օԻօ^ առաջ մղեցկծկվելով նոր սարսափների ակնկալությամբ, ապա աչքերը վեր բարձրացրեց և վա յրենին ցած գլորվեց, բայց չորս կողմից աղաղակելով արգեն ուրիշներն էին վրա տալիս։ նա խույս տվեց վրան նետված նիզակից և, ձայնը կտրելով, վազեց առաջ։ Առջևում ցոլացող լույսերը մի ակնթարթում միաձոլլ-‘Լ^ըին, հրդեհի հռնդյունը վերաճեց ամպագոռգոռ դղրդոցի, և նրա դիմացի մեծ թփուտը վայրկենապես բռնկվեց հովհարաձև բոցով։ նա նետվեց աջ, գլխակորույս վազելով, ձախից կիզում տեսավ հսկա սպայական գլխարկը։ Գլխարկի վերնամասը սպիտակ էր շոգը, հրդեհը մակընթացության պես գլորվում կանաչ հովանու վերևում ոսկեգույն թագն էր առաջ։ Վայրենիների աղաղակը տարածվեց, տրոհվեց սուր, հատու ճիչերի' որսը հայտնաբերելու նշանը։ Աջից մի դարչնագույն ստվեր ծլեց, բայց հետ ընկավ։ Բոլորը վաղում էին խարիսխը և խենթի պես ճչում։ Ռալֆը լսում էրտերևների պսակը։ Նա տեսավ սպիտակ կտավը, թե ինչպես են նրանք մ /սրճվում մացառների միջովուսադիրները, ձախից փոթորկում էր հրդեհը։ նա մոռացավ իր վերքերը, քաղցը, ծարավը, մնաց միայն վախը, թռչող ոտքերով հուսակտուր վախը, որն անտառի միջով սլանում էր դեպի ծովափը։ Աչքերի առջև մանր կետեր էին թռվռում, վերածվում կարմիր օղակների, որոնք արագ լայնանում էին և տեսադաշտից չքվում։ Ինչ-որ մեկի ոտքերն ուժասպառվում էին այնտեղ, ներքևում, վայրենիների խելակորույս աղաղակը մ ոտեն ում էրատրճանակը, համարյա ծածկում նրան ոխի խորդուբորդ պռունկովtոսկեզօծ կոճակների շարանը համազգեստի վրա։

Սայթաքեց, ոտքն արմատի խփելով, Ավազին կանգնած նավատորմի սպան ուշագիր ևշվարած վերևից նայում էր Ռալֆին։ Նրա հետևում՝ լողափին էր խրված մոտորանավակի սուր քիթը, լսելով հետապնդող-ների ճիչը, վեր ցատկեց։ նա տեսավ, թե ինչպես բոցավառվեց քոլիկը, կրակը լիզեց նրա ուսը, առջևում վյայլատակեց ջուրը։ Վայր ընկավ և գլորվեց գաղջ ավաղի վրայով, գլուխը ձեռքերով ծածկելով, փորձելով կոկորդից քամել գթության աղերսը։որը բռնել էին երկու նավաստի։ Երրորդ նավաստին գնդացիրը ձեռքին կանգնած էր նավակի մեջ։

Երերալով ոտքի կանգնեց, կծկվելով նոր սարսափների ակնկալությամբ, ապա աչքերը վեր բարձրացրեց Վայրենիների մարտական ճիչը բեկվեց և տեսավ հսկա սպայական գլխարկը։ Գլխարկի վերնամասը սպիտակ էր, կանաչ հովանու վերևում ոսկեգույն թսյգն էր, խարիսխը և -՜Լրսների պսակը։ Սա տեսավ սպիտակ կտավը, ուսադիրները, ատրճանակը, ոսկեզօծ կոճակների շարանը համազգեստի վրա։մարեց։

207 Ավազին կանգնած նավատորմի սպան ուշագիր և շվարած վերևից նայում էր Ռալֆին։ Նրա հետևում' լողափին էր խրված մոտորանավակի սուր քիթը, որը րոնևլ էին երկու նավաստի։ Երրորդ նավաստին գնդացիրը ձեռքին կանգնած էր նավակի մեշ։ Վայրենիների մարտական ^իլր բեկվեց և մարեց։ Սպան մի պահ տարակուսանքովդ տարակուսանքով նայեց Ռալֆին, ապա ձեռքն ատրճանակի կոթից հետ քաշեց։

Ք ա շլվելով Քաշլվելով իր խայտառակ տեսքից, Ռալֆր Ռալֆը երկչոտ սլա-տասխանեց։պատասխանեց։

Սպան գւխով գլխով արեց, ասես ինչ-որ հարցի պատասխան ստանալով։

Ռալֆը համրորեն գլուխը տարուբերեց։ Նա հետ շրջվեց։ Լողափին կիսաշրջան ով լուռում ունջ կիսաշրջանով լուռումունջ կանգնած էին գունավոր կավով ներկոտած սրս/ծայր սրածայր փայտերով տղաները։

Կրակը հասավ դարավանդին և աղմկոտ խժռեց արմավենիները։ Բոցի ինքնագլուխ մի ծվեն ակրոբատի պես ցատկեց և լիզեց-տարավ հարթակի արմավների կատարն երր։ կատարները։ Երկինքը սև էր։

Սպ^ն Սպան ուրախ ժպտաց Ռալֆին։

— Մենք տեսանք ձեր ծուխը։ Ինչո՞վ էիք զբաղված։ Պատերա՛զմ Պատերա՞զմ էր, ի՞նչ էր։

Սպան ուսումնասիրում էր իր առջև ցցված փոքրիկ խըրտվիլակին։ խրտվիլակին։ Երեխային անհրաժեշտ էր մի լավ լողացնել, if ա դերը Կտրելմազերը կտրել, քիթը սրբեէ սրբել և վերքերը մշակել։

Լողափին նոր տղաներ էին հայտնվում, մանրապճեղներ, փոքրիկ վայրենիների պես դուրս ցցված վւորներով։ փորներով։ Նրանցից մեկն ընդհուպ մոտեցավ սպային և աչքերը բարձրաց-րեց։բարձրացրեց։

— Ես․․․ Ես․․,Ես․․․

— Մենք ձեզ կվերցնենք։ Քանի' Քանի՞ հոգի եք։

Արտառոց թասակի մնացորդները գլխին մի պատանյակ, որի գոտկատեղից կոտրված ակնոց էր կախված, դիմեց առաջ, բայց հետո միտքը վախեց փոխեց և մնաց տեղում։

— Մենք նկատեցինք ձեր ծուխը։ Ուրեմն չգիտե քչգիտե՞ք, թե ջս-նի քանի հոգի եք։

— Թվում էր,— ասաց սպան, աչքի առաջ ունենալով կղզին խուզարկելու հեռանկարը,— թվում էր, թե անգլիացի աղաները տղաները — բոլորդ անգլիացի եք, ճի՞շտ է — պիտի որ ավե-քի ավելի բարվոք վիճակում գտնվեին, ուզում եմ ասել․․․

Նա կանդ կանգ առավ։

Սպ ան դւխէէվ Սպան գլխով արեց, սիրտ տալով։

— Գիտեմ։ Քեֆն երիդ Քեֆներիդ քեֆ չէր հասնի։ ճիշ տ Ծ Մ ար ջան ի կ ղզոլ» Ճիշտ «Մարջանի կղզու» պես։

Ռալֆը համրացած նրան էր նայում։ Նա մի պահ վերհի -- 7 վերհիշեց առաջին օրը ծովափը պարուրած արտասովոր հմայքը։ J I *itk{iaitf Գո|ք|ին<{

Puijg Բայց կղզին լուցկու պես այրվել էր․․․ Սայմոնը մեռած էր, իսկ Ջաքը••• Օ՚ալֆի Ջաքը․․․ Ռալֆի աչքերից արցունքներ հորդեցին, նա սկսեց անզուսպ հեկեկալ։ Կղզում հայտնվելուց ի վեր առա-շին առաջին անգամ նա անձնատուր եղավ լացին' լացին՝ վշտի բուռն կըծ-կումն երր կծկումները տակնուվրա էին անում նրան։ Ծխի սևաթույր ծածկի ներքո կղզու ածխացող ավերակի վրա տարածվեց նրա ողբը։ Նրա ապրումներից վարակվելովt վարակվելով՝ մյուս երեխաները նույնպես սկսեցին հեկեկալ։ Նրանց միջև կանգնած, կեղտոտ, գզգզված, փսլնքոտ, Ռալֆը ողբում էր անմեղության վախճանը , մարդկային սրտի խավարը և այն, թե ինչպես էր ժայռից գահավիժում իմաստուն և հավատարիմ ընկերը, Խոզուկ անունով։

Սպան հուզված էր և շփոթված։ Երեխաներին ուշքի գալու ժամանակ տալով, նա շրշվեէ շրշվել էր ծովի կողմըt հայացքը հան* գըստացնելով կողմը։ Հայացքը հանգստացնելով հեռավոր հածանավի 'հատու ուրվագծի վրա։