==Ալկոհոլներ==
===Զոնա<ref><i>Զոնա։ «Զոնա» (Zone) են կոչում Փարիզի այն արվարձանները, ուր առավելաբար չքավորությունն է կենտրոնացած։ Հավանորեն «զոնա» բառի այս նշանակկությունն էլ է ի մտի ունեցել Ապոլիները, այսպես վերնագրելով իր գործը։</i></ref>===
<poem>
Ի վերջո դու հոգնած ես հին այս աշխարհից։
Օ՜, դավանա՛նք քրիստոնեական, Եվրոպայի մեջ դո՛ւ միայն
:::::նոր ես անչափ,
Եվ ամենից արդիական եվրոպացին դո՛ւք եք, Պիոս<ref><i>Պիոս X</i>։ Ամենամոլեռանդ պապերից մեկը (1903—1914), կատաղի թշնամի արդիականության։</ref>
:::::տասներորդ պապ։
Իսկ դու, ում որ լուսամուտներն են լրտեսում, դու քո սրտում
Ահա փողոցը մանկական, եւ դու մատղաշ տղեկ ես դեռ։
Քո մայրը քեզ հագցնում է միայն ճերմակ, կապույտ շորեր։
Դու չափազանց բարեպաշտ ես, եւ վաղեմի քո ընկերոջ՝ Դալիզի <ref><i>Դալիզ</i>։ Ռընե Դալիզ, Ապոլիների մանկության ընկերը, զոհված առաջին համաշխարհային պատերազմի օրերին՝ 1917թ․։</ref> հետ
Դուք պաշտում եք եկեղեցու ծեսերը ճոխ ու փառահեղ։
Ժամը ինն է։ Լույսն է աղոտ։ Կապույտ հագած՝ ննջարանից դուք
Եվ նայելու համար նրան անդունդներից իրենք գլուխն են բարձրացնում սատանաներ։
«Նա կապկում է Մոգ Սիմոնի՜ն<ref><i>Մոգ Սիմոն</i>։ Երրորդ դարի աղանդավոր, գնոստիկյան փիլիսոփայության հիմնադիրներից մեկը, որ առաքյալներին փող էր առաջարկում հրաշք գործելու շնորհը գնելու համար։ Նրա անունից է ծագել «Սիմոնականություն» (կաշառքով ձեռնադրություն անել) արտահայտությունը։</ref>,— նրանք գոռում են միաձայն,—Եթե թռչել գիտե, ապա թող թռցնող կոչեն նրան»։նրան»<ref><i>«Եթե թռչել գիտե, ապա թող թռցնող կոչեն նրան»</i>։ Ֆրանսերենում «voler» բառը ունի երկու իմաստ — թռչել եւ թռցնել՝ գողանալ։</ref>։
Հրեշտակներ են պտըտվում շուրջը զվարթ թեւավորի։
Իկար, Ենովք<ref><i>Ենովք</i>։ Ըստ հին կտակարանի՝ Մաթուսաղայի հայրը եւ Նոյի պապը, որ իր բարեպաշտության համար բարձրացավ երկինք։</ref>, Եղիա <ref><i>Եղիա</i>։ Մարգարե, որ հրեղեն կառքով երկինք համբարձավ։</ref> եւ դեռ Ապողոնիոս Թիանացի<ref><i>Ապողոնիոս Թրակացի</i>։ Առաջին դարում ապրած Փոքր Ասիացի բարոյագետ, մոգ եւ փիլիսոփա։</ref>
Ծփծփում են սավառնակի շուրջ առաջին
Եվ մեկ կողմ են քաշվում հաճախ, որ ճամփա տան սուրբ
Աֆրիկայից ժամանում են եգիպտահավ, կարմրաթեւիկ եւ
:::::մարաբու,
Ռոկ <ref><i>Ռոկ</i>։ Արեւելյան ժողովրդական հեքիաթներում հսկա երեւակայական թռչուն։</ref> թռչունը, որին երգել են բանաստեղծ ու հագներգու,
Սավառնում է, մագիլներով բռնած գլուխը առաջին՝ գանգն
:::::Ադամի։
Հորիզոնից, կռնչելով, մի արծիվ է հալվում, ինչպես թեթեւ քամի,
Եվ Միացյալ Նահանգներից կոլիբրիներ են շտապում,
Մինչ եկել են Չինաստանից պիհիսները <ref><i>Չինական բանահյուսության մեջ թռչուններ, որոնք միասին են թռռչում եւ որոնցից արուն միայն աջ թեւ ունի, իսկ էգը՝ ձախ։</i></ref> ձիգ ու ճապուկ,
Որոնք մեկ թեւ ունեն միայն եւ թռչկոտում են զույգ առ զույգ։
Աղավնին է հասնում հետո՝ անբիծ ոգին<ref><i>«Աղավնին է հասնում հետո՝ անբիծ ոգին»</i>։ Ակնարկություն Հիսուսի կերպարանափոխությանը։</ref>, որին ահա
Ուղեկցում են խայտաճամուկ սիրամարգ ու քնարահավ։
Փյունիկ֊խարույկը, որ ծնում է ինքնիրեն,
Սուրբ բոցերով շրջապատված Աստվածամոր Տաճարը ինձ
:::::նայեց Շարտրում,
Իսկ Մոնմարտրում Սակրե֊Կյորից <ref><i>Սակրե֊Կյոր</i>։ Մայր եկեղեցի Փարիզում։ Սակրե֊Կյոր՝ Քրիստոսի նիզակախոց սիրտը,որից, ըստ կաթոլիկ եկեղեցու, մարդկության համար անընդհատ արյուն է հոսում։</ref> ինձ ոռոգեց կուց֊կուց արյուն։
Ես հիվանդ եմ, երբ լսում եմ երջանկագույն խոսք ու բառեր․
Սերը, որով տառապում եմ, մի վարակ է ամոթաբեր։
Նիցցայից է մեկը, մյուսը՝ Մենտոնայից, իսկ երկուսը՝ Տուրբիացի։
Երկյուղով ենք նայում ջրի խորքում ապրող ութոտնիկին․
Եվ փրկիչի կերպարանքով ձկներ <ref><i>«Փրկչի կերպարանքով ձկներ»</i>։ Ձուկը վաղ քրիստոնեական շրջանի խորհրդանիշներից մեկն է։</ref> լողում են լոռերի մեջ ահագին։
Մի պանդոկի պարտեզում ես՝ Պրագայի մերճակայքում։
Վարդի սրտի մեջ քուն մտած մի նուրբ բզեզ։
Սուրբ Վիտոսի վանքում <ref><i>«Սուրբ Վիտուսի վանքը</i>։ Պրագայի մերձակայքում՝ Գրադչանում, մեծ տաճար։</ref> ես դու։ Սարսափահար՝ տեսնում ես քեզ
:::::նրա որմին գծագրված։
Դու մահվան չափ տխուր էիր, երբ քեզ այնտեղ գտար հանկարծ։
:::::Գուդայում։
Փարիզում ես՝ մի քննիչի մոտ դատական։դատական<ref><i>«Փարիզում ես՝ մի քննիչի մոտ դատական»</i>։ 1911 թ․, Լեոնարդո դա Վինչիի «Ջոկոնդա» նկարի գողության առնչությամբ մեղադրվելով, Ապոլիները ձերբակալվեց։</ref>։
Քեզ կալանքի տակ են առնում ոճիր գործած մարդու նման։
</poem>
===Միրաբոյի կամուրջը<ref><i>Միրաբոյի կամուրջը</i>։ Կամուրջ Սենայի վրա։</ref>===
<poem>
<poem>
Ծովեզերքին Տեխասի՝
Գալվեստոնի եւ Մոբիլի <ref><i>Գալվեստոն եւ Մոբիլ</i>։ Քաղաքներ Ամերիկայի Տեխաս նահանգում։</ref> միջեւ կա
Մի վարդալից մեծ պարտեզ,
Ուր մի հովոց է հառնւմ
Մենք լուռ նայում ենք իրար։
Եվ քանի որ մենոնիտ <ref><i>Մենոնիտ</i>։ Կրկնակնունքային աղանդ, հիմնված մոտ 1506 թ․ Մենո Սիմոնիսի կողմից։</ref> է այդ պարտեզի տիրուհին,
Անկոճակ են վարդի թփերն ու հագուստները նրա։
Երկու հատ էլ ի՛մ բաճկոնից կոկվել ընկել է ահա…
===Թափոր===
Լեոն ԼելբիինԲելբիին<ref><i>Լեոն Բելբի</i>։ Ֆրանսիացի գրականագետ, որ քաջալերել ու օգնել է սկսնակ Ապոլիներին։</ref>
<poem>
Հանգի՛ստ թռչուն, օ՜, դու, ետ֊ետ թեւող թռչուն<ref><i>Ետ֊ետ թեւող թռչուն</i>։ Ըստ 16—17 դդ․ տարածված ավանդության, շարունակ օդում ապրող թռչուններ կային։</ref>,
Որ քո բույնն ես հյուսում օդում՝
Այնտեղ, ուր մեր երկրագունդն է փայլում արդեն,
Հոտը նրանց քաղաքներով հոսող գետի
Եվ բուրմունքը ծաղիկների, որ փթթում են այգիների մեջ հանրային։
Օ՜, Կոռնելի Ագրիպա<ref><i>Կոռնելի Ագրիպա</i>։ (1486—1535) Գերմանացի փիլիսոփա, բժիշկ եւ զրբաց, քրիստոնեական աստվածիմացության կողմնակից։</ref>, ինձ բավական էր հոտը փոքրիկ մի շնիկի,
Որ ճշգրիտ պատկերի ես քո Քյոլնի փողոցներով անցնող ամեն քաղաքացու։
===Ճամփորդը===
Ֆեռնան Ֆլյորեին<ref><i>Ֆեռնան Ֆլյորե</i>։ Ֆրանսիացի գրականագետ, ծնված 1880 թ․։</ref>
<poem>
Բացե՛ք իմ դեմ դուռն այս, որ բախում եմ լալով։
Հեղհեղուկ է կյանքը Եվրիպեի <ref><i>Եվրիպե</i>։ Հունական Եվրիա կղզու եւ Բեովտիա նահանգի միջեւ ջրապտույտներով լեցուն փոքրիկ նեղուց։</ref> նման։
Դիտում էիր հսկա ամպեր եւ որբ մի նավ,
</poem>
===Լենդոր֊Ռոուդի <ref><i>Լենդոր֊Ռոուդ</i>։ Փողոց Լոնդոնում, ուր ապրում էր Աննի Պլեյդենը՝ Գ․ Ապոլիների սիրածը։</ref> պանդուխտը===
Անդրե Բիյիին<ref><i>Անդրե Բիյի</i>։ Ֆրանսիացի գրականագետ, Ապոլիների ընկերը, որ մի շարք գրքեր ու հոդվածներ ունի բանաստեղծի մասին։</ref>
<poem>
:Բայց որպեսզի ազատվի
Ջուլհակուհի կանանցից<ref><i>Ջուլհակուհի կանայք</i>։ Բանաստեղծը նկատի ունի Պարկաներին կամ Մոյրաներին, որոնք մարդկանց ճակատագրի թելը հյուսող երեք դիցուհիներ էին։</ref>, ոջլոտ, հարցի սիրահար՝
Նա պսակեց դոժի պես բյուր ձայների հետ ծովի,
Երբ որ ճչում էր մի կույս, արդիական ծովահարս։
Կտան մեր սիրույն սրտառուչ պատկեր։
Թոմաս դը Քվինսին <ref><i>Թոմաս դը Քվինսի</i>։ (1785—1859) Մանչեստերում ծնված անգլիացի գրող, որ իր «Մի ափիոնամոլի խոստովանությունը» գրքում, սեփական փորձի վրա հենվելով՝ մանրազնին նկարագրել է ափիոն թմրեցուցիչի ավերները։</ref> ի՛նքն էլ, խմելով
Ափիոնի թույնը նուրբ ու դուրեկան,
Խեղճ Աննայի <ref><i>Աննա</i>։ Թոմաս դը Քվինսիի հոմանուհին, որը նույնպես ափիոնամոլ էր։</ref> մոտ գնում էր գինով…
Ա՛հ, անցնենք, անցնե՜նք։ Չէ՞ որ ամեն բան
Անցնում է… Ես դեռ հաճախ պիտի գամ։
Թողնենք, թողնենք, որ օձերը շչան,
Ի զո՜ւր հարավի քամուց մահացան
Օձակոչները<ref><i>Օձակոչներ</i>։ Ակնարկություն Լիբիայի նախկին բնակիչներին, որոնք օձահմայության արվեստին տիրացած լինելու համբավ ունեին։</ref>, ալիքը ծովի։
Ժամանակների օրենքն է․— Եթե
Կան գետեր, որոնք իրենց հունն ի վեր չեն հոսում կրկին,
Կա սերը, որ ինձ քնքշորեն գերում ու կանչում է տուն,
Կար մի գերի բոշ<ref><i>Բոշ</i>։ Գերմանացիներին տրված արհամարհական մակդիր։</ref>, որ գնդացիր էր կրում կռնակին,
Կան տղամարդիկ աշխարհի վրա, որ պատերազմում երբեք չեն եղել,
Կան Եվրոպայի գյուղերն ապշությամբ դիտող հնդիկներ,