Հրաժեշտ կʼառնեմ կը բաժնուիմ ես ինձմէ —
Առաւօտուն — ես մանաւանդ առաւօտուն դժբախտ եմ
</poem>
===Վահան===
<poem>
Վահան մը լոյս
Վահան մʼաննիւթ — զուտ գաղափար — բորբ հաւատք
Հպարտ փռներ եմ կուրծքիս
:Լուտանքներուն դէմ մոլեգնած աշխարհին
:Դարանակալ խժգուժութեան դէմ անզուսպ
Մինչ մայթերէն — իբր թէ
:Հանդարտօրէն կը քալեմ
:Երազատես սուրբի նման անտարբեր —
Իսկութեան մէջ ես կուրծք կու տամ հազարումէկ հարուածի
:::::հազարումէկ թշնամանքի ու դաւի —
Երբ հանդիպիք դուք ինծի
:::— Թշնամի թէ բարեկամ —
Մէկուն վրայ այս քաղաքին փոշեպաճոյճ մայթերէն —
Մի կարծիք թէ մինակ եմ
:::անապաւէն — անօգնական — կամ անէն —
Դուք որ — օտար — չէք նշմարեր հարկաւ վահանն իմ զօրեղ —
Վահան մը լոյս
Վահան մʼաննիւթ — զուտ գաղափար — բորբ հաւատք
Չոր հպարտ
Կուրծքիս վրայ դրօշի պէս կը բռնեմ
</poem>
===Ոչ===
<poem>
Ես ոսկեմատ դերձակ եմ —
Ձեր սիրտերն երբ այդքան շատ
Սէր փարփակել չկրնան
Չդիմանան ու պատռին —
Կարեմ կʼըսեմ — ոչ կʼըսէք
Ես յաւակնոտ գրչակ եմ
Կարօտ կʼերգեմ — սէր կʼերգեմ
Ձեր աչքերէն յայտնի է
Հազարումէկ տենչ ունիք —
Գրեմ կʼըսեմ — ոչ կʼըսէք
Վարպետորդի ստահակ եմ —
Սեւ է որ կʼըսեմ սեփսեւ չկարծէք
Սեւութեանը մէջ աչքերը դեղին են
Դեղին որ կʼըսեմ արեւ չկարծէք
Արեւը մէկ է — աչքերն երկու են
Երկու որ կʼըսեմ զատ զատ չկարծէք
Երկուքին խորն ալ երազը մէկ է
Երազ որ կʼըսեմ մեծ բան չկարծէք
Մարդու մը կողմէ սիրուիլն է
</poem>
===Նինա===
:::::Մեծ հօրաքրոջս յիշատակին
<poem>
Ութսուն տարու էր ան
:::երբ այս երգը կʼերգէր
Ու մենք միշտ պատրաստ էինք ծաղրելու
Կը ծիծաղէինք
Միշտ պատրաստ էինք ամէն բան մերժելու —
:::դեռ ոչ մէկ յիշատակ ունէինք պատմելիք —
:::թէ յիշատակներն որքան կը յուզեն
:::չէինք գիտեր
Մինչդեռ ութսուն տարու էր ան երբ կʼերգէր —
Ձայնին մէջ — երգին մէջ — աճապարանքը կար
:::երթալու դէպի ետ
:::ուր ինք մանկամարդ աղջիկ տակաւին
:::— լոյս օրեր ապրելու տենչն աչքերուն մէջ —
:::մանտոլինին վրայ մատնահարելէն
:::կʼերգէր իր մուտքը կեանքի սեմէն ներս
:::Այս այն տարիքն էր ուր շրթներ կը դողդղան
:::կը սիրեմ ըսելու անորոշ վախէն —
:::ուր ամէն աղջիկ հայրն ու մայրը մոռցած
:::պատրաստ է մեկնելու խոստումի մʼետեւէն
Իսկ մենք ուրախ էինք ամէն երգ ծաղրելով
Երբ ութսուն տարու էր ու կʼերգէր մեղմօրէն —
:::դեռ ոչ մէկ անցեալ ունէինք յիշելիք —
:::թէ ետ չեն դառնար օրերն երբ երթան
:::չէինք գիտեր
Տարիներ հարկ եղաւ որ անցնին արագ
Որ երբ այդ երգն այսօր դիպուածաւ լսեմ
Աչքերս բոլորէն անգին դարձուցած
:::արտասուեմ գաղտնօրէն բոլոր անոնց համար
:::որոնց կեանքն անցաւ կարօտովն այն երգին
:::չկրցան երգել
</poem>
===Մահագրական===
<poem>
Օգոստոսի արեւին տակ ու հովուն տակ հիւսիսի
Շոգեմակոյկ մը նստած
Հաճի Լեւոնը գնաց
Եւ անոնք որ ծովափէն
Ծովն ու ծովուն փրփուրները դիտեցին
Խօսք մէկ ըրած խորհեցան —
Կարգը մեզի քիչ մը եւս մօտեցաւ
Հաճի Լեւոնը տարին —
Ամէն ինչ էր բայց ամէն ինչ ըլլալէն ալ աւելի
Իր դարի մօտ տարիներուն հաշիւով
Մեր բոլորին երաշխիքն էր մահուան դէմ
Մինչդեռ հիմա կարգը մեզի քիչ մը եւս մօտեցաւ
Մէկ քահանայ չորս մահակիր դագաղ մʼանշունչ փայտի պէս
Շոգեմակոյկ մը դրին
Ու ծովն ի վար նաւարկելէն Հաճի Լեւոնը տարին
Մինչ անոնք որ տեսան — լացին — չլացին —
Զգացին թէ կարգը իրենց քիչ մը եւս մօտեցաւ
Օգոստոսի արեւին տակ ու հովուն տակ հիւսիսի
</poem>
===Երջանիկ բանաստեղծը===
<poem>
:::Բանաստեղծ եմ երջանիկ —
:::— Որ դուռը կամ որուն դուռը որ զարնեմ
:::Զիս կʼընդունին գրկաբաց
Ժպիտներուն ամէնէն քաղցրն իրենց դէմքին վրայ կը շողայ —
:::Երջանկութիւնն այս է կʼըսեմ ես ինծի —
:::— Որ դուռը կամ որուն դուռը որ զարնեմ
:::Կռնակի վրայ կը բացուի
Ասպպնջական երգ մը կʼիջնէ հոգիս մէջ մեղրի պէս —
:::Ամէն մէկ դուռ մտերմօրէն կը բացուի
Ամէնէն տաք բարեւներով կʼարծարծի հուրը սրտիս
Ու կը մոռնամ ինչու եկայ — ինչու այս դուռը զարկի
:::Երջանկութիւնն այս է կʼըսեմ համոզուած
:::Բանաստեղծ եմ երջանիկ —
Եւ այս գիշեր երբ բոլորուիք դուք սեղանին շուրջ ճաշի
:::Երբ առօրեայ ձեր հոգերէն ձերբազատ
:::Մանրէք շերտը թարմ հացին —
Սպաս մըն ալ ինծի դրէք մէկ անկիւնը սեղանին
:::— Գուցէ կու գամ ու ձեր դուռը կը զարնեմ
</poem>
===Տիկին Բրածոյ===
<poem>
Տիկին Բրածոյ — ինչպէս էք
Ինչպէս ըլլաք — ծովէն ելած ձուկի պէս —
Ծաղարանը նստեր էք
Պաղպաղակ չէ — ձեր մենութիւնը կը լիզէք ծովուն դէմ —
Հին փառքերու ծովէն ելած ու չլմորած ձուկի պէս
Տիկին Բրածոյ — լքուեր էք
Տիկին Բրածոյ — բարեւ ձեզ —
Ձեր փափկասուն գեղեցկութիւնն ինչպէս է —
Ուր է — չկայ — քսան տարի առաջ էր
Այն ատեն դուք կին գեղանի — ես պարմանի նորելուկ
:::Ձեր իգութեան հրապոյրին անձնատուր
Շատերու հետ ձեր բոլորտիքն էի շրջեր սիրտս թունդ
Ձեր անմատոյց մտերմութեան մէկ փշրանքին տիրանալու զուր յոյսով
Չէիք գիտեր որ յիշէք
Ծաղարանին մէկ անկիւնը նստեր էք
Պաղպաղակ չէ — ձեր անցեալի հպարտութիւնը կը կրծէք ծովուն դէմ —
Հիացումի ծովէն ելած ու մոռցուած ձուկի պէս
Պարզ բարեւի մը ծարաւով տալպտկող ձուկի պէս
Նստեցէք —
Մնաք բարով Տիկին Բրածոյ — Տիկին Ձուկ
</poem>
===Հերոսամարտ===
<poem>
:::Մենք ալ մեր
Պատերազմները ունեցանք մեր անցեալին մէջ մենք ալ —
:::Օրերուն դէմ
Որոնք անցան առանց կնոջ — առանց ընկեր բարեկամի
:::Առանձին —
:::— Մենք անզէն
:::Անթնդանօթ
Պատերազմներ ունեցանք մենք լռելեայն —
:::::Եւ անոնց
:::Պայթիւններէն անշշուկ
:::Կրակներէն որոնք երբեք չայրեցան
Արիւններէն որոնք երբեք չթափեցան հողն ի վար
:::Մեր ռազմաշունչ չիշատակները բերինք —
:::Մենք ալ մեր
Հերոսամարտը մղեցինք մեր անցեալին մէջ մենք ալ —
:::Վերապրեցանք վիրաւոր
</poem>
===Կիկոյին երգը===
<poem>
Կիկոյին երգը ճռինչ հողմավար
Ջաղացքի հէքեաթ — մեքենային դէմ
Կիկոյին երգը բզզիւն միալար
Մժեղի զարմանք — հրթիռներուն դէմ
Կիկոյին երգը մրմունջ սիրավառ
Աշուղի խռովք — շուայտութեան դէմ
:::— Սոյլ համբերատար
:::Երբ վաղն է խաւար —
Փսփսուք գաղտնի որ չի հասուննար
:::Կʼայրի ինքն իր դէմ
Կիկոյին երգը մռնչիւն արդար
Բողոք մը վերջին — սահող կեանքին դէմ
Կիկոյին երգը լռութիւն մարմար
</poem>
===Բարի երկինք===
<poem>
Այդպէս կʼուզես քանի որ — ըսաւ — այդպէս թող ըլլայ —
:::Ըսի — կեցուածք չունի՞ս դուն —
:::Զարմացաւ — Կեցուածքն ի՞նչ է
:::Ես պառկուածք ունիմ լոկ
:::Պուտ մը երկինք որ գտնեմ
:::Տակը կʼանցնիմ կը պառկիմ
:::Կʼերազեմ երկինքիս չափ —
:::— Ի՞նչ ըսէի ես իրեն
:::Բարի երկինք մաղթեցի
</poem>
===Երկնասացութիւն===
<poem>
Բանաստեղծին հետ միատեղ ճամբայ կʼելլենք երգելու
:::Ինքը կʼերգէ — մենք երգելու պէս կʼընենք
</poem>