Հետո աները խճճված, խմած գլխին աշխարհը շուռ բերող միտք ասած։
― Ուրեմն, ― ասաց, ― դրանք դեւ են։ Դրանք քեզ սիրել են տալիս ու իրենք չկան։ Էստեղ էին, նստած էին, պառկած էին ու մեկ էլ չկան․․․ Ոնց որ դու պառկած լինես իրենց պառկած եղը։ տեղը։ Տեղը դեռ տաք է, իրենք չկան․․․
Հարութը գլուխը թափ տվեց ու նայեց մութ ապակիներին։