|մահացել է = 1972
}}
{{DEFAULTSORT:Ենգիբարյան, Լեոնիդ}}
==Ստեղծագործություններ==
===Դու, ես ու իմ տխրությունը===
===Մի՛ նեղացրեք մարդուն===
:Իզուր, հենց էպես էնպես մարդուն մի նեղացնեքնեղացնել պետք չի, որովհետեվ որովհետեւ դա շատ վտանգավոր է: Իսկ եթե հանկարծ է։ Հանկարծ ու նա Մոցա՞րտն է: Բացի այդէ։ Ու հատկապես, եթե դեռ ոչինչ չի հասցրել ոչինչ գրել, անգամ՝ անգամ «Թուրքական մարշըե: Դուք մարշը»։ Կնեղացնեք նրան կնեղացնեք, եվ նա, ընդհանրապես, ու ոչինչ էլ չի գրի։ Մի բան չի գրի: Չի գրի մեկը, հետո՝ հետո մյուսը, եվ ու աշխարհում կպակասի գեղեցիկ երաժշտությունը, կպակասեն լուսավոր զգացմունքներն ու մտքերը, իսկ դա ու նշանակում է՝ եվ է, լավ մարդիկ:էլ կպակասեն։ :Իհարկե, ոմն մեկին մեկ ուրիշին կարելի է նեղացնել, չէ՞ որ բոլորը եւ նեղացել՝ ամեն մեկը հո Մոցարտ չենչի՞։ Բայց, բայցայնուամենայնիվ, այնուամնեայնիվպետք չի, իսկ եթե հանկարծ…հանկարծ ու․․․:Մի՜ նեղացրեք մարդուն, պետք չէ:չի․․․:Դուք էլ այնպիսին եք, ինչպիսին՝ ինչպիսին նա:է։:Պահպանե՜ք միմյանցԼա՜վ նայեք իրար, մարդի՜կ:
===Սովորականն ամենակարևորն անսովոր է===
:Գարնանը Գետակը դուրս պրծավ լեռների արանքից ու քչքչալով վազեց ներքև։
:―Ես ամենա-ամենան եմ,― ասում էր գետակը, թեկուզ չէր հասկանում թե դա որն է: Գետակը շատ երիտասարդ էր և կարող էր սիրված դառնալ, նույնիսկ ամենա՜֊ամենա՜ն… Նրա առջև ահռելի անտառն էր, հետո դաշտ էր, հետո էլի անտառ և էլի դաշտ, գյուղ, ու լիքը-լիքը զարմանալի, գեղեցիկ ու նաև դժվար բաներ աշխարհում, որում այդքան հեշտ է թռվռալ, որովհետեւ այն հոսելի է։
[[Կատեգորիա:Հեղինակներ-Ե|{{{դասակարգում}}}]]
[[Կատեգորիա:Հեղինակներ]]
[[Կատեգորիա:Ռուսական գրականություն]]