Այնուհետև մենք բաժանվեցինք ու ես տուն դարձա ավելի հանգիստ սրտով, քան մինչև տեսչին այցելելը։
==II==
Հետևյալ օրից գործիս մասին ես կարդացի առավոտյան բոլոր թերթերում։
Հափշտակությունը նկարագրված էր իր բոլոր մանրամասնություններով։ Բացի այդ, լրագիրները բերում էին հենց իրենց՝ խուզարկուների ենթադրությունները փղի անհետացման մասին։ Կազմվել էին արդեն մի քանի տեսություններ այն առթիվ, թե ովքեր են հափշտակիչները, ի՞նչ ձևով է կատարված հափշտակումը, ուր են թաքնված գողերն իրենց ավարի հետ միասին։ Այդպիսի տեսություններ կային ընդամենը տասնմեկ հատ և նրանց մեջ նախատեսված էին բոլոր հնարավորությունները։ Հենց միայն այդ էլ ցույց է տալիս, թե ինչպիսի ինքնատիպ ու անկախ մտածողներ են մեր խուզարկուները։ Տեսություններից ոչ մեկը նման չէր մյուսին և միայն մի բանում բոլորը բացարձակապես համաձայն էին իրար հետ։ Նրանք բոլորը պնդում էին, որ թեև հետին պատն այն շենքի, ուր գտնվում էր փիղը, քանդված է, սակայն փիղը տարել են ոչ թե այդտեղից, այլ որևէ այլ, դեռ չհայտնաբերված անցքից։ Բոլորը համաձայն էին այն բանում, որ պատի քանդվածքը կատարված է դիտմամբ, խուզարկուներին մոլորության մեջ գցելու համար։ Խուզարկության գործին անիրազեկ մարդու մտքովն անգամ, իհարկե, չէր անցնի այդպիսի բան․ բայց խուզարկուներին հեշտ չէ մոլորեցնելը։ Եվ այդպես, ես որպես անիրազեկ խուզարկության գործին, սխալվում էի հատկապես այն բանում, որը համարում էի ամենից պարզ հասկանալի։ Բոլոր տասնմեկ հեղինակներն էլ իրենց տեսությունների մեջ բերում էին ենթադրվող գողերի անունները, և մի տեսության մեջ հիշատակված անուններն ամենևին չէին համապատասխանում մյուս տեսության անուններին։ Կասկածի տակ էին առնում ընդամենը երեսունյոթ հոգի։ Տեսուչ Բլենտի կարծիքը, որպես ամենահեղինակավորը, բոլոր թերթերը բերում էին վերջում, որպես եզրափակումն։ Ահա մի քանի հատվածներ նրանցից․
«Տեսուչը քաջ գիտե հանցագործներից երկուսի անունը։ Դրանք են՝ Դեֆֆին, «Աղյուս» մականունով և Մակ֊Ֆեդդեն «Շեկոն»։ Փիղն անհետանալուց դեռ տասն օր առաջ տեսուչն արդեն գիտեր պատրաստվող հանցափորձի մասին ու հանգիստ միջոցներ էր ձեռք առնում հանցավորներին հետապնդելու համար։ Բայց դժբախտաբար հենց հափշտակման գիշերը հետքերը կորցնում են ու մինչև նորից գտնելը ― թռչնիկը (այսինքն փիղը) թռչում է»։
«Դեֆֆին ու Մակ֊Ֆեդդենը գողերից ամենահանդուգն են։ Տեսուչը ենթադրում է, որ հենց նրանք էին, որ անցյալ տարի ձմեռը մի սառնամանիքային գիշեր խուզարկու բաժանմունքից գողացան վառարանը։ Դեռ այն ժամանակ ինքը՝ տեսուչն ու խուզարկուները սառեցրին իրենց ականջներն ու ոտքերի մատները ու դեռ լույսը չբացված վազեցին հիվանդանոց»․․․
Սկզբի մի քանի տողերը հազիվ էի կարդացել, բայց արդեն ապշել էի այդ արտասովոր մարդու մտքի խորաթափանցությամբ։ Ոչ միայն ներկան էր տեսնում նա ամբողջապես, այլև կարողանում էր նախատեսել ապագան։
Ես շտապեցի Բլենտի մոտ խուզարկու բաժանմունք, և հարցրի, թե էլ ինչո՞ւ չի հրամայել ժամանակին ձերբակալել այդ մարդկանց ու կանխել կորուստն ու նրա հետ կապված ցավերն ու հոգսերը։ Սակայն նրա պատասխանը պարզ էր ու թույլ չէր տալիս ոչ մի առարկություն։
― Մեր գործը հանցագործությունները կանխելը չէ, այլ հանցագործությունների համար պատժելը։ Իսկ քանի որ հանցանքը չի կատարված, մենք չենք կարող պատժել։
Ես սիրտ արի նկատել տեսչին, որ այն գաղտնապահությունը, որով պայմանավորվեցինք մենք թաքցնել մեր գործողությունները, բացված է թերթերի կողմից, որ ոչ միայն մեր արած քայլերը, այլև ապագայի համար մեր կազմած բոլոր ծրագրերն ու ենթադրությունները մերկացված են լայն հասարակության առաջ, որ բոլոր կասկածելի անձնավորությունների անունները հրապարակված են ու նրանք այժմ կարող են ժամանակին թաքնվել կամ փոխել իրենց արտաքին տեսքը։
― Թո՛ղ, ― ասաց տեսուչը։ Երբ ես զգամ, որ հասել է ժամանակը, իմ ձեռքի տակ կան բավարար միջոցներ, որ կարողանամ բռիս մեջ առնել նրանց, ուր էլ թաքնված լինեն։ Իսկ Լրագրնե՞րը։ ― Մենք պետք է հաշվի առնենք նրանց։ Փառքը, հռչակը, մշտապես թերթերում հիշվելը ― դա մեր հացն է․․․ Մենք պետք է շարունակ ցույց տանք հասարակությանը, որ մենք որևէ բան անում ենք, այլապես նա կկարծի, թե մենք ոչինչ չենք անում։ Ավելի լավ է լրագրում տպվի հնարագետ միստր Բլենտի սրամիտ տեսության հաշվետվությունը, քան որևէ չարախինդ ու անարդար ծաղր խուզարկուների հասցեին։
Այո՛, այո՛, ես հասկանում եմ ձեզ։ Սակայն մի երկրորդական կետի վերաբերմամբ, դուք գաղտնապահ մնացիք։ Այդ առթիվ դուք ոչ ոքի հետ մտքերի փոխանակություն չունեցաք։
― Այո՛, մենք միշտ այդպես ենք անում։ Այդ լավ տպավորություն է թողնում։ Ասեմ, որ ես դեռ ինքս էլ չգիտեմ, թե ինչ եմ մտածում այդ կետի մասին։
Ես հանձնեցի տեսչին բավական խոշոր մի գումար առաջիկա ծախսերի համար ու պատրաստվեցի սպասել նորությունների։ Ամեն րոպե կարող էր տեղերից հեռագիր ստացվել։ Պարապ միջոցիս ես մի անգամ էլ կարդացի թերթերը։
Նրանց մեջ ասված էր, որ քսանհինգ հազար պարգևն առաջարկվում է միայն խուզարկուների համար և ոչ բոլոր քաղաքացիների։
― Ես կարծում էի պարգևն առաջարկվում է ամենքին, ով կգտնի փիղը, ― ասացի ես տեսչին։
― Ամենևին, ― առակեց նա։ Միայն խուզարկուն կարող է գտնել փղին։ Եթե նրան գտնի ուրիշը, դա կլինի միայն շնորհիվ այն ցուցումների ու ենթադրությունների, որ նա վերցրած կլինի խուզարկուից։ Նշանակում է վերջին հաշվով դարձյալ խուզարկուին է պատկանում պարգևն ստանալու իրավունքը։ Պարգևը պետք է ոգևորի այն մարդկանց, որոնք իրենց ամբողջ ժամանակն ու ընդունակությունները նվիրում են խուզարկության գործին և ոչ թե ծառայի որպես բարերարություն պատահական մարդկանց։
Այդ ինձ համոզիչ թվաց։ Ես հնազանդվեցի։ Հենց այդ րոպեին սենյակի անկյունում տկտկաց հեռագրական ապարատը և հեռագրիչը տվեց մեզ հետևայլ հեռագիրը․
::::::Ֆլաուեր Ստեյշեն, Նյու֊Յորքի շտատ, 7,30 առ․
«Թելը ճարել եմ։ Գտնված են փղի ոտքի մի շարք խորը հետքեր այստեղի ֆերմայի մոտ։ Այդ հետքերով գնացի դեպի արևելք, բայց ոչինչ չգտա։ Կարծում եմ փիղը գնացած կլինի դեպի արևմուտք։ Շարունակում եմ հետապնդումը։
:::::::::::::::::::Խուզարկու՝ Դարլի»։
― Դարլին մեր լավագույն խուզարկուներից է։ Շուտով նա կուղարկի մեզ լավ լուրեր։
Եկավ երկրորդ հեռագիրը․
::::::::::::::Բարկերս, Նյու֊Ջերսի, 7,40 առ․
«Հենց նոր հասա։ Գիշերս այստեղ կողոպտել են ապակու գործարանը, տարել են ութ հարյուր շիշ։ Մերձավոր ջրելատեղը գտնվում է հինգ մղոնի վրա, գնում եմ այնտեղ, հաշվի առնելով փղի ծարավը։ Շշերը դատարկ են եղել։
::::::::::::::::::::Խուզարկու՝ Բեյկեր»։
― Սա էլ փոքր ապագա չի խոստանում ― ասաց տեսուչը։ ― Հիշում եք, որ ես ասացի, որ փղի ախորժակը կարող է մեզ ծառայել որպես բանալի։
Երրորդ հեռագիրը․
::::::::::::::::Տեյլորվիլլ, 9,15 առ․
«Գիշերս այստեղ անհետացել է մի դեզ խոտ։ Երևի փիղն է կերել։ Գտել եմ հետքը, գնում եմ առաջ։
::::::::::::::::::Խուզարկու՝ Խաբբորդ»։
― Ձեր այդ փիղը միանգամից հասնում է մի քանի տեղ, ― ասաց տեսուչը։ ― Ես գիտեի, որ հեշտ գործ չեմ ձեռնարկում։ Բայց և այնպես մենք նրան կբռնենք, դուք հանգիստ եղեք։
::::::::::Ֆլաուեր Ստեյշեն, Նյու֊Յորք, 9 առ․
«Հետքով երեք մղոն գնացի դեպի արևմուտք։ Հետքերը խորն են ու անհավասար։ Պատմեցի ֆերմերին։ Նա ասում է, թե դա փղի ոտքերի հետքեր չեն։ Հավատացնում է, որ այդ փոսերն ինքն է փորել, անցյալ ձմեռ մատղաշ ծառերը փոխադրելիս, ուրիշ տեղ տնկելու։ Սպասում եմ կարգադրության առաջիկայի համար։
::::::::::::::::::::Խուզարկու՝ Դարլի»։
― Ահա՜, գողերի գործակից, ― ասաց տեսուչը։ Գործն ընդարձակվում է։
Նա թելադրեց խուզարկուին պատասխան՝
«Ձերբակալեցեք ֆերմերին ու հարկադրեցեք գործակիցների անուններն ասել։ Փղի հետքով գնացեք առաջ, թեկուզ մինչև Մեծ օվկիանոսը, եթե անհրաժեշտ համարվի այդ։
::::::::::Տեսուչ՝ Բլենտ»։
Ստացվեց դարձյալ մի հեռագիր․
::::::::::::::::::::Կոնի֊Պոինտ,8,45 առ․
«Գիշերս կոտրել են գազային գրասենյակը։ Գողացված են երեք ամսվա չվճարած հաշիվները։ Գտել եմ հետքը, գնում եմ առաջ։
:::::::::::::::Խուզարկու՝ Մերֆի»։
― Աստված իմ, ― ասաց տեսուչը։ Մի՞թե նա ուտում է և գազային հաշիվներ․․․
― Եթե ուտում է, ապա սոսկ անփորձությունից է դա, ― բացատրեցի ես։ Չէ որ դրանք շատ քիչ սննդարար են։
Վերջապես ստացվեց մի հեռագիր հուզող տեղեկություններով։
:::::::::::::::Այրնովիլլ, Նյու֊Յորք, 9,30 առ․
«Հենց նոր հասա։ Գյուղը հուզված է։ Առավոտվա ժամը հինգին փիղն անցել է այստեղով։
Ոմանք ասում են, թե նա գնացել է դեպի արևմուտք, մյուսներն ասում են արևելք, երրորդները՝ հյուսիս, չորրորդները՝ հարավ։ Բոլորն այնպես շտապել են փախչել, որ չեն կարողացել լավ նայել։ Ճանապարհին փիղը սպանել է մի ձի։ Ես գտա դիակի մի մասն ու պահեցի հետագայի համար։ Հարվածի բնույթից դատելով, նա սպանել է ձիուն կնճիթով ու նշան է առել ձախ կողմից։ Դիակի դիրքից ես եզրակացրի, որ փիղն ուղևորվել է դեպի հյուսիս Բերկլեյի երկաթուղու ուղղությամբ։ Փիղն ինձնից առաջ է անցել չորսից մի քիչ ավելի ժամով, բայց ես հույս ունեմ հասնել նրան։
::::::::::::::::::::Խուզարկու՝ Խաուես»։
Ես մինչև իսկ ճչացի ուրախությունից։
Տեսուչը հանգիստ էր ու ինքնագոհ քարե կուռքի պես։ Նա զանգահարեց։
― Ալարի՛կ, այստեղ ուղարկիր կապիտան Բերբսին։
Բերսն եկավ։
― Որքա՞ն մարդ ունեք պատրաստ։
― Իննսունցեց, տե՛ր։
― Ուղարկեցեք նրանց հյուսիս։ Թող խումբ֊խումբ տեղավորվեն Բերկլեյի երկաթգծի ուղղությամբ, Այրնովիլլից հյուսիս։
― Լսում եմ, տե՛ր։
― Կարգադրեցեք, որ նրանք դուրս գան ու գործեն բացարձակապես գաղտնի։ Հենց որ ձեր մնացած մարդիկն ազատ կլինեն, պահեցեք նրանց իմ հետագա կարգադրությունների համար։
― Լսում եմ, տե՛ր։
― Կարող եք գնալ։
― Լսում եմ, տե՛ր։
Դրանից անմիջապես հետո ստացվեց դարձյալ մի հեռագիր։
::::::::::Սեյջ Կորներս, Նյու֊Յորք։ 10,30 առ․
«Հենց նոր հասա։ Փիղն անցել է այստեղով 8 ժամ 15 րոպեին։ Քաղաքից փախել են բոլորը, բացի հերթապահ ոստիկանից, որ պահվել է իր պահակատեղում։ Ըստ երևույթին փիղը նշան է բռնել ոչ թե ոստիկանին, այլ լապտերի սյունին, բայց կպել է երկուսին էլ։ Դիակի մի մասը ես վերցրի, որպես բանալի հետագայի համար։
:::::::::::::::::::Խուզարկու՝ Ստամմ»։
― Նշանակում է, փիղը դարձել է դեպի արևմուտք, ― ասաց տեսուչը։ Բայց նա չի կարող փախչել մեր ձեռքից, մեր գործակալները ցրված են ողջ շրջանում։
Դարձյալ մի հեռագիր․
:::::::::::::::::Գլովեր․11,15 առ․
«Հենց նոր եկա։ Գյուղում գտա միայն ծերերին ու հիվանդներին։ Այստեղից փիղն անցել է երեք քառորդ ժամ առաջ։ Այստեղ տներից մեկում ժուժկալության հակառակորդների ժողով է եղել։ Փիղը կնճիթը ներս է կախել պատուհանից ու մասնակիցների գլխին ջուր թափել։ Ոմանք մեռել են, ոմանք էլ խեղդվել։ Խուզարկու Կրոսն ու Ո՛Շտունեսսին անցել են քաղաքով, բայց դարձել են դեպի հարավ և դրա համար էլ աչքից բաց են թողել փղին։ Ողջ շրջանը երկյուղի մեջ է։ Խաղաղ բնակիչները փախչում են։ Նրանց ամեն ուղղությամբ հետապնդում է փիղն ու կոտորում տասնյակներով։
::::::::::Խուզարկու՝ Բրանտ»։
Ես այնպես վշտացա, որ քիչ էր մնում լաց լինեի։ Բայց տեսուչը մխիթարեց ինձ։
― Տեսնո՞ւմ եք, մենք ուղիղ ճանապարհի վրա ենք։ Նա զգում է մեր մոտենալը, դրա համար էլ խույս է տալիս դեպի հարավ։
Բայց ամենազարմանալի տեղեկությունները դեռ առաջն էին։ Այդ տեղեկություններն էլ հեռագիրը բերեց մեզ․
:::::::::::::::::Խոգանպորտ, 12, 19
«Հենց նոր հասա։ Փիղն անցել է քաղաքով կես ժամ առաջ։ Ընդհանուր երկյուղ ու հուզում։ Կատաղել է փողոցներում, հարձակվել երկու ջրկիրների վրա։ Մեկն սպանված է, մյուսն ազատվել է փախուստի դիմելով։ Քաղաքում սուգ է։
::::::::::::::::::::Խուզարկու՝ Օ․ Ֆլաերտի»։
― Այժմ փիղն չորս կողմից շրջապատված է իմ մարդկանցով, ― ասաց տեսուչը։ Այժմ արդեն ոչ մի բան չի կարող փրկել նրան։
Հեռագրերը թափվում էին մեկը մյուսի ետևից։ Խուզարկուները ցրված մի քանի նահանգների տերրիտորիայում, հետապնդում էին փղին։ Փիղն իր ճանապարհին թողնում էր քարուքանդ գործարաններ, հացի շտեմարաններ, ֆաբրիկաներ, գրադարաններ։ Բռնելու հույսը գնալով աճում էր ու դառնում հաստատ համոզմունք։
― Ափսոս, ― ասաց տեսուչը, ― որ չեմ կարող հաղորդակցություն ունենալ նրանց հետ, թե չէ կհրամայեի գնալ դեպի հյուսիս։ Բայց խուզարկուին բռնել չի լինի․ նա վազում է գրասենյակ հենց միայն նրա համար, որ հեռագիր տա և շարունակում է ճանապարհն ավելի հեռուն։ Ի՜նչպես գտնես նրան։
Ստացվեց դարձյալ մի հեռագիր․
:::::::::::::::::Բրիջբորտ, 12,15
«Բարնումը տարեկան չորս հազար է առաջարկում, որպեսզի իրավունք ունենա փղից օգտվելու՝ մինչև խուզարկուների կողմից բռնվելու ժամկետը։ Նա կամենում է կրկեսի աֆիշներ փակցնել փղի վրա։ Պահանջում է անմիջապես պատասխանել։
::::::::::::::::::::Խուզարկու՝ Բոգգս»։
― Ի՞նչ ապուշ միտք է, ― բացականչեցի ես։
―Իհարկե, ― ասաց տեսուչը։ Միստր Բարնումը կարծում է ինքը ինձնից խելոք է, բայց նա ինձ չի ճանաչում։
Եվ նա թելադրեց պատասխանը․
«Չորս հազարի համաձայն չեմ։ Յոթ հազար դոլար և ոչ մի կոպեկ պակաս։
:::::::::::::::::::Տեսուչ Բլենտ»։
― Այդպես։ Պատասխանեի սպասելու երկար կարիք չի լինի։ Միստր Բարնումը տեղը հանգիստ նստել չի կարող, երբ մի բան է միտքն ընկնում։ Հավատացնում եմ ձեզ, որ նա այս րոպեիս հեռագրատանն է։ Դեռ երեք․․․
Համաձայն եմ, ― տվին հեռագիրն, ընդհատելով տեսչին․ ― Պ․ Բարնում։
Ես դեռ մի խոսք չէի կարողացել արտասանել աչքիս առջև կատարվող գործերի մասին, երբ մի նոր հեռագիր ուշադրությունս գրավեց այլ կողմ։
::::::::::::::::::::::Բոլիվիա, 13,50.
«Փիղը եկել է այստեղ հարավից ու անցել քաղաքի միջով 11,50֊ին, ուղևորվելով դեպի մերձակա անտառը։ Ճանապարհին նա ցրել է թաղման թափորն ու հանգուցյալին ուղեկցողների թիվը պակասեցրել երկու հոգով։ Քաղաքացիք փորձել են կրակել նրա վրա, բայց հետո փախել են։ Մենք խուզարկու Բերկի հետ եկանք ճիշտ տաս րոպե հետո։
Հեղեղից առաջացած մի շարք խորը փոսեր սխալմամբ փղի հետքերի տեղ ընդունելով, իզուր շատ ժամանակ կորցրինք։ Վերջապես գտանք իսկական հետքն ու այդ հետքով գնացինք մինչև անտառ։ Անտառի ծայրից ձեռքերի վրա սողալով գնացինք, առանց հետքը կորցնելու, ու այդպես սողացինք մինչև անտառի խորքը։ Բերկը սողում էր առաջից։ Մեր դժբախտությունից, փիղը կանգ էր առել շունչ քաշելու։ Բերկն այնքան ցած էր կախել գլուխը հետքերի վրա, որ չնկատեց այդ ու բոլոր թափով գլուխը խփեց փղի հետևի ոտքին։ Իհարկե, դրանից հետո նա իսկույն վեր թռավ տեղից, բռնեց փղի պոչից ու բղավեց։ «Ես պահանջում եմ պարգ․․․ բայց հսկայական կնճիթի մի շարժումը տեղնուտեղը սպանեց խեղճին։ Ես հետ թռա, փիղն իմ հետևից։ Անհավատալի արագությամբ նա հետևիցս ընկավ մինչև անտառի ծայրը։ Նա ինձ էլ կսպաներ, բայց բարեբախտաբար, անտառ գնալիս ճանապարհին իր ցրած թաղման թափորի մնացորդները նորից գրավեցին նրա ուշադրությունը։ Հետո ես իմացա, որ թափորից մի մարդ անգամ կենդանի չի մնացել։ Բայց դրա փոխարեն, նոր թաղման համար մեռելներ կային միանգամայն բավարար չափով։ Փիղը մինչև այդ անհետացավ։
::::::::::::::::::::Խուզարկու՝ Մելռունի»։
Նյու֊Ջերսի, Պենսիլվանիա, Դելավեր և Վիրջինի ցրված, ժրաջան աշխատող խուզարկուներից մենք ստացանք դարձյալ մի շարք զարմանալի հաղորդագրություններ։ Նրանք բոլորն էլ գնում էին փղի թարմ հետքերով ու բոլորն էլ հավատացած էին, որ շուտով կբռնեն փղին։ Ժամը մոտ երկուսին ստացվեց հետևյալ հեռագիրը․
:::::::::::::::::Բեկստեր֊Սենտեր, 2,15.
«Փիղն այցելեց քաղաք պոչից մինչև կնճիթը ծածկված կրկեսի աֆիշներով։ Նա կիրակնօրյա հավաքույթը ներխուժեց ու խեղանդամ դարձրեց հավաքույթի մասնակիցներից մի քանիսին, որոնք պատրաստվում էին լավագույն կյանք վարելու։ Փղին բռնեցին ու վրան պահակ նշանակեցին։ Մենք խուզարկու Բրաունի հետ անցանք ցանկապատն ու փորձեցինք լուսանկարի ու փղի նկարագրության օգնությամբ որոշել նրա անձնավորությունը։ Բոլոր նշանները համապատասխանում էին, բացի մեկից ― կռնատակի սպիից։ Բրաունը սողաց փղի տակ, սպին որոնելու, բայց հենց այդ միջոցին փիղը վայրկենապես ճղեց նրա գլուխը, հավանորեն ուղեղ էր որոնում, բայց ոչինչ չգտավ այնտեղ։ Բոլորը փախան, փախավ և փիղը, կնճիթի հաջող հարվածներով տապալելով իր մոտ կանգնածներին։ Նրա վրա կրակեցին թնդանոթից ու ծանր վիրավորեցին, բայց հաջողվեց նրան թաքնվել արյան հետք թողնելով։ Հավատացած ենք, որ շուտով կհասնենք փղին։ Ուղևորվեցի դեպի հարավ անտառի թփուտների միջով։
:::::::::::::::::::::Խուզարկու Բրենտ»։
Այս հեռագիրը վերջինն էր։ Գիշերվա դեմ թանձր մառախուղ պատեց։ Ցերեկը քայլի վրա ոչինչ չէր կարելի որոշել։ Նա չցրվեց ողջ գիշերը և գետերի լաստանավերն ու մինչև իսկ հանրակառքերն ստիպված էին դադարեցնել իրենց երթևեկությունը մինչև առավոտ։