― Ես հավատում եմ, ― ասում է Բաբախը, քաջալերելով տղային, ― որ դու առաջին տեղը կբռնես։
==Գլուխ տասներեքերորդ==
Երկու մրցում մեկ օրում
Գալիս է մրցումների օրը։ Ստադիոնում աշխուժություն է տիրում։ Հանդիսատեսներին թիվ ու համար չկար։ Բաբախը վաղ առավոտից ստադիոն է գնում։ Նա շատ հուզված է լինում և անվերջ ծիծաղում է։ Գալիս է և թագավորը։ Նրա շուրջը մեծ բազմություն է հավաքվում։ Ինչ֊որ մի ծերունի՝ ապուշ կտրած, շուրջն է նայում և անզգուշաբար ոտքը դնում է թագավորի մորուքի վրա։ Թագավորը սկսում է նվնվալ, և այդ պատճառով մի րոպե խառնաշփոթությունն է առաջանում։ Բայց ահա ընդհանուրի ուշադրությունն է գրավում արքայադուստր Ալ Վարդը։ Նա սքանչելի է իր վառ գույնի զգեստի մեջ, և բոլորը միասին նրան են նայում։ Արքայադստեր հետևից խիտ շարքով քայլում են երկու հարյուր օրիորդներ, որոնք պատրաստ սպասում են Ալ Վարդի առաջին իսկ գլխի նշանին, որպեսզի նրա դեմքին դիմափոշի քսեն, իսկ թշերին կարմրաներկ։
Արքայադուստրը շարունակ նայում է հայելուն, և, ինքն իրենից գոհ, ծիծաղում։
― Գե֊գե֊գե֊գե֊գե֊գե֊գե֊գե֊գեղեցիկ է։ Գե֊գե֊գե֊գեղեցկություն։ Այսօր ինչ հիանալի գե֊գե֊գե․․․ խաղ է։
Բոլորից աննկատելի կենտրոնական տրիբուն է սողոսկում Բաբաոն։ Այն ժամանակվանից, ինչ մենք վերջին անգամ տեսանք նրան պարոն Բաբախի տանը, Բաբաոն սկսել էր ավելի ուշադիր հետևել իր արտաքինին, դրա համար էլ նա այսօր իսկապես հիանալի է։ Նրա դեմքը փայլում է ծիածանի յոթ գույներով։ Նա հագել է սնդիկից կարված հիանալի կոշիկներ և փայլուն թիթեղից պատրաստված ասպետական հատուկ ձևի թիկնոց, որը ոչ մի ծալված տեղ չունի։
Ախ֊ախը շատ է ուրախանում հանդիսականների բազմության մեջ տեսնելով Բաբաոյին։
― Պարոն Բաբաո, ― բղավում է նա։ ― Պարոն Բաբաո։
Բակց Ախ֊ախն այնպես էր չաղացել, որ Բաբաոն չի ճանաչում նրան։
― Ո՞վ եք դուք, ― տարակուսանքով հարցնում է նա։
― Ես Ախ֊ախն եմ, մի՞թե դուք ինձ չեք ճանաչում։
― Ես ոչ մի Ախ֊ախի չեմ ճանաչում։
― Ինչ եք ասում։ Չէ՞որ ես երկնքի պատգամավորի նվերն եմ պարոն Բաբախին։
Բաբաոն Ախ֊ախից պակաս չի ուրախանում։ Դա երևում է թեկուզ այն բանից, որ իսկույն ցցվում են նրա ականջները։
― Վերջապես, վերջապես ես գտա ձեզ։ Ես մի քանի անգամ այցելել եմ։
«Ես եկել եմ երիտասարդ պարոնին տեսնելու», ― ասում էի ձեր տան մոտ պահակություն անող ծառաներին, բայց այդ անհասկացող աղվեսները նույնիսկ մոտ չէին թողնում։ Դրանից հետո ես ձեզ նամակ ուղարկեցի։ Դժբախտաբար այդ նամակը ետ վերադարձավ այսպիսի մակագրությամբ․ «Հասցեատերը չի գտնվել»։ Հավատացեք, ես շատ անհանգստացած էի այն բանի համար, որ դուք ինձ մոռացել եք։ Այո, այո, ես ուղղակի տանջվում էի։ Բայց դուք ինձ չեք մոռացել, ճի՞շտ է։
― Մի՞թե կարող էի ես ձեզ մոռանալ։
― Դե, ուրեմն, դուք վարձահատույց կլինեք երիտասարդ պարոն, այո՞։
Այդ խոսակցության ժամանակ նրանց կողքին ինչ֊որ մեկը կատաղած ձայնով բղավում է․ «Պահ֊պահակ․․․»։ Պարզվում է, որ կարմրաքիթ թագաժառանգը թռցրել է ինչ֊որ մի ծերունու գլխարկը և ուզում է փախչել։ Ծերունին աղմուկ է բարձրացնում։
Առանց երկար մտածելու կարմրաքիթ թագաժառանգը տանում բերում է և բռունցքով հարվածում ծերունու կրծքին, հետո էլ կոշիկի ծայրով քացի տալիս նրան։
― Համ գլխարկս գողացար, համ էլ կռիվ ես սարքում, ― աղաղակում է ծերունին։ ― Ինչո՞ւ ես կռիվ անում։
― Բռնեցեք սրան, ― հրամայում է թագաժառանգը ոստիկաններին։ Մի քանի ոստիկաններ ծերունուն քարշ են տալիս Բաբաբոյի մոտ։
― Պարոն դատական աստիճանավոր, ― զեկուցում է ավագ ոստիկանը։ ― Այս ծերուկը կռվում էր նորին մեծության հետ։ Այս ամենը սկսվեց այն բանից, որ ծերուկը առանց որևէ պատճառի տարել֊բերել է ու բռունցքով խփել նորին մեծության կրծքին, հետո նորից է խփել կրծքին ու կոշիկի ծայրով թխկացրել է նորին մեծությանը։
― Դու համարձակվե՞լ ես խփել նորին մեծությանը, ― հարցաքննության է անցնում Բաբաոն։
― Ես բոլորովին էլ չեմ խփել թագաժառանգին, ― արդարանում է ծերունին։ ― Նա իմ գլխից թռցրեց գլխարկս և ինքն էլ խփեց ինձ․․․
― Լավ։ Ուրեմն դու խոստովանում ես, որ հարվածել ես նորին մեծության կրծքին։ Բայց խոստովանանքը չի թեթևացնում մեղքերդ։ Ես պետք է պատժեմ քեզ։
― Ախր թագաժառանգն է ինձ խփել, ― վրդովվում է ծերունին։ ― Դու պետք է նրան պատժես և ոչ թե ինձ։
Բաբաոն գլխով է անում․
― Իսկապես, արքայադուստր Ալ Վարդը այսօր շատ է լավ։ Նա այնքան հմայիչ է այսօր, որ ես անպայման կպատժեմ քեզ։
― Դու, դու․․․ ― Հուզմունքից ծերունին սկսում է կմկմալ։ ― Դու բոլորովին չես լսում ինձ։
Բաբաոն նորից է գլխով անում․
― Այո֊ո։ Պարոն Ախ֊ախն իսկապես շատ է չաղացել, և ես պարտավոր եմ քեզ պատժել։ Մի՞թե դու չգիտես, որ այսօր այստեղ չափազանց կարևոր մրցումներ են տեղի ունենալու։ Ես քեզ կնստեցնեմ մեկ ամիս։ Այն ժամանակ կիմանաս, թե ինչ է նշանակում կռվել թագաժառանգի հետ։
Ոստիկանները բռնում են ծերունու թևերի տակից և նրան քարշ են տալիս բանտ։
― Այս գործից էլ պրծանք, ― ասում է Բաբաոն Պարոն Ախ֊ախին, երբ ոստիկանները հեռանում են։ ― Իսկ այժմ վերադառնանք մեր խոսակցությանը։ Դուք, իհարկե, պարոն Ախ֊ախ, չե՞ք մոռացել, որ ինձ պետք է վարձահատույց լինեք։
― Իհարկե, ոչ։ Ես անպայման վարձահատույց կլինեմ։
Բաբաոն մինչև գետին խոնարհվում է Ախ֊ախին․
― Դուք հիանալի մարդ եք, պարոն Ախ֊ախ, ես չեմ սխալվել։ Հիմա կմոտենա նորին մեծություն թագավորը։ Խնդրում եմ պարոն Բաբախի ականջին ասեք, որ նա խոսի թագավորի հետ։ Թող պարոն Բաբախը թագավորին այսպես ասի․ «Ձերդ մեծություն, հրավիրեք Բաբաոյին Պետական մինիստրի պաշտոնի համար»։ Ինձ ուրիշ ոչ մի բան պետք չի, և ես գոհ կլինեմ։
― Լավ։
Ախ֊ախն իսկույն հաղորդում է Բաբախին, և թագավորը շտապ հրաման է տալիս Բաբաոյին Պետական մինիստր նշանակել։
Բաբաոն խոնարհվում է Ախ֊ախին մինչև գետին․
― Ամբողջ հոգով շնորհակալ եմ ձեզնից, երիտասարդ պարոն։ Ամեն ինչ հիանալի ստացվեց։ Ես թագավորական մինիստր եմ։ Ես պատրաստ եմ ամբողջ հոգով և ամբողջ սրտով ծառայել պարոն Բաբախին և ձեզ, երիտասարդ պարոն։ Ես համոզված էի, որ թագավորը կլսի պարոն Բաբախին։ Այո, թագավորը նույնպես հիանալի մարդ է։ Իսկ դուք, պարոն Ախ֊ախ, իմ լավ բարեկամն եք։ Մենք ձեզ հետ․․․
Բայց այդ ժամանակ մոտ է վազում մարմնամարզության ուսուցիչը և խոնարհվելով Ախ֊ախին, սկսում է շտապեցնել․
― ԱԽ֊ախ, դե շուտ արա, շուտ։ Քո հերթն է վազելու։
Ախ֊ախը ցտեսություն է ասում և ծառաների թևերի վրա գնում է դեպի փակուղին։
Հայտարարում են վազք հինգ մետրի վրա։ Մրցումներին մասնակցում էին երեք նշանավոր սպրինտերներ։ Ցուցակում առաջինը Ախ֊ախի անունն էր, երկրորդը՝ կրիա Ուգույի և երրորդը՝ կանաչ խխունջ Գուա֊ նյուլի։
― Մեկ․․․ Երկու․․․ Երեք․․․ Երեք սպրինտերներն էլ վազում են գլխապատառ։
― Շուտ, շուտ, ― բղավում է կենտրոնական տրիբունայում նստած Բաբախը։ ― Հուպ տուր, Ախ֊ախ։
― Շուտ արա, օգնում է նրան Բաբաոն։ ― Շուտ արա։ Հուպ տվեք, պարոն Ախ֊ախ։ Աշխատեք առաջ ընկնել։
― Հասիր, Ուգույ, ― ճղավում է ինչ֊որ մեկը հարևան տրիբունայից։ ― Հասիր։
Ստադիոնը ցնցվում է աղմուկից ու ծափահարություններից։
― Առաջին մետրը լավ անցան։
― Արագ։ Հուպ տուր։
― Հուպ տու֊ո՜ւր։
Կրիա Ուգույը սողում է՝ վերջին ուժերը հավաքած և գլուխն առաջ ցցելով։ Յուղով ծածկված նրա պատյանը այնպես է փայլում, որ կարծես քրտնել է։ Ախ֊ախը հավաքում է իր ամբողջ ուժերը, որպեսզի հասնի կրիային, բայց դա նրան չի հաջողվում։ Նա վազում է բերանը լայն բացած, կզակի տակ ճարպաշերտը շարժվում է մի կողմից մյուսը, ոնց որ պարանին փռած սպիտակեղեն։ Իր ամբողջ ուժերն է լարում նաև խխունջ Գուա֊նյուն։ Նրա եղջյուրները առաջ են ձգվել, կարծես նրանք էլ էին մասնակցում վազքին։
Հանդիսատեսները հրում էին մեկը մյուսին, աշխատելով խցկվել դեպի վազքուղին։ Տրիբունները մոլեգնում են։ Ստարտ տալուց երեք ու կես ժամ հետո տրիբուններում ինչ֊որ աներևակայելի բան է սկսվում։
― Վերջին մետրն է։ Վերջին մետրն է։
―Գուա֊նյու֊ո՜ւ֊ո՜ւ֊ու։ Հասի՛ր։
― Ախ֊ա՜խ։ Հապա մի հուպ տուր։ Ավելացրու թափդ։ Թա֊ա՜֊ափդ։
― Դիրքերդ մի՛ զիջիր, Ուգույ։ Հո՛ւպ տուր, հո՛ւպ տուր։
― Ախ֊ա՜խ, ― չի համբերում Ալ Վարդը։ ― Ախ֊ախ, գե֊գե֊գե֊գե֊գե֊գեղեցիկ է։ Շտապիր։ Գե֊գե֊գե֊գե․․․
Այստեղ արքայադստեր շունչը կտրվում է, նա ընկնում է ուշաթափ։ Բաբաոն պետական մինիստրի իրավունքով հրավիրում է տասը բժիշկ։ Բայց հենց որ նրան ուշքի են բերում, նա իսկույն նորից սկսում է բղավել․
― Ախ֊ախ։ Շտապիր, շտապիր։
Բաբախն ու Բաբաոն ծափահարում են՝ չխնայելով իրենց ձեռքերը և շարունակում են քաջալերել Ախ֊ախին։
Թագավորը բռնկվում է երջանիկ ծիծաղով։
― Ախ֊ախը։ Իհարկե, Ախ֊ախը կլինի առաջինը, ― բացականչում է նա ժամանակ առ ժամանակ։ ― Այժմ դա արդեն պարզ է։
Թագավորի կողքին նստած է արյան արքայորդին։ Նա նույնպես կատաղի ծափահարում է և մի անգամ անզգուշաբար ձգում է թագավորի մորուքը։ Անակնկալից թագավորն սկսում է լալ։
― Համա լալկան ես հա՜, եղբայրս, ― ասում է արյան արքայորդին։
― Դու իմ հեղինակության դեմ չարամիտ փորձ արեցիր։ Լռել։ Քո կարծիքով ե՞ս պետք է ներողություն խնդրեմ։
Բայց հենց հաջորդ րոպեին թագավորը աչքերը մաքրում է, որպեսզի բաց չթողնի մրցության վճռական պահը։
― Ա՛յ, կտեսնեք, ա՛յ, կտեսնեք, ― բղավում է թագավորը։ ― Համենայն դեպս Ախ֊ախը երկրորդը կհասնի։ Կարող եմ գրազ գալ։ Ստադիոնում բռնկվում է ծափերի որոտը։ Տրիբունաներում այնպիսի իրարանցում է սկսվում, որ ոչ ոք չի տեսնում, թե վերջինը ով տեղ հասավ։ Իսկ դա շատ կարևոր էր իմանալ, որովհետև հենց վերջինին էր տրվելու բացարձակ չեմպիոնի կոչումը։
Բոլորը գլուխը կորցնում են ենթադրությունների մեջ, մինչև դաշտի կենտրոն է դուրս գալիս դատական կոլեգիան լրիվ կազմով՝ վիթխարի պլակատը ձեռքին․
::5 մետր վազքի մրցումների արդյունքները․
1֊ինը ֆինիշին հասավ Ուգույը
2֊րդը ֆինիշին հասավ Գուա֊նյուն
3֊րդը ֆինիշին հասավ Ախ֊ախը
::5 մետր տարածությունն անցել են
::5 ժամ 30 րոպեում
Թագավորության մեջ սահմանված է նոր ռեկորդ։
Եվ նորից տրիբունաներում բռնկվում է ծափերի որոտը, որն ուղեկցվում է բազմության ցնծալից աղաղակով։
― Հիանալի արդյունք, ― ասում է թագավոորը։ ― Ախ֊ախը ֆինիշին հասավ երկրորդը։ Հիանալի արդյունք։
Բաբախը, երջանկությունից գլուխը կորցրած՝ նետվում է դեպի Ախ֊ախը։ Բայց նրան չի հաջողվում գրկել իր տղային՝ չափից ավելի մեծ ծավալի էր հասել երկուսի փորն էլ։
― Ախ֊ախ, ես քեզ ավելի շատ եմ սիրում, ― կրկնում է նա շարունակ։ ― Դու երրորդը հասար ֆինիշին։ Չէ՞ որ դա լավ արդյունք է։
Ախ֊ախի շուրջը վիթխարի բազմություն է հավաքվում։ Բոլորը ջերմ շնորհավորում են հաղթանակի համար, ցանկանում նորանոր ռեկորդներ։ Ախ֊ախի տարած հաղթանակը շնորհավորելու է գալիս նաև արքայադուստր Ալ Վարդը։
― Ախ֊ախ, ինչ գե֊գե֊գե֊գե֊գե֊գեղեցիկ էիր վազում դու։ Ախ֊ախ, ես սիրա֊սիրա֊սիրա֊սիրա․․․
Արքայադուստր Ալ Վարդը հրճվանքից շնչակտուր է լինում և տեղն ու տեղը ընկնում է ուշաթափ։ Բժիշկները մի վայրկյան անգամ չեն հեռանում արքայադուստրից, գործադրում են իրենց բոլոր հմտությունները, որպեսզի նրան շուտափույթ ուշքի բերեն։ Վերջապես նա բաց է անում աչքերը, քնքշորեն նայում Ախ֊ախին և ավարտում կիսատ թողած նախդասությունը․
― Ես սիրա֊սիրա սիրահարված եմ քեզ։ Ախ֊ախ։
― Դու սքանչելի ես, արքայադուստր, ― երջանկությունից կարկամած՝ բացականչում է Ախ֊ախը։ ― Քո գեղեցկությանը կարող է նախանձել նույնիսկ քույրիկ Էյույը։
― Ախ֊ախ, ես շնորհավորում եմ քեզ։ Շուտ արա, խնդրի արքայադուստր Ալ Վարդի ձեռքը, ― սկսում է որդուն շտապեցնել Բաբախը, գիտակցելով, որ չի կարող կորցնել ոչ մի վայրկյան։
Բոլորը բարձր գոչում են․
Ուռա՜։ Երջանկություն ու բախտավորություն նորապսակներին։ Ախ֊ախն ու արքայադուստր Ալ Վարդը նշանված են։
Առաջինը պաշտոնապես շնորհավորում է Բաբաոն, որը հիմա լրիվ իրավունք ուներ։
― Որպես Պետական մինիստրի, թույլ տվեք ինձ առաջինը շնորհավորել ձեր նշանադրությունը, պարոն Ախ֊ախ և թանկագին Ալ Վարդ։
― Այ սա փեսա է՜, ― ուրախացած, Ախ֊ախի ուսին է խփում թագավորը։ ― Գեղեցիկ է, չա՜ղ։ Հիանալի սովորում է։ Առաջին վազողն է։ Եվ ի՜նչ էլ հարուստ է։ Փեսան էլ այսպես կլինի։
Երջանիկ արտահայտությունը չի հեռանում արքայադուստր Ալ Վարդի դեմքից։ Մշտական այդ փքված, խստաբարո աղջիկը իր դուրեկան անկեղծ ժպիտով հիմա հմայում է։
― Ես գե֊գե֊գե֊գե֊գե֊գե֊երջանիկ եմ։ Ես գե֊գե֊գե֊գե֊երջանիկ եմ։ Բայց այդ ժամանակ թագաժառանգը խափանում է ընդհանուրի ուրախությունը։
― Բոլորը կին ունեն, միայն ինձ ոչ ոք չի սի֊սի֊սի֊սի֊սիրո՜ւմ, ― հոնգուր֊հոնգուր լաց է լինում նա։
― Օ՜, կարմրաքիթ թագաժառանգ։ Ես շատ եմ սիրում քեզ։
Ո՞վ էր դա։ Այդ ո՞ւմ ձայնն ստիպեց ստադիոնի լեփ֊լեցուն տրիբուններն ցնցվելու։
Եվ ահա բոլորը տեսնում են քույրիկ Էյույին։
― Պետք չի։ Չեմ ուզու֊ու֊ու֊ու֊ու֊ո՜ւմ, ― զիլ ձայնով բղավում է թագաժառանգը և փախչում, ինքն էլ չիմանալով, թե ուր։
Քույրիկ Էյույն էլ նրա հետևից։ Ճանապարհին նա շարունակ հանում է հայելին, դիմափոշի քսում ու իր սիրեցյալի հետևից բղավում․
― Երեք անգամ յոթ՝ քսանմեկ։ Ես, ես սիրում եմ քեզ։
Թագաժառանգը իրենից դուրս է գալիս։
― Թեկուզ այդպես, ― զայրացած ասում է նա։ Թող նույնիսկ յոթ անգամ ինը վաթսուներեք լինի։ Հրաժարվիր ինձ սիրելուց կամ ես չգիտեմ, թե ինչ կանեմ ինձ հետ։
― Ո՛չ։ Նույնիսկ եթե ութ անգամ ինը՝ յոթանասուներկու է, միևնույն է, ես քեզ սիրում եմ։
Արցունքները խեղդում էին թագաժառանգին։;
― Ի՞նչ անեմ։
Նա սկսում է ավելի արագ վազել։ Բայց քույրիկ Էյույն էլ է ամբողջ թափով վազում։ Ստադիոնը նորից համակվում է իսկական սպորտային մրցության տրամադրությամբ։ Հանդիսականները մոլեգնում են։
― Հո՜ւպ տուր։ Դե տեսնենք, թե ով կհաղթի։
― Լավ մտածիր, իմ սեր, ― բղավում է քույրիկ Էյույը։ ― Ուր էլ որ փախչես, միևնույն է, ես քեզ կգտնեմ։ Քեզ համար լավ կլինի, եթե դու ինձ սիրես։ Կանգնիր, լսո՞ւմ ես։
Թագաժառանգը ուժասպառ է լինում հոգնածությունից։
― Ի՞նչ անեմ, ի՞նչ անեմ։
Հանկարծ մի հանճաեղ միտք է ծնվում նրա գլխում։
― Ահա թե ինչ, ― բղավում է նա առանց վազքն ընդհատելու, ― արի պայմանավորվենք այսպես․ եթե դու հասնես ու բռնես ինձ, ուրեմն հաշվիր, որ ինձ բռնել ես։ Այն ժամանակ ես քոնը կլինեմ։
Հակառակ երկարահասակ թագաժառանգի ենթադրության, այս միտքը դուր է գալիս քույրիկ Էյուին։ Նա սկսում է ավելի արագ վազել։ Եվ քիչ է մնում, որ հասնի նրան։
― Հո՜ւպ տուր, ― գոչում է խելակորույս ամբոխը։
Քույրիկ Էյույը երկու քայլ է մնում, որ հասնի թագաժառանգին։ Թափով մի շարժում։ Մի հատ էլ։ Եվ ահա նա բռնում է։
― Հը՞, ոնց է, իմ սեր, ― հարցնում է նա ծանր շնչելով։ ― Ընդունո՞ւմ ես, որ պարտվեցիր։
Արցունքները խեղդում են խեղճ թագաժառանգին։ Հուսահատված՝ նա կախում է գլուխը․
― Ա՜խ, ինչ է մնում ինձ անելու։ Բախտս չի բերում։ Ա՜խ, բախտս չի բերում։
― Խոսքը խոսք է, ― հիշեցնում է պարոն Պիպը։ ― Դուք պետք է նշանվեք քույրիկ Էյույի հետ։ Վերջ ի վերջո, մի մոռացեք, որ նա էլ է նշանավոր ու հարուստ տոհմից։ Նա բոլորովին էլ վատ զույգ չի։
Հավաքվածները, որպես հավանություն, ծափահարում են։
― Այսօր ինչ հիանալի օր է։ Բավական չի, որ մեզ բախտ է վիճակվել մեր սեփական աչքերով տեսնելու երկու սպորտային մրցություն, մենք վկա եղանք նաև չորս սրտերի երջանիկ ամուսնական միավորման։
Բաբախը երջանկությունից իրեն կորցրել էր և տուն գնալիս ամբողջ ճանապարհին ծիծաղում էր։ Բայց հենց որ ծառայողները նրանց առջև բաց են անում դռները, Կվիսը տագնապած հայտնում է․
― Պարոն Բաբախ, գործերը վատ են։ Սպանված է Չորսանգամ Չորսը։ Պարոն Չորսանգամ Չորս Երկրորդը՝ նույնպես․․․
Բաբախի ոտքերը թուլանում են։
― Այ քեզ բա՜ն։ Ի՞նչ է պատահել։ Մարդասպանները բռնվա՞ծ են, թե ոչ։ Հրեշին ուղարկե՞լ ես նրանց հետապնդելու։
― Այո՛։ Բայց նրան հաջողվել է բռնել ընդամենը մի քանի հանցագործի։ Մնացածները թաքնվել են։ Դա, իհարկե, շատ տհաճ բան է։ Բայց ոչինչ, մենք մի հատ էլ Չորսանգամ Չորս ունենք․ «Չան Չան֊թեց» ֆիրմայի արհեստանոցում աշխատանքները արդեն վերականգնվել են։ Չորսանգամ Չորս Երրորդն է գլխավորում բոլոր գործերը։
Մի քանի օր հետո կայանում է Չորսանգամ Չորս Առաջինի և Չորսանգամ Չորս Երկրորդի թաղումը։ Ախ֊ախը մասնակցում է հոգեհանգստին։ Նա նույնիսկ ճառ է արտասանում։ Պարզ է, որ նրա փոխարեն խոսում է ծառան, բայց դրանից ճառն, իհարկե, վատ չի ստացվում։ Ավարտելով, Ախ֊ախը նշան է տալիս, որը միայն մի բան կարող է նշանակել․
«Ես ուզում եմ լաց լինել։
Ծառաներն իսկույն դեպի ներքև են ձգում Ախ֊ախի բերանի անկյունները, և երիտասարդ պարոնը հնարավորություն է ստանում մի փոքր թնկթնկալու։ Արտասվում են նաև մյուսները, որոնք ներկա են լինում հոգեհանգստին։ Երբ հյուրերը արդեն զեղում են իրենց զգացմունքները, Բաբախն ասում է․
― Դե, բավական է։
Հավաքվածները սրբում են աչքերը և ցրվում։
Թագաժառանգի և քույրիկ Էյույի հարսանիքը տեղի է ունենում Գարնան տոնին։ Բաբախն էլ է որդու հետ ներկա գտնվում խնջույքին։ Քույրիկ Էյույը շատ սիրալիր է վարվում բոլորի հետ, ուրախ, սակայն երևում է, որ ոչ մի բան չի կարող թագաժառանգին դուրս բերել տխուր տրամադրությունից։ Այդ ժամանակ քույրիկ Էյույը, որին վերջերս Պիպը նշանակել էր «Պիպ և Ընկ․» ֆիրմայի գլխավոր կառավարիչ, հայտարարում է, որ իր բաժնի հիմնական կապիտալի կեսը տալիս է իր ամուսնուն։ Թագաժառանգն ընդունում է նվերը և իսկույն սկսում է ուրախանալ։