|աղբյուր = [[«Եվ ծագում է արևը (Ֆիեստա)»]]
}}
:::::::::::::::::::: Ոչ մի մարդ մեկուսացած, ինքն իրեն համար
::::::::::::::::::::ապրող կղզի չէ։ Յուրաքանչյուր մարդ մի կտորն
::::::::::::::::::::է Մայրցամաքի, մի մասն ամբողջ աշխարհի։
::::::::::::::::::::Եթե ծովը քշի տանի մերձափնյա ժայռը,
::::::::::::::::::::Եվրոպան կփոքրանա, ինչպես կփոքրանար, եթե
::::::::::::::::::::տաներ մի Հրվանդան, տաներ քո ընկերների
::::::::::::::::::::կամ քո սեփական կալվածքը։ Յուրաքանչյուր
::::::::::::::::::::մարդու մահը փոքրացնում է ինձ, որովհետև իմ
::::::::::::::::::::իմ մեջ ամբողջ մարդկությունն է։ Եվ դրա
::::::::::::::::::::համար էլ երբեք մի՛ հարցրու, թե ում մահն է
:::::::::::::::;::::գուժում զանգը։ Քո՛ մահն է գուժում։
::::::::::::::::::::::::::::::::Ջոն Դոն
Իսպանիայում զոհված ամերիկացիների մասին
Մեռելները քնել են, այս գիշեր ցուրտ է Իսպանիայում։ Ձյունը թափվում է ձիթենիների պուրակների վրա, ծածկում ծառերի արմատները։ Ձյունը նստում է գերեզմանաթմբերին, գլխավերևների փոքրիկ անվանատախտակներին (եթե հասցրել են անվանատախտակներ դնել։)