==Գլուխ երեսունմեկերորդերեսուներկուերորդ==
Այդ գիշեր Մադրիդի Գեյլորդ հյուրանոցում մեծ բազմություն կար։ Կապույտ ներկված ցոլարձակներով մի մեքենա մոտեցավ հյուրանոցի դարպասին։ Մեքենայից դուրս եկավ փոքրամարմին մի մարդ՝ հագին հեծյալի սև սապոգներ, գորշ բրիջ, կարճ ու մինչև օձիքը կոճկած գորշ կիտել, նա պատասխանեց պահակների բարևին, գլխով արեց բարապանի սեղանիկի ետևը նստած գաղտնի ոստիկանին և մտավ վերելակ։ Մարմարապատ նախասրահում նստած երկու պահակները ևս մի թեթև հայացք միայն գցեցին իրենց առջևով վերելակ մտնող փոքրամարմին մարդու վրա։ Հյուրանոց եկող յուրաքանչյուր անծանոթ մարդու նրանք ստուգում էին, շոշափում էին գրպանները, կողքերը, թևատակերն ու ծոցագրպանները, դա նրանց պարտականությունն էր, եթե այցելուները զենք էին ունենում, պարտավոր էին հանձնել բարապանին և նոր միայն բարձրանալ։ Բայց սև սապոգներով կարճահասակ մարդուն նրանք ճանաչում էին և միայն մի հայացք գցեցին նրան, երբ անցնում էր իրենց կողքով։
Նա դուրս եկավ ծխով ու բամբասանքով լցված սենյակից և գնաց ննջարան, նստեց անկողնու վրա ու քաշեց, ոտներից հանեց սապոգները։ Հավաքվածների ձայնը հասնում էր ննջարան, վեր կացավ, դուռը փակեց ու բացեց լուսամուտը։ Շորերը չհանեց, որովհետև ժամը երկուսին վեր էր կենալու և Կոլմենարի, Սերսեդայի ու Նավասեռադայի վրայով գնալու էր ռազմաճակատ, որտեղ լուսաբացին Գոլցն սկսելու էր հարձակումը։
==Գլուխ երեսուներեքերորդ==