֊այո, պապիկ,֊ասաց նա, չնշելով պատճառը։
Տատիկը շրջուեց լուացարանի մօտից, սրբելով ձեռքերը մօտեցաւ Միեկօյին։ Միեկօն նայեց նրա դէմքին եւ պինդ գրկեց տատիկին։
֊այս սա իմ քաջ աղջիկն է֊ ասաց նա,֊պատկերացրու թէ ինչ հպարտ կը լինեն քո ծնողերը, երբ տեսնեն քո նկարները պատին կախուած։
Միեկոն լուռ էր։ նա հասկանում էր, որ ընտանիքը կը հպարտանայ իրենով, եթէ անգամ պարտուի։ իսկ նա անկասկած պարտուելու է։
այդ երեկոյ նա եւ Եօշին սկսեցին աշխատել իրենց գծապատկերների վրայ։ յոշին բացեց մօրաքոյր հիսակոյի գիրքը սկզբից, եւ նրանք սկսեցին կրկնօրինակ ճապոնացի վարպետների բառապատկերները։
նրանք նստել էին ծնկների տակ թերթի թուղթ փռած։ Նրանք ծածկում էին թղթերը սեւ գծերի շարքով։ Որոշները կարծես արցունքի կաթիլներ լինէին, որոշները մկնիկի պոչի էին նման, արագիլի ոտքերի, վագրի ճանկի, սրերի եւ ոսկորների։ Նրանք հարիւրաւոր անգամներ նկարեցին։
յոշին նկարում էր փոքր, կոկիկ գծերով։Իսկ միեկոյինը մեծ էր ֊ բարակ եւ հաստ, արագ եւ դանդաղ֊Ծածկելով ամբողջ էջը։ Ձեռքի ցաւը յաղթահարելու համար, նա նկարելիս գործի էր դնում ամբողջ մարմինը։
մինչ նրանք աշխատում էին, միեկոն յոշիին պատմութիւններ էր պատմում բառապատկերների մասին։ իր ծեր ուսուցիչն էր պատմել դրանք, դասի ընթացքում։
֊«տուն» բառապատկերն երկու մասից է,֊ասաց միեկոն գծերը քաշելով,֊առաջինը նշանակում է տանիք, երկրորդը «խոզ»
յոշին ծիծաղեց․
-պատերացրու՝ տան մէջ խոզ։
֊ուսուցիչս աում էր, որ հին օրերին, մարդիկ խոզերին տանն էին պահում,֊ասաց միեկոն,֊դրա համար էլ, բառապատկերն այդպէս ենք նկարում։
Եօշին զարմացած նայեց։
֊Ո՜հ, ինչ լաւ է, որ մենք խոզերին այլեւս տանը չենք պահում։
֊ այստեղ նայիր, ֊ասաց միեկոն արագ ցոյց տալով «սէր» բառապատկերը,֊մի մասը նշանակում է «կին», միւսը՝ «երեխայ»,֊բացատրեց նա,֊բայց երբ դնենք երեք կանանց իրար կողքի, կը ստանանք «աղմուկ»։ տեսնո՞ւմ ես։
֊ես երբեք չեմ մտածել այդ մասին,֊ասաց Եօշին,-բայց դա արդար չէ։ եթէ երեք տղամարդկանց էլ իրար կողք դնենք, էլի՛ աղմուկ կը լինի։
պատմութիւնների եւ պարապմունքների մէջ էին անցնում օրերը։
==Յոյս==