պատմութիւնների եւ պարապմունքների մէջ էին անցնում օրերը։
Շուտով եկաւ սառը անձրեւի ժամանակը, որը խփում էր տանիքին եւ այնպիսի ձայներ հանում, կարծես փոթորիկ էր։ Դասերից յետոյ՝ մութ, մշուշոտ ժամերի ընթացքում, Միեկօն եւ Եօշին գնում էին ցածր սեղանի մօտ, որտեղ տաք կոտացու(Kotatsu)էր դրուած։ Այն տատիկը դրել էր, որպէսզի նրանք տաք մնան։ Նրանք տաքացնում էին իրենց սառած ձեռքերը, ապա սկսւոմ պարապել։
Տատիկը ափսէով ուտելիքներ էր բերում․
-ձեր ուժերը պահելու համար,֊նրա աչքերը լի էին ժպիտով։
==Յոյս==