Դոստիրըս դուշման շինեցիր, յադերուն ի՞նչպես դոստ անիմ.
Անցկացած օրըս չիմ տեսնում, քանի գուզե վուր ղաստ անիմ,
Աստված վըկա,խիստ դըժվար է, գըլուխըս ինչպես դուս տանիմ,
Յիս մե փուքըր նավի նըման, քու էշխեն է ծով, աչկի լուս։
Գո՛ւզիմ, բերանըս բաց անիմ, գովքըդ ասիմ թարիփի պես.
Տաս տարի է, ման իմ գալիս փադիշահի շարիփի պես,
Օխտըն տարի էլ ման գուքամ սազղըն սազըն ձեռիս Ղարիբի պես.
Բութա Շահսանամըս դուն իս, էլ չունիմ օչ ով, աչկի լուս։
<poem>
Արի, համով ղու՛լուդ ղո՛ւլուղ արա՛, խալխի նոքար Սայաթ-Նովա.Ամեն մարդ չի՛ կանա ճանգի շահով շաքարշըքար, Սայաթ-Նովա.Ով քիզի պարքիվե, դուն տո՛ւ շաքար, ՍալաթՍայաթ-Նովա.Ղասա արա՛, շուշետ չըկոտրին, չըխեփին չըխըփին քար, Սայաթ-Նովա։
Թեգուզ դըպրատանըն պահ տաս, ծեծով չի խըրատվի խիվըն,
Ինչրու անձնեն չը դուս էհա անախտելի էն չար դիվրնդիվըն.Բեդասլըն ասրլ ասըլ չի՛ դառնա, թոլով իէ չի սիպտակի սիվըն.Ծուռըն թետըն փետըն չի դըրեստի դըրըստի ռանդան, դուրգար Սայաթ-Նովա։
Թե դուզ իմանաս, գիդենաս աստղերու համբարքեն սիրուն.
Մո՛ւտ բաղչեն նազով, քիզ գովիմ սազով, յար, իլթիմազով։
Շուռ գանք հանգամով, երկնային նամով թուփըն բացվիլ թացվիլ է.
Խաղ կանչենք հանգով, լալեքըն ռանգով, վարթըն բացվիլ է.
Սուսան սըմբուլով, ղարիբ բըլբուլով բաղըն լըցվիլ է.
Մո՛ւտ բաղչեն նազով, քիզ գովիմ սազով, լարյար, իլթիմազով։
Պատվական շինած, նըման նմանած Լեյլու դիդարին.
::ջավահիր քարին նըման իս.
Տեսնողին Մեջլում կու շինիս,
::Լեյլի դիդերի դիդարի նըման իս։ (2)
Աշխարումըս իմըս դուն իս,
Բեմուրվաթ իս, մուրվաֆ մուրվաթ չունիս,
Պռոշներըդ նաբաթ ունիս,
Ղանդ ու շաքարի նըման իս։ (2)
Մազիրըդ նըման ռեհանի,
Դուն ուրիշ խեալ խիալ մի անի,
Ռահմ արա, հոգիս մի՛ հանի,
Մուրվաթով յարի նըման իս։
::::::::<FONT SIZE="-1">'''Սայաթ-Նովա'''</FONT>
===ՈՒՍՏԻ ՈՒՍՏԻ՞ ԳՈՒՔԱՍ, ՂԱՐԻԲ ԲԸԼԲՈՒԼ===
<poem>
Ուստի՞ գուքաս, զարիբ բըլբուլ,
Դու մի, մի՛ լաց լի, յիս իմ լալու,
Դու վարթ պըտրե, յիս գոզալին,
Դու մի՛ լաց լի, յիս իմ լալու։
Արի՛, բըլբուլ, խոսի՛ բառըն,
Օխնըվի քու էկած սարըն,
Քի վարթն էրից, ինձ իմ, յարը,
Դու մի՛ լաց լի, յիս իմ լալու։
Վունց ղարիբ բըլբուլ խարի հիդ,
Դու վարթի հիդ, յիս յարի հիդ,
Դու մի, մի՛ լաց լի, յիս իմ լալու։
Սալբուի նըման կանանչ իմ,
Ե՛կ, խոսի, ձայնից ճանանչիմ,
Դու վարթ կանչե, յիս յար կանչիմ,
Դու մի՛ լաց լի, լիս յիս իմ լալու։
Ղարիբ բըլբուլ, ձայնըդ մալում,