Պետք է շուտ լրջանանք։
14 Հունվարի, 1990 թ.
===ՈՋ Թե ԶԳԱՑՄՈՒՆՔ, ԱՅԼ ՍԹԱՓ ԿՇՌԱԴԱՏՈՒՄ• - >՛։ •. ՝ է>4–\. ր • .===Շատ կուզեի, որ էԵրրորդ «Երրորդ ու մի բացառման օրենքն» անաչառ ու անկեղծ քննարկվեր։ Երբեք չեմ ունեցել անսխալական ւինե/ա հավակնություն։ Ցավոք, Հայաստանի լրատվության զանգվածային միջոցներով չհրապարակված այգ հոդվածի դեմ գրված երեք ընդդիմախոսությունները (Դրական թերթ», 90, Հ*2, «Գարուն» 89, էէ12, 1 Խորհրդային Հայաստան», 90, ծք52) նկատելիորեն միտումնավոր են, եթե կա- Ա
Խնդրո առարկա հողվածի մյուս, եթե կարելի է ասել, դրույթները զղա ցմունքա յին պոռթկումներ են, մեկ անդսւմ սովորածից հրաժարվելու դժվարության հետ կապված դըժ– կամ ություններ, որոնց պատասխանելն անիմաստ է և որոնք կարծեմ, վնասել ու վնասում են մեր հայկտկան գործերին։
1990, <ր 1ս որ հր դա չին Հայաստան»
===3-ՐԴ ՈԻԺԻ «ՆՈԻԻՐԵԱԼքյ»«ՆՈԻԻՐԵԱԼԸ»===
Իրեն Հայաստանի ազգային անկաիսսթիւն կուսսւկր)ու/7/րւծ անուանող կազմակ երպութիւն ը հրատարակում է «Հայաստանս շաբաթաթերթ։ Այդ «Հա յ սա տան 31֊ ր ընթ երյյողների շատ փոքր քանակ ունի, և նրանք լաւ դիտեն, որ նշուաձ շաբաթաթերթը մասնադիտայյել է տողերիս հեղինակի, ինչս/էս և «էուսաարիչ» և <րՀալք» ոչ կոմունիստական թերթերի դէմ հայհոյաբան յօդուածներ տպելու ոլորտում։ Այս անգամ (1990 թ. 29—90) թերթի հրատարակիչները օգտագոր– 100
Դաշնակցաթիւնը միշտ ունեցեք է խոշոր դործիչներ, բայց, իրօբ, լուրջ կոլսակցութ/ոն դարձա։ 1918֊/։ մայիււի 28-ից սկսած։ Այդպիսին մնաց մին/և երեի 1900-ի կէսերլւ։ Այդ ըն~ ի) ա ցրում, ինչսքէս Վ. Նաւասարդեանն է դրում, Դաշնակցու– իե ան միակ նպատակր Հա յաս տ անի ան կ ա քււ ա թ հան վերտ- կանպնումն էր։ Ընդ որում, Նոյն Նտւասարդեանր դրամ է, որ այն օրր, երբ Դաշնակցաթիէնր դադարի այ դ )/ ւդ տ ա ակ ր միակ դւխաւորր համտրելուց, կայլասերո։ի։
1990, «ր Հայք»
===ԼՍԵՆՔ ԺԱՄ ԱՆ ԱԿ ԱԿԻ8ՆԵ Ր ՒՆԺԱՄԱՆԱԿԱԿԻ8ՆԵՐԻՆ===
Անվանի դրական տգետ է. Զրբտշյանը «Գ արուն ում» (89, 12) հոդված է տպել, որի մեջ իմ հասցեին մի ջարք մեդա֊ դրան քներ ներկա յարն ե յուր հետո անցել է <ւԵրրորդ աժի բացառման օրենքին»։ Մեղադրանքների անհիմն է^նելր ցու\ց է տրված նույն «Գարունամ» (90, 5), այժմ մի քանի խոսք ((Երրորդ ուժի...2> կապակցությամբ։
Մեծարգո հեղինակն օգտվել է այն հանգամանքից, որ մեր րնթերցողներր «րՀառաջում» տպված այդ հալվածք աո֊ այմմ շեն կարդացել։ Երրորդ աժի^բաց առում ր նշանակում է, որ հայերս մեր ազգային գործ երբ ծրագրելիս ու ձեռնարկելիս որեէ այլ ուժի վրա (պետության, ազդի) հայս չպիտի դնենք, այ1 պետք է ապավինենք Աստծուն ու մեր սեփական կարո֊ դո։ թ յունն երին ։ Պ. Զրբտշյանը սա հայտարարում է Ծ մտքի Հորինվածք, ֆիկցիա)։։ @այց կարո դ է նա մեր անցած վեր֊ օին 300 տարվա պատմությունից գոնե մի դեպք ցույց տալ, երբ, որևէ երրորդ ուժի ապավինելով, մենք չենք կոբսբել9 ;ենք կոտորվել, շենք պարտվել։ Հազիվ թե ցույց տա։ Իսկ ես կարոդ եմ թվարկել այն դեպքերը, երբ մենք հաղթել ենք աոանց երրորդ ուժի ապավինելու։
հետո վատ է, երբ մեր ազգային լրջագույն հարցերը հանդարտ ՂէքՈլյ2> Հրջտհ այաց պ ար դելու փոխարեն, մեր ներքին չկամությունն ենք թափում այդ հարցերի զգեստով։
1990
===ՄԵՐ ւԼՐՏասՅԱՆ ՏԱՐԺ1ՈԼՆ ԱՐՑԱԽՅԱՆ ՇԱՐԺՄԱՆ ՍԽԱԼՆԵՐԸ===
հոսքը ար աքս յան շարժման ընթացքում որևէ կազմա- կերպաթ յան կամ անհ ա տ ի սխալների մասին չէ, այլ մեր բոլորի, գրեթե ամբոզջ հայ ժողովրդի գործած սխալների։ Ես արդեն աոիթ ունեցել եմ փաստերով ցույց տալու, որ ժողովուրդն կ է սխ ալներ գործում, հաճախ ավելի ճակատագրական, քան անհատների գործած սխալներն են։
Հայերս չենք սիրում մեր սխալների մասին խոսել։ Մեր պատմաբս/ններր սովորաբար հայոց հին թե նոր անցյալի մասին գրելիս մեզ շատ լավ գժերով են օժտում, մեր հակառակորդներին* չափազանց վատ։ Միշտ մեղավորը նրանք են, մենք անմեղ ու անսխ ալ։ Հաճ ախ մեր պարտությունները կոծկում ենք, նույնիսկ իբրև հաղթանակ ներկայացնում ։ Այդ կերսլ չենք կարողանում ճան աշել ինքներս մեզ, մեր ուժերը, ինչի ենք ընղուն ակ, ինչի* ոչ։
Այսպես ընթացավ մեր սխ ալաշատ շարժումր 7Ճ ի վերջո հաղթանակ չտարանք։ Ոմանք ասում են, որ շարժման շնորհիվ հայ ժողովուրդը խրատվեց ու համոզվեց Մոսկվային կամ մի այլ հզոր պետությանը դիմելու անիմաստ լինեչր։ Ոչ, չխրատվեց, վկա մեր պատդամավորների հացադուլը ուղրղ- ված Մոսկվային, և մեր խորհրդարանի ծափահարությունները հացադուլավոբների պատվին, վկա նոր դիմումներն ու նամակները Արցախի հարցով Մոսկվա թռչոդ։ Ցավոք, չենք խրատվել, մանավանդ, որ հրապարակորեն խրատոդ չունենք։
ր90
===ԱԶԳԱՅԻՆ ՊԵՏԱԿԱՆՈԻԻՓ՞ԻՆՊԵՏԱԿԱՆՈԻԹԻ՞ՒՆ,Թէ՞ ՇԱՐծՈԻԱՆ ՇԱՐԺՈԻՄՆ ԱՄԷՆ ԻՆ2 ԻՆՉ է, ՆՊԱՏԱԿԸ՝ Ո2ԻՆ2ՈՉԻՆՉ===
Մենքճ հայերս, կարծում եմ, չորս մեծ տօն ունենք1 երկուսը հողևոր, մէկն աշխարհիկ, մէկն էլ I/ հոդեոր, և աշխարհիկ։ Մեր հոդեոր երկու մեծ տօնևրն են Ց ի սուսի Ծնունդը յունաարին ե Ցարութիւնրճ դարնանք։ Եվ աշխարհիկ, և հոգևոր տօնը, կարծում եմ, Ո՝արդմանչաց տօնն է, այսինքն՝ հայոց գրի ու գրականութեան, հայոց ւեզուի տօնը։
Իսկ հայ ազդի աշխարհիկ մեծագոյն տօնը Մայիսի 28-ն է՝ հայոց ազգային պետականութեան օրը։
1՝սկ անկ ախ ու թիլնը այսօր էլ ծեծում է մեր ազգի դուռրլ Արղեօք ուժ կունենա՞նք ազատուելու նենգօրէն հիւսուաձ շղթայից ու քաղել ղու որ, թե՞ կճզմուենք շղթայի ծանրութեան ւուււկւ
191/0, մայիս, * Լուսավորիչ*
ւրԻւա>ւս===ՄԻԱՑԵԱԼ, ԱՆԿԱԽ ԹԼ՞ ԹԷ՞ ԱՆԿԱԽ ւրհԱՑեԱԼՄԻԱՑեԱԼ===
Հիմա Հայաստանում դործողշատ խմբիր, կա ս ակցութ ի ւն - ներ են յայտարարում, որ իրենց ծրագիրն կ ւ1 իա(յհայ, Ա1(|Ա11Ո# անկախ Հայաստան։ Նոյնիսկ շատ կոմունիստներ են այս նշան արանն ընդունել# Եւ քչերն են, որ ասում են պար/լա– պկս՝ անկախ Հայաստան։
Տեսնենք այս երկու տարրեր ակն երից որը ինչ է նշա-
Երբ այս բաներն ասում ենբ մեր հայ ((սյանթուրքիստնե֊ րին», նրանք պոռամ են՝ էՒնչո՞ւ չէք թողնում կոաենք պան֊ թոցւքիդմի դէմձ։ Ս իր ե/ի րարեկ ամ, ո՛վ չի թողնում, ղնայ, կուիր ինչքան ուղում ես, միայն յի՚յի/Կ ՈՐ ամբիոնները և թերթերի ու գրքերի Հղերր հայհոյանքներով մաշելը պան֊ թուրքիզմի դէմ կոաել չի նշանակում, այլ նշանակում է կճԻւել անկախ Հա յա ս տանի ղէմ, նաև նշանակում է հայ մո֊ ղովրդին ահաբեկել, փախցնել իր հայրենիքի մնացորդից։
Կարծում եմ՝ ով իրատես է, ով իրոք մտահոպուած է Հա֊ յաստանի տմենամօտ ապաղայով, նրա ծրաղրում այսօր Ան֊ կախ Հայաստանն է։ Ւսկ դրա իրականացումից յետոյ, հնա֊ րաւորութիւններ քացու ելա ղէպքում՝ միացեալր։
===ԿԱՐՄԻՐ ԿՈՎԱԿՈՎԸ===
օԿարմիր կովն իր կաշին լի փո/սիօ։ Պարզւում է այս տսացուածքր 100 տոկոսանոց չէ։ Կայ մի տեսակը, որ կար֊ միը կաշին փոխում է։ Հայ բօլշևիկները, աւելի ճիշտ նՐ ա Նտ ղեկավարներն ու դաղափ արախօսները։ Խնդրեմ. 1920-ական թուականներին դրկախաոնաած կին թուրքերի հետ։ Օդնեդին թարքերին դրալեյսւ Կարսր, Գիլմրին։ Դրանից յետոյ կ երր Թուրքիան աոտշարկեց Անին իր շրջակայքով յանձնեյ ե. Հայաստանին, հայ րօլշևիկներր մ ևրմեցին, ասելով՝ Թուրքա-խորհրդային ր արեկ ամ ու թ ե ան սահմանր Արւիաշա֊ յով է անցնում ս ։ իսկ հիմա հայ բօչշեքւկներր ամենաթանդ հ ակ ա թուրքերն են, հայհոյում են նրանց, ամկն առիթով՝ ղրաւոր, րանալոր։
Կամ 1920-ական, 1930– ական թոլակ աններին հայ րօ/շե– ւիկները անզուսպ հայհոյանք ու լուտանք Լին սւեւլում Հայաստանի Հանրապետոէթեան ու Հ. Ց. Դաշնս։ կղա թ ե ան ղԼմ։ Իսկ հիմա գովաբանում են Հայասսոսնի Հանք աւղես։ա թիլեր և անուշ իւօսքեր ասում Դաշնտկցո։թևան հասցԼին։
րեղ հ այլն։ Իսկ հիմա աջ ու ձախ հայհոյում են՝ «Դահիճ 1/ա ա(ին», «Ստալինեան րոնապետութեան ժամանակ» և այլն։
Այսպիսի օրինակները շատ –շատ են։ ԵԼ այդպէս, հայ բօլշևիկները փոխում են իրենց կարմիր կաշին։ Իսկ հե՞րսը։
===ՄԵՐ 300 Տ1ՄՈԻՍ.Յ ՍԽՄԼԱՏԱՐՈՒԱՅ ՍԽԱԼԸ===
Շատերն են ասում՝ ժողովուրդը միշտ ճիշտ է, ժողովուր– դը շ/ւ սխալւում։ Սա բացարձակ սուտ է, հակառակ է մ ար դ - կաթետն պատմութեան հաղարաւոր փաստերին։
Ի այց նախ ներկայանամ. ես մերժում եմ ամէն տեսակ ցեղամ ոլութիւն (ռաս իզմ) և տզզամ ոլութիւն (նացիոնալիզմդ շովինիզմ)։ Մերժում եմ որևէ ազդի բացառիկութիւնը կամ արտօնեալ լինելու իրտւունքր։ Իոլոր ժողովուրդները, անխը- տիր» ինքնարոյն դո յա տևելու, բարգալաճելու իրաւունք ունեն, մանալանդ բարեկամ լինելու իրաւունք։ Սւսյց և բոլոր ժողո- վուրդներն էլ սխալւում են, ինլպէս որ բոլոր մարդիկ են սխարում։ Չկայ անսխալական մարդ, շկայ անսխալական ժողովուրդ։
հրաշալի ծանոթներ ու բարեկամներ ունեմ, սակայն, շիջենք՝ ք. ՊI ասանը բարեկամս է, բայց ճշմ արտութիւնն աոալել Հ ս« 1՝։ւկ ճշմ արտութիւնն այն է, որ մարգը մի բան է, նրա պե– սւաթեան քաղաքականութիլնը՝ մի այլ բան, և որ Ռուսաստանին ու Արևմուտքին ապաւինելու և հարԼ անների հետ թըշ– նամանալ՚ո մեր որոշումր սխալ է եղել։ Այո", 300 տարի է, ինչ սխալ ճանապարհով ենք քայլում, ճանապարհ, որ յան– ւլեցրեց մեր հայրենիքի 90 տոկոսի հայաղրկման ու օտարման, միլիոնաւոր մեր հայրենակիցների անլուր տառապանքի և մ ահուան, մեր մշտական հարևանն երի հետ ծայրաստիճան թշնամացման, մեր հաւատի ու եկեղեցու անկման, մեր կատարեալ անբարոյականացման, մեր հա զարամ եակների ղիւղաշխարհի մնացորդի ոչնչացման, մեզնից Նախիջևանի և Արցախի անջատման, վերջինիս այսօրաայ դամանադոյն մա– մրլման, Դաշտային Արցախի հայաթափման, մեր 95 ֊տոկոսանոց ոուսա զրութեան, 100 –հաղարաւոր հայերի ոուսախօ– սաթեան, առհասարակ մեր աղզային մտածողութեան ու մշակոյթի այլասերման... ՈՐԸ ասեմ, որր թո դնեմ։ եւ մեր 300 տարու այ այդ ճանապարհին եղել են մարդիկ, որ մեղ ասել են, թէ սա մահրւան ճանապարհ է, չենք լսել, հիմա էլ ասողներ կան, չենք լսում։
Մի՞թէ պարզ չէ, որ եթէ շարունակենք այս նոյն ճանապարհով գնալ, լիովին կվերանանք աշխարհի երեսիցւ 1900, «Լուսաարիշ»
===ՊԱՏՄԱԿԱՆ ԻՐԱԴԱՐՋՈԻԹԻԻՆԻՐԱԴԱՐՁՈԻԹԻՒՆ===
Հա յա սա անի Հանրա պետութեան նորրնտիր Գերագո յն
խռր՝։։;րզն օգոստոսի 23-ին ընդունեց «Հռչակագիր Հայաստանի անկախաթեան մասին\> ւիասաաթաղթր։ 1918-ի մայիսի 28-ին, Հայա սառ ։նի անկախոէթիէնր հոչակելուց յետոյ, այս Հռչակագիրը նոր դարագլուխ է բացում հայ ազգի պասւմութեան մէջ։ Հայաստանի խորհրդարանը մեր հայրե- նիքից պահսլանաած այս հոգա կտոր), ո. Նրա վր ա յ ապրող աւելի քս։ն 3 միլիոն մողովրղին Հայտարարում է անկախ հայկական սլետութիւն> Սա պաս։մս. կա ն իրադարձաթիւն է
նության հիմնադիր Արամ Մանուկեանի մարգարէական խօսքը՝ մենակ ենք, և այս իրողութիւնիրյ բխեցնենք մեր քաղաքականութիւնը։
1000, օԼուստարիչս
ք*Ա8 ===ԲԱ8 ՆԱՄԱԿ ՄԵԾԱՐԳՍ3 ՑՄԵԾԱՐԳՈ3 Յ.ՊԱԼԵԱՆԻՆ===
Սիրելի 3. Պալեան (Ձեր տունը չգիտեմ, կնևրէք). արդարի Ձեր Ծ թաց նամակը» <(Աամքի» այս տ արուս։ յ 27 սեպտեմբերի թուի մ էջ։ Անշուշտ, ազնիւ մղումով է գրուած, և ես Ձեզնից շատ շնորհակալ եմ ուշադրութեան համար։ Ալնուամ ենալնիւ, կուզէի մի քանի նկատ առում յա յտնել։
/. նախ կուղէի, որ իմ քաղաքական յօգուածների ոգին ճիշտ ըմբոնուէր Սփիւռքում ։ Այդ դրութիւնն երում ես մէկ մտահոդութիլն եմ լա յանում՝ ի՞նչ անենք, որ այս փոքրիկ հողակտորը մնալ Հայաստան, որ սա էլ շջնջուի այնպէս, ինչպէս ջնջուեցին Արեմտահալաստանը և Արևելահալաստանի մեծ մասը։ &՝ուա բան ութ իւն ը պարզ է. ազատագրական շարժման այն ուղին, որը մենք բռնել էինք Արեմտահալաստանի համար սնանկ դուրս եկալ, քանի որ դրանով ընթանալով էր, ՈՐ 2 միլիոն զոհ սալեցինք, կորցրինք մեր հայրենիքի մեծուղ՛՛ յն մասը (Մեծ Հալքի 9/10-ր հայազրկուեց, դրան դումա- րէք Փոքր Հայրն ու Կիյիկիան)։ Սա ահալոր պարտոլթիւն էր, ե նշանակում է, որ եթէ հիմա էյ միենոյն այդ ուղիով շարունակենք ընթանալ, այս կտոր հողն էյ կկորցնենք, և Հայաստան անունն առհասարակ կշնշուի աշխարհի քարտէզիցւ Այդ ուղին կոշւամ է՝ ո ուս ամ ոլ– թուրքամ երմ ։
Սիրով ու ջերմ մաղթանքներով Ռաֆայն| ԻշիւանեաՏ
12. 10. 90.
===6 ՀԱՐ8===
«Ուրբաթի» հունիսի 29-ի համարում Հ. Հ. Դաշնակցության Բեյրութի պաշտոնաթերթ «Ագդակից» արտատպված էր տյդ թերթի խմբագիր Վ. Փափազյանի ծրագրային հոդվածը «Հայ Դատի պայքարը և Հայաստանի անկախացումը»։ Կարևոր եմ համ արում մի քանի հարց տայ հոդվածի հեղինակին, արդի Դաշնակցության մեջ նրա համախոհներին և Հայաստանի այն անձանց, ում նախաձեռնությամբ արտատպվել է այգ հոդված ր, մտածելով, որ վերջիններս նույնպես համաձայն են հոդվածի բովանդակությանըւ Իսկ դա հետևյալն է. Հայաստանի անկախությունը պետք է մերմել, քանի դեռ Հայ Դատը լիովին լուծված չէ, այսինքն՝ քանի դեռ միավորված չեն հայկական րորւր հոդերը։ «Ներկա պսւյմաննե– բուն մեջ անկախարում ը պիտի նշանակն դիջում թրքական քաղաքականության»— դրում է հեղինակը և ավելացնում. «Ուրեմն այսօր միայն անկախացման հարց դնել կնշանակե կասեցնել Հայ դատի պայքարը»։ Հեղինակի և նրա կողմնակիցների կարգախոսն է՝ Ոչ մի անկախություն առանց Հայ դատի լուծման։ Հարցերս հետևյալն են.
1) Ի՞նչ տարածք է ընդգրկում Հայ դատի իրականացման ծրագիրը, արդյոք բոլո՞ր հայկական հողերի միավորումը՝ Կասպից ծովից մինչև Միջերկրական ծով (մոտ 400 հազար քկմ), թե՞ վիլսոնյան Հայաստանի չափով (ավելի քան 100 հազար քկմ խ Ի՞նչ ումով են մտադիր հարդելի հեղինակն ու նրա համախոհները իրականացնել այդ հսկայածավալ միավորումը, ի՞նչ պետության հովանու տակ (եթե մինչ այդ հայկական անկախ պետության ստեղծումը մերմվում է)։
6) Ռոլոր նշանները կան, որ Ռուսաստանը առաջիկայում ինքն է անկախության տալու Անդրկովկասի երեք ազդերին, եթե Վրաստանն ու Ադրբեջանն անկախություն հռչակ են, արդյո՞ք մենք սլետք է հրաժարվենք անկախությունից (ինչ– պե՞ս), ադասենք մինչև Հայ դատի լուծո՞ւմը։
1990, «Ուրբաթ օ
===ՀԱՅ ՄՏԱՎՈՐԱԿԱՆՈԻԹՅՈԻՆԸ ԵՎ ՀԱՅՈՑ ԼՍ»Ո1«ՆԼԵԶՈՒՆ===
Օթէ բոլոր ազդերի մ էջ Ծ բարձր» դասն է, որ կհոխացնէ մայրենի լեզուն, կհանդիսանար ադդային ինրնուրոյնաթեան պահապանն ու դե– կավարր, մեզ մօտ աչդ «բարձր» դասը կղեկա– վարէ ապազգայնացման, վատասերման հոսան• րը, կհանդիսանա յ այն զօրավարին դերի մ էջ, որ տաբւաձ և կաշաաաձ հակաս ա կոր դներէ, կաոաջնորդէ հայրենի բանակը դէպի թուլութիւն, դէպի մշտական նահանջ։
ՍԻՄՈՆ ԶԱԻԱՐԵԱն
Աստված, պահպանիր ու խելք տուր այս ազգինI
1990, «Լուսաւորիլ»
ԱՐԴԱՐԱՆԱ՞Ս» ===ԱՐԴԱՐԱՆԱՆՔ ԹԵ՞ ԱՊԱՇԽԱՐԵՆՔ===
Սվետլանա Ալիլուևան հոր՝ Հովսեփ Ջուղաշվիլու, այսին– քըն՝ Իոսիֆ Ատ ալին ի մասին գրե/ է, որ իր հայրը ինքը չի ջանացել իր համար փառք ստեղծել, այլ նրա շրջապատն է գա արել,
Ես հավատում եմ, Ս տալին ր, դատելով նրա դրածներից, ունեցել է միջուկից փոքր– ինչ ցածր ընդունակություններ։ Իսկ նրա գործունեությունից դատելով, եղել է խորամանկ, խարդավող, մարդկանց միմյանց դեմ հմտորեն լարող, շրջապատում իշխող դիրք գրավելու ընդունակ, դաժան մի անձնավորություն։ Եթե նա քաղաքական ասպարեզ չմտներ, այլ դաոնար, օրինակ, վարսավիր կամ քահանա, իր կյանքի ընթացքում կարող էր ամենաշատը մանր մունր խարդա–
ներից ամենադաժանին, մի արդարացեք, ի սեր Աստծու,
այլ մտածեք, հիշեք ապաշխարության մասին։
===ԿՌԻՎ ՀՍ.ՑԿԱԿՍ.Ն ԿՐԹ11ԻԹՅՍ.Ն ԴԵՍ՜ՀԱՅԿԱԿԱՆ ԿՐԹՈՒԹՅԱՆ ԴԵՄ===
Հայաստանի ժողկրթաթյան նախարարության որոշումը
հայոց ազդային դպրոցի վերաբերյալ, որ հաստատեց հան-
Մեծարգո պարոն Լոբովի դիրքորոշում ր, թերևս, հնարավոր լինի հասկանալ, բայց ինչպե՞ս հասկանանք այն հայերին, որոնք կատաղի կոիվ են ծավալել հայկական դպրոցի, այսինքն՝ հայոց լեղվի, մեր բուն գոյության դեմ ւ
1990 սեպտեմբեր, «Հայաստանի հանրապ.Ք
ԹՈԻՐՔ ԱԿԱՆ ===ԹՈԻՐՔԱԿԱՆ ԳՈՐԾՈՆԸ===
Հիմա մ եղանում առատորեն օգտագործվում է թուրքական գործոնը, իհարկե, հայ ժողովրդի մեջ շատ կողմնակիցներ շահելու համարւ
Հունվարի 25-ին հ եոուս տ ատ եսությամ ր ցույց տվեցին, թե ինչպես էին Իսրայելում հրեաները դիմավորում Հանս Դի տրիխ Գենշերին՝ Գերմանիայի արտաքին գործոց նախա– րարինւ Գերմանիայի, որն ավելի քան վեց ու կես միլիոն հրեա է կոտորելլ Դա, անշուշտ, հրեական “՛գդի ու պետության կենսունակության նշանն էւ Անցրսքը չես վերադարձնի, իսկ ազգն ու հայրենիքը պետք է գոյատևեն ու հզորանան, և եթե այդ նպատակի համար ձեռնտու է համագործակցել անգամ իր ժողովրդին ցեղասպանության ենթարկած երկրի հետ, համագործակցում են։ Սա նշանակում է նաև առաջնորդվել ոչ թե զգացմունքներով, այ/ բանականաթ յամ բւ Այդպես է ստեղծվել ու հզորացել Իսրայելը,
Որպեսզի մտածումներս դարձյալ ծուռ չմեկնաբանվեն, նախկինում բազմիցս դրածս կրկնեմ՝ ես Ռուսաստանի հետ համագործակցելու, բարեկամ լինելու կողմնակիցն եմ, բայց անկախ Հայաստանի և անկախ Ռուսաստանի համագործակցության, հավասարը հավասարի հետ,
1991, աՀտյաստանի հանրապ.»
===ՄԻԱՅՆ ԵՎ ՄԻԱՅՆ ՀԱՅԿԱԿԱՆ ԿՈՂՄՆՈՐՈՇՈՒՄ===
«Երրորդ ուժի բացառման օրենքը» լույս տեսնելուց ան– միչ ապես հետո մեր կոմունիստ հեղինակներ Վ, Միքայել– յանր, Ս. Սարինյանը, է. Զրբաշյանը՝ հրահանգված Հայաստանի Կուսկևնտկոմի մի գլխավոր պաշտոնյայի կողմից ուժեղ հարձակման անցան» Նրանց հետևեցին ռամկավար ու դաշնակցական հեղինակներ։ Հնչակներն առայժմ կարծեմ լեն ընդգիմախոսել։
Իմ մեծարգո կոմունիստ ընդդիմախոսները տարբեր հեղինակներից արդեն որոշ պատասխաններ ստացել են, կարծում եմ՝ էլի կստանան, իսկ հիմա պիտի փորձեմ պատաս-
1990, <րՀայք»
===ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՃԱՆՐԱՊհՏՈԻԹՅԱՆ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈԻԹՅԱՆ ԾՆՈԻՆԴԸ ԵՎ ՄԱՄԱՀԸ===
Հայաստանի վերջին կենտրոնական պետությունը Բաղ. րատունիներր թագավորությունն էր. որ վերացավ 1045 թվա. կանին, երբ Հայաստանին տիրացավ Բյուզանդիանէ
Դրանից հետո եղե/ են հայկական եզրային պ ե տաթ յան - ներ, որոնցից ամենահզորր Բու րին յան և Լուսին յան թագավորությունն երն էին Կի/իկիայում (1080—1375 թթ.)ւ