Changes

:&nbsp;&nbsp;Կըհավատաք, թե՝ ոնց, լուս աշխարհում Հայոց կար Թորոս-հըրաձիգ, մի կըտրիճ ճարպիկ։ Ոչ սիրուն էր, ոչ էլ գեշ, ոչ խելոք էր, ոչ էլ էշ, ոչ կարմրայտ, ոչ՝ գունատ, ոչ հարուստ, ոչ՝ աղքատ, ոչ այսպես, ոչ՝ այնպես, այլ կար, պարզապես։ Բերում էր Թորոսը՝ ձըկան ու այլ որսը։ Արքային՝ ձուկ ու որս, Թորոսին՝ բարի խոսք։ Հյուրե՜ր պալատում, ինչ՝ աստղեր երկընքում։ Մեկը՝ Մըսրից, մյուսն՝ Երանից, կամ կողմից Ռուսաց․ բոլորն էլ՝ սոված։ Մեկին՝ խեցգետին, կարմրախայտ՝ մյուսին, կամ մի խոզ վայրի․ ոնց կուզես՝ ճարի։ <br>:&nbsp;&nbsp;Մի անգամ ստանում է հրաման․ լուսբացին, ուրբաթ, ներկայանալ պալատ։ Թագավորը՝ ճըմուռ, գըլուխը՝ մի բուռ, բայց ինքը անդուր, չարությամբ լի գուռ։ Նայում է Թորոսին, ինչպես թուրքը՝ խոզին։ Թորոսը վախից՝ քըրտնեց մեջքից, քունքում տըրոփեց, փորում գըլգըլեց, դե, ինչպես ասում են, հեքիաթն ըսկըսվեց… <br> </td></tr></table>

<poem>:Առավոտյան լուսբացի:Կըգա դեսպանն անգլացի,:Իսկ մեր տան էղած-չէղածն է՝:Չոր պանիրն՝ առանց հացի։ :Ախպեր, ճամփա դու ընկի՝:Ուտելու մի բան գըտի․:Հավ, կաքավ, կամ նապաստակ, կամ:Որեւէ ուրիշ մեկի։:Չըկարնա՞ս․ էլ ի՞նչ անեմ․:Ես պիտի քեզ գըլխատեմ։:Պետական կարգի խընդիր է՝:Տեղը բերո՞ւմ ես, կարծեմ։</poem>