Changes

Լրլւաոեմ ի Լուաադեմի վաղանցիկ ղովութ զովութ յան մեջ տղաները չորսով խմբվել էին խարույկի մ ոխրակույտի մոխրակույտի վրա։ Ռալֆը ծնկաչոք ւիլում փչում էր։ Գորշ, թեթևաթե թեթևաթև մոխիրը ցրվում էր դես ու դեն, բայց ոչ մի կայծ չէր փայլատակում։ Երկվորյակներն անհամբեր դիտում էին, ԽողոլկրԽոզուկը, կա րճա ս։ ես ութ յան կարճատեսության ճաճանչափայլ անջրպետ ով անջրպետով պատսպարված, անարտահայտիչ դեմքով նստած էր կողքին։ ԼՈ’ա լֆը Ռալֆը շարունակում էր փլելփչել, մինչև որ ււ կ անջն ականջն երը սկսեցին լարումից դրնդալ, ապա առավոտյան զեփյուռը գործը նրա ձեռքից խլեց և աչքերին մոխիր փլեցt փչեց։ Ռալֆը հայհոյեց, և հետ քաշվեց, ալքերը պսլղած աչքերը պպզած տրորելով։

— Օգուտ լունի։չունի։

Չորացած արյան դիմակի տակից էրիքը Էրիքը վերևից ներքև նայեց նրան; Խողուկն ալքերը նրան։ Խոզուկն աչքերը կկոցել էր Ռալֆի մոտավոր ուղղությամբ։

— Ասես-լասեսչասես, Ռալֆ, մենք էլ կրակ չունենք։

Ռալֆն իր դեմքը մոտեցրեց Խոզուկին, մի մետրի լավյ լավ տարածություն թողնել ով։թողնելով։

— Մի բիչքիչ,

Ուռած այտը նորից ծածկեց Ռալֆի ալքը։աչքը։

— նրանք Նրանք մեր կրակը տարան։

— նրանք զողա ց ան Նրանք զողացան մեր կրակը։

— Կեղտոտները։— Ասաց Խոզուկը։— Ես իրանց պատճառով հիմա քոռ եմ, հասկանո՞ւմ եք։ Ես էդ £աք Ջաք Մերիդյուի ինչն /«/ եմ ասել։ Ռալֆ, ժողով կան լի f կանչի, որոշենք ինլ ինչ ենք անում։

— Ինքներս մեզ հո լե՞նք կանլելոլ։չե՞նք կանչելու։

— էդ Էդ էլ մեր բախտից։ Սամ, արի քեզնից բռնվեմ։

— Փողը փլիփչի,— ասաց Խոզուկը,— ինչքան կարաս ուժեղ։

— Ղե սկսի։Ես փողը վերցրի, որ մենակ մի բան ասեմ։ Ես էլ բան չեմ տեսնում ու ակնոցս պիտի հետ ստանամ։ Էս կղզում ինչ այլանդակություն ասես արվեց։ Ես իմ ձայնը քեզ եմ տվել որպես առաջնորդի։ Դու միակն ես, որից էս կզղում խեր է եղել։ Էնպես որ վեր կաց, Ռալֆ, ու մի բան ասա։ Թե չէ․․․

— Ես փողը վերցրիԽոզուկն իր խոսքն անավարտ թողեց, որ մենակ մի բան ասեմ։ Ես էլ բան չեմ տեսնում ու ակնոցս պիտի հետ ստանամ։ էս կղղում ինչ այլանդակություն ասես Լարվեց։ Ես իմ ձայնը քեզ եմ տվել որպես առաջնորդի։ Ղու միակն ես, որից էս կղղում խեր է եղել։ էնպես որ վեր կաց, Ռալֆ, ու մի բան ասա։ Թձ չէ․․․քիթը քաշեց և նստեց։ Ռալֆը նրանից վերցրեց խեցին։

Խոզուկն իր խոսքն անավարտ — Սովորական մի խարույկի եղա՞ծն ինչ էր, որ չպիտի ունենայինք։ Մի քիչ ծուխ էր տալու, որ մեզ փրկեն։ Վայրենի ենք, ինչ ենք։ Բայց էլ ի՜նչ ծուխ։ Հիմա որ նավ անցնի, լավ կլինի՞։ Հիշում եք, չէ՞, ոնց գնաց որսի, խարույկն անտեր թողեցու հենց էդ ժամանակ նավ էր անցնում։ Ու էդքան բանից հետո նրանք դեռ կարծում են, որ դրանից լավ առաջնորդ չկա։ Դրանից հետո էլ էդ․․․ էդ դեպքը եղավ, էլի իրա մեղքով։ Ինքը որ չլիներ, տենց բան չէր պատահի։ Հիմա Խոզուկը էլ բան չի տեսնում։ Նրանք գիշերով․․․— Ռալֆի ձայնը թուլացավ,— մթան մեջ գողեգող եկան ու մեր կրակը տարան։ Բռնեցին ու գողացան։ Ախր որ խնդրեին, էլի կտայինք։ Բայց նրանք եկան գողացան, ու հիմա մենք էլ ծուխ չենք ունենա, ու մեզ երբեք չեն փրկի։ Հասկանում եք, չէ՞, ինչ եմ ասում։ Մենք հենց էնպես էլ նրանց կրակ կտայինք, քիթը Քա1 եց և նստեց։ Ռաչֆը նրանից վերցրեց խեցին։բայց նրանք եկան ու գողացան։ Ես․․․

— Աովորական մի խարույկի եղա՞ծն ինչ էր, որ չպիտի ունենայինք։ Մի քիչ ծուխ էր տսղոլ, որ մեղ փրկեն։ Վայրենի ենք, ի նչ ենք։ Բայց էլ ի՜նչ ծուխ։ հիմա որ նավ անցնի, լավ կլինի՞։ հիշում եք, չէ՞, ոնց գնաց որսի, խարույկն անտեր թողեց Նա շփոթվեց ու հենց էդ ժամանակ նավ էր անցնում։ Ու էդքան բանից հետո նրանք դեռ կարծում են, որ դրանից լավ Առաջն որդ չկա։ Ղրանից հետո էլ էդ․․․ էդ դեպքը եղավ, է[ի իրա մեղքով։ Ւնքր որ չլիներ, տենց բան չէր պատահի։ հիմա կանգ առավ։ Գլխում նորից սկսեց բացուխուփ անել փեղկը։ Խոզուկը էլ բան չի տեսնում։ նրանք գիշերով․․․— Ռալֆի ձայնը թուլացավ,— մթան մեջ գողեգող եկան ու մեր կրակը տարան։ Բռնեցին ու գողացան։ Ախր որ խնդրեին, էլի կտայինք։ Բտյց նրանք եկան գողացան, ու հիմա մենք էլ ծուխ չենք ունենա, ու մեզ երբեք չեն փրկի։ հասկանում եք, չէ*, ինչ եմ ասում։ Մենք հենց էնպես էչ նրանց կրակ կտայինք, բայց նրանք եկան ու գողացան։ Ես․․․ձեռքը մեկնեց խեցուն։

— հիմա ի՞նչ ես անելու, Ռալֆ։ էդպես ջոլր ծեծելով բան չես որոշի։ Ինձ իմ ակնոցն է պետք։ — Փորձում եմ մի բան հնտրել։ հնարել։ Կարելի է վեր կենալ ու գնալ մ ոտներըմոտները, լվացված, սանրված, մարդավարի տեսքով, 175 մենք էք հո վայրենի՛' վայրենի՞ չենք։ Վերջապես, փրկությունը խաղ ու պար չի․․․

— Առանց նիզակների չարժի գնալ,— ասաց Սամը,— թ“Ղ թող Խոզուկն էլ վերցնի։

— Բ-ե Թե ուզում եք, դուք վերցրեք, բայց ես գործ չունեմ։ Ի՞նչ օգուտ։ Մեկ էլ ինձ շան պես պիտի հետևներիցդ քարշ տաք։ Ծիծ աղեքԾիծաղեք, ծիծաղեք։ էդ Էդ նրանք են, որ ամեն ինչի վրա ծիծ աղում ծիծաղում են։ Ու տեսեք ինչ օրն ենք ընկել։ Ս եծերն Մեծերն ի՞նչ կմտածեն։ Բռնեցին Սայմոնին սպանեցին։ Բա էն ճստոն, որ երեսին խտլ խալ ուներ։ Մեր գալու օրվանից նրան ո՞վ է տեսել։

— /սողուկԽոզուկ, մի րոպե սուս կաց*կաց։

— ՓոԴԸ Փողը ես եմ բռնել։ Ես ինքս կգնամ Ջաք Մերիդյուի մոտ ու իրա երեսին ինչ որ պետք է կասեմ, կտեսնեք։

— էժան Էժան չես պրծնի։

— Սրանից ավել ի նչ ինչ պիտի անի։ Ես իրան կասեմ, թե ինքր ինքը ով էւ է։ Կթողնես փողը ես տանեմ, Ռալֆ։ Ես ցույց կտամ։ թե իր ան իրան ինչ է պակասում։

Խոզուկը լռեց ու աչքերը կկոցեց մյուսների պղտոր պատկերներինւ հին պատկերներին։ Հին ժոդովների խոտի մեշ մեջ տրորված ուրվագիծն ականշ ականջ էր դնում։

— Փողը ձեռքիս կգնամ մոտր։ հետո մոտը։ Հետո կբարձրացնեմ վերև։ Նայի, կասեմ, դու ինձանից ուժեղ ես ու շնչարգելություն չունես։ Ու դու լավ ես տեսնում, կասեմ, երկու աչքովդ էլ։ Բայց ես իմ ակնոցը քեզանից որպես լավություն չեմ խնդրում։ Ես քեղ քեզ չեմ աղաչում, որ մարդ լինես, կասեմ, որտև անկախ քո ուժից ինչ որ արդար է, արդար է։ Ակնոցս հետ տուր, կասեմ, դու իրավունք չունես չտալ։

Խոզուկը վերջացրեց։ Նա կաս-կարմիր էր կտրել և մարմնով մեկ դոդում դողում էր։ Ասես ուզելով հնարավորին չափ շուտ խեցուց աղատվել, նա այն արագ խցկեց Ռալֆի ձեոքր ձեռքը և արցունքները սրբեց։ Նրանց վրա րնկնող ընկնող մեղմ կանաչավուն 17C լույսի ներքո, խեցին ղրսւծ դրած էր Ռալֆի ոտքերի տակ' տակ՝ սպիտակ և փխրուն։ Խոզուկի մ սւտներից մատներից անցած միակ կաթիլն աստղի պես շողշողում էր նրբին կորության վրա։

— Շատ բարի։ Այսինքն, փորձի, եթե ուղում ուզում ես։ Մենք հետդ կգանք։

— Ինքը ներկված կլինի,— երկչոտ ասաց Սամը,— ինք․ ներղ ինքներդ գիտեք ոնց․․․

Ռալֆը խոժոռ նայեց Սամին։ Նա աղոտ հիշեց ժամանա- կինժամանակին, ժայռերի մոտ, Սայմոնի իրեն ասած մի բանը։

— հիմար Հիմար բաներ դուրս մի տոլ։ տու։ — Եվ հանկարծ ավելացրեց։— Գնացինք։

Նա խեցին մեկնեց Խոզուկին, որը շիկնեց, այս անգամ աբգեն արդեն հպարտությունից։

— հենց Հենց որ շարժվենք, ձեռքիս բռնած կտանեմ,․․ Խողոլկը կտանեմ․․․ Խոզուկը խոսքեր էր փնտրում, որպեսզ/։ որպեսզի արտահայտի ր ո- 'բոլոր փորձանքների միջով խեցին անցկացնելու իր կրքոտ պատրաստակամությունը։

— ․․․ հաճույքով, Ռալֆ, մենակ թե ինձ էլ պետք է ձեռքից բռնած տանեքՐյ Ռաչֆը Ռալֆը խեցին նորից գրեց դրեց գերանին։

Նրանք գնացին ավերված մրգատու պուրակի մոտ։ Խոզուկին օգնեցին հասնել մրգերին, և նա սկսեց շոշափելով պոկել։ Ռալֆը ուտում և մ տածում մտածում էր ցերեկվա մասին։

— Մենք մեր առաջվա տեսքով կգնանք։ Մի / ավ կլվա ց-վենք․․․լավ կլվացվենք․․․

— Առանց էգ էդ էլ առավոտից իրիկուն ջրի մեջ ենք, էլի։

^ Ռալֆր Ռալֆը նայեց իր աոջեի առջևի կեղտոտ թշվառականներին և հոգոց հանեց։

— Ես իմ գուլպաները քոլիկում եմ պահել։— Ասաց էրի~ քը։— Սարող Էրիքը։— Կարող ենք քաշել գլխն երիսգլխներիս, ոնց որ թ։սսակի թասակի պես մի բան։ 12 Ղիյյամ Գո|գինէ| 177

— Բա չէ, աղջիկն երի աղջիկների պես։

էրիքը Էրիքը ձեռքով ճանապարհը փակեց։

— ^ա19 Բայց ախր իրանք ներկված կլինեն։ Ինքներդ գիտեք։ Մյուսները գլխով արին։ Նրանք շատ լավ հասկանում էին

Մյուսները գլխով արին։ Նրանք շատ լավ հասկանում էին քողարկող ներկի բերած վայրենացնող ձերբազատ ում ը։ձերբազատումը։

— Մենք մեղ մեզ չենք ներկի,— ասաց Ռալֆը,— քանի որ վայրենի չենք։

Ս ամներիբն Սամներիքն իրար նայեցին։

Նա կա տաղած կատաղած դարձավ երկվորյակների կողմը։

— Ես ասեցի ծուխ։ Մենք անպայման պիտի ծուխ ունե-ունենանք։

— Իհարկե պիտի ունենանք։ Ծուխը ազդանշան էԵս դա գիտեի, իսկ եթե ա զդանշան չունենանք, մեղ ոչ ոք չի փրկի *— բացականչեց Ռալֆը։ Նա ձեռքը Խոզուկից հետ քաշեց։— Հո չե՞ս ուզում ասել․․․

— Ես դա գիտեիպարզապես քո ամեն անգամվա ասածն էի կրկնում,— բացականչեց Ռալֆը։ Նա ձեռքը Խոզուկից հետ քաշեց։— հո չե*ս ուզում ասել․․․հապճեպ ընդմիջեց Խոզուկը,— ես մի պահ կարծեցի, որ․․․

— Ես պարզապես քո ամեն անգամվա ասածն էի կրկը-նումԲոլորովին,— հ ա պճե պ ընդմիջեց Խոզուկըբարձրաձայն ասաց Ռալֆը,— ես մի պահ կարծեցի, որ․․․ամբողջ ժամանակ էլ էդ հիշել եմ։ Ես չեմ մոռացել։

եւոզոլկը համերաշխաբար գլուխը ճոճեց։ — Ղու առաջն որդն Դու առաջնորդն ես, Ռալֆ։ Ղու Դու ամեն ինչ հիշոլմ հիշում ես։

ITS Երկվորյակները զարմ անքով զարմանքով Ռալֆին էին նայում, ասես առաջին անգամ նրան տեսնելով։}

է^Նրանք շար բով շարքով շարժվեցին ծովափի երկայնքով։ Առջևից, թեթևա կի կա զա/ ովթեթևակի կազալով, գնում էր Ռալֆը, նիզակն ուսին դրածֆ դրած։ Նա լավ չէր տեսնում, շողշողուն ավաւլյ։ ավազի վրա կախված գաղջ մուժի, երկար մազերի և այտուցի պատճառով։ Նրան հետե։[ում հետևում էին երկվորյակները, մի փոքր սրտնեղած, բայց ինչպես միշտ կենսաբուխt կենսաբուխ։ Նրանք համարյա չէին խոսում, իրենց հետևից ավազով քարշ տալով նիզակները, քանի որ Խոզուկը հայտնաբերել էր, որ, հոգնած աչքերն առջևից ծածկելով, կարողանում էր նշմարել դրանց պոչերը։ Այղպիսով Այդպիսով նա քայլում էր նիզակների միջև, խնամքով խեցին գրկած։\Նրանց սեղմ խմբակը շարժվում էր ավազի ւէրայովէ վրայով, ոտքերի տակ պարում էին չորս տափակ ստվերւ ստվեր։ Փոթորկից ոչ մի հիշեցոլմ հիշեցում չէր մնացել, ափն ասես նոր հեսանած ածելու սայր լիներ։ Երկինքը և սարը շողշողում էին անհասանելի հեռվում, միրաժը երկնքի կեսից կախել էր արծաթավյայլ արծաթափայլ լճակի մեջ օրորվող խութերը։

Նրանք հասան այն տեղին, ուր շուրջպար էր բռնել ցեղը։ Ածուխները դեռ թափված էին այն քարափների կողքին, որտեղ բոլորին կասեցրեց անձրևը, բայց ափամերձ ավազը նորից հարթ էր։ Նրանք լուռ անցան այդ տեղը։ Ոչ մեկը չէր 1^ասկածումկասկածում, որ ցեղը հանգրվանել է Ամրոցում, և, այն տեսնելով, նրանք միանգամից կանգ առան։ Աջից ԿղԴՈլ կղզու ամենախիտ մացառուտն էր' էր՝ կանաչ և սև բուս ա կան ո լթ յան բուսականության անանցանելի հյուսվածքը, առջևում սւ/եկոծվում ալեկոծվում էր բարձր խոտը։ Ռալֆն առաջ անցավ։

Տեղ-տեղ խոտը դեռ ճմրթված էր այն օրից, երր երբ նա այդ-տեղից այդտեղից գնացել էր հետախուզության։ Ապա գալիս էր նեղ պարանոցը, ժայռը երիզող ելուստը և վերևի ատամնաւէոր ատամնավոր պսակը։

— Խարույկ են վառել։<Ղ

— Իսկ էնտեղ ապահո՞վ տեղ էԳործ չունես, հո անդունդ չկա*, ծովի ձեն է գալիս։դու ինձ կպի։

— Կ՝ործ չունեսՌալֆը դիմեց դեպի պարանոցը։ Նա ոտքով մի քար գլորեց, դու ինձ կպի։և այն ճողփաց ջրի մեջ։ Ծովը ծծվեց ցած, Ռալֆի ձախ ձեռքի տակ տասնհինգ մետր ներքևում մերկացնելով մամռապատ, ուղղանկյուն, կարմիր սալը։

Ռալֆը դիմեց դեպի պարանոցը։ Նա ոտքով մի քար գլորեց— Հանկարծ չգլորվեմ, և այն ճողվ։աց ջրի մեջ։ Ծովը ծծվեց ցած— դողդողաց Խոզուկի ձայնը, Ռալֆի ձախ ձեռքի տակ տասնհինգ մետր ներքևում մերկացնելով մամռապատ, ուղղանկյուն, կարմիր սալը։— չոքերս թուլացել են։

— հանկարծ չգլորվեմԱտամնավոր պսակից նրանց վրա գոռացին,— դողդողա ց Խոզուկի ձայնը,— չոքերս թուլացել են։և դրան հետևած մարտական ճիչին ժայռի հետևից արձագանքեց մի խումբ վայրենիների աղաղակը։

— Խեցին տուր ինձ ոլ մնա տեղդ։Կանգնի։ Ո՞վ է գալիս։

— ԻՐՐ 1^ե չես տեսնում,— գոռաց նա,— ձևեր մի թավ։ի։ Նա խեցին սեղոեց շոլրթերին սեղմեց շուրթերին և սկսեց փչել։ Ղ՚եսլի Դեպի պարանոցն իջնող ելուստի վրա հայտնվեցին անճանա չելիորեն անճանաչելիորեն ներկված վայրենիները։ նիզակները Նիզակները ձեռքներին, նրանք պաշտպանական դիրք էին գրավել։ Ռալֆը շարունակում էր փչել, անտեսելով Խոզուկի սարսափը։

Վերջս։ պես Վերջսապես Ռալֆը խեցին բերանից հեռացրեց և շունչ առավ։ Նրա աոաջին առաջին խոսքերը շնչակտուր էին, բայց լսելի։

180 Պ արան ո ը ը Պարանոցը պաշտպանող վայրենիները փսվէսացինփսփսացին, բայց մնա ցին մնացին անշարժ։ Ռալֆը ևս երկու քայլ արեց։ Նրա հետևից շշնջաց աղերս ագին աղերսագին ձայնը։

— Ւնձ Ինձ մի թող, Ռալֆ։

— Ւջի Իջի ծնկներիդ,— ԿոՂքՒ ասա$ կողքի ասաց Ռալֆը,— ու սպասի մինչև գամ։

Նա կանգնեց պարանոցի կեսին և հայացքը սևեռեց վայ-րենիների վայրենիների վրա։ Ներկի հաստ շերտով ձերբազատված, մազերը գլխների հետևում կապած, նրանք իրենց շատ ավելի անկաշկանդ կին էին զգում, քան Ռալֆը։ Նա վճռեց սրանից հետո մազերը նույն ձևով կապել։ Քիչ էր մնում նույնիսկ վայրենիներին խնդրեր սպասել, մինչև որ ինքը տեդնուտեղն տեղնուտեղն այդ անի, բայց դրա ժամանակը չէր։ Վայրենիները քրքջացին, նրանցից մեկը նիզակով ցույց տվեց Ռալֆին։ Վերևում Ռոջըրը լծակր լծակը բաց թողեց, որ տեսնի իրարանցման առիթը։ Սեփական ստվերների լճակից ցցված էին պարանոցին կանգնած տղաների մազսյկսյլած մազակալած գլուխները։ Խոզուկը կքվել էր տձև պարկի ,պես։

Ռոջըրը մի փոքր քար վերցրեց և նետեց երկվորյակների արանքը, դիպուկ վրիպելով։ Նրանք ընկրկեցին, և Սամը հազիվ կարողացավ պահպանել հավասարակշռությունը։ Ռոջըրի մ արմն ում մարմնում սկսեց տրոփել իշխելոլ իշխելու աղոտ գրգիռը։

— ՌՈլր Ո՞ւր է Ջաքը։

Տղաների խմբում թեթև, հրճվագին ծիծաղ թրթռաց, բար-ձըր բարձր ժայռից արձագանքվելով։

— Ռա լֆ, ինձ մի թող։ Զավեշտական զգուշությամբ նա գրկեց ծովի վրա կախված մի մեծ քար։ Վայրենիների քրքիջր քրքիջը վերաճեց բարձր ծաղրուծանակի։

— Թող գնա, Ռալֆ։ 9'նա Գնա կղզու քո ծերը։ Իսկ էս իմ հողն է ու իմ ցեղը։ Ռադդ քաշի։

Ծիծաղր Ծիծաղը լռեց։

— Ղու Դու ցրել ես Խոզուկի ակնոցները,— շունչը կարվելովկտրվելով, ասաց Ռսղֆը,— դու պարտավոր ես հետ տալ։

— Պարտավոր եոմ։ Ո՛՛՛վ ե՞մ։ Ո՞վ ասեց։

Ռսղֆը Ռալֆը փրփրեց։

— Ես եմ ասում։ Ղոլ Դու ինքդ ես ինձ Առաջն որդ Առաջնորդ ընտրել։ Փողի ձայնր չլսեցի՞ր։ Կեղտոտ բան ես արել, որ ասեիր, մենք քեզ կրակը նենց էլ կտայինք։

նրա Նրա այտերը արյամբ էին լցվել, ուռած կոպը թրթռում էր։

— Երբ ուզեիր, մարդավարի կգայիր կտանեիր։ Բայց ո նց ո՞նց կլիներ։ Տակետակ վրա ավիր տվիր ու Խոզուկի ակնոցները գողացար։

— Ղող Գող ավազակի մեկը։

— Ինձ մի մոռացհմոռացի, Ռալֆ։

Ջաքն առաջ նետվեց և նիզակն իջեցրեց Ռալֆի կրծքին։ նրա Նրա բազուկի դիրքից Ռալֆը գուշակեց հարվածի ոլղղությոլնր ուղղությունը և իր նիզակի պոչով այն մի կողմ թեքեց։ Ապա նիզակը շրջեց ու ինքն էլ հարվածեց, քերծելով Ջաքի ականջի տակը։ Կուրծք կրծքի տված, կատաղի հևալով, նրանք իրար հըրմշտում հրմշտում էին ոլ ու աչքերով խժռում։

Տաքը Ջաքը խաբս տվեը տվեց և նիզակով հարվածեց Ռալֆին։ Անխոս համաձայնությամբ նրանք այժմ նիզակները որպես սոլ-սեր սուսեր էին բանեցնում, այլևս չհանդգնելով մեջտեղ բերել մահացու ծայրերը։ հարվածը սահեց Ռալֆի նիզակովն ի վար, կրակի պես մղկտացնելով նրա մատներր։ մատները։ Նրանք նորից բաժանվեցին, վախելով դիրքը» Տաքն փոխելով դիրքը։ Ջաքն այժմ ամրոցի կողմն էր, Ռալֆըհ Ռալֆը կղզու։

երկո ւսն Երկուսն էլ սաստիկ հևում էին։

— Դե արի, արի• *»արի․․․

— Ի նքդ Ի՛նքդ արի․․․

— Ի՞նքդ Ի՛նքդ վարձվի․․․

Դետնին Գետնին ծեփված Խոզուկը ջանում էր գրավել Ռալֆի ուշադրությունը։ Ռւսլֆը Ռալֆը թեքվեց նրա կողմը, աչքը պահելով Տա-քի վրա,Ջաքի վրա։

— Ռալֆ, մի մոոացի մոռացի ինչի ենք եկել, եկել։ Խարույկի, իմ ակնոցի համար։

Ռալֆր Ռալֆը գլխով արեց։ Նա պրկված մկանները թուլացրեց և նիզակի կոթն իջեցրեց գետնին։ Տաքն Ջաքն անքնին հայացքով դիմաներկի տակից նրան էր նայում։ Ռալֆը հայացքը դարձրեց ժայոի ժայռի ատամնաշարին, ապահ ապա՝ ներքևում խմբված վայրենիներին։

— Լսեք։ Մենք հենց էնպես չենք եկել։ Նախ դուք պարտավոր եք Խոզուկի ակնոցները հետ տալ։ Ինքն առանց դրա բան չի տեսնում։ էս Էս ձեզ համար խաղ չի->>չի․․․

Ներկված վայրենիների խումբը քրքջաց, և Ռալֆի միտքը քարկապ ընկավ։ Նա մազերը հետ քաշեց և նայեց աոջեի առջեի սև ու կանաչ դիմակին, վարձելով վերհ իշել Տաքի վերհիշել Ջաքի տեսքը։

— հա։ Հա։ Մեկ էլ խարույկը։ Նորից եմ ասում։ Աոաջին Առաջին օրվանից էդ եմ կրկնում։

— Ձեր միակ հույսը առավոտից իրիկուն ծուխը պահելնէ։ Մեկ էլ տեսար մի նավից նկատեն ու գան մեզ փրկեն տանեն տուն։ Առանց ծուխի պիտի սպասենք, մինչև մի նավ պատահմամբ կամ գա, կամ էլ չէ, ով գիտի պառավենք էս կղզում․․․

է․ Մեկ էլ տեսար մի նավքւց նկատեն ու գան մեզ փրկեն տա-նեն տուն։ Առանց ծուխ ի պիտի սպասենք— Չեք հասկանում, մինչև մի նավ պատահմամբ կամ դաներկած էշեր, որ Սամը, Էրիքը, Խոզուկն ու ես քիչ ենք։ Մենք ամեն ինչ արինք, կամ էլ չէոր խարույկը պահենք, ով գիտի պառավենք էս կղզում․․․բայց բան դուրս չեկավ։ Իսկ դուք էստեղ որս եք խաղում․․․

— Չեք հասկանումՄի էնտեղ նայեք։ Բա դա նշան տալու ծո՞ւխ է։ Խորովածի խարույկ է, ներկած էշերկուտեք֊կպրծնեք, որ Սամը, էրիրը, Խոզուկն ու ես քիչ ենք։ Ս ենք ամեն ինչ արինքէլ ծուխ չի լինի։ Գլուխներդ ո՞նց չի մտնում, բա որ խարույկը պահենք, բայց բան դուրս չեկավ։ Իսկ դուք էստեղ որս եք խաղում․․․հիմա նավ անցնելուց լինի․․․

Նա մատնացույց արեց գլխավերևի մարգարտափայլ եր-կընքում ծորացող բարալիկ ծուխը։կանգ առավ, լռությունից և մուտքը պահպանող վայրենիների անդեմությունից շվարելով։ Առաջնորդի դիմակը բացեց վարդագույն բերանը և դիմեց ցեղի և իր միջև կանգնած Սամներիքին։

— Մի էնտեղ նայեք։ Բա դա նշան տալու ծոԴլխ է։ Խորովածի խարույկ էՀե՜յ, կուտեքկպրծնեքդուք, ոլ էլ ծուխ չի լինի։ Գլուխներդ ո՞նց չի մտնում, բա որ հիմա նավ անցնելուց լինի․․․հետ քաշվեք։

Նա կանգ առավ, լռությունից և մուտքը պահպանող վայրենիների անդեմությունից շվարելով։ Առաջնորդի դիմակը բացեց վարդագույն բերանը և դիմեց ցեղի և իր միջև կանգնած Ս ամներիքի ն։ — հե՜յ, դուք, հետ քաշվեք։ Ոչ ոք չպատասխանեց։ Երկվորյակները տարակուսած իրար նայեցին։ Գզվռտոցի ավարտից սիրտ առնելով, Խոզուկը զգուշորեն վեր կացավ։ Ջաքը նայեց Ռալֆին, ապաճ ապա՝ երկվորյակներին։

— Ես չասի' չասի՝ ղրանց բռնե՜ք։

Ներկված խումբը, անհամարձակ, իրար նայելով, շրջապս։տեց շրջապատեց Սամներիքին։ Նորից զրնգաց արծաթաձայն ծիծաղը։

— հո չե՛ք Հո չե՞ք գժվել․․․

— էդպես Էդպես չի կարելի։

1Տ4 Ռալֆը հուսահատ գոռաց սԱ սև ու կանաչ դիմակի վրա։

Ներկվաձ խումբն արդեն սկսում էր դգալ Ս ամներիքի օտարասեռոլթյունըզգալ Սամներիքի օտարասեռությունը, իրենց վայելած իշխանությունը։ Նրանք անվարժ ու վայրենաբար գետնին տապալեցին Ս ամներիքին։ Սամներիքին։ Ջաքը ոգևորվել էր։ Նա կռահեց, որ Ռալֆը կփորձի օդն ության հասներ օգնության հասնել։ Նրա նիզակը գվվոցով աղեղ գծեց Ռալֆի ուղղությամբ, որը հազիվ հասցրեց խույս տար Ջաքից այն կողմ շարունակվում էր երկվորյակների ոլ ու ցեղի տուրուդմփոցը։ Խոզուկը նորից կուչ էր եկել։ Վերջապես վայրենիները հետ քաշվեցին, կանգնելով գետնին վւոված փռված ապշահար երկվորյակ-ների շուրջը* երկվորյակների շուրջը։ Ջաքը դարձավ Ռալֆին և սեղմած ատամներով ասաց։

— Տեսա՞ր։ Ինչ ուզեմհ ուզեմ՝ կանեն։

Նորից լռություն տիրեց։ Անշնորհք կապկպված երկվորյակները պառկած էին, վայրենիները նայում էին Ռալֆին, սպասելով, թե նա ինչ կանի։ ճ ա կատին թավւված մաղերի Ճակատին թափված մազերի արանքից Ռալֆր Ռալֆը նրանց հաշվեց, ապա մի հայացք գցեց անպետք ծխին։

Արյունը խվւեց խփեց նրա գլխին։ Նա գոռաց Ջաքի վրա․

— Ղու Դու գազան ես, անասուն, ստոր գողի մեկը։

Ջաքը, զգալով, որ վճռական պահը հասավ, նույնպես առաջ նետվեց։ Նրանք բախվեցին իրար և հետ թռան։ Ջա ո ը Ջաքը բռունցքով խփեց Ռալֆի ականջին։ Եվ տեղնոլտհղր վսւ ն տեղնուտեղը փորին մի հարված ստացավ ու տնքաց։ Նրանք կրկին կանգնեի՝ ն կանգնեցին իրար դեմդիմացդեմ դիմաց, մոլեգնած ու շնչակտուր, մեկը մյուսի ց։։յսոլմից ցասումից երկյուղելով։ Նրանց ականջին նոր միայն հասավ մենամարտն ուղեկցող աղմուկըհ աղմուկը՝ ցեղի խրախուսական զիլ աղաղակը։

Խոզուկը ոտքի կանգնեց կովի կռվի բարձրացրած փոշու մեջ, և․ և, նրա մաադրությոլնր մտադրությունը տեսնելով, ցեղը վայնասոլն բարձրացրեը,վայնասուն բարձրացրեց։

Խոզուկը խեզին խեցին վեր պահեց, և հարայ-հրոցը վւոքրփոքր-ինչ մ եղմ ացտվմեղմացավ, ապա վերսկսեց նոր թափով։

— Չեք աեսնո\մտեսնո՞ւմ, փսղր փողը ես եմ բռնել։

Որքան էլ զարմանալի թվա, վայրենիները լռեցին, նրանք որոշեցին լսել, թե Խոզուկն իրենց ինչով կ զվարճացնի։կզվարճացնի։

Ղրան Դրան հետևած խաղաղ ը ն գմ իջում ով ընդմիջումով Ռալֆի ականջի տակ օղի օդի տարօրինակ սվսվոց լսվեց։ Նա ղրան դրան համարյա ուշադրություն լղարձրեցչղարձրեց, բայց ահա նորից' նորից՝ «ֆսսս»։ Վերևից քար էին նետ ումնետում, (հոջըրն Ռոջըրն էր, մյուս ձեռքը գրած դրած լծակին։ Ներքևում Ռալֆը որպես խճճված մազախուրձ էր երևում, Խոզուկը' Խոզուկը՝ ճարպի տոպրակ։

— Լսեք ինչ եմ ասում։ Ղոլք Դուք ձեզ փոքր երեխեքի պես եք պահ ում։պահում։

— Ո ՚րն Ո՞րն է լավ, ձեր պես ներկած սևքամակների ոհմաոկ ոհմա՞կ լինել, թե' թե՞ Ռալֆի պես խելքը գլխին մարդ։

Նորից մխոր ժխոր և նորից՝ «ֆսսյւ։«ֆսս»։

Ռալֆր ղոոաց Ռալֆը դողաց աղմուկի մեշ։մեջ։

— Ո՞րն է լավ, օրենք ունենալ ու փրկվե՞լ, թե* թե՞ որս անել ու համը հանել։

Այժմ արդեն Ջաքն էր գոռում և Ռալֆի ձայնը ոչ մեկին չէր հ ասն ում հասնում ։ Ջաքը նահանջել-մ իացել միացել էր ցեղին և նրանք նիզակները ցցած սպառնաշոլնչ սպառնաշունչ ստվար զանգված էին կաղմ ել։ կազմել։ Նրանց մեջ աստիճանաբար հասունանում էր հարձակվելոլ հարձակվելու և պարանոցը սրբելու վճռականությունը։ Ռալֆը, նի-զակը նիզակը պատրաստ, կանգնած էր նրանց դիմաց, պարանոցի եզրին։ Խոզուկը նրա կողքին էր, դեռ առաջ պարզելով հմայիլըհ հմայիլը՝ շողշողուն, փխրուն, գեղաճկուն խեցին։ Աղմուկը խփում էր նրանց փոթորկացող ատելության մտրակով։ Գլխավերև-Գլխավերևվում, բարձր ժայռի վրա, զառանցագին մոռացության մարմաջով, Ռոջըրն ամբողջ ուժով հենվում էր լծակին։

վումՃանապարհին բեկորը ոտքից գլուխ զարկվեց Խոզուկին՝ խեցին փշրվեց հազար սպիտակ կտորների և դադարեց գոյություն ունենալ։ Խոզուկը անձայն, բարձր ժայռի չհասցնելով նույնիսկ ծղրտալ, կողքի վրա շպրտվեց ցած, օդում գլուխկոնծի տալով։ Ժայռաբեկորը, երկու անգամ վեր թռչելով, կորավ անտառում։ Տասնհինգ մետր գահավիժելով, Խոզուկը մեջքի վրա ընկավ ծովից տնկված կարմիր սալի վրա։ Սրա գլուխը ճեղքվեց, պարունակությունը դուրս թափվեց և սկսեց կարմիր ներկվել։ Խոզուկի ձեռքերն ու ոտքերը ջղաձգվեցին, ինչպես նոր մորթված խոզինը։ Ապա ծովը խորը շունչ քաշեց, ջուրը բարձրացավ և եռաց սալի վրա, զառանցագին մոռացոլթյան մարմաշովիսկ երբ նորից ցած քաշվեց, Ռոջըրն ամբողջ ուժով հենվում էր լծակին։Խոզուկի մարմինն արդեն չկար։

Ռալֆը վիթխարի ժայռաբեկորի հռնդյունը լսեց այն տեսնելուց շատ առաջ։ ներբանների միջով նրան հաղորդվեց երկրա շարժի նման ցնցումըՄեռյալ լռություն էր տիրում։ Ռալֆի շուրթերը մի խոսք կազմեցին, վղրվող քարերի ԴՂՐ'Աոլ<ե ը։ Սա սլա ահռելի բեկորը սւարան ոցով թավալգլոր առաջ սուրաց, և Ռալֆը վարի վրա նետվեց գետնին։ Վայրենիները ոռնում էին։բայց չարտաբերեցին։

ճանապարհին բեկորը ոտքից գլուխ զարկվեց Խոզուկին' խեցին փշրվեց հազար սպիտակ կտորների Հանկարծ Ջաքը մի ոստյունով իր ցեղից անջատվեց և դադարեց գոյություն ունենալ։ Խոզուկը անձայն, չհասցնելով նույնիսկ ծղրտալ, կողքի ւ[րա շպրտվեց ցած, օդում գլուխկոնծի տալով։ Ժայռաբեկորը, երկու անգամ վեր թռչելով, կորավ անտառում։ Տասնհինգ մետր գահավիժելով, Խոզուկը մեջքի վրա ընկավ ծովից տնկված կարմիր սալի վրա։ Սրա գլուխը ճեղքվեց, պարունակությունը դուրս թափվեց և սկսեց կարմիր ներկվել։ Խոզուկի ձեռքերն ոլ ոտքերը ջղաձգվեցին, ինչպես նոր մորթված խողինը։ Ապա ծովը խորը շունչ քաշեց, ջուրը բարձրացավ և եռաց սալի վրա, իսկ երբ նորից ցած քաշվեց, Խոզուկի մ արմ ինն արդեն չկար։վայրագ գոռաց։

Մեռյալ լռություն էր տիրում։ Ռալֆի շոլրթերը մի խոսք կազմեցին— Տեսա՞ր։ Տեսա՞ր։ Դո՞ւ էլ նույն օրը կընկնես։ Ես հանաք չեմ անում։ Դու արդեն ոչ ցեղ ունես, բայց չարտաբերեցին։ոչ խեցի․․․

— Տեսա՞ր։ Տեսա՞ր։ Դո՞ւ էլ նույն օրը կընկնես։ Ես հանաք չեմ անում։ Ղու արդեն ոչ ցեղ ունես, ոչ խեցի․․․Առաջնորդը ես եմ։

Քինոտ նշան բռնելով, նա մեջքն իջեցրած առաջ նիզակը նետեց Ռալֆի վրա։ Նիզակի ծայրն անցավ֊պատռեց Ռալֆի կողերի մաշկը և ընկավ ջուրը։ Ռալֆը երերաց, բայց ցավ չզգաց, միայն՝ խուճապ։ Վայրենիները, առաջնորդի պես աղաղակելով, պոկվեցին առաջ։ Մի ուրիշ նիզակ, որը ծուռ էր վազում։և ուղիղ չէր թռչում, սուրաց Ռալֆի գւխի վրայով։ Վերևից ընկավ ևս մեկը, Ռոջըրի գցածը։ Երկվորյակները պառկած մնացին վայրենիների հետևում, պարանոցին վխտում էին անանուն սատանայական դեմքերը։ Ռալֆը շուռ եկավ և սկսեց փախչել։

Քինոտ նշան բռնելովԱռաջնորըր խոզի մոտ կանգ առավ, նա նիզակը նետեց Ռալֆի վրա։ Նիզակի ծայրն անցավպատռեց Ռալֆի կողերի մաշկը շրջվեց մնացածների կողմը և ընկավ ջուրը։ Ռալֆը երերաց, բայց ցավ չզգաց, միայն' խոլճապ։ Վայրենիները, առաջնորդի սլես աղաղակելով, պոկվեցին առաջ։ մի ուրիշ նիզակ, որը ծուռ էր և ուղիղ չէր թըո․-շում, սուրաց Ռւսլֆի գւխի վրայով։ Վերևից ընկավ ես մեկը, Ռոջըրի գցածը։ Երկվորյակները պառկած մնացին վայրենիների հետևում, պարանոցին վխտում էին անանուն սաա ան ա յա կան դեմքերը։ Ռալֆը շուռ եկավ և սկսեց ւիախչել։ձեռքերր բարձրացրեց։

187 Նր ան հետապնդում էր ճայերի կռինչի պես վւսյնասոլնր։ Ենթարկվելով մի բնազդի, որի գոյությունն ինքն անգամ կասկածում, Ռալֆը ոլորմ ոլոր առաշ էր վազում, խույս տւ․․-լով թռչող նիզակներից։ նա ժամանակին նկատեց իյոզի իր^-~ նը ե վրայով ցատկեց։ Ապա մխրճվեց մացառներն ու թաք-նըվեց անտառում ։ Առաջն որ դր խո զի մ ոտ կանգ առավ, շրջվեց մնացածն երի կողմը և ձեռքերր բարձրացրեց։ — հետՀետ, հետ գնացեք։ Ամրոց։

Առաջն որդը Առաջնորդը զայրացած դիմեց նրան։

— Գո՞լ Դո՞ւ ինչի քո տեղում չես։

— հեչՀեչ, իջա․․․

նրա Նրա տեսքը դահճի պես զարհուրանք էր ներշնչում։ Աոաջ-նորդր Առաջնորդը նրան այլևս ոչինչ չասաց և ներքև նայեց Սամներիքին։

— հիմա Հիմա մտնում ե՞ք իմ ցեղը։

— Ռաց Բաց թող ինձ․․․

Առաջնորդը ճանկեց գետնին ընկած նիզակներից մեկը և սեղմեց Աամի Սամի կողքին։ — Ասածդ ինչ է, հը’։— Մոլեգնեց նա։— նիզակները ձեռքն երիդ էդ ո՞ւր էիք դալիս։ էդ ինչի՞ իմ ցեղր չեք ու զում մտնել։

Ռոջըրը խցկվեց Առաջնորդի կողքով— Է , ուսով համարյա հրելով նրան։ Ոռնոցը դադարեց։ Սամներիքը պառկած լոլռ սարսափով նայում էին վեր։ Ռոջըրը մերձենում էր նրանց, անբարբառելի ղորոլթ յամբ համակվածհ/ձևը չգիտես։