::::::լինի դատն ան–
:::::::ողոք: Մեկ է, էս–
::::::::օր անգործ եմ, :::::::ինքս սիրով կը–::::::փորձեմ»: Պա– :::::տասխանեց Մուկն ::::այդժամ. «Ախր, :::պարոն հարգարժան, ::էս ի՞նչ դատ է :ահավոր, որը ::չունի դատա– ::վոր: Առանց :::նրա մենք ի՞նչ ::::ենք: Զուր տեղն :::::ինչո՞ւ ջուր ծե– ::::::ծենք»: «Այդ :::::::իրավունքն ինձ ::::::::կտաք, — ասաց :::::::շունը խորա– ::::::մանկ, — ինքս :::::պիտի քեզ ::::դատեմ ու :::մահվան ::դատա-
:պար-
:տեմ»:</poem>