Չքվի՛ր, թե չէ վզակոթիդ կստանաս<ref>Ռոբերտ Սաութիի (1774-1843 թթ.) վաղուց (և արժանիորեն) մոռացված «Ծերունու ուրախությունները և թե ինչպես դրանք ձեռք բերեց» բանաստեղծության ծաղրերգությունը։ Ահա բնագրի առաջին երկու տների թարգմանությունը.
<poemsmall>— Ծերացել ես, Վիլյամ հայրիկ,— ջահելն ասաց ծերունուն,—
Ու մազերդ սպիտակել են ձյան պես,
Բայց առույգ ես, Վիլյամ հայրիկ, քաջառողջ ու եռանդուն,
Չեմ մոռացել, որ ծերություն կա կյանքում,
Հետևաբար՝ չեմ շռայլել երբեք կյանքի բարիքը,
Որ միշտ լինեմ քաջառողջ ու եռանդուն։</poemsmall>
Հորես Գրիգորիի կարծիքով՝ 1816-ին տպագրված այս գործի մեջ Սաութին անգիտակցորեն ծաղրում է Վիլյամ Վորդսվորդի փիլիսոփայությունը։ Վերջինս՝ «Ձոն անմահության» հեղինակը, Սաութիից «խլել» էր բանաստեղծ-դափնեկրի կոչումը և մինչև իր կյանքի վերջը չզիջեց ոչ մեկին։ Սաութին ռոմանտիկական պոեզիայում առանձնակի հետք չի թողել։ Նա ավելի շատ հիշատակվում է որպես «Լճային բանաստեղծների»՝ «Վորդսվորդ, Քոլրիջ» մտերիմը։ Կազմակերպել է նաև Ջոն Քիտսի գրական հալածանքը, որի համար դատապարտվել է Բայրոնի կողմից (տե՛ս Բայրոնի «Ջոն Քիտս» բանաստեղծությունը)։
Հա՛փչի, հա՛փչի, հա՛փչի<ref>Ուրախ ծաղրերգության բնօրինակը ոմանք վերագրում են Ջ. Լեգֆորդին, ոմանք՝ Դ. Բեյթսին։ Քերոլի ուշադրության կենտրոնում եղել է հետևյալ տունը.
<poemsmall>Սե՛ր տուր, սե՛ր տուր երեխային,
Համբերությամբ՝ ուրախ կյանք,
Չէ որ հյուր է նա մեր տանը,
Եվ հրաժեշտ պիտի տանք։</poemsmall>
</ref>:
Շողա, չղջիկ, կայծկլտա՛...<ref>Ջեյն Թեյլորի «Աստղի» ծաղրերգությունը։ Բանաստեղծությունը բավական հայտնի էր 19-րդ դարում։
<poemsmall>Շողա, աստղ գիշերվա,
Քո տեղը ո՞վ կիմանա,
Ճախրիր մթին երկնում հար,
Գիտեմ դու աչք չես փակում,
Մեզ ես նայում դու անթարթ,
Մինչև լուսայգ գա հանդարտ...</poemsmall>
</ref></poem>
Ե՛կ միացիր, եկ միացիր, եկ սլացիր, դու մեզ հետ<ref>Քերոլը ծաղրանմանակում է Մերի Հաութի (1799-1888) «Մարդն ու ճանճը» բանաստեղծության առաջին տունը.
<poemsmall>— Անցիր ինձ մոտ, բարեկամս,— մի օր ճանճին սարդն ասաց,—
Մենք կնստենք, կզրուցենք ու կկիսենք աղ ու հաց։
Այս չքնաղ, հյուսկեն ոստայնը դեպի սենյակ է տանում։
Քեզ պես անգին հյուրի համար ես ոչինչ չեմ խնայում։
— Ձե՞ռ ես առնում,— ասաց ճանճը,— շնորհակալ եմ, խնամի,
Եթե մեկը քո ոստայնը սխալվի ու ոտք դնի, տեղով կրակը կընկնի։</poemsmall>
</ref>:</poem>
Ապուր գեղեցիկ<ref>1862թ. օգոստոսի մեկին Քերոլը գրառել է օրագրում այն մասին, որ Լիդել քույրերն իր համար երգել են Ջ. Սեյլսի «Աստղ իրիկնային» երգը.
<poemsmall>Աստղ իրիկնային՝ երկնակամարում,
Արծաթ շողերդ անդորր են բերում,
Երբ ճախրում ես դու հանդարտ ու լռիկ,
Աստղ իրիկնային, աստղ գեղեցիկ։</poemsmall>
''Կրկներգ՝''
<poemsmall>Աստղ գեղեցիկ.
Աստղ գեղեցիկ,
Աստղ իրիկնային,
Հանդարտ ու լռիկ.
Աստղ գեղեցիկ...</poemsmall>
</ref>:</poem>
Արանքը ճղեց<ref>Քերոլը բաց է թողնում այս հանրահայտ մանկական երգի շարունակությունը.
<poemsmall>Փոսիկի արքան
Վալետին գտավ՝
Կարկանդակները
Վալետը դարձավ
Ազնիվ, ու ոչինչ
Էլ չգողացավ։</poemsmall>
</ref>:</poem>