Պոչը քաշած ու սրտաճաք՝ իսկույն փախուստ է տալիս<ref>. Սկզբնաղբյուրը Այզեք Ուոթսի հանրահայտ «Ալարկոտը» բանսատեղծությունն է։
<refsmall>Խոսեց հանկարծ ալարկոտը, ու մրթմրթաց նա այսպես.
— Ինչո՞ւ եք ինձ քնից հանում, ախր քնած էի ես։
Ինչպես դռան սռնիներն են չորանալուց խուլ ճռռում.
Փուշ ու մոլախոտ ծածկել են կաղնիները դարավոր։
Հագի շորերն էլ որ տեսնեք՝ միայն քուրջ ու ցնցոտի
Նա մսխել է ունեցածը, ինչպես անբան մի լոթի...</refsmall>
</ref>:</poem>