{{Անավարտ}}
<blockquote>
<poem>
''Ճաքես էլ՝ չես գտնի, հետք չկա,''
''Մոլորվել, չգիտենք ինչ անենք.''
''Մեզ դաշտում դևն է, կա-չկա,''
''Պտտում ու նետում դես ու դեն։''
․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․
''Քանի՞սն են, քշում են նրանց ո՞ւր,''
''Այդ ի՞նչ են երգում թախծալի։''
''Թաղում են, տեսնես, տան ոգո՞ւն,''
''Կախարդի՞ն են մարդու տալիս։''
</poem>
::Ա. Պուշկին
</blockquote>
<blockquote>
<i>
Եվ էր անդ երամակ մի խոզից բազմաց արօտական ի լերինն, <br/>
եւ աղաչեցին զնա զի հրաման տացէ նոցա մատնել ի նոսա. եւ<br/>
հրամայեաց նոցա։ Եւ ելեալ դեւքն յառնէն մտին ի խոզեանն,<br/>
եւ դիմեաց երամակն ի գահէ անտի ի ծովակն եւ հեղձաւ։ Իբրեւ<br/>
տեսին խոզարածքն զիրսն որ եղեն՝ փախեան, եւ պատմեցին ի<br/>
քաղաքին եւ յագարակեն։ Եւ իբրեւ ելին տեսանել զգործսն, եւ<br/>
եկին առ Յիսուս, եւ գտին զայրն՝ ուստի դեւքն ելեալ էին, զգեցեալ<br/>
եւ զգաստացեալ նստէր առ ոտսն 3ի սուսի եւ երկեան։ Պատմեցին<br/>
նոցա որոց տեսեալ էր թէ զիարդ փրկեցաւ դիւահարն։<br/>
</i>
::Ավետարան ըստ Ղուկասու, Ը 32-36։
</blockquote>