Ես առաջին անգամ իսկական հաճույքով սեղմեցի նրա ձեռքը և շնորհակալություն հայտնեցի բավականության համար։ Նա կնոջս էլ հիմնավորապես հրաժեշտ տվեց։ Եվ նրանց հրաժեշտն ինձ շատ բնական ու պատշաճավոր թվաց։ Ամեն ինչ հիանալի էր։ Ես էլ, կինս էլ խիստ գոհ էինք երեկույթից։
'''XIV'''
― Երկու օրից ես մեկնեցի գավառ՝ ամենալավ, հանգիստ տրամադրությամբ հրաժեշտ տալով կնոջս։ Գավառում միշտ էլ շատ էին գործերը և բոլորովին ուրիշ կյանք էր, ուրիշ աշխարհ։ Երկու օր ես տասական ժամ անցկացրի պաշտոնատանը։ Երրորդ օրը կնոջիցս նամակ բերեցին պաշտոնատուն։ Հենց այդտեղ էլ կարդացի։ Գրում էր երեխաների, քեռու, դայակի, գնումների և ի միջի այլոց, ինչպես սովորական մի բանի մասին կգրեր, նաև այն մասին, թե այցելել է Տրուխաչևսկին, բերել խոստացած նոտաներն ու մի անգամ էլ նվազելու հոժարություն հայտնել, բայց ինքը հրաժարվել է։ Ես չէի հիշում, թե նա խոստացած լիներ նոտաներ բերել. իմ տպավորությամբ, նա այն ժամանակ հրաժեշտ էր տվել հիմնավորապես, ուստի և այդ բանն անախորժ կերպով զարմացրեց ինձ։ Բայց գործերն այնքան շատ էին, որ մտածելու ժամանակ չկար, և ես միայն երեկոյան, բնակարանս գալով, վերընթեռնեցի նամակը։ Բացի այն բանից, որ Տրուխաչևսկին իմ բացակայությամբ էլի էր մեր տուն եկել, նամակի ամբողջ տոնն ինձ բռնազբոսիկ թվաց։ Խանդի մոլեգնած գազանն սկսեց մռնչալ իր վանդակում և ուզում էր դուրս ցատկել, բայց ես վախենում էի այդ գազանից և վանդակը փակեցի իսկույն։ «Ի՜նչ զազրելի զգացում է այդ խանդը,— ասացի ինքս ինձ։— Ի՞նչը կարող է ավելի բնական լինել, քան այն, ինչ գրում է նա»։